drobiazg

wymowa:: ^?/i, IPA: [ˈdrɔbʲjask], AS: [drobʹi ̯ask], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

wykrzyknik

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1-2)

przykłady:

(1.1) W szufladach trzymam tylko różne drobiazgi, nie mam tam nic ważnego.

(1.2) — Nic ci się nie stało? — A, to drobiazg, zaciąłem się tylko w palec.

składnia:

kolokacje:

(1.1) cenny / kosztowny drobiazg • osobiste drobiazgi

(1.2) błahy drobiazg • kłótnia o drobiazgi • czepiać się drobiazgów

synonimy:

(1.1) drobnostka

(1.2) błahostka, bagatela, bagatelka, betka, bzdet, bzdura, detal, drobiażdżek, drobnostka, duperele, faramuszka, fraszka, furda, głupstewko, głupstwo, mały pikuś, marność; wulg. gówno^[1]

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) szczegół

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. drobiazgowość ż, drobiazgowicz m, drobiażdżarka ż

zdrobn. drobiażdżek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

płn. prasł. *drobězgъ → coś małego, drobnego^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) small thing; (1.2) trifle; (2.1) no problem
białoruski: (1.1) дробязь ż; (1.2) дробязь ż
chorwacki: (1.1) sitnica ż
duński: (1.1) småting n
esperanto: (1.2) bagatelo
francuski: (1.2) babiole ż
niemiecki: (1.1) Kleinigkeit ż; (1.2) Lappalie ż; (2.1) keine Ursache
rosyjski: (1.1) мелочь ż; (1.2) тонкость ż, мелочь ż
serbski: (1.1) ситница ż
ukraiński: (1.1) дріб'язок m; (1.2) дрібничка ż
węgierski: (1.1) apróság
włoski: (1.1) minutaglia ż; (1.2) inezia ż

[1]
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
[2]
Hasło „drobiazg” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

drobiazg (język polski)