drwić

drwić (język polski)

wymowa:

IPA: [drvʲiʨ̑], AS: [drvʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

czasownik niedokonany

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		drwić
czas teraźniejszy		drwię	drwisz	drwi	drwimy	drwicie	drwią
czas przeszły	m	drwiłem	drwiłeś	drwił	drwiliśmy	drwiliście	drwili
	ż	drwiłam	drwiłaś	drwiła	drwiłyśmy	drwiłyście	drwiły
	n	drwiłom	drwiłoś	drwiło
tryb rozkazujący		niech drwię	drwij	niech drwi	drwijmy	drwijcie	niech drwią
pozostałe formy czas przyszły m będę drwił, będę drwić będziesz drwił, będziesz drwić będzie drwił, będzie drwić będziemy drwili, będziemy drwić będziecie drwili, będziecie drwić będą drwili, będą drwić ż będę drwiła, będę drwić będziesz drwiła, będziesz drwić będzie drwiła, będzie drwić będziemy drwiły, będziemy drwić będziecie drwiły, będziecie drwić będą drwiły, będą drwić n będę drwiło, będę drwić będziesz drwiło, będziesz drwić będzie drwiło, będzie drwić czas zaprzeszły m drwiłem był drwiłeś był drwił był drwiliśmy byli drwiliście byli drwili byli ż drwiłam była drwiłaś była drwiła była drwiłyśmy były drwiłyście były drwiły były n drwiłom było drwiłoś było drwiło było forma bezosobowa czasu przeszłego drwiono tryb przypuszczający m drwiłbym, byłbym drwił drwiłbyś, byłbyś drwił drwiłby, byłby drwił drwilibyśmy, bylibyśmy drwili drwilibyście, bylibyście drwili drwiliby, byliby drwili ż drwiłabym, byłabym drwiła drwiłabyś, byłabyś drwiła drwiłaby, byłaby drwiła drwiłybyśmy, byłybyśmy drwiły drwiłybyście, byłybyście drwiły drwiłyby, byłyby drwiły n drwiłobym, byłobym drwiło drwiłobyś, byłobyś drwiło drwiłoby, byłoby drwiło imiesłów przymiotnikowy czynny m drwiący, niedrwiący ż drwiąca, niedrwiąca drwiące, niedrwiące n drwiące, niedrwiące imiesłów przymiotnikowy bierny m drwiony, niedrwiony drwieni, niedrwieni ż drwiona, niedrwiona drwione, niedrwione n drwione, niedrwione imiesłów przysłówkowy współczesny drwiąc, nie drwiąc rzeczownik odczasownikowy drwienie, niedrwienie

(1.1) szydzić z kogoś, wyśmiewać, kpić, lekceważyć kogoś lub coś

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

przykłady:

(1.1) Uczę się bez gniewu żyć choć ciągle ze mnie drwią.^[1]

(1.1) Wszyscy drwią z samochwalców, a jednak im blaga w życiu pomaga.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. drwienie n, drwina ż, drwinka ż

przym. drwiący

przysł. drwiąco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) jeer, mock
• arabski: (1.1) استهزأ
• esperanto: (1.1) moki
• interlingua: (1.1) irrider
• japoński: (1.1) 嘲る (あざける, azakeru), 嘲笑う (あざわらう, azawarau), 嘲笑する (ちょうしょうする, chōshō suru)
• niemiecki: (1.1) spotten
• portugalski: (1.1) zombar
• rosyjski: (1.1) насмехаться
• szwedzki: (1.1) gäckas, gyckla, raljera

źródła:

1. W. Waglewski: Faza
2.  Hasło „drwić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.