kanapa
Z Wikisłownika, wolnego słownika
.jpg)
rzeczownik, rodzaj żeński
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | kanapa | kanapy |
| dopełniacz | kanapy | kanap |
| celownik | kanapie | kanapom |
| biernik | kanapę | kanapy |
| narzędnik | kanapą | kanapami |
| miejscownik | kanapie | kanapach |
| wołacz | kanapo | kanapy |
- (1.1) podłużny mebel z oparciem przeznaczony do siedzenia
- odmiana:
- (1.1)
- przykłady:
- (1.1) Bolesław ujął ją w objęcia, uniósł jak dziecko i złożył na stojącej w cieniu kanapie.[1]
- (1.1) Wchodzi na kanapę, ma brudną od błota łapę.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sofa, wersalka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kanapowy
- rzecz. kanapowiec m, kanapeczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. canapé → kanapa[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) couch
- arabski: (1.1) أريكة
- duński: (1.1) sofa w
- esperanto: (1.1) kanapo
- hiszpański: (1.1) sofá m
- jidysz: (1.1) דיוואַן m, קאַנאַפּע ż
- kataloński: (1.1) sofà m
- niderlandzki: (1.1) bank
- niemiecki: (1.1) Couch ż
- nowogrecki: (1.1) καναπές m
- ormiański: (1.1) բազմոց
- rosyjski: (1.1) диван m
- szwedzki: (1.1) soffa w
- ukraiński: (1.1) канапа ż, диван m
- wilamowski: (1.1) kanap ż, kanapē n
- włoski: (1.1) divano m, canapè m
- źródła:
- E. Orzeszkowa: Na prowincji
- Jerzy Bielunas, Sunia Pana Yapy
