Turniej Nordycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Turniej Nordycki

Turniej Nordycki zwany też błędnie Turniejem Skandynawskim i Skandynawskim Turniejem Czterech Skoczni[1] (oficjalna nazwa: Nordic Tournament) – zawody w skokach narciarskich rozgrywane w latach 1997–2010 na wzór Turnieju Czterech Skoczni.

Więcej informacji Rozgrywany, Najwięcej zwycięstw w Turnieju Nordyckim ...
Turniej Nordycki
Thumb
Rozgrywany 1997–2010
Najwięcej zwycięstw
w Turnieju Nordyckim
Adam Małysz
3 razy
Najwięcej zwycięstw
w konkursach Turnieju Nordyckiego
Adam Małysz
10 razy
Najwięcej razy
na podium Turnieju Nordyckiego
Adam Małysz
5 razy
Najwięcej razy na podium
w konkursach Turnieju Nordyckiego
Adam Małysz
20 razy
Miejsca rozgrywania konkursów Lahti
Kuopio
Trondheim
Oslo
Falun
Lillehammer
Vikersund
Zamknij

Cykl ten rozgrywany był w pierwszej połowie marca każdego roku. Zwycięzcą – podobnie jak w Turnieju Czterech Skoczni – zostawał zawodnik, który zdobył największą liczbę punktów za skoki we wszystkich konkursach.

Konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego odbywały się w Norwegii, Szwecji i Finlandii.

Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii turnieju jest Adam Małysz – wygrał najwięcej edycji turnieju (3), najwięcej razy stawał na podium klasyfikacji generalnej (5), wygrał najwięcej konkursów w historii imprezy (10) oraz najwięcej razy stawał na podium poszczególnych konkursów (20).

Zasady

Podsumowanie
Perspektywa

Konkursy Turnieju Nordyckiego zaliczano do klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W związku z tym zasady rozgrywania poszczególnych zawodów były identyczne, jak podczas innych konkursów tej rangi[a]. W trakcie kwalifikacji przed każdym z konkursów wyłaniano 50 zawodników[b]. Zawodnicy oddawali skok w pierwszej serii. Najlepszych trzydziestu z nich startowało w serii drugiej i zdobywało punkty Pucharu Świata[2].

Do klasyfikacji Turnieju Nordyckiego, w przeciwieństwie do klasyfikacji Pucharu Świata (tu zaliczane są, wg specjalnej punktacji, wyłącznie punkty za zajęte lokaty – od pierwszej do trzydziestej, wynikające z not za oddane skoki) zaliczane są punkty zdobyte w zawodach za oddane skoki, tj. za odległość i styl skoku (zatem nie za zajęte lokaty). Identyczna sytuacja ma miejsce podczas Turnieju Czterech Skoczni. Jedynie w 2000 roku odstąpiono od tej reguły. Do klasyfikacji liczono wtedy punkty Pucharu Świata zdobyte podczas konkursów w krajach skandynawskich.

Od 2004 roku lider klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zakładał niebieską koszulkę przygotowaną przez organizatorów. W pierwszym z konkursów Turnieju Nordyckiego żaden z zawodników nie zakładał koszulki lidera. W następnych konkursach w niebieskim plastronie występował zawodnik, który zajmował pierwsze miejsce w klasyfikacji.

Za zwycięstwo w Turnieju Nordyckim zawodnik, poza nagrodami ufundowanymi przez Międzynarodową Federację Narciarską, otrzymywał dodatkowe premie pieniężne i nagrody rzeczowe ufundowane przez organizatorów. Pula nagród przewidziana dla zwycięzców Turnieju Nordyckiego w 2004 roku wyniosła 50 000 euro[3].

Historia

Podsumowanie
Perspektywa
Thumb
Andreas Widhölzl, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 1998
Thumb
Noriaki Kasai, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 1999
Thumb
Adam Małysz, zwycięzca Turnieju Nordyckiego w 2001, 2003 i 2007 roku
Thumb
Matti Hautamäki, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2002 i 2005
Thumb
Thomas Morgenstern, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2006

Pierwsza edycja Turnieju odbyła się w 1997 roku. Rozegrane zostały cztery konkursy, które jednocześnie były zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata. Pierwszy z konkursów odbył się 9 marca 1997 roku w Lahti, a zwyciężył Andreas Widhölzl. Najlepszym zawodnikiem drugich zawodów, 12 marca na normalnej wówczas skoczni[c] w Kuopio, był Kazuyoshi Funaki. Trzeci z konkursów odbył się 13 marca w Falun, a zwycięzcą został Primož Peterka. Ostatni z konkursów rozegrany został w stolicy Norwegii, Oslo. Zwyciężył Funaki, który z przewagą 28 punktów nad drugim skoczkiem, Kristianem Brendenem, triumfował także w całym Turnieju Nordyckim[4].

W 1998 roku odbyło się pięć konkursów Turnieju Nordyckiego. W pierwszym z nich, 7 marca na skoczni w Lahti, zwyciężył Janne Ahonen, który wyprzedził Andreasa Widhölzla i Kristiana Brendena. Dzień później na tej samej skoczni triumfował Primož Peterka przed Jani Soininenem i Brendenem. 11 marca w Falun ponownie zwyciężył Peterka. Dwa dni później na skoczni w norweskim Trondheim na najwyższym stopniu podium stanął Masahiko Harada przed swoim rodakiem – Noriaki Kasai i Włochem Roberto Ceconem. W konkursie kończącym drugą edycję Turnieju Nordyckiego, na Holmenkollen w stolicy Norwegii, po raz trzeci wygrał Primož Peterka. Drugie miejsce zajął Bruno Reuteler, a trzecie Masahiko Harada. W końcowej klasyfikacji Turnieju 1998 najlepszy okazał się Andreas Widhölzl. Na drugim miejscu sklasyfikowany został Sven Hannawald, a na trzecim Hiroya Saitō[5].

W 1999 roku rozegrano cztery konkursy Turnieju. Pierwszy z nich odbył się 6 marca na normalnej skoczni w Lahti. Zwyciężył Kazuyoshi Funaki przed Reinhardem Schwarzenbergerem i Svenem Hannawaldem. 9 marca w Trondheim najlepszy okazał się Kasai, który wyprzedził Stefana Horngachera i Masahiko Haradę. 11 marca w Falun triumfował Martin Schmitt, drugi był Hideharu Miyahira, a trzeci Harada. W ostatnim konkursie Turnieju Nordyckiego, 14 marca w Oslo, zwycięstwo odniósł Noriaki Kasai, który zwyciężył także w całym Turnieju Skandynawskim[5].

O zwycięstwie w końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego w 2000 roku decydowała ilość zdobytych punktów Pucharu Świata podczas czterech konkursów, a nie – jak dotychczas – liczba punktów zdobytych za same skoki. Pierwsze zawody odbyły się 4 marca na normalnej skoczni w Lahti. Wygrał je Janne Ahonen przed Svenem Hannawaldem i Lasse Ottesenem. Nazajutrz na skoczni dużej triumfował Martin Schmitt, drugi był Janne Ahonen, a trzeci Andreas Goldberger. 10 marca na skoczni w norweskim Trondheim zwycięstwo odniósł Hannawald przed Ville Kantee i Ahonenem. Identyczna sytuacja miała miejsce w ostatnim z konkursów, 12 marca w Oslo. Dzięki temu zwycięstwo w Turnieju Skandynawskim odniósł Sven Hannawald, który o 30 punktów wyprzedził drugiego zawodnika – Janne Ahonena[6].

Zwycięstwo w piątym Turnieju jako pierwszy w historii reprezentant Polski odniósł Adam Małysz. Ponadto jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. Wygrał zarówno 7 marca w Falun, jak i 9 marca w Trondheim oraz 11 marca w Oslo. W Turnieju 2001 Małysz zdobył 648,5 punktów, o 72,7 więcej od drugiego w klasyfikacji – Andreasa Goldbergera, a o 161,6 punktu więcej od trzeciego – Martina Schmitta[7]. W 2001 roku wyjątkowo nie odbyły się zawody Turnieju Nordyckiego w Lahti, ponieważ organizowane były tam mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym.

W ramach Turnieju w 2002 roku rozegrane zostały cztery konkursy. W pierwszym z nich, 1 marca w Lahti, triumfował Martin Schmitt. Następne dwa konkursy – 13 marca w Falun oraz 15 marca w Trondheim wygrał Matti Hautamäki. W kończącym konkursie, 17 marca w Oslo, najlepszy okazał się Simon Ammann. W turnieju zwycięstwo odniósł Hautamäki przed Małyszem i Schmittem[8].

W 2003 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Wszystkie z nich (9 marca w Oslo oraz 14–15 marca w Lahti) wygrał Adam Małysz, więc zwyciężył także w całym Turnieju Nordyckim. Na drugiej pozycji sklasyfikowany został Matti Hautamäki, a na trzeciej Tami Kiuru[9].

W kolejnej edycji Turnieju Nordyckiego zwycięstwo odniósł Roar Ljøkelsøy przed Bjørnem Einarem Romørenem i Simonem Ammannem. We wszystkich spośród czterech konkursów zwyciężyli reprezentanci Norwegii. Pierwsze dwa z nich, tj. 7 marca w Lahti i 10 marca w Kuopio, wygrał Romøren. 12 marca w Lillehammer i 14 marca w Oslo triumfował Ljøkelsøy[10].

W skład Turnieju w 2005 roku weszły cztery konkursy. Wszystkie cztery wygrał Matti Hautamäki, czyniąc to jako pierwszy zawodnik w historii skoków. Zwyciężył 6 marca w Lahti, 9 marca w Kuopio, 11 marca w Lillehammer oraz 13 marca w Oslo. W końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zwyciężył z przewagą 47,6 punktu nad drugim skoczkiem – Roarem Ljøkelsøyem i z przewagą 70,3 punktu nad trzecim – Michaelem Uhrmannem[11].

Turniej Nordycki 2006 wygrał Thomas Morgenstern przed Andreasem Küttelem i Janne Happonenem. Pierwszy z konkursów odbył się 5 marca w Lahti, a zwyciężył Janne Happonen. Dwa dni później na skoczni w Kuopio triumfował Andreas Küttel. 10 marca w Lillehammer zwycięstwo odniósł Morgenstern, a ostatni konkurs, 12 marca w Oslo, wygrał Adam Małysz[12].

W 2007 roku Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał trzeci Turniej Nordycki w karierze. Wygrał pierwsze trzy konkursy (11 marca w Lahti, 13 marca w Kuopio i 17 marca w Oslo), a w czwartym (18 marca w Oslo), z powodu złych warunków atmosferycznych, nie zakwalifikował się do finałowej serii, w której zwyciężył Simon Ammann. W końcowej klasyfikacji Małysz wyprzedził drugiego Andreasa Koflera o 2,1 punktu oraz trzeciego Ammanna o 25,3 punktu[13].

Ze względu na to, że jedynym skoczkiem, który wygrał pięciokrotnie konkursy na skoczni w Oslo (czterokrotnie w ramach Turnieju Nordyckiego) jest Adam Małysz, w 2007 roku organizatorzy konkursu na Holmenkollen ogłosili go Królem Holmenkollen i obiecali postawić pomnik na jego cześć[14].

W Turnieju Nordyckim 2008 triumfował Gregor Schlierenzauer, drugie miejsce zajął Tom Hilde, a trzeci był Janne Happonen[15]. Pierwszy z konkursów Turnieju Skandynawskiego miał odbyć się w Lahti, jednak z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych konkurs został przeniesiony do Kuopio[16]. W pierwszym konkursie w Kuopio, 3 marca zwyciężył Janne Happonen, a dzień później jego rodak – Janne Ahonen. W konkursach w Lillehammer (7 marca) i Oslo (9 marca) wygrał Gregor Schlierenzauer[17].

W 2009 roku rozegrano cztery konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego. Z powodu przebudowy skoczni Holmenkollen nie odbyły się zawody w Oslo[18]. W pierwszym konkursie, na skoczni K-90 w Lahti zwyciężył Gregor Schlierenzauer. Drugi konkurs, który odbył się w Kuopio, wygrał Takanobu Okabe. W trzecich zawodach, w Lillehammer triumfował Harri Olli. Czwarty z konkursów przeprowadzono na mamuciej skoczni w Vikersund i jego zwycięzcą został Schlierenzauer, który okazał się także najlepszy w całym cyklu. Na drugim miejscu w klasyfikacji generalnej uplasował się Olli, a trzeci był Simon Ammann[19].

Podobnie jak w 2009, tak i w 2010 roku rozegrano cztery konkursy Turnieju Nordyckiego. Konkursy przeprowadzono w Lahti, Kuopio, Lillehammer i Oslo. We wszystkich najlepszy był Simon Ammann, dzięki czemu został zwycięzcą edycji. Drugie miejsce zajął Adam Małysz, a trzeci był Thomas Morgenstern[20].

W sezonie 2010/2011 po raz pierwszy Turniej Nordycki nie został przeprowadzony. Wynikało to z faktu, że na przełomie lutego i marca 2011 roku Oslo organizowało mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym[21]. W kolejnym sezonie, ponownie Turniej Nordycki nie znalazł się w kalendarzu Pucharu Świata w skokach narciarskich[22]. Od tego czasu organizowanie imprezy zarzucono.

Triumfatorzy

Zwycięzcy w klasyfikacji generalnej

Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej

Thumb
Gregor Schlierenzauer, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2008 i 2009
Thumb
Simon Ammann, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2010
Więcej informacji Lp., Zawodnik ...
Lp. Zawodnik 1. miejsca 2. miejsca 3. miejsca Razem
1. Polska Adam Małysz 3 2 0 5
2. Finlandia Matti Hautamäki 2 1 0 3
3. Austria Gregor Schlierenzauer 2 0 0 2
4. Niemcy Sven Hannawald 1 1 1 3
5. Japonia Kazuyoshi Funaki 1 1 0 2
Norwegia Roar Ljøkelsøy 1 1 0 2
7. Szwajcaria Simon Ammann 1 0 3 4
8. Austria Andreas Widhölzl 1 0 1 2
Austria Thomas Morgenstern 1 0 1 2
10. Japonia Noriaki Kasai 1 0 0 1
11. Norwegia Kristian Brenden 0 1 0 1
Finlandia Janne Ahonen 0 1 0 1
Austria Andreas Goldberger 0 1 0 1
Norwegia Bjørn Einar Romøren 0 1 0 1
Szwajcaria Andreas Küttel 0 1 0 1
Austria Andreas Kofler 0 1 0 1
Norwegia Tom Hilde 0 1 0 1
Finlandia Harri Olli 0 1 0 1
19. Finlandia Janne Happonen 0 0 2 2
Niemcy Martin Schmitt 0 0 2 2
21. Japonia Hiroya Saitō 0 0 1 1
Finlandia Ville Kantee 0 0 1 1
Finlandia Tami Kiuru 0 0 1 1
Niemcy Michael Uhrmann 0 0 1 1
Zamknij

Najwięcej razy na podium w konkursach

Więcej informacji Lp., Zawodnik ...
Lp. Zawodnik 1. miejsca 2. miejsca 3. miejsca Razem
1. Polska Adam Małysz 10 5 5 20
2. Szwajcaria Simon Ammann 6 5 0 11
3. Finlandia Matti Hautamäki 6 2 1 9
4. Austria Gregor Schlierenzauer 4 2 1 7
5. Słowenia Primož Peterka 4 0 1 5
6. Niemcy Martin Schmitt 3 3 2 8
7. Japonia Kazuyoshi Funaki 3 0 2 5
8. Norwegia Roar Ljøkelsøy 2 5 0 7
9. Norwegia Bjørn Einar Romøren 2 3 2 7
10. Niemcy Sven Hannawald 2 2 4 8
11. Finlandia Janne Ahonen 2 1 4 6
12. Japonia Noriaki Kasai 2 1 0 3
13. Finlandia Janne Happonen 2 0 1 3
14. Austria Thomas Morgenstern 1 2 3 6
15. Szwajcaria Andreas Küttel 1 2 0 3
16. Japonia Masahiko Harada 1 0 3 4
17. Austria Andreas Widhölzl 1 1 0 2
18. Japonia Takanobu Okabe 1 0 0 1
19. Austria Andreas Kofler 0 2 3 5
20. Finlandia Ville Kantee 0 2 0 2
Austria Stefan Horngacher 0 2 0 2
22. Japonia Hiroya Saitō 0 1 2 3
Rosja Dmitrij Wasiljew 0 1 2 3
24. Finlandia Jani Soininen 0 1 1 2
Szwajcaria Bruno Reuteler 0 1 1 2
Austria Andreas Goldberger 0 1 1 2
Czechy Jakub Janda 0 1 1 2
Norwegia Anders Bardal 0 1 1 2
Norwegia Tom Hilde 0 1 1 2
30. Finlandia Pasi Kytösaho 0 1 0 1
Francja Nicolas Dessum 0 1 0 1
Niemcy Dieter Thoma 0 1 0 1
Austria Reinhard Schwarzenberger 0 1 0 1
Japonia Hideharu Miyahira 0 1 0 1
Austria Florian Liegl 0 1 0 1
Norwegia Sigurd Pettersen 0 1 0 1
Austria Martin Koch 0 1 0 1
Niemcy Michael Uhrmann 0 0 2 2
Norwegia Anders Jacobsen 0 0 2 2
40. Norwegia Kristian Brenden 0 0 1 1
Włochy Roberto Cecon 0 0 1 1
Austria Wolfgang Loitzl 0 0 1 1
Słowenia Igor Medved 0 0 1 1
Słowenia Robert Kranjec 0 0 1 1
Finlandia Tami Kiuru 0 0 1 1
Niemcy Alexander Herr 0 0 1 1
Norwegia Lars Bystøl 0 0 1 1
Norwegia Lasse Ottesen 0 0 1 1
Zamknij

Obiekty

Więcej informacji Nazwa skoczni, Miasto ...
Nazwa skoczni Miasto Punkt
konstrukcyjny[23]
Wielkość
skoczni[23]
Rekord skoczni Lata rozgrywania
konkursów
Thumb Salpausselkä Finlandia Lahti K-116[f] HS-130 Austria Andreas Widhölzl (2006)
135,5 m[24]
1997, 1998[g],
2000, 2002,
2003[g], 2004,
2005, 2006,
2007, 2010
K-90 HS-97 Słowenia Jurij Tepeš (2012)
101,0 m[25]
1999, 2000, 2009[h]
Thumb Puijo Finlandia Kuopio K-120[c] HS-127 Japonia Masahiko Harada (1998)
135,5 m[26]
1997, 2004,
2005, 2006,
2007, 2008[i], 2009, 2010
Thumb Lugnet Szwecja Falun K-115 HS-124 Finlandia Matti Hautamäki (2002)
130,5 m[27]
1997, 1998,
1999, 2001,
2002
Thumb Holmenkollbakken Norwegia Oslo K-120[j] HS-134 Austria Andreas Kofler (2010)
139,5 m[28]
1997, 1998,
1999, 2000,
2001, 2002,
2003, 2004,
2005, 2006,
2007[k], 2008, 2010
Thumb Granåsen Norwegia Trondheim K-120 HS-131 Austria Gregor Schlierenzauer
Szwajcaria Simon Ammann (2008)
140 m[29]
1998, 1999,
2000, 2001,
2002
Thumb Lysgårdsbakken Norwegia Lillehammer K-123 HS-138 Szwajcaria Simon Ammann (2009)
146,0 m[30]
2004, 2005,
2006, 2008, 2009, 2010
Thumb Vikersundbakken Norwegia Vikersund K-185[l] HS-207[l] Finlandia Harri Olli (2009)[l]
219,0 m[31]
2009
Zamknij

Logo Turnieju Nordyckiego zostało zaprojektowane przez Janne Ahonena[32]. Przedstawiało skocznię narciarską oraz napis NORDIC TOURNAMENT. Na środku logo znajdowało się koło w barwach czerwonej i niebieskiej[33], charakterystycznych dla Skandynawii[m].

Turniej Nordycki jako przedsięwzięcie biznesowe i medialne

Podsumowanie
Perspektywa

Zawody Turnieju Nordyckiego, które odbywały się w Oslo, były częścią Holmenkollen Ski Festival, corocznego festiwalu organizowanego w stolicy Norwegii. Konkursy Turnieju Nordyckiego na skoczni w Lillehammer wchodziły w skład Lillehammer Skifestival. Konkursy na skoczni w Lahti w 2007 roku odbyły się w ramach Lahti Ski Games[34]. Podczas tych imprez rozgrywano konkursy w konkurencjach klasycznych. W związku z tym Turniej Nordycki był przedsięwzięciem biznesowym i medialnym. Dużą rolę odgrywali sponsorzy, którzy fundowali dodatkowe nagrody dla zwycięzców poszczególnych konkursów i całego Turnieju Nordyckiego, a także pokrywali część kosztów organizacji zawodów. Podczas konkursów na skoczniach fińskich głównym sponsorem było Doskonałe Mleko. Firma ta podpisała umowę ze skoczkami fińskiej reprezentacji w skokach narciarskich, którzy występowali w spotach reklamowych, a także z organizatorami wszystkich konkursów na terenie Finlandii. W latach 2003–2005 firma wykupiła wyłączność na reklamy Doskonałego Mleka we wszystkich fińskich konkursach. Wiązało się to z tym, że na plastronach wszystkich skoczków, a także na banerach wokół zeskoku, znajdowało się logo firmy. W 2007 roku firma sponsorowała organizację zawodów na skoczni w Lahti[35]. Poza Doskonałym Mlekiem zawody Turnieju Nordyckiego sponsorowały firmy: Ricoh, Viessmann, Ruhrgas i Manner.

W 2006 roku podczas konkursu Turnieju Skandynawskiego na skoczni w Kuopio wystąpiła fińska grupa muzyczna Kroisos, w skład której wchodzą skoczkowie i zawodnicy kombinacji norweskiej z Finlandii (Ville Kantee, Jussi Hautamäki, Olli Happonen, Jarkko Saapunki)[36].

Bilety na Puchar Świata w skokach narciarskich w Kuopio kosztowały zwykle 12 euro. Taka cena obowiązywała w latach 2006–2008[37]. Ceny biletów na konkursy w Lahti dla dorosłych wynosiły 20 euro za miejsca siedzące i 14 euro za miejsca stojące. Bilety dla dzieci w wieku do 12 lat były o połowę tańsze[38][39].

W trakcie rozgrywania Turnieju Nordyckiego do miejscowości, w których odbywają się poszczególne zawody, przyjeżdżały tysiące kibiców. Dzięki temu właściciele hoteli, hosteli, pensjonatów i domów wczasowych mieli wielu klientów, podobnie jak sklepy, pobliskie muzea, kina oraz inne atrakcje turystyczne.

Zobacz też

Uwagi

  1. Jedynymi zawodami zaliczanymi do PŚ o odmiennych zasadach są cztery konkursy Turnieju Czterech Skoczni, które rozgrywane są systemem KO.
  2. Do 2007 roku zapewniony start w konkursach Turnieju Nordyckiego, podobnie jak w pozostałych konkursach Pucharu Świata miało 15 najlepszych zawodników w klasyfikacji PŚ. W związku z tym do sezonu 2006/2007 (włącznie) w kwalifikacjach wyłaniano 35 zawodników. Później liczbę tę zmniejszono do 10, a w 2017 roku całkowicie usunięto tę zasadę.
  3. Do 1998 roku punkt konstrukcyjny skoczni w Kuopio znajdował się na 95. metrze. W 1997 roku odbył się konkurs na skoczni K-95.
  4. Konkurs został przeniesiony z Lillehammer do OsloHolmenkollen.
  5. Konkurs został przeniesiony z Lahti do Kuopio.
  6. Do 1997 punkt konstrukcyjny skoczni w Lahti umieszczony był na 114. metrze. W związku z tym w 1997 roku rozegrano konkurs na skoczni K-114.
  7. W Lahti rozegrano dwa konkursy.
  8. Konkurs przeniesiony ze skoczni dużej na normalną ze względu na niekorzystne warunki atmosferyczne.
  9. W Kuopio rozegrano dwa konkursy. Jeden z nich został przeniesiony z Lahti.
  10. Do 1998 roku punkt konstrukcyjny skoczni Holmenkollbakken znajdował się na 112. metrze, natomiast w latach 1999–2008 na 115. metrze.
  11. W Oslo rozegrano dwa konkursy. Jeden z nich został przeniesiony z Lillehammer.
  12. Skocznia została zmodernizowana w 2010 roku. Obecnie punkt konstrukcyjny umieszczony jest na 200 metrze, HS-wynosi 240 metrów, a rekordzistą jest Stefan Kraft (253,5 m). Od czasu modernizacji nie rozegrano w Vikersund konkursów zaliczanych do Turnieju Nordyckiego, w związku z czym w tabeli zawarte są dane obowiązujące w trakcie ostatniego konkursu w 2009 roku.
  13. Flaga każdego z państw organizatorów zawiera przynajmniej jeden z tych kolorów.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.