Roar Ljøkelsøy

Roar Ljøkelsøy (ur. 31 maja 1976 w Orkdal) – norweski skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, czterokrotny mistrz świata w lotach narciarskich (dwukrotnie indywidualnie i dwukrotnie drużynowo), zwycięzca Turnieju Nordyckiego oraz dwukrotny zdobywca Pucharu KOP. W sezonach od 2016/2017 do 2018/2019 włącznie był asystentem trenera Wernera Schustera w reprezentacji Niemiec w skokach narciarskich^[2]. W sezonie 2019/2020 objął funkcję fachowca odpowiedzialnego za szkolenie norweskich juniorów w perspektywie Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025^[3].

Roar Ljøkelsøy

Data i miejsce urodzenia	31 maja 1976 Orkdal
Klub	Orkdal IL
Debiut w PŚ	11 marca 1993, Lillehammer (34. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	28 marca 1993, Planica (12. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	10 grudnia 1995, Planica (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	21 stycznia 2003 w Sapporo
Rekord życiowy	230,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2005)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie brąz Turyn 2006 normalna brąz Turyn 2006 duża druż. Mistrzostwa świata srebro Oberstdorf 2005 duża srebro Sapporo 2007 duża druż. brąz Oberstdorf 2005 duża druż. brąz Sapporo 2007 duża Mistrzostwa świata w lotach złoto Planica 2004 indywidualnie złoto Planica 2004 drużynowo złoto Tauplitz 2006 indywidualnie złoto Tauplitz 2006 drużynowo Puchar Świata w skokach narciarskich 2. miejsce 2003/2004 2. miejsce 2004/2005 Turniej Czterech Skoczni 3. miejsce 2005/2006 Turniej Nordycki 1. miejsce 2004 2. miejsce 2005 Puchar KOP 1. miejsce 2003/2004 1. miejsce 2005/2006 Inne Skok Roku 1. miejsce 2003[1]

Przebieg kariery

W Pucharze Świata zadebiutował w wieku 16 lat, 11 marca 1993 w Lillehammer, zajmując 34. miejsce. Pierwsze punkty zdobył dzięki 12. lokacie w ostatnim konkursie sezonu 1992/1993 w Planicy. Sezon ten ukończył jako 53. skoczek klasyfikacji generalnej.

W sezonie 1993/1994 został włączony do pierwszej reprezentacji Norwegii. Najlepsze wyniki to dwa 6. miejsca (w Murau oraz Libercu) oraz 7. lokata w Engelbergu. Sezon ukończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Ponadto w tym sezonie po raz pierwszy znalazł się w kadrze na najważniejszą imprezę sezonu. Na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer startował jedynie w konkursie drużynowym, gdzie Norwegowie znaleźli się tuż za podium.

Po słabszym sezonie 1994/1995 (tylko trzykrotnie w czołowej „15” zawodów; 33. miejsce w klasyfikacji końcowej), w kolejnych dwóch znów notował dobre rezultaty. W sezonie 1995/1996 po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując 2. lokatę na skoczni w Planicy (10 grudnia 1995). W sumie dziesięciokrotnie plasował się w czołowej „10” zawodów. Sezon ukończył na 15. pozycji. W sezonie 1996/1997 zaliczył drugie podium w karierze (2. lokata 19 stycznia 1997 w Sapporo). Następnie był 3. w Willingen. Na mistrzostwach świata w Trondheim zajął 6. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni K-120. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się na 13. pozycji.

Pięć kolejnych sezonów (od 1997/1998 do 2001/2002) kończył pomiędzy 28. a 35. miejscem w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata. Bez większego powodzenia startował podczas igrzysk olimpijskich w Nagano (9. miejsce w konkursie na dużej skoczni, 4. miejsce drużynowo), a także mistrzostwach świata 1999 w Ramsau – 19. i 25. miejsca indywidualnie, oraz 6. w drużynie. Podczas mistrzostw świata 2001 w Lahti wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, zajmując 20. miejsce. Pojawił się za to w obydwu konkursach drużynowych, w trakcie których Norwegowie zajęli miejsca 7. (K-116) i 8. (K-90). Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City był 18. na normalnej i 32. na dużej skoczni, oraz 9. w konkursie drużynowym.

W tym okresie Ljøkelsøy rozważał zakończenie kariery sportowej^{[potrzebny przypis]}. Sytuacja zmieniła się, gdy wiosną 2002 reprezentację Norwegii objął Mika Kojonkoski. Fin zupełnie odmienił pogrążoną w kryzysie drużynę, mianując Ljøkelsøya jej liderem. Sezon 2002/2003 był dla Ljøkelsøya przełomowy. Norweg był jedynym zawodnikiem, który w sezonie punktował we wszystkich konkursach. 25 stycznia 2003 na skoczni w Sapporo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze – po 11 latach startów w Pucharze Świata. Wprawdzie mistrzostwa świata w Predazzo ukończył na 22. i 18. miejscu, ale sezon ukończył jednak na wówczas najwyższym w karierze 9. miejscu w Pucharze Świata.

W sezonie 2003/2004 odniósł 7 zwycięstw, zdobył także dwa złote medale na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Planicy – indywidualny oraz z drużyną. Do końca sezonu gonił w klasyfikacji Pucharu Świata Janne Ahonena, ostatecznie przegrywając walkę o Kryształową Kulę o 10 punktów. W sezonie 2004/2005 triumfował w Pucharze Świata dwukrotnie (w Sapporo i Zakopanem), zdobył również swoje pierwsze medale na mistrzostwach świata. W Oberstdorfie na skoczni K-120 był 2. w konkursie indywidualnym oraz 3. w konkursie drużynowym. Puchar Świata ponownie ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej, tym razem przegrywając z Ahonenem o 275 punktów.

W sezonie 2005/2006 w Pucharze Świata triumfował raz (ponownie w Sapporo, było to już jego 5. zwycięstwo na tej skoczni) i zdobył 4 medale na imprezach mistrzowskich. Obronił złote medale na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Tauplitz. 12 lutego 2006 zdobył brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich, przegrywając kolejno z Larsem Bystølem (2 pkt.) i Mattim Hautamäki. 20 lutego 2006 zdobył kolejny brązowy medal olimpijski, tym razem w konkursie drużynowym. W Pucharze Świata zajął 4. miejsce w końcowej klasyfikacji.

W sezonie 2006/2007 zanotował swoje ostatnie sukcesy – brązowy medal mistrzostw świata w Sapporo na skoczni K-120 oraz srebro z drużyną. W Pucharze Świata dwukrotnie zajmował miejsca na podium, a w klasyfikacji generalnej był 14.

Startował jeszcze w trzech sezonach, jednak bez specjalnego powodzenia. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2008 w Oberstdorfie ukończył na 32. miejscu. Nie zakwalifikował się do norweskiej kadry na mistrzostwa świata 2009 w Libercu, igrzyska olimpijskie w Vancouver oraz na mistrzostwa świata w lotach 2010 w Planicy, co zaważyło na decyzji o zakończeniu sportowej kariery wraz z końcem sezonu 2009/2010. Po raz ostatni w oficjalnych zawodach wystąpił 14 marca 2010 podczas ostatniego konkursu Pucharu Świata w Oslo. Zajął tam 44. miejsce.

19 marca 2010 w Planicy podczas przerwy w konkursie mistrzostw świata w lotach oddał ostatni skok w swojej karierze, w którym uzyskał 197 metrów^[4].

Jego rekord życiowy w długości skoku wynosi 230,5 metra (uzyskane w Planicy w roku 2005).

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

1998 Nagano/Hakuba	–	40. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-120)
2002 Salt Lake City/Park City	–	18. miejsce (K-90), 32. miejsce (K-120)
2006 Turyn/Pragelato	–	brązowy medal (K-95), 4. miejsce (K-125)

Drużynowo

1994 Lillehammer	–	4. miejsce[uwaga 1]
1998 Nagano/Hakuba	–	4. miejsce[uwaga 2]
2002 Salt Lake City/Park City	–	9. miejsce[uwaga 3]
2006 Turyn/Pragelato	–	brązowy medal[uwaga 4]

