Loading AI tools
polski dziennikarz muzyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Piotr Mann (ur. 25 stycznia 1948 w Świdnicy[1]) – polski dziennikarz muzyczny, satyryk, aktor, pedagog, autor tekstów piosenek, prezenter telewizyjny i radiowy. Przez ponad pięćdziesiąt lat związany z Programem Trzecim Polskiego Radia, w 2020 współzałożyciel Radia Nowy Świat.
 Wojciech Mann (2011) | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1948 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
Polskie Radio Program III (1967–2020), |
| Odznaczenia | |
  | |
Urodził się w Świdnicy, dzieciństwo spędził w Warszawie[2]. Jest synem Malwiny z domu Niemczewskiej i Kazimierza Manna. Jego ojciec był malarzem i grafikiem, a matka pielęgniarką. Jego młodsza siostra Marta została projektantką[3][4]. Jego stryjecznym dziadkiem był śpiewak operowy Józef Mann[5]. Rodzina Mannów pochodziła ze Lwowa, przodkowie Wojciecha Manna byli kolonistami niemieckimi[6].
W dzieciństwie występował w zespole „Gawęda”[7]. Ukończył XXVII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie[8]. W latach 60. okresowo przebywał w Londynie, gdzie pracował w biurze podróży[9]. Był także pracownikiem obsługi hotelowej, barmanem i robotnikiem budowlanym[10][11].
W 1965 związał się z dziennikarstwem radiowym[1][12], zostając redaktorem Rozgłośni Harcerskiej[13]. Przez cztery lata studiował handel zagraniczny w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie[14]. W 1967 dołączył do redakcji Programu III Polskiego Radia[15], na którego antenie prowadził autorskie programy: Magazyn 4/4, Mój magnetofon, Poranek z radiem, Baw się razem z nami, Muzyczna poczta UKF, W tonacji Trójki, Zapraszamy do Trójki, Bielszy odcień bluesa, Między dniem a snem, Radio Mann, Manniak niedzielny, Manniak po ciemku, Pół perfekcyjnej płyty[16], Tanie granie (na śniadanie) oraz Piosenki bez granic[17].
W latach 70. rozpoczął współpracę z Telewizją Polską; początkowo prowadził Sobotnie Studio Młodych, a następnie autorski Magazyn pana Manna w ramach audycji Studio 2, której był kierownikiem ds. rozrywki[18]. W 1975 został absolwentem filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim, a po obronie dyplomu został zatrudniony jako nauczyciel języka angielskiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie[19]. W trakcie studiów wyjechał na pewien czas do Szwajcarii, gdzie m.in. pracował w księgowości genewskiego oddziału ONZ[20].
W latach 1981–1982 przebywał w Stanach Zjednoczonych[1], gdzie pracował jako pomocnik w klinice Stanisława Burzyńskiego w Houston[21]. Po powrocie do Polski w okresie stanu wojennego przez pewien czas utrzymywał się z udzielania korepetycji z języka angielskiego[22]. Następnie powrócił do pracy w telewizji. W drugiej połowie lat 80. prowadził program rozrywkowy Kanał oraz współprowadził z Janem Chojnackim program Non stop kolor[23]. W latach 1983–1988 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Non Stop”[24], jednocześnie współtworzył na antenie TVP2 programy: 5-10-15[25], Mądrej głowie…, Za chwilę dalszy ciąg programu i Bardzo ostry dyżur. W latach 1985–1986 jako „druh zastępowy” poprowadził osiem wydań Listy Przebojów Programu Trzeciego. Należał do twórców nadawanego w latach 1986–1990 programu rozrywkowego Nie tylko dla orłów[17].
