Narciarstwo klasyczne

Narciarstwo klasyczne (lub dawniej także: norweskie) – dyscypliny narciarstwa, które wykształciły się, w dużej mierze w krajach skandynawskich, bazując na tradycyjnych nartach „z wolną piętą” – z wiązaniem przytrzymującym jedynie przednią część buta^[1]. Określenie: „narciarstwo norweskie” wywodziło się z dużego wkładu Norwegów w kształtowanie tych dyscyplin^[2][3].

Głównymi dyscyplinami sportowymi narciarstwa klasycznego są:

• Biegi narciarskie
• Kombinacja norweska, składająca się z biegów i skoków narciarskich.
• Skoki narciarskie

Od 1925 rozgrywane są Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym^[3].

Przypisy

1. Stanisław Ziemba, Śladami dwóch desek. Zarys dziejów narciarstwa, s. 310, Kraków 1955.
2. Stanisław Ziemba, Śladami dwóch desek. Zarys dziejów narciarstwa, s. 342, Kraków 1955.
3. Wojciech Lipoński, Krzysztof Sawala: Encyklopedia sportów świata. T. 9: na-pe. 2008, s. 42. ISBN 978-83-7552-136-8.

Encyklopedie internetowe (sport olimpijski):

• Britannica: sports/Nordic-skiing
• Catalana: 0521605