idiota

Podobna pisownia: idióta

idiota (język polski)

wymowa:

IPA: [iˈdʲjɔta], AS: [idʹi ̯ota], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiota	idioci
dopełniacz	idioty	idiotów
celownik	idiocie	idiotom
biernik	idiotę	idiotów
narzędnik	idiotą	idiotami
miejscownik	idiocie	idiotach
wołacz	idioto	idioci
depr. M. i W. lm: (te) idioty

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiota	idioty
dopełniacz	idioty	idiotów
celownik	idiocie	idiotom
biernik	idiotę	idioty
narzędnik	idiotą	idiotami
miejscownik	idiocie	idiotach
wołacz	idioto	idioty

(1.1) pot. pejor. człowiek głupi, tępak

(1.2) przest. med. człowiek upośledzony umysłowo w stopniu znacznym

odmiana:

(1.1-2) w rodzaju męskim

 

w rodzaju żeńskim

 

przykłady:

(1.1) Ten idiota myśli, że skoro są jego urodziny, to może jeździć po pijanemu po mieście!

(1.2) Jako idiotę dawniej klasyfikowano człowieka z IQ w przedziale: 20-34.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) baran, bałwan, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, imbecyl, jełop, kretyn, matoł, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, psychol, porąbaniec, półgłówek, barania / kapuściana głowa, zakuta pała

(1.2) mente captus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiotyczność ż, idiotyzm m, idioctwo n, idiocenie n, zidiocenie n

forma żeńska idiotka ż

czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

przym. idiotyczny, zidiociały

przysł. idiotycznie

związki frazeologiczne:

pożyteczny idiota / użyteczny idiota • idiota do kwadratu

etymologia:

franc. idiot < łac. idiota < gr. ἰδιώτης (idiṓtēs)^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) idiot, dork; (1.2) idiot
• arabski: (1.1) أحمق
• białoruski: (1.1) ідыёт m; (1.2) ідыёт m
• bułgarski: (1.1) идиот m; (1.2) идиот m
• duński: (1.1) idiot w; (1.2) idiot w
• esperanto: (1.1) idioto, stultulo
• francuski: (1.1) idiot m
• hebrajski: (1.1) אידיוט m (idiot)
• interlingua: (1.1) idiota
• islandzki: (1.1) þorskur m, kálfur m
• japoński: (1.1) 莫迦
• jidysz: (1.1) אידיאָט m (idjot), נאַר m (nar), שמאָק m (szmok), דאָס m (dos), חכם m (chochem)
• kaszubski: (1.1) lelek m, głëpc m
• niemiecki: (1.1) Idiot m
• rosyjski: (1.1) идиот m, дурак m; (1.2) идиот m
• szwedzki: (1.1) idiot w
• turecki: (1.1) salak
• ukraiński: (1.1) ідіот m; (1.2) ідіот m
• wilamowski: (1.1) nöer
• włoski: (1.1) idiota m; (1.2) idiota m

źródła:

1. Hasło „idiota” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 210.
2. Hasło „idiota” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

idiota (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) idiota^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiozia

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „idiota” w: Euskaltzaindia: Hiztegi Batua, 2016. (zobacz wersję .PDF)

idiota (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [i.'ðjo.ta]

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) głupi, tępy, niedorozwinięty

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(2.1) idiota, idiotka

odmiana:

(1) (2) lp idiota m/ż; lm idiotas m/ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1) (2) imbécil, tonto, bobo, majadero

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. idiotizar

rzecz. idiotez, idiotismo, idiocia

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. idiōta < gr. ἰδιώτης (idiṓtēs)

uwagi:

źródła:

idiota (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) idiota

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

idiota (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiōta	idiōtae
dopełniacz	idiōtae	idiōtārum
celownik	idiōtae	idiōtīs
biernik	idiōtam	idiōtās
ablatyw	idiōtā	idiōtīs
wołacz	idiōta	idiōtae

(1.1) pejor. idiota

odmiana:

(1.1) idiōta, idiōtae (deklinacja I)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od gr. ἰδιώτης (idiotes) → osoba powstrzymująca się od angażowania w sprawy polityczne^[1]

źródłosłów dla pol. idiota, ang. idiot, st.franc. idiot, franc. idiot, hiszp. idiota, port. idiota, rum. idiot, wł. idiota

uwagi:

źródła:

1. Hasło „idiota” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

idiota (język portugalski)

wymowa:

​^?/i ​^?/i ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) idiotyczny

rzeczownik, rodzaj męski/żeński

(2.1) idiota

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz portugalski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

idiota (język włoski)

wymowa:

IPA: /i.ˈdjɔ.ta/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pot. idiotyczny, bezsensowny, głupkowaty

(1.2) med. niedorozwinięty umysłowo

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) pot. idiota

(2.2) med. idiota

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) pot. idiotka

(3.2) med. idiotka

odmiana:

(1) lp idiota m ż; lm idioti m, idiote ż

(2) lp idiota; lm idioti

(3) lp idiota; lm idiote

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stupido, cretino, sciocco, scemo, stolto, imbecille, rimbambito, ignorante, rozzo, beota, ebete

(1.2) deficiente, minorato, subnormale

antonimy:

(1.1) intelligente, furbo, acuto, accorto, avveduto

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiotismo m, idiozia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. idiōta < gr. ἰδιώτης

uwagi:

źródła: