Remove ads
Turniej Nordycki zwany też błędnie Turniejem Skandynawskim i Skandynawskim Turniejem Czterech Skoczni[1] (oficjalna nazwa: Nordic Tournament) – zawody w skokach narciarskich rozgrywane w latach 1997–2010 na wzór Turnieju Czterech Skoczni.
| Turniej Nordycki | |
|---|---|
 | |
| Rozgrywany | 1997–2010 |
| Najwięcej zwycięstw w Turnieju Nordyckim |
Adam Małysz 3 razy |
| Najwięcej zwycięstw w konkursach Turnieju Nordyckiego |
Adam Małysz 10 razy |
| Najwięcej razy na podium Turnieju Nordyckiego |
Adam Małysz 5 razy |
| Najwięcej razy na podium w konkursach Turnieju Nordyckiego |
Adam Małysz 20 razy |
| Miejsca rozgrywania konkursów | Lahti Kuopio Trondheim Oslo Falun Lillehammer Vikersund |
Cykl ten rozgrywany był w pierwszej połowie marca każdego roku. Zwycięzcą – podobnie jak w Turnieju Czterech Skoczni – zostawał zawodnik, który zdobył największą liczbę punktów za skoki we wszystkich konkursach.
Konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego odbywały się w Norwegii, Szwecji i Finlandii.
Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii turnieju jest Adam Małysz – wygrał najwięcej edycji turnieju (3), najwięcej razy stawał na podium klasyfikacji generalnej (5), wygrał najwięcej konkursów w historii imprezy (10) oraz najwięcej razy stawał na podium poszczególnych konkursów (20).
Remove ads
Konkursy Turnieju Nordyckiego zaliczano do klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W związku z tym zasady rozgrywania poszczególnych zawodów były identyczne, jak podczas innych konkursów tej rangi[a]. W trakcie kwalifikacji przed każdym z konkursów wyłaniano 50 zawodników[b]. Zawodnicy oddawali skok w pierwszej serii. Najlepszych trzydziestu z nich startowało w serii drugiej i zdobywało punkty Pucharu Świata[2].
Do klasyfikacji Turnieju Nordyckiego, w przeciwieństwie do klasyfikacji Pucharu Świata (tu zaliczane są, wg specjalnej punktacji, wyłącznie punkty za zajęte lokaty – od pierwszej do trzydziestej, wynikające z not za oddane skoki) zaliczane są punkty zdobyte w zawodach za oddane skoki, tj. za odległość i styl skoku (zatem nie za zajęte lokaty). Identyczna sytuacja ma miejsce podczas Turnieju Czterech Skoczni. Jedynie w 2000 roku odstąpiono od tej reguły. Do klasyfikacji liczono wtedy punkty Pucharu Świata zdobyte podczas konkursów w krajach skandynawskich.
Od 2004 roku lider klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zakładał niebieską koszulkę przygotowaną przez organizatorów. W pierwszym z konkursów Turnieju Nordyckiego żaden z zawodników nie zakładał koszulki lidera. W następnych konkursach w niebieskim plastronie występował zawodnik, który zajmował pierwsze miejsce w klasyfikacji.
Za zwycięstwo w Turnieju Nordyckim zawodnik, poza nagrodami ufundowanymi przez Międzynarodową Federację Narciarską, otrzymywał dodatkowe premie pieniężne i nagrody rzeczowe ufundowane przez organizatorów. Pula nagród przewidziana dla zwycięzców Turnieju Nordyckiego w 2004 roku wyniosła 50 000 euro[3].
Remove ads
.jpg)
.jpg)
Pierwsza edycja Turnieju odbyła się w 1997 roku. Rozegrane zostały cztery konkursy, które jednocześnie były zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata. Pierwszy z konkursów odbył się 9 marca 1997 roku w Lahti, a zwyciężył Andreas Widhölzl. Najlepszym zawodnikiem drugich zawodów, 12 marca na normalnej wówczas skoczni[c] w Kuopio, był Kazuyoshi Funaki. Trzeci z konkursów odbył się 13 marca w Falun, a zwycięzcą został Primož Peterka. Ostatni z konkursów rozegrany został w stolicy Norwegii, Oslo. Zwyciężył Funaki, który z przewagą 28 punktów nad drugim skoczkiem, Kristianem Brendenem, triumfował także w całym Turnieju Nordyckim[4].
