Włóczno
część wsi Szybowice Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włóczno (niem. Achthuben[4]) – część wsi Szybowice w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik[5]. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Przepływa przez nią struga Potoczyna.
| część wsi | |
 Kaplica z 1899 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Wysokość |
290–310[1] m n.p.m. |
| Kod pocztowy |
48-200[2] |
| SIMC |
0502753 |
Położenie na mapie gminy Prudnik  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |
 50°20′54″N 17°30′50″E[3] | |
W latach 1975–1998 część wsi położona była w województwie opolskim.
.jpg)
Pierwsze wzmianki o Włócznie pochodzą z 1561. Według relacji dawnych mieszkańców wsi, nazwa miejscowości miała pochodzić od zajęć jakie wykonywali jej mieszkańcy – uprawiali len i konopie, czesali, przędli i sprzedawali włóczkę na targach w Prudniku oraz w Szybowicach[6].
Wieś była zamieszkiwana w większości przez katolików[6]. W drugiej połowie XVII wieku panią dziedziczną Włóczna była Helena Polixena von Smeskal z domu Betsch z Piskorzowa. Przekazała ona wieś zakonowi bożogrobców w Nysie[7]. Do 1742 wieś należała do powiatu sądowego prudnickiego w Monarchii Habsburgów[8]. Po I wojnie śląskiej znalazła się w granicach Królestwa Prus i weszła w skład powiatu prudnickiego w prowincji Śląsk[9].
.jpg)
Wieś była własnością zakonną do 1810, kiedy to doszło do sekularyzacji majątków klasztornych na terytorium ówczesnego Królestwa Pruskiego[6]. Dwa lata później, w 1812, król Fryderyk Wilhelm III Pruski przekazał Włóczno marszałkowi Gebhardowi Leberechtowi von Blücher. W listopadzie tego samego roku, Blücher wydzierżawił Trzebinę, Miłowice, Wierzbiec i Włóczno Jerzemu Hübnerowi. Swoje posiadłości, wraz z Włócznem, sprzedał w 1817 Franzowi Hübnerowi[10]. Wieś posiadała swoją własną pieczęć, która przedstawiała lemiesz pługa w słup, a po jego obu stronach ostrza kosy w skos[11][12][13].
Włóczno należało do obszaru parafialnego kościoła ewangelickiego w Szybowicach[14], i pozostało w nim po podziale parafii w 1902[15]. Od 1896 miejscowi katolicy należeli do parafii św. Anny w Niemysłowicach[16]. Na przełomie XIX i XX wieku we Włócznie wybudowana została szkoła, do której uczęszczało 24 dzieci[17]. Przy szkole była utworzona drużyna piłki palantowej[6]. Wieś liczyła około trzydziestu gospodarstw. Najbogatszym gospodarzem we Włócznie był Florian Hoheisel. Około 1890 nabył znaczną ilość ziemi i stał się majętnym człowiekiem. Należała do niego nosząca jego nazwisko karczma „Hoheisel” (dom nr 213), w której odbywały się wiejskie zabawy, wesela i zebrania mieszkańców Włóczna, a także był w niej sklep mięsny. W 1899 Florian Hoheisel wraz ze swoją małżonką Marią (z domu Michalke) ufundował we Włócznie kaplicę[6].
.jpg)
W 1885 w miejscowości mieszkało 366 osób, a w 1933[18] – 243 osoby[19]. Według spisu ludności z 1 grudnia 1910, na 284 mieszkańców Włóczna 283 posługiwało się językiem niemieckim, a 1 językiem polskim[20]. W 1921 w zasięgu plebiscytu na Górnym Śląsku znalazła się tylko część powiatu prudnickiego. Włóczno znalazło się po stronie zachodniej, poza terenem plebiscytowym[21].
1 kwietnia 1939 Włóczno zostało włączone do Szybowic[19]. W czasie II wojny światowej, Włóczno zostało zajęte w nocy z 18 na 19 marca 1945 przez czołgi 93 Samodzielnej Brygady Pancernej Armii Czerwonej. Mieszkańcy Włóczna uciekli w momencie, w którym wyraźnie słyszalne stały się odgłosy wybuchów i wystrzałów od strony Niemysłowic i Rudziczki. Żołnierze Volkssturmu zniszczyli Panzerfaustem jeden radziecki czołg we Włócznie[22]. 20 marca niemieckie oddziały przeprowadziły trzy nieudane kontrataki na Włóczno[23]. W miejscowości zostały skoncentrowane oddziały 245 Dywizji Strzeleckiej pod dowództwem Władimira Rodionowa[24][25], a następnie przeniesiono do niej dowództwo 92 Dywizji[26]. Na cmentarzu żołnierzy Armii Czerwonej w Kędzierzynie-Koźlu odnotowano informację o trzech żołnierzach poległych we Włócznie[27].
Od marca do maja 1945 powiat prudnicki znajdował się pod kontrolą radzieckiej komendantury wojskowej. 11 maja 1945 polska administracja przejęła władzę cywilną w powiecie prudnickim[28]. Wówczas we Włócznie została osiedlona część polskich repatriantów z Kresów Wschodnich. Niemieckojęzyczna ludność została wysiedlona na zachód. 1 czerwca 1948 ustalono polską nazwę miejscowości – Włóczno[29].
Jako integralna część Szybowic, w latach 1945–1950 Włóczno należało do województwa śląskiego, a od 1950 do województwa opolskiego. W latach 1945–1954 należało do gminy Moszczanka, a w latach 1954–1972 do gromady Szybowice[30].
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[34]:
- zagroda nr 237 z XIX w.
Zgodnie z gminną ewidencją zabytków we Włócznie chronione są ponadto[35]:
- kaplica przy zagrodzie, nr 213
- dom nr 208
- dom nr 234
W zarządzie Wydziału Drogownictwa Starostwa Powiatowego w Prudniku znajduje się droga powiatowa nr 1612O relacji Niemysłowice – Włóczno – Szybowice[36].
Włóczno posiada połączenia autobusowe z Piorunkowicami, Prudnikiem. W miejscowości znajdują się dwa przystanki autobusowe – „Włóczno I”, „Włóczno II”[37].
We Włócznie znajduje się kaplica wzniesiona w 1899 przez rodzinę Hoheisel ze względu na znaczną odległość do kościoła parafialnego w Niemysłowicach. Podczas II wojny światowej uszkodzony został dach kaplicy. Została przekazana parafii Michała Archanioła w Szybowicach. W 1982 nastąpił generalny remont i renowacja kaplicy. Znajduje się w niej obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Ponadto, we wsi zachowały się liczne kapliczki i krzyże zbudowane przez katolików[6].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