Starty R. Ljøkelsøya na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
4.	23 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	–	druż.[uwaga 1]	116,5 m	99,5 m	898,8 pkt (185,8 pkt)	71,3 pkt	Niemcy
40.	11 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-90	–	indywid.	74,0 m	–	80,0 pkt	154,5 pkt	Jani Soininen
9.	15 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-120	–	indywid.	119,5 m	124,0 m	242,3 pkt	30,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
4.	17 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-120	–	druż.[uwaga 2]	93,0 m	120,0 m	870,6 pkt (180,9 pkt)	62,4 pkt	Japonia
18.	10 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-90	–	indywid.	91,5 m	90,0 m	233,5 pkt	35,5 pkt	Simon Ammann
32.	13 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	–	indywid.	116,5 m	–	107,2 pkt	174,2 pkt	Simon Ammann
9.	18 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	–	druż.[uwaga 3]	112,0 m	116,5 m	790,8 pkt (205,3 pkt)	126,0 pkt	Niemcy
3.	12 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	indywid.	102,5 m	102,5 m	264,5 pkt	2,0 pkt	Lars Bystøl
4.	18 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	indywid.	131,0 m	125,0 m	242,8 pkt	34,1 pkt	Thomas Morgenstern
3.	20 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	druż.[uwaga 4]	128,5 m	141,0 m	950,1 pkt (270,6 pkt)	33,9 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

1995 Thunder Bay	–	31. miejsce (K-120)
1997 Trondheim	–	24. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)
1999 Ramsau	–	19. miejsce (K-120), 25. miejsce (K-90)
2001 Lahti	–	20. miejsce (K-90)
2003 Val di Fiemme/Predazzo	–	22. miejsce (K-120), 18. miejsce (K-95)
2005 Oberstdorf	–	9. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120)
2007 Sapporo	–	brązowy medal (K-120), 4. miejsce (K-90)

Drużynowo

1997 Trondheim	–	5. miejsce[uwaga 5]
1999 Ramsau	–	6. miejsce[uwaga 6]
2001 Lahti	–	7. miejsce (K-116)[uwaga 7], 8. miejsce (K-90)[uwaga 8]
2005 Oberstdorf	–	12. miejsce (K-90)[uwaga 9], brązowy medal (K-120)[uwaga 10]
2007 Sapporo	–	srebrny medal (K-120)[uwaga 11]

Starty R. Ljøkelsøya na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
31.	18 marca	1995	Thunder Bay	Big Thunder	K-120	–	indywid.	95,5 m	92,0 m	128,5 pkt	144,1 pkt	Tommy Ingebrigtsen
24.	22 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-90	–	indywid.	94,0 m	85,0 m	232,0 pkt	31,5 pkt	Janne Ahonen
5.	27 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-120	–	druż.[uwaga 5]	111,0 m	100,0 m	799,0 pkt (179,3 pkt)	156,3 pkt	Finlandia
6.	1 marca	1997	Trondheim	Granåsen	K-120	–	indywid.	119,0 m	119,5 m	234,3 pkt	17,8 pkt	Masahiko Harada
19.	21 lutego	1999	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	–	indywid.	110,0 m	109,5 m	192,1 pkt	71,3 pkt	Martin Schmitt
6.	23 lutego	1999	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	–	druż.[uwaga 6]	115,5 m	122,0 m	707,1 pkt (229,0 pkt)	281,8 pkt	Niemcy
25.	26 lutego	1999	Ramsau	Mattensprunganlage	K-90	–	indywid.	88,5 m	83,0 m	211,0 pkt	44,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
20.	23 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	–	indywid.	79,0 m	84,5 m	188,5 pkt	57,5 pkt	Adam Małysz
7.	24 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	druż.[uwaga 7]	89,0 m	103,5 m	680,7 pkt (149,9 pkt)	259,1 pkt	Niemcy
8.	25 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	–	druż.[uwaga 8]	83,5 m	85,0 m	791,5 pkt (202,5 pkt)	162,0 pkt	Austria
22.	22 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	–	indywid.	120,5 m	119,0 m	226,1 pkt	62,9 pkt	Adam Małysz
18.	28 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	–	indywid.	95,0 m	97,0 m	234,5 pkt	44,5 pkt	Adam Małysz
9.	19 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	indywid.	96,5 m	90,5 m	245,0 pkt	11,0 pkt	Rok Benkovič
12.	20 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	druż.[uwaga 9]	97,0 m	–	373,5 pkt (131,0 pkt)	597,0 pkt	Austria
2.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	140,5 m	138,5 m	307,2 pkt	6,0 pkt	Janne Ahonen
3.	26 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[uwaga 10]	134,0 m	141,5 m	1113,5 pkt (299,4 pkt)	23,8 pkt	Austria
3.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	indywid.	123,0 m	135,0 m	262,9 pkt	3,2 pkt	Simon Ammann
2.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.[uwaga 11]	134,0 m	126,5 m	953,3 pkt (268,9 pkt)	46,9 pkt	Austria
4.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	94,5 m	92,5 m	246,5 pkt	30,5 pkt	Adam Małysz