W 1998 roku odbyło się pięć konkursów Turnieju Nordyckiego. W pierwszym z nich, 7 marca na skoczni w Lahti, zwyciężył Janne Ahonen, który wyprzedził Andreasa Widhölzla i Kristiana Brendena. Dzień później na tej samej skoczni triumfował Primož Peterka przed Jani Soininenem i Brendenem. 11 marca w Falun ponownie zwyciężył Peterka. Dwa dni później na skoczni w norweskim Trondheim na najwyższym stopniu podium stanął Masahiko Harada przed swoim rodakiem – Noriaki Kasai i Włochem Roberto Ceconem. W konkursie kończącym drugą edycję Turnieju Nordyckiego, na Holmenkollen w stolicy Norwegii, po raz trzeci wygrał Primož Peterka. Drugie miejsce zajął Bruno Reuteler, a trzecie Masahiko Harada. W końcowej klasyfikacji Turnieju 1998 najlepszy okazał się Andreas Widhölzl. Na drugim miejscu sklasyfikowany został Sven Hannawald, a na trzecim Hiroya Saitō[5].
W 1999 roku rozegrano cztery konkursy Turnieju. Pierwszy z nich odbył się 6 marca na normalnej skoczni w Lahti. Zwyciężył Kazuyoshi Funaki przed Reinhardem Schwarzenbergerem i Svenem Hannawaldem. 9 marca w Trondheim najlepszy okazał się Kasai, który wyprzedził Stefana Horngachera i Masahiko Haradę. 11 marca w Falun triumfował Martin Schmitt, drugi był Hideharu Miyahira, a trzeci Harada. W ostatnim konkursie Turnieju Nordyckiego, 14 marca w Oslo, zwycięstwo odniósł Noriaki Kasai, który zwyciężył także w całym Turnieju Skandynawskim[5].
O zwycięstwie w końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego w 2000 roku decydowała ilość zdobytych punktów Pucharu Świata podczas czterech konkursów, a nie – jak dotychczas – liczba punktów zdobytych za same skoki. Pierwsze zawody odbyły się 4 marca na normalnej skoczni w Lahti. Wygrał je Janne Ahonen przed Svenem Hannawaldem i Lasse Ottesenem. Nazajutrz na skoczni dużej triumfował Martin Schmitt, drugi był Janne Ahonen, a trzeci Andreas Goldberger. 10 marca na skoczni w norweskim Trondheim zwycięstwo odniósł Hannawald przed Ville Kantee i Ahonenem. Identyczna sytuacja miała miejsce w ostatnim z konkursów, 12 marca w Oslo. Dzięki temu zwycięstwo w Turnieju Skandynawskim odniósł Sven Hannawald, który o 30 punktów wyprzedził drugiego zawodnika – Janne Ahonena[6].
Zwycięstwo w piątym Turnieju jako pierwszy w historii reprezentant Polski odniósł Adam Małysz. Ponadto jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. Wygrał zarówno 7 marca w Falun, jak i 9 marca w Trondheim oraz 11 marca w Oslo. W Turnieju 2001 Małysz zdobył 648,5 punktów, o 72,7 więcej od drugiego w klasyfikacji – Andreasa Goldbergera, a o 161,6 punktu więcej od trzeciego – Martina Schmitta[7]. W 2001 roku wyjątkowo nie odbyły się zawody Turnieju Nordyckiego w Lahti, ponieważ organizowane były tam mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym.
W ramach Turnieju w 2002 roku rozegrane zostały cztery konkursy. W pierwszym z nich, 1 marca w Lahti, triumfował Martin Schmitt. Następne dwa konkursy – 13 marca w Falun oraz 15 marca w Trondheim wygrał Matti Hautamäki. W kończącym konkursie, 17 marca w Oslo, najlepszy okazał się Simon Ammann. W turnieju zwycięstwo odniósł Hautamäki przed Małyszem i Schmittem[8].
W 2003 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Wszystkie z nich (9 marca w Oslo oraz 14–15 marca w Lahti) wygrał Adam Małysz, więc zwyciężył także w całym Turnieju Nordyckim. Na drugiej pozycji sklasyfikowany został Matti Hautamäki, a na trzeciej Tami Kiuru[9].
W kolejnej edycji Turnieju Nordyckiego zwycięstwo odniósł Roar Ljøkelsøy przed Bjørnem Einarem Romørenem i Simonem Ammannem. We wszystkich spośród czterech konkursów zwyciężyli reprezentanci Norwegii. Pierwsze dwa z nich, tj. 7 marca w Lahti i 10 marca w Kuopio, wygrał Romøren. 12 marca w Lillehammer i 14 marca w Oslo triumfował Ljøkelsøy[10].
W skład Turnieju w 2005 roku weszły cztery konkursy. Wszystkie cztery wygrał Matti Hautamäki, czyniąc to jako pierwszy zawodnik w historii skoków. Zwyciężył 6 marca w Lahti, 9 marca w Kuopio, 11 marca w Lillehammer oraz 13 marca w Oslo. W końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zwyciężył z przewagą 47,6 punktu nad drugim skoczkiem – Roarem Ljøkelsøyem i z przewagą 70,3 punktu nad trzecim – Michaelem Uhrmannem[11].
Turniej Nordycki 2006 wygrał Thomas Morgenstern przed Andreasem Küttelem i Janne Happonenem. Pierwszy z konkursów odbył się 5 marca w Lahti, a zwyciężył Janne Happonen. Dwa dni później na skoczni w Kuopio triumfował Andreas Küttel. 10 marca w Lillehammer zwycięstwo odniósł Morgenstern, a ostatni konkurs, 12 marca w Oslo, wygrał Adam Małysz[12].
W 2007 roku Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał trzeci Turniej Nordycki w karierze. Wygrał pierwsze trzy konkursy (11 marca w Lahti, 13 marca w Kuopio i 17 marca w Oslo), a w czwartym (18 marca w Oslo), z powodu złych warunków atmosferycznych, nie zakwalifikował się do finałowej serii, w której zwyciężył Simon Ammann. W końcowej klasyfikacji Małysz wyprzedził drugiego Andreasa Koflera o 2,1 punktu oraz trzeciego Ammanna o 25,3 punktu[13].
Ze względu na to, że jedynym skoczkiem, który wygrał pięciokrotnie konkursy na skoczni w Oslo (czterokrotnie w ramach Turnieju Nordyckiego) jest Adam Małysz, w 2007 roku organizatorzy konkursu na Holmenkollen ogłosili go Królem Holmenkollen i obiecali postawić pomnik na jego cześć[14].
W Turnieju Nordyckim 2008 triumfował Gregor Schlierenzauer, drugie miejsce zajął Tom Hilde, a trzeci był Janne Happonen[15]. Pierwszy z konkursów Turnieju Skandynawskiego miał odbyć się w Lahti, jednak z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych konkurs został przeniesiony do Kuopio[16]. W pierwszym konkursie w Kuopio, 3 marca zwyciężył Janne Happonen, a dzień później jego rodak – Janne Ahonen. W konkursach w Lillehammer (7 marca) i Oslo (9 marca) wygrał Gregor Schlierenzauer[17].
W 2009 roku rozegrano cztery konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego. Z powodu przebudowy skoczni Holmenkollen nie odbyły się zawody w Oslo[18]. W pierwszym konkursie, na skoczni K-90 w Lahti zwyciężył Gregor Schlierenzauer. Drugi konkurs, który odbył się w Kuopio, wygrał Takanobu Okabe. W trzecich zawodach, w Lillehammer triumfował Harri Olli. Czwarty z konkursów przeprowadzono na mamuciej skoczni w Vikersund i jego zwycięzcą został Schlierenzauer, który okazał się także najlepszy w całym cyklu. Na drugim miejscu w klasyfikacji generalnej uplasował się Olli, a trzeci był Simon Ammann[19].
Podobnie jak w 2009, tak i w 2010 roku rozegrano cztery konkursy Turnieju Nordyckiego. Konkursy przeprowadzono w Lahti, Kuopio, Lillehammer i Oslo. We wszystkich najlepszy był Simon Ammann, dzięki czemu został zwycięzcą edycji. Drugie miejsce zajął Adam Małysz, a trzeci był Thomas Morgenstern[20].
