Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 – zawody olimpijskie w skokach narciarskich przeprowadzone pomiędzy 10 a 18 lutego 2002 roku w ramach igrzysk w Salt Lake City.
W trakcie igrzysk rozegrane zostały trzy konkurencje w skokach narciarskich – 10 lutego były to zawody indywidualne na obiekcie K-90, 13 lutego – konkurs indywidualny na obiekcie K-120, a 18 lutego – konkurs drużynowy na obiekcie K-120. Podwójnym mistrzem olimpijskim został Simon Ammann, który jako drugi skoczek w historii, po Matti Nykänenie, zdobył dwa złote medale indywidualne podczas jednych igrzysk olimpijskich. Srebrne medale w konkurencjach indywidualnych zdobyli: Sven Hannawald i Adam Małysz, a brązowe – Adam Małysz i Matti Hautamäki. W zawodach drużynowych najlepszym zespołem została reprezentacja Niemiec, która wystąpiła w składzie: Sven Hannawald, Stephan Hocke, Michael Uhrmann i Martin Schmitt. Srebrny medal zdobyli skoczkowie fińscy, a brąz wywalczyli skoczkowie słoweńscy.
Łącznie w konkursach wystartowało 73 skoczków narciarskich z 22 narodowych reprezentacji[uwaga 1]. Najmłodszym zawodnikiem, który wziął udział w konkursach olimpijskich w skokach narciarskich, był Jan Mazoch (16 lat i 159 dni), natomiast najstarszym – Masahiko Harada (33 lata i 285 dni)[1].
Po raz dziewiętnasty skoczkowie narciarscy rywalizowali o medale igrzysk olimpijskich.
Na blisko miesiąc przed pierwszym konkursem olimpijskim, wypadkowi uległ Simon Ammann. W trakcie treningu przed konkursami Pucharu Świata w Willingen, źle wyszedł z progu, w wyniku czego upadł na bulę. Skoczek trafił do szpitala, gdzie stwierdzono u niego uszkodzenie kręgów szyjnych, liczne potłuczenia i zadrapania[2]. Mimo groźnego upadku zawodnik tydzień po wyjściu ze szpitala wznowił treningi i zapowiedział, że wystartuje w konkursach olimpijskich w Salt Lake City[3].
Przed igrzyskami Sven Hannawald był faworytem bukmacherów do zwycięstwa w obu konkursach indywidualnych. Tuż za nim znajdował się Adam Małysz. Simona Ammanna nie wymieniano wśród faworytów żadnej z konkurencji. W rywalizacji drużynowej, faworytami bukmacherów były ekipy Austrii i Niemiec[4]. Wszystkie te typy wynikały z ówczesnej klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W rywalizacji indywidualnej prowadził Adam Małysz przed Svenem Hannawaldem i Andreasem Widhölzlem. W klasyfikacji drużynowej na pierwszym miejscu znajdowała się Austria, przed Niemcami i Finlandią.
Dwa spośród trzech konkursów (jeden indywidualny i jeden drużynowy) Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 odbyły się na skoczni dużej (K-120) w Park City. Trzeci z konkursów został przeprowadzony na obiekcie normalnym (K-90), umieszczonym w tym samym kompleksie skoczni, co skocznia duża.
Nazwa skoczni | Miejscowość | Punkt K | Punkt jury | Rekord skoczni[uwaga 2] | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Utah Olympic Park | Park City | K-90 | 100 m | 99,0 m[5] | Sven Hannawald | 10.02.2002 | |
Utah Olympic Park | Park City | K-120 | 134 m | 134,0 m[6] | Wolfgang Loitzl | 20.01.2000 |
Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na ZIO w Salt Lake City był William Erickson oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Asystentem Waltera Hofera był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Sędzią technicznym był Pekka Hyvärinen, a jego asystentem – Toni Guggemoos.
Skład sędziowski poszczególnych konkursów przedstawia poniższa tabela:
Sędzia | Kraj | Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. K-90[7][8] |
Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. K-120[9][10] |
Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. druż. K-120[11] |
---|---|---|---|---|
Gert Aigmüller | Austria | A | B | B |
Kolbjørn Asphaug | Norwegia | C | E | - |
Janez Frelih | Słowenia | B | C | E |
Klaus-Dieter Götze | Niemcy | - | D | C |
Yukio Kasaya | Japonia | E | - | D |
Randy Lunde | Stany Zjednoczone | D | A | A |
Zgodnie z ustalonymi wcześniej terminami, 8 lutego miały odbyć się kwalifikacje do pierwszego z konkursów indywidualnych (na skoczni K-90). Z powodu burzy śnieżnej zostały one przełożone na dzień konkursu[12]. Rozpoczęły się o godzinie 8:15 czasu lokalnego[uwaga 3]. W kwalifikacjach wystąpiło 60 zawodników z 22 krajów[13]. Kwalifikacje wygrał Sven Hannawald, który uzyskał 97,5 metra. Tyle samo skoczył Simon Ammann i zajął drugą pozycję. Na trzecim miejscu znalazł się Adam Małysz, który uzyskał najlepszy rezultat kwalifikacji – 98,5 metra, jednak przegrał z powodu niższych not sędziowskich[14].