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

1994 Planica	–	42. miejsce
1996 Tauplitz	–	12. miejsce
2002 Harrachov	–	49. miejsce
2004 Planica	–	złoty medal
2006 Tauplitz	–	złoty medal
2008 Oberstdorf	–	32. miejsce

Drużynowo

2004 Planica	–	złoty medal[uwaga 12]
2006 Tauplitz	–	złoty medal[uwaga 13]

Starty R. Ljøkelsøya na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
42.	20 marca	1994	Planica	Velikanka	K-185	–	indywid.	94,0 m	77,0 m	–[uwaga 14]	–[uwaga 14]	76,7 pkt	274,6 pkt	Jaroslav Sakala
12.	10-11 lutego	1996	Tauplitz	Kulm	K-185	–	indywid.	157,0 m	178,0 m	180,0 m	177,0 m	651,4 pkt	86,7 pkt	Andreas Goldberger
49.	9 marca	2002	Harrachov	Čerťák	K-185	–	indywid.	94,0 m	–	–[uwaga 14]	–[uwaga 14]	50,8 pkt	345,5 pkt	Sven Hannawald
1.	20-21 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	–	indywid.	191,5 m	221,5 m	222,0 m	210,5 m	832,1 pkt	–
1.	22 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	–	druż.[uwaga 12]	223,5 m		225,0 m		1711,8 pkt (448,7 pkt)	–
1.	13-14 stycznia	2006	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-200	indywid.	202,5 m	207,5 m	190,0 m	207,5 m	788,0 pkt	–
1.	15 stycznia	2006	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-200	druż.[uwaga 13]	200,5 m		200,0 m		1497,9 pkt (391,6 pkt)	–
32.	22-23 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	176,0 m	–	–	–	161,2 pkt	674,2 pkt	Gregor Schlierenzauer

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

1993 Harrachov	–	5. miejsce
1994 Breitenwang	–	17. miejsce

Drużynowo

1993 Harrachov	–	5. miejsce[uwaga 15]
1994 Breitenwang	–	5. miejsce[uwaga 16]

Starty R. Ljøkelsøya na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	3 marca	1993	Harrachov	Čerťák	K-90	druż.[uwaga 15]	73,5 m	96,0 m	736,9 pkt (200,2 pkt)	122,1 pkt	Finlandia
5.	5 marca	1993	Harrachov	Čerťák	K-90	indywid.	90,0 m	82,5 m	216,0 pkt	17,2 pkt	Janne Ahonen
5.	27 stycznia	1994	Breitenwang	Lähn	K-85	druż.[uwaga 16]	84,5 m	67,5 m	722,0 pkt (193,0 pkt)	118,0 pkt	Finlandia
17.	30 stycznia	1994	Breitenwang	Lähn	K-85	indywid.	69,0 m	71,0 m	173,0 pkt	42,5 pkt	Janne Ahonen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[5]
1992/1993	53.
1993/1994	17.
1994/1995	33.
1995/1996	15.
1996/1997	13.
1997/1998	32.
1998/1999	29.
1999/2000	29.
2000/2001	28.
2001/2002	35.
2002/2003	9.
2003/2004	2.
2004/2005	2.
2005/2006	4.
2006/2007	14.
2007/2008	37.
2008/2009	25.
2009/2010	30.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	25 stycznia	2003	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	137,5 m	128,5 m	283,3 pkt	–
2.	6 grudnia	2003	Trondheim	Granåsen	K-120	–	130,0 m	121,0 m	254,3 pkt	–
3.	20 grudnia	2003	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	–	128,5 m	136,0 m	258,6 pkt	–
4.	24 stycznia	2004	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	132,0 m	133,5 m	281,4 pkt	–
5.	25 stycznia	2004	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	122,5 m	133,5 m	263,3 pkt	–
6.	7 lutego	2004	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	–	223,0 m	201,5 m	413,9 pkt	* Loty 2003/2004
7.	12 marca	2004	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	–	136,5 m	134,5 m	291,8 pkt	* TN 2004
8.	14 marca	2004	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	–	126,5 m	–	138,7 pkt	* TN 2004
9.	29 stycznia	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	130,0 m	128,0 m	268,9 pkt	*ex aequo z Adamem Małyszem
10.	6 lutego	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	137,5 m	137,0 m	292,1 pkt	–
11.	22 stycznia	2006	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	140,0 m	125,5 m	262,3 pkt	–

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
1992/1993	–	–	–	–
1993/1994	–	–	–	–
1994/1995	–	–	–	–
1995/1996	–	1	–	1
1996/1997	–	1	1	2
1997/1998	–	–	–	–
1998/1999	–	–	–	–
1999/2000	–	–	–	–
2000/2001	–	–	–	–
2001/2002	–	–	–	–
2002/2003	1	1	–	2
2003/2004	7	2	2	11
2004/2005	2	6	2	10
2005/2006	1	3	1	5
2006/2007	–	1	–	1
2007/2008	–	–	–	–
2008/2009	–	–	–	–
2009/2010	–	–	–	–
Suma	11	15	6	32

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 grudnia	1995	Planica	Bloudkova velikanka	K-120	–	130,5 m	130,0 m	274,9 pkt	2.	2,4 pkt	Mika Laitinen
2.	19 stycznia	1997	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	126,0 m	127,0 m	259,4 pkt	2.	3,9 pkt	Dieter Thoma
3.	2 lutego	1997	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-120	–	117,0 m	–	112,1 pkt	3.	9,9 pkt	Hiroya Saitō
4.	25 stycznia	2003	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	137,5 m	128,5 m	283,3 pkt	1.	–
5.	9 marca	2003	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	–	116,0 m	–	118,8 pkt	2.[uwaga 17]	14,8 pkt	Adam Małysz
6.	6 grudnia	2003	Trondheim	Granåsen	K-120	–	130,0 m	121,0 m	254,3 pkt	1.	–
7.	20 grudnia	2003	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	–	128,5 m	136,0 m	258,6 pkt	1.	–
8.	18 stycznia	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	–	128,0 m	122,0 m	251,5 pkt	3.	1,1 pkt	Martin Höllwarth
9.	24 stycznia	2004	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	132,0 m	133,5 m	281,4 pkt	1.	–
10.	25 stycznia	2004	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	122,5 m	133,5 m	263,3 pkt	1.	–
11.	7 lutego	2004	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	–	223,0 m	201,5 m	413,9 pkt	1.	–
12.	14 lutego	2004	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	–	126,0 m	132,5 m	230,8 pkt	3.	12,0 pkt	Janne Ahonen
13.	7 marca	2004	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	126,0 m	122,5 m	265,7 pkt	2.	3,4 pkt	Bjørn Einar Romøren
14.	10 marca	2004	Kuopio	Puijo	K-120	–	125,0 m	124,5 m	252,6 pkt	2.	7,1 pkt	Bjørn Einar Romøren
15.	12 marca	2004	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	–	136,5 m	134,5 m	291,8 pkt	1.	–
16.	14 marca	2004	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	–	126,5 m	–	138,7 pkt	1.	–
17.	12 grudnia	2004	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	138,0 m	140,5 m	287,3 pkt	2.	1,5 pkt	Janne Ahonen
18.	29 grudnia	2004	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	116,0 m	140,0 m	258,8 pkt	2.	9,6 pkt	Janne Ahonen
19.	15 stycznia	2005	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	199,0 m	203,5 m	396,0 pkt	2.	2,3 pkt	Andreas Widhölzl
20.	29 stycznia	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	130,0 m	128,0 m	268,9 pkt	1.	–
21.	30 stycznia	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	127,5 m	131,5 m	268,7 pkt	3.	9,5 pkt	Adam Małysz
22.	5 lutego	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	132,0 m	–	139,1 pkt	3.	4,9 pkt	Kazuyoshi Funaki
23.	6 lutego	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	137,5 m	137,0 m	292,1 pkt	1.	–
24.	6 marca	2005	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	123,5 m	128,5 m	269,0 pkt	2.	1,0 pkt	Matti Hautamäki
25.	9 marca	2005	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	127,5 m	126,5 m	259,7 pkt	2.	10,6 pkt	Matti Hautamäki
26.	20 marca	2005	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	230,5 m	224,0 m	453,9 pkt	2.	9,1 pkt	Bjørn Einar Romøren
27.	29 grudnia	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	128,5 m	132,0 m	268,4 pkt	2.	2,5 pkt	Janne Ahonen
28.	6 stycznia	2006	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	137,0 m	138,0 m	282,0 pkt	3.	11,0 pkt	Janne Ahonen
29.	21 stycznia	2006	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	129,5 m	126,5 m	262,3 pkt	2.	7,6 pkt	Bjørn Einar Romøren
30.	22 stycznia	2006	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	140,0 m	125,5 m	262,3 pkt	1.	–
31.	18 marca	2006	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	215,5 m	220,5 m	434,7 pkt	2.	15,4 pkt	Bjørn Einar Romøren
32.	20 stycznia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	133,5 m	–	138,8 pkt	2.	4,5 pkt	Rok Urbanc