W sezonie 2010/2011 po raz pierwszy Turniej Nordycki nie został przeprowadzony. Wynikało to z faktu, że na przełomie lutego i marca 2011 roku Oslo organizowało mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym[21]. W kolejnym sezonie, ponownie Turniej Nordycki nie znalazł się w kalendarzu Pucharu Świata w skokach narciarskich[22]. Od tego czasu organizowanie imprezy zarzucono.
Remove ads
Zwycięzcy w klasyfikacji generalnej
Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej
| Lp. | Zawodnik | 1. miejsca | 2. miejsca | 3. miejsca | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  Adam Małysz |
3 | 2 | 0 | 5 |
| 2. |  Matti Hautamäki |
2 | 1 | 0 | 3 |
| 3. |  Gregor Schlierenzauer |
2 | 0 | 0 | 2 |
| 4. |  Sven Hannawald |
1 | 1 | 1 | 3 |
| 5. |  Kazuyoshi Funaki |
1 | 1 | 0 | 2 |
 Roar Ljøkelsøy |
1 | 1 | 0 | 2 | |
| 7. |  Simon Ammann |
1 | 0 | 3 | 4 |
| 8. | Andreas Widhölzl |
1 | 0 | 1 | 2 |
| Thomas Morgenstern |
1 | 0 | 1 | 2 | |
| 10. | Noriaki Kasai |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 11. | Kristian Brenden |
0 | 1 | 0 | 1 |
| Janne Ahonen |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| Andreas Goldberger |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| Bjørn Einar Romøren |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| Andreas Küttel |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| Andreas Kofler |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| Tom Hilde |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| Harri Olli |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| 19. | Janne Happonen |
0 | 0 | 2 | 2 |
| Martin Schmitt |
0 | 0 | 2 | 2 | |
| 21. | Hiroya Saitō |
0 | 0 | 1 | 1 |
| Ville Kantee |
0 | 0 | 1 | 1 | |
| Tami Kiuru |
0 | 0 | 1 | 1 | |
| Michael Uhrmann |
0 | 0 | 1 | 1 |
Najwięcej razy na podium w konkursach
| Nazwa skoczni | Miasto | Punkt konstrukcyjny[23] |
Wielkość skoczni[23] |
Rekord skoczni | Lata rozgrywania konkursów | |
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Salpausselkä | Lahti |
K-116[f] | HS-130 | Andreas Widhölzl (2006) 135,5 m[24] |
1997, 1998[g], 2000, 2002, 2003[g], 2004, 2005, 2006, 2007, 2010 |
| K-90 | HS-97 |  Jurij Tepeš (2012)101,0 m[25] |
1999, 2000, 2009[h] | |||
 |
Puijo | Kuopio |
K-120[c] | HS-127 | Masahiko Harada (1998) 135,5 m[26] |
1997, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008[i], 2009, 2010 |
 |
Lugnet |  Falun |
K-115 | HS-124 | Matti Hautamäki (2002) 130,5 m[27] |
1997, 1998, 1999, 2001, 2002 |
 |
Holmenkollbakken | Oslo |
K-120[j] | HS-134 | Andreas Kofler (2010) 139,5 m[28] |
1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007[k], 2008, 2010 |
 |
Granåsen | Trondheim |
K-120 | HS-131 | Gregor Schlierenzauer Simon Ammann (2008) 140 m[29] |
1998, 1999, 2000, 2001, 2002 |
 |
Lysgårdsbakken | Lillehammer |
K-123 | HS-138 | Simon Ammann (2009) 146,0 m[30] |
2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010 |
 |
Vikersundbakken | Vikersund |
K-185[l] | HS-207[l] | Harri Olli (2009)[l] 219,0 m[31] |
2009 |
Remove ads
Logo Turnieju Nordyckiego zostało zaprojektowane przez Janne Ahonena[32]. Przedstawiało skocznię narciarską oraz napis NORDIC TOURNAMENT. Na środku logo znajdowało się koło w barwach czerwonej i niebieskiej[33], charakterystycznych dla Skandynawii[m].
Zawody Turnieju Nordyckiego, które odbywały się w Oslo, były częścią Holmenkollen Ski Festival, corocznego festiwalu organizowanego w stolicy Norwegii. Konkursy Turnieju Nordyckiego na skoczni w Lillehammer wchodziły w skład Lillehammer Skifestival. Konkursy na skoczni w Lahti w 2007 roku odbyły się w ramach Lahti Ski Games[34]. Podczas tych imprez rozgrywano konkursy w konkurencjach klasycznych. W związku z tym Turniej Nordycki był przedsięwzięciem biznesowym i medialnym. Dużą rolę odgrywali sponsorzy, którzy fundowali dodatkowe nagrody dla zwycięzców poszczególnych konkursów i całego Turnieju Nordyckiego, a także pokrywali część kosztów organizacji zawodów. Podczas konkursów na skoczniach fińskich głównym sponsorem było Doskonałe Mleko. Firma ta podpisała umowę ze skoczkami fińskiej reprezentacji w skokach narciarskich, którzy występowali w spotach reklamowych, a także z organizatorami wszystkich konkursów na terenie Finlandii. W latach 2003–2005 firma wykupiła wyłączność na reklamy Doskonałego Mleka we wszystkich fińskich konkursach. Wiązało się to z tym, że na plastronach wszystkich skoczków, a także na banerach wokół zeskoku, znajdowało się logo firmy. W 2007 roku firma sponsorowała organizację zawodów na skoczni w Lahti[35]. Poza Doskonałym Mlekiem zawody Turnieju Nordyckiego sponsorowały firmy: Ricoh, Viessmann, Ruhrgas i Manner.
W 2006 roku podczas konkursu Turnieju Skandynawskiego na skoczni w Kuopio wystąpiła fińska grupa muzyczna Kroisos, w skład której wchodzą skoczkowie i zawodnicy kombinacji norweskiej z Finlandii (Ville Kantee, Jussi Hautamäki, Olli Happonen, Jarkko Saapunki)[36].
Bilety na Puchar Świata w skokach narciarskich w Kuopio kosztowały zwykle 12 euro. Taka cena obowiązywała w latach 2006–2008[37]. Ceny biletów na konkursy w Lahti dla dorosłych wynosiły 20 euro za miejsca siedzące i 14 euro za miejsca stojące. Bilety dla dzieci w wieku do 12 lat były o połowę tańsze[38][39].
W trakcie rozgrywania Turnieju Nordyckiego do miejscowości, w których odbywają się poszczególne zawody, przyjeżdżały tysiące kibiców. Dzięki temu właściciele hoteli, hosteli, pensjonatów i domów wczasowych mieli wielu klientów, podobnie jak sklepy, pobliskie muzea, kina oraz inne atrakcje turystyczne.
Remove ads
- Jedynymi zawodami zaliczanymi do PŚ o odmiennych zasadach są cztery konkursy Turnieju Czterech Skoczni, które rozgrywane są systemem KO.
- Do 2007 roku zapewniony start w konkursach Turnieju Nordyckiego, podobnie jak w pozostałych konkursach Pucharu Świata miało 15 najlepszych zawodników w klasyfikacji PŚ. W związku z tym do sezonu 2006/2007 (włącznie) w kwalifikacjach wyłaniano 35 zawodników. Później liczbę tę zmniejszono do 10, a w 2017 roku całkowicie usunięto tę zasadę.
- Konkurs został przeniesiony z Lillehammer do Oslo – Holmenkollen.
- Konkurs przeniesiony ze skoczni dużej na normalną ze względu na niekorzystne warunki atmosferyczne.
- Do 1998 roku punkt konstrukcyjny skoczni Holmenkollbakken znajdował się na 112. metrze, natomiast w latach 1999–2008 na 115. metrze.
- W Oslo rozegrano dwa konkursy. Jeden z nich został przeniesiony z Lillehammer.
- Skocznia została zmodernizowana w 2010 roku. Obecnie punkt konstrukcyjny umieszczony jest na 200 metrze, HS-wynosi 240 metrów, a rekordzistą jest Stefan Kraft (253,5 m). Od czasu modernizacji nie rozegrano w Vikersund konkursów zaliczanych do Turnieju Nordyckiego, w związku z czym w tabeli zawarte są dane obowiązujące w trakcie ostatniego konkursu w 2009 roku.
- Flaga każdego z państw organizatorów zawiera przynajmniej jeden z tych kolorów.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads