nabój

Podobna pisownia: náboj

nabój (język polski)

nabój (1.1)

nabój (1.4)

naboje (1.5)

wymowa:

IPA: [ˈnabuj], AS: [nabui ̯] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nabój	naboje
dopełniacz	naboju	naboi / nabojów
celownik	nabojowi	nabojom
biernik	nabój	naboje
narzędnik	nabojem	nabojami
miejscownik	naboju	nabojach
wołacz	naboju	naboje

(1.1) wojsk. jednostka amunicji broni palnej w formie metalowego walca zawierającego pocisk oraz materiał wybuchowy^[1]; zob. też nabój w Wikipedii

(1.2) wojsk. jednostka ładunku miotającego niezbędna do spowodowania wybuchu gazów w lufie, umieszczana oddzielnie w komorze nabojowej za pociskiem

(1.3) techn. nabój hutniczy, porcja materiałów wsadowych ładowana jednorazowo do pieca hutniczego^[1]

(1.4) metalowy pojemnik wypełniony dwutlenkiem węgla, używany m.in. w syfonach, tratwach ratunkowych^[1]

(1.5) plastikowy pojemnik wypełniony atramentem lub tuszem, wkładany do wiecznych piór i drukarek atramentowych^[1]

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ślepy nabój

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nabijanie n, nabicie n

czas. nabić dk., nabijać ndk.

przym. nabojowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też nabój (ujednoznacznienie) w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cartridge; (1.4) sparklet
• czeski: (1.4) bombička ż
• hiszpański: (1.1) cartucho m; (1.2) carga ż; (1.4) cartucho m
• niemiecki: (1.1) Patrone ż
• nowogrecki: (1.1) φυσίγγιο n, φυσίγγι n
• rosyjski: (1.1) патрон m; (1.2) заряд m
• ukraiński: (1.1) набій m, патрон m
• wilamowski: (1.1) patrun ż, patrün ż

źródła:

1.  Hasło „nabój” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.