młócić

młócić (język polski)

mężczyźni młócą (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymłócić)

(1.1) roln. łuskać ziarna z kłosów, strąków używając do tego cepów lub maszyn

(1.2) pot. uderzać w coś miarowo

(1.3) pot. także przen. bić kogoś bardzo mocno

(1.4) pot. ciągle powtarzać to samo

(1.5) pot. szybko, łapczywie jeść

czasownik zwrotny niedokonany młócić się

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		młócić
czas teraźniejszy		młócę	młócisz	młóci	młócimy	młócicie	młócą
czas przeszły	m	młóciłem	młóciłeś	młócił	młóciliśmy	młóciliście	młócili
	ż	młóciłam	młóciłaś	młóciła	młóciłyśmy	młóciłyście	młóciły
	n	młóciłom	młóciłoś	młóciło
tryb rozkazujący		niech młócę	młóć	niech młóci	młóćmy	młóćcie	niech młócą
pozostałe formy czas przyszły m będę młócił, będę młócić będziesz młócił, będziesz młócić będzie młócił, będzie młócić będziemy młócili, będziemy młócić będziecie młócili, będziecie młócić będą młócili, będą młócić ż będę młóciła, będę młócić będziesz młóciła, będziesz młócić będzie młóciła, będzie młócić będziemy młóciły, będziemy młócić będziecie młóciły, będziecie młócić będą młóciły, będą młócić n będę młóciło, będę młócić będziesz młóciło, będziesz młócić będzie młóciło, będzie młócić czas zaprzeszły m młóciłem był młóciłeś był młócił był młóciliśmy byli młóciliście byli młócili byli ż młóciłam była młóciłaś była młóciła była młóciłyśmy były młóciłyście były młóciły były n młóciłom było młóciłoś było młóciło było forma bezosobowa czasu przeszłego młócono tryb przypuszczający m młóciłbym, byłbym młócił młóciłbyś, byłbyś młócił młóciłby, byłby młócił młócilibyśmy, bylibyśmy młócili młócilibyście, bylibyście młócili młóciliby, byliby młócili ż młóciłabym, byłabym młóciła młóciłabyś, byłabyś młóciła młóciłaby, byłaby młóciła młóciłybyśmy, byłybyśmy młóciły młóciłybyście, byłybyście młóciły młóciłyby, byłyby młóciły n młóciłobym, byłobym młóciło młóciłobyś, byłobyś młóciło młóciłoby, byłoby młóciło imiesłów przymiotnikowy czynny m młócący, niemłócący ż młócąca, niemłócąca młócące, niemłócące n młócące, niemłócące imiesłów przymiotnikowy bierny m młócony, niemłócony młóceni, niemłóceni ż młócona, niemłócona młócone, niemłócone n młócone, niemłócone imiesłów przysłówkowy współczesny młócąc, nie młócąc rzeczownik odczasownikowy młócenie, niemłócenie

(2.1) pot. okładać się, bić się

odmiana:

(1.1-5) koniugacja VIa

 

przykłady:

(1.1) Gospodarz młóci zboże od samego rana.

(1.3) Polacy młócą Niemców niemiłosiernie, już jest 13:3.

(2.1) Jakieś pierwszaki młócą się za szkołą.

składnia:

(1.1) młócić + B. • nie młócić + D.

(1.3) młócić + B. • nie młócić + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. młócarnia ż, młócarz mos, młócenie n, młócka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od prasł. *moltiti < prasł. *moltъ → młot

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flail, thresh; (1.3) pommel
• baskijski: (1.1) eultzitu, trailatu
• białoruski: (1.1) малаціць; (1.2) малаціць; (1.3) малаціць; (1.4) малаціць
• bułgarski: (1.1) вършея
• czeski: (1.1) mlátit
• dolnołużycki: (1.1) młośiś
• esperanto: (1.1) draŝi; (1.2) draŝi; (1.4) draŝi
• fiński: (1.1) puida
• francuski: (1.1) battre
• hiszpański: (1.1) trillar, desgranar, apalear
• interlingua: (1.1) disgranar, mallear
• jidysz: (1.1) דרעשן
• kaszubski: (1.1) draszowac
• łaciński: (1.1) trituro
• łotewski: (1.1) kult
• niemiecki: (1.1) dreschen
• nowogrecki: (1.1) αλωνίζω
• połabski: (1.1) bai̯t
• portugalski: (1.1) malhar, espalhar, debulhar
• rosyjski: (1.1) молотить; (1.3) молотить
• rumuński: (1.1) treiera
• ukraiński: (1.1) молотити; (1.3) молотити; (1.5) молотити
• węgierski: (1.1) csépel
• wilamowski: (1.1) drȧšša
• włoski: (1.1) dilollare, trebbiare

źródła: