- wymowa:
- IPA: [bʲjɛˈlʲizna], AS: [bʹi ̯elʹizna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j ?/i
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
- (1.1) kraw. odzież spodnia, np. majtki, biustonosz, podkoszulka[1]
- (1.2) kraw. wyroby z tkaniny, używane w domu[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
- przykłady:
- (1.1) Rozwiesiłam bieliznę na sznurku, żeby szybciej wyschła.
- (1.2) Gdzie odpowiedzialni za jadalnię trzymają czystą bieliznę stołową?
- (1.2) Zakonnice piorą bieliznę ołtarzową co kilka tygodni.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bielizna damska / dziecięca / męska / nocna • bielizna osobista • zmiana / zmienianie bielizny
- (1.2) bielizna kościelna / pościelowa / stołowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) odzież
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biały mos, biel ż, bielenie n, bieliźniarstwo n, bieliźniarz mos, bieliźniarka ż, białko n, bielak mzw
- przym. bieliźniany, biały, bieliźniarski
- czas. bielić ndk., pobielić dk., wybielić dk.
- przysł. bieliźniarsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. biały + -izna < rdzeń bie-[2]; prasł. *bělizna → biel, białość[3]
- uwagi:
- zob. też bielizna w Wikipedii
- zwykle w lp[4]
- tłumaczenia:
- źródła:
Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 5, listopad-grudzień 1921, s. 1-11.
Hasło „bielizna” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.