głupstwo

głupstwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡwupstfɔ], AS: [gu̯upstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głupstwo	głupstwa
dopełniacz	głupstwa	głupstw
celownik	głupstwu	głupstwom
biernik	głupstwo	głupstwa
narzędnik	głupstwem	głupstwami
miejscownik	głupstwie	głupstwach
wołacz	głupstwo	głupstwa

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	głupstwo
dopełniacz	głupstwa
celownik	głupstwu
biernik	głupstwo
narzędnik	głupstwem
miejscownik	głupstwie
wołacz	głupstwo

(1.1) lekkomyślny, głupi postępek

(1.2) niezbyt ważna, błaha sprawa

(1.3) głupie, niedorzeczne powiedzenie

(1.4) przest. niewiedza, brak bystrości

(1.5) daw. głupi ludzie

odmiana:

(1.1-3)

 

(1.4)

 

przykłady:

(1.5) W tej zawołanej ziemiańskiej stolicy // Wielebne głupstwo od wieków siedziało: // Pod starożytnem schronieniem świątnicy // Prawych czcicielów swoich utuczało^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) robić głupstwa • narobić głupstw

(1.3) gadać/opowiadać głupstwa

synonimy:

(1.2) błahostka, drobnostka, bagatela

(1.3) niedorzeczność, bzdura, absurd, androny, austriackie gadanie

(1.4) głupota

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. głupi, głupiutki, głupawy

przysł. głupio

rzecz. głupek m, głupol m, głupota ż, głupawka ż, głupiec m, wygłup mrz, głupkowatość ż, głuptak mos/mzw

czas. głupieć, wygłupiać się

związki frazeologiczne:

palnąć głupstwo

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) foolish; (1.2) trifle; (1.3) nonsense
• białoruski: (1.1) глупства n; (1.2) глупства n; (1.3) глупства n
• esperanto: (1.1) stultaĵo
• hiszpański: (1.1) tontería ż, estupidez ż; (1.2) bobada ż, bobería ż; (1.3) disparate m, tontería ż; (1.4) estupidez ż
• jidysz: (1.2) הבֿל m (hewl)
• nowogrecki: (1.1) βλακεία ż, ανοησία ż; (1.3) κουταμάρα ż, ανοησία ż, μωρία ż; (1.4) μωρία ż
• włoski: (1.1) bischerata ż, stupidaggine ż

źródła:

1. Ignacy Krasicki: Monachomachia, pieśń I