konge

konge (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈkɔŋə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) król

odmiana:

(1.1) en konge, kongen, konger, kongerne

przykłady:

(1.1) Den, som kan trække sværdet ud af stenen, bliver konge af England. → Ten, kto potrafi wyciągnąć miecz z tego kamienia, zostanie królem Anglii.

(1.1) Hvis en dansk konge giftede sin søn med den svenske konges datter, så var det i en situation, hvor man havde brug for fred og alliancer.^[1] → Jeśli duński król wydawał syna za córkę króla szwedzkiego, to było to w sytuacji, gdy istniała potrzeba pokoju i zawiązywania sojuszy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kongerige → królestwo

synonimy:

(1.1) hersker, monark, regent

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kongelig

przysł. kongeligt

związki frazeologiczne:

dyrenes konge → król zwierząt • fuglekonge → mysikrólik

etymologia:

st.nord. konungr

uwagi:

por. dronning → królowa

źródła:

1. Mona Samir Sørensen: Et folkeligt ægteskab (da). POLIKITKEN, 2003-09-24. [dostęp 2024-02-07].

konge (język norweski (bokmål))

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król

(1.2) przen. król

odmiana:

(1) en konge, kongen, konger, kongene

przykłady:

(1.1) Det var en gang en konge som hadde en veldig stygg datter. → Był sobie kiedyś król, który miał bardzo brzydką córkę.

(1.1) Mieszko II ble kronet til konge av Polen i 1025. → Mieszko II został koronowany na króla Polski w roku 1025.

(1.2) Eika er trærnes konge. → Dąb jest królem drzew.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) dronning

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: