bieliźniarka

Podobna pisownia: bielizniarka

bieliźniarka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbʲjɛlʲiʑˈɲarka], AS: [bʹi ̯elʹiźńarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bieliźniarka	bieliźniarki
dopełniacz	bieliźniarki	bieliźniarek
celownik	bieliźniarce	bieliźniarkom
biernik	bieliźniarkę	bieliźniarki
narzędnik	bieliźniarką	bieliźniarkami
miejscownik	bieliźniarce	bieliźniarkach
wołacz	bieliźniarko	bieliźniarki

(1.1) szafa na bieliznę

(1.2) daw. kobieta szyjąca bieliznę^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) W Kościele katolickim na 25 listopada przypada wspomnienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki katarzynek, krawcowych, bieliźniarek, prządek, modystek, fryzjerów, dziewcząt, mężatek, kołodziejów, młynarzy, garncarzy, polskich kolejarzy, studentów i uczonych oraz chroniącej od bólu głowy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. pozn. szafonierka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bieliźniarstwo n, bielizna ż, bieliźniarz mos

czas. bielić ndk.

przym. bieliźniarski, bieliźniany

przysł. bieliźniarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bielizna + -arka, pol. bieliźniarz + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) linen chest
• białoruski: (1.1) шафа для бялізны ż
• kaszubski: (1.1) wertikół m
• niemiecki: (1.1) Wäscheschrank m
• słowacki: (1.1) bielizník m
• szwedzki: (1.1) linneskåp n; (1.2) linnesömmerska w

źródła:

1.  Hasło „bieliźniarka II” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.