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[6]
Sezon 1992/1993
																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	27	12	4
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
17	10	19	17	7	26	21	10	16	6	19	6	-	-	-	51	42	48	23	258
Sezon 1994/1995
																					punkty
-	21	40	q	51	q	50	28	46	36	26	14	15	26	41	14	51	31	22	19	41	96
Sezon 1995/1996
																												punkty
29	4	26	2	33	7	36	26	37	39	30	14	q	10	42	6	8	4	12	10	30	10	27	33	40	5	39	8	501
Sezon 1996/1997
																									punkty
38	6	50	-	17	31	17	13	23	10	10	15	q	2	25	13	3	12	13	32	10	52	25	8	10	462
Sezon 1997/1998
																											punkty
36	44	-	-	-	13	10	q	23	47	36	-	49	11	-	-	23	17	10	14	26	13	q	36	32	23	17	191
Sezon 1998/1999
																													punkty
20	q	43	37	26	35	10	19	q	42	q	-	-	-	-	-	33	11	19	18	18	13	13	41	15	38	30	q	31	173
Sezon 1999/2000
																										punkty
22	16	24	20	37	28	36	34	20	15	18	9	7	23	24	-	46	29	28	-	-	12	33	23	40	18	213
Sezon 2000/2001
																					punkty
31	6	47	45	19	34	14	13	10	38	20	21	20	48	28	q	q	-	47	q	-	151
Sezon 2001/2002
																						punkty
48	28	34	27	18	19	5	-	-	q	q	26	32	-	38	22	-	-	21	q	15	q	117
Sezon 2002/2003
																											punkty
9	9	7	11	15	7	17	15	6	4	7	15	12	14	9	7	1	9	7	18	28	30	2	29	21	19	11	757
Sezon 2003/2004
																							punkty
10	4	1	19	1	9	14	19	10	12	15	9	3	7	1	1	1	3	4	2	2	1	1	1306
Sezon 2004/2005
																												punkty
7	8	4	4	5	2	7	4	2	7	13	6	17	2	8	5	8	1	3	3	1	-	2	2	6	8	4	2	1440
Sezon 2005/2006
																						punkty
12	16	8	28	5	4	18	2	5	5	3	2	1	9	5	16	18	13	4	27	2	9	875
Sezon 2006/2007
																								punkty
65	q	42	27	17	16	33	27	16	40	2	10	12	28	11	-	6	4	6	36	8	9	4	10	474
Sezon 2007/2008
																											punkty
18	30	23	-	-	29	34	20	32	35	50	10	q	35	-	-	21	14	-	-	21	47	q	-	-	40	-	99
Sezon 2008/2009
																											punkty
23	19	24	20	34	q	11	37	q	-	-	14	17	q	37	-	-	6	5	35	13	11	41	24	32	15	18	259
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	8	16	19	20	40	19	30	20	32	37	31	-	-	-	-	-	-	-	19	19	12	44	140
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