W latach 90. z Krzysztofem Materną opracował formułę stacji radiowej Radio Kolor, obaj prowadzili w niej autorskie audycje, a ich podobizny były elementem ówczesnego logo stacji. W 1993 zaczął prowadzić Szansę na sukces na antenie TVP2[26]. W 1994 z Krzysztofem Materną stworzył telewizyjny talk-show MdM, który był prezentowany na antenie TVP1[1]. W 1995 razem opublikowali książkę Podróże małe i duże, wydaną przez „Twój Styl”. W 1997 z Krzysztofem Materną i Janem Chojnackim współtworzył muzyczną stację Radio Pogoda[27]. Współpracował także m.in. z „Gazetą Wyborczą” (z dodatkami „Gazeta na Plażę”[1] i „Duży Format”), „Elle”[1] i „Polityką”.
W latach 2001–2002 z Krzysztofem Materną prowadził talk-show M kwadrat w TV Puls[1][28]. W 2005 z Janem Chojnackim założył internetowe Radio Baobab[29], a z Krzysztofem Materną współtworzył program rozrywkowy TVP1 MaMa, który był oparty na formule produkcji Za chwilę dalszy ciąg programu. Od 2005 do 2008 prowadził program TVP2 Duże dzieci. W 2006 został powołany w skład Akademii Muzycznej Trójki[30]. W 2007 z Krzysztofem Materną poprowadził program MC², czyli Maszyna czasu Manna i Materny[31][32]. W 2011 nakładem wydawnictwa „Znak” ukazała się ich kolejna publikacja pt. Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami[33], będąca zmienionym wydaniem książki z 1995. W 2010 nakładem „Znaku” wydał autobiografię pt. Rock Mann, czyli jak nie zostałem saksofonistą[7][34]. W latach 2012–2013 był gospodarzem programu Kocham to co lubię[35]. W 2012 zakończył współpracę przy Szansie na sukces, która po jego odejściu została zdjęta z anteny TVP2[26]. W 2014 premierę miała jego druga autorska publikacja zatytułowana Fotografomannia[36].
W marcu 2020 odszedł z Trójki[15] w geście solidarności z Anną Gacek[37]. W kwietniu zaangażował się w projekt stworzenia stacji radiowej Radio Nowy Świat, zainicjowany przez spółkę Ratujmy Trójkę[38]. Stacja zaczęła nadawać w lipcu 2020, Wojciech Mann zaczął prowadzić w niej programy: Poranna Manna, Mała kawa i Bez kolejki[39]. Od października 2023 z Krzysztofem Materną zaczął prowadzić podcast Dziady z szuflady w portalu Onet[40].
Jest autorem tekstów do piosenek[41], m.in. „Znajdziesz mnie znowu” Zbigniewa Wodeckiego, „Bright Days Will Come” Urszuli Sipińskiej (nagrodzoną na festiwalu im. Augustina Lary w Meksyku)[42][43] oraz „Ja nie mogłam mieć serc dwóch” Anny Jantar[44]. Był też lektorem filmów dokumentalnych, przedstawiających historię muzyki rozrywkowej. Sporadycznie pojawiał się jako aktor, zagrał m.in. w filmach Cudowne dziecko, Uprowadzenie Agaty, Świąteczna przygoda i Serce na dłoni, a także w serialach Czterdziestolatek. 20 lat później i Bank nie z tej ziemi[45]. W filmach Shrek 2 i Shrek Trzeci dubbingował Doris, siostrę Kopciuszka[46]. Użyczył głosu postaci Sama w grze Sam & Max: Sezon 1 (z 2007)[47] oraz postaci Płotki (konia należącego do Geralta) w dodatku do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon pt. Krew i wino (z 2016)[48]. Wystąpił gościnnie na wydanym w 2006 albumie Grzegorza Turnaua Historia pewnej podróży. Udzielał się również jako konferansjer, m.in. w spektaklach estradowych Janusza Józefowicza[45]. Wraz z Krzysztofem Materną założył przedsiębiorstwo MM Communications, działające w branży promocyjnej[1].
Trzykrotnie żonaty, trzecią żoną została Ewa Bańska, z którą ma syna Marcina[49].
W 2000 był członkiem komitetu poparcia Andrzeja Olechowskiego przed wyborami prezydenckimi[50] oraz członkiem zorganizowanego przez Unię Wolności komitetu inicjatywy ustawodawczej na rzecz powołania Fundacji Edukacji Narodowej[51].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