W sezonach 1991/1992–1992/1993 oraz 1993/1994–2000/2001 obowiązywały inne punktacje za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1992/1993
								-	2
Legenda (w sezonach 1991/1992–1992/1993)
1 2 3 poniżej 3  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1994/1995
									5
Sezon 1995/1996
						3	5	5	2
Sezon 1996/1997
									3
Sezon 1998/1999
									4
Sezon 1999/2000
							-	4	-
Sezon 2000/2001
						1	6	6	-
Legenda (w sezonach 1993/1994–2000/2001)
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 2001/2002
					7	-	-	5	6
Sezon 2002/2003
								7	2
Sezon 2003/2004
								1	1
Sezon 2004/2005
							9	-	1
Sezon 2005/2006
								3	2
Sezon 2006/2007
								2	2
Sezon 2007/2008
							1	-	-
Sezon 2008/2009
				5	2	4	-	-	-
Sezon 2009/2010
						-	-	-	1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1993/1994	10.	[5]
1994/1995	65.	[7]
1995/1996	27.	[8]
1996/1997	13.	[5]
1997/1998	38.
1998/1999	65.
1999/2000	19.
2000/2001	20.
2001/2002	44.
2002/2003	6.
2003/2004	9.
2004/2005	6.
2005/2006	3.
2006/2007	17.
2007/2008	31.
2008/2009	56.
2009/2010	23.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1997	24.	[9]
1998	39.	[10]
1999	24.	[11]
2000	28.	[12]
2002	29.	[5]
2003	8.
2004	1.
2005	2.
2006	16.
2007	12.
2008	63.
2009	28.
2010	21.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[5]
1994/1995	26.
1995/1996	7.
1996/1997	9.
1997/1998	23.
1998/1999	44.
1999/2000	23.
2000/2001	24.
2008/2009	19.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[13]
1995	42.
1996	45.
1997	15.
1998	30.
1999	38.
2000	14.
2001	18.
2002	6.
2003	5.
2004	16.
2005	30.
2006	46.
2007	19.
2008	28.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	10 sierpnia	2003	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	–	104,5 m	105,0 m	274,0 pkt	3.	15,0 pkt	Thomas Morgenstern
2.	12 września	2004	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	129,0 m	128,5 m	268,0 pkt	2.	4,4 pkt	Daniel Forfang
3.	14 września	2008	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	129,0 m	120,5 m	248,1 pkt	3.	14,5 pkt	Simon Ammann

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[6]
1994
			punkty
q	q	q	0
1995
				punkty
22	35	-	-	351,8
1996
					punkty
23	q	q	41	43	8
1997
					punkty
22	7	37	9	14	92
1998
						punkty
38	25	24	49	31	15	29
1999
					punkty
21	q	39	31	23	18
2000
								punkty
25	11	16	37	5	15	33	4	156
2001
							punkty
13	52	33	32	16	7	7	107
2002
						punkty
11	6	12	5	10	7	193
2003
				punkty
3	38	6	4	150
2004
							punkty
32	15	15	-	2	-	-	112
2005
								punkty
8	-	-	35	-	13	-	-	52
2006
										punkty
24	-	9	28	24	-	-	-	-	-	46
2007
										punkty
-	11	5	-	-	-	-	-	6	32	109
2008
										punkty
-	-	-	-	-	-	16	3	-	-	75
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Do sezonu 2000 obowiązywały inne punktacje za konkurs.

1999
								7	9
2000
									4
Legenda (do sezonu 2000)
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – brak startu
2003
									5
2004
								4	1
2005
									9
2006
									7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2006	23.	[14]
2007	36.	[15]

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
1994/1995	133.
1998/1999	116.
2000/2001	114.
2007/2008	36.
2009/2010	16.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

1. Rælingen – 20 sierpnia 1998 (1. miejsce)
2. Trondheim – 8 marca 2008 (3. miejsce)
3. Trondheim – 9 marca 2008 (1. miejsce)
4. Kranj – 14 lutego 2010 (3. miejsce)
5. Brotterode – 21 lutego 2010 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[6]
Sezon 1993/1994
																																	punkty
43	63	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	50
Sezon 1998/1999
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 2000/2001
																																								punkty
-	-	-	-	11	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	69
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	1	-	-	160
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	19	-	4	5	6	3	4	2	-	-	-	-	-	347
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2009	20.	[16]

Miejsca na podium konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego

1. Lillehammer – 22 sierpnia 2009 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[6]
2009
											punkty
-	-	-	-	-	1	7	-	-	-	-	136
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Øyvind Berg, Lasse Ottesen, Roar Ljøkelsøy, Espen Bredesen.
2. Skład zespołu: Henning Stensrud, Lasse Ottesen, Roar Ljøkelsøy, Kristian Brenden.
3. Skład zespołu: Tommy Ingebrigtsen, Lars Bystøl, Anders Bardal, Roar Ljøkelsøy.
4. Skład zespołu: Lars Bystøl, Bjørn Einar Romøren, Tommy Ingebrigtsen, Roar Ljøkelsøy.
5. Skład zespołu: Håvard Lie, Roar Ljøkelsøy, Espen Bredesen, Lasse Ottesen.
6. Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Morten Ågheim, Tommy Ingebrigtsen, Kristian Brenden.
7. Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Roar Ljøkelsøy, Henning Stensrud, Tommy Ingebrigtsen.
8. Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Olav Magne Dønnem, Bjørn Einar Romøren, Henning Stensrud.
9. Skład zespołu: Lars Bystøl, Sigurd Pettersen, Bjørn Einar Romøren, Roar Ljøkelsøy.
10. Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Sigurd Pettersen, Lars Bystøl, Roar Ljøkelsøy.
11. Skład zespołu: Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen, Roar Ljøkelsøy.
12. Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Sigurd Pettersen, Tommy Ingebrigtsen, Roar Ljøkelsøy.
13. Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Lars Bystøl, Tommy Ingebrigtsen, Roar Ljøkelsøy.
14. Seria konkursowa została odwołana.
15. Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Anders Heimdal, Geir Atle Wøien, Bengt Heiestad.
16. Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Lars Bergerengen, Sturle Holseter, Tommy Ingebrigtsen.
17. Ex aequo z Florianem Lieglem

Przypisy

1. Skok Roku 2003 – Ljoekelsoey zwycięzcą!. skokinarciarskie.pl, 2004-01-02. [dostęp 2015-12-28]. (pol.).
2. Anna Felska: Ljoekelsoey nowym asystentem Wernera Schustera. sportsinwinter.pl, 2016-04-15. [dostęp 2020-01-26].
3. Mateusz Wasiewski: Pracował u boku Wernera Schustera, teraz pomoże norweskim juniorom. sportsinwinter.pl, 2019-04-30. [dostęp 2020-01-26].
4. Roar Ljoekelsoey i Stefan Read zakończyli przygodę ze skokami. [dostęp 2010-03-21]. (pol.).
5. LJOEKELSOEY Roar - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
6. Adam Kwieciński: LJOEKELSOEY Roar. [dostęp 2023-12-26].
7. 4 HILLS TOURNAMENT 1994/1995 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
8. 4 HILLS TOURNAMENT 1995/1996 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
9. 1997 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
10. 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
11. 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
12. 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
13. LJOEKELSOEY Roar - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
14. FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
15. FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2007 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2007-08-18. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
16. FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2009. fis-ski.com, 2009-09-13. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).

Bibliografia

• LJOEKELSOEY Roar - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-26]. (ang.).
• LJOEKELSOEY Roar 1976.05.31 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-11-26].

Linki zewnętrzne

• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-03)]. (ang.).

Encyklopedie internetowe (osoba):

• SNL: Roar_Ljøkelsøy

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 89695