W pierwszej serii konkursu olimpijskiego na normalnej skoczni najlepszy okazał się Simon Ammann, który skacząc 98 metrów wyprzedził Svena Hannawalda i Adama Małysza. Małysz skoczył od niego pół metra dalej, jednak zachwiał się przy lądowaniu i w wyniku tego otrzymał niższe noty za styl[15]. W drugiej serii Simon Ammann skoczył 98,5 metra, dzięki czemu zdobył złoty medal olimpijski. Najdalszy skok drugiej serii i całego konkursu uzyskał Sven Hannawald, który skoczył 99 metrów i zajął drugie miejsce, przegrywając z Ammannem o 1,5 punktu. Brązowym medalistą olimpijskim został Adam Małysz, który w drugiej turze uzyskał 98 metrów[16]. Brązowy medal Małysza był pierwszym od 30 lat medalem zimowych igrzysk olimpijskich, zdobytym przez polskiego sportowca[17].
12 lutego odbyła się seria kwalifikacyjna, w której zostali wyłonieni zawodnicy do drugiego konkursu olimpijskiego. Wystartowało 66 zawodników. Najdalej, 125 metrów skoczyli Roberto Cecon i Peter Žonta. Obaj zawodnicy otrzymali niskie noty za styl. Kwalifikacje wygrał Adam Małysz, który skoczył 1,5 metra bliżej od Cecona i Zonty. Tuż za Małyszem sklasyfikowani zostali ex aequo Sven Hannawald i Robert Kranjec, którzy uzyskali po 122 metry[18].
Po pierwszej serii konkursu olimpijskiego na dużej skoczni na pierwszym miejscu ex aequo sklasyfikowani zostali Simon Ammann i Sven Hannawald, którzy oddali skoki na odległość 132,5 metra. Trzeci na tym etapie rywalizacji Adam Małysz z wynikiem 131 metrów tracił do liderów 3,2 punktu. W drugiej serii Polak wylądował na 128 metrze i objął prowadzenie, zapewniając sobie drugi medal na tych Igrzyskach. Następnym, który zasiadł na belce był współlider konkursu, Simon Ammann. Szwajcar startował jako pierwszy z racji niższego numeru startowego. W drugiej próbie osiągnął 133 metry. Wynik ten dawał Ammannowi prowadzenie w zawodach. Ostatni zawodnik w konkursie, Niemiec Sven Hannawald oddał skok na odległość na 131 metr, ale nie zdołał ustać tej próby. W wyniku niskich not sędziowskich za styl, konkurs zakończył na 4. miejscu. Ostatecznie mistrzem olimpijskim został ponownie Simon Ammann, srebrny medal przypadł Adamowi Małyszowi, a brązowy reprezentantowi Finlandii, Matti Hautamäkiemu[19].
18 lutego rozegrano konkurs drużynowy. Do rywalizacji przystąpiło 13 reprezentacji, w tym polska ekipa w składzie: Tomisław Tajner, Tomasz Pochwała, Robert Mateja i Adam Małysz. Po raz pierwszy w historii drużynowych konkursów olimpijskich różnica pomiędzy dwiema pierwszymi reprezentacjami wyniosła 0,1 punktu. Reprezentacja Niemiec, która zdobyła tytuł olimpijski, wyprzedziła w ostatecznym rozrachunku ekipę Finlandii, a brązowy medal wywalczył zespół Słowenii. Polska reprezentacja zajęła 6. pozycję[20].
Simon Ammann stał się drugim po Matti Nykänenie skoczkiem narciarskim, który w trakcie jednych igrzysk zdobył dwa złote medale olimpijskie w konkurencjach indywidualnych[21].
Medal | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl A • B • C • D • E |
Nota łączna | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|
Simon Ammann | 98,0 m 133,5 pkt |
98,5 m 135,5 pkt |
269,0 pkt | - | ||
Sven Hannawald | 97,0 m 131,0 pkt |
99,0 m 136,5 pkt |
267,5 pkt | 1,5 pkt | ||
Adam Małysz | 98,5 m 129,5 pkt |
98,0 m 133,5 pkt |
18,0 • 17,5 • 17,0 • |
263,0 pkt | 6,0 pkt |
Medal | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl A • B • C • D • E |
Nota łączna | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|
Simon Ammann | 132,5 m 140,5 pkt |
133,5 m 140,9 pkt |
19,0 • |
281,4 pkt | - | |
Adam Małysz | 131,0 m 137,3 pkt |
128,0 m 132,4 pkt |
19,5 • 19,5 • 19,0 • |
269,7 pkt | 11,7 pkt | |
Matti Hautamäki | 127,0 m 129,1 pkt |
125,5 m 126,9 pkt |
19,0 • 19,0 • |
256,0 pkt | 25,4 pkt |
Medal | Kraj | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl A • B • C • D • E |
Nota łączna zawodnika | Nota łączna drużyny | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Niemcy | Sven Hannawald | 123,0 m 121,9 pkt | 120,5 m 116,9 pkt |
18,5 • 19,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • |
238,8 pkt | 974,1 pkt | – | |
Stephan Hocke | 118,5 m 109,8 pkt | 119,5 m 113,1 pkt |
222,9 pkt | |||||
Michael Uhrmann | 128,0 m 129,4 pkt | 125,0 m 124,0 pkt |
18,0 • |
253,4 pkt | ||||
Martin Schmitt | 131,5 m 137,7 pkt | 123,5 m 121,3 pkt |
18,5 • 18,5 • |
259,0 pkt | ||||
Finlandia | Matti Hautamäki | 126,0 m 126,8 pkt | 125,0 m 122,5 pkt |
18,5 • 18,5 • 19,0 • |
249,3 pkt | 974,0 pkt | 0,1 pkt | |
Veli-Matti Lindström | 115,0 m 105,0 pkt | 116,5 m 107,7 pkt |
18,0 • 18,0 • 18,0 • |
212,7 pkt | ||||
Risto Jussilainen | 124,5 m 123,6 pkt | 126,0 m 127,8 pkt |
251,4 pkt | |||||
Janne Ahonen | 129,0 m 133,7 pkt | 125,5 m 126,9 pkt |
19,0 • 19,0 • |
260,6 pkt | ||||
Słowenia | Damjan Fras | 120,0 m 112,5 pkt | 113,0 m 97,9 pkt |
17,5 • 17,5 • 17,0 • 16,5 • 17,0 • |
210,4 pkt | 946,3 pkt | 27,8 pkt | |
Primož Peterka | 118,5 m 112,8 pkt | 121,5 m 118,7 pkt |
18,5 • 18,5 • |
231,5 pkt | ||||
Robert Kranjec | 133,0 m 140,4 pkt | 124,5 m 124,1 pkt |
19,0 • 19,0 • 18,5 • |
264,5 pkt | ||||
Peter Žonta | 121,5 m 118,2 pkt | 124,0 m 121,7 pkt |
18,5 • 18,5 • |
239,9 pkt |
Klasyfikacja medalowa | |||||
Lp. | Państwo | złoto |
srebro |
brąz |
razem |
---|---|---|---|---|---|
1. | Szwajcaria | 2 | – | – | 2 |
2. | Niemcy | 1 | 1 | – | 2 |
3. | Finlandia | – | 1 | 1 | 2 |
3. | Polska | – | 1 | 1 | 2 |
5. | Słowenia | – | – | 1 | 1 |
Legenda:
Legenda:
Miejsce | Skoczek | Kraj | Skok 1 | Skok 2 | Wynik punktowy |
---|---|---|---|---|---|
1. | Simon Ammann | Szwajcaria | 132,5 | 133,0 | 281,4 |
2. | Adam Małysz | Polska | 131,0 | 128,0 | 269,7 |
3. | Matti Hautamäki | Finlandia | 127,0 | 125,5 | 256,0 |
4. | Sven Hannawald | Niemcy | 132,5 | 131,0[uwaga 4] | 255,3 |
5. | Stefan Horngacher | Austria | 125,0 | 124,0 | 247,2 |
6. | Andreas Küttel | Szwajcaria | 125,0 | 122,0 | 245,6 |
7. | Kazuyoshi Funaki | Japonia | 126,5 | 121,0 | 245,5 |
8. | Martin Koch | Austria | 126,0 | 121,5 | 244,5 |
9. | Janne Ahonen | Finlandia | 124,0 | 123,5 | 241,5 |
10. | Martin Schmitt | Niemcy | 126,0 | 119,5 | 240,4 |
11. | Robert Kranjec | Słowenia | 122,0 | 122,5 | 237,6 |
12. | Stephan Hocke | Niemcy | 125,0 | 120,5 | 236,9 |
13. | Peter Žonta | Słowenia | 124,0 | 120,0 | 234,2 |
14. | Martin Höllwarth | Austria | 123,5 | 117,5 | 233,3 |
15. | Primož Peterka | Słowenia | 123,0 | 119,5 | 233,0 |
16. | Michael Uhrmann | Niemcy | 124,0 | 119,0 | 232,4 |
17. | Walerij Kobielew | Rosja | 121,0 | 121,5 | 231,5 |
18. | Risto Jussilainen | Finlandia | 121,5 | 117,5 | 226,2 |
19. | Roberto Cecon | Włochy | 120,0 | 119,5 | 225,6 |
20. | Masahiko Harada | Japonia | 119,5 | 116,5 | 222,8 |
21. | Andreas Widhölzl | Austria | 120,5 | 116,5 | 222,6 |
22. | Damjan Fras | Słowenia | 123,0 | 113,5 | 221,2 |
23. | Nicolas Dessum | Francja | 118,5 | 118,5 | 220,1 |
24. | Hideharu Miyahira | Japonia | 117,0 | 116,0 | 215,4 |
25. | Anders Bardal | Norwegia | 118,5 | 114,5 | 212,9 |
26. | Tommy Ingebrigtsen | Norwegia | 119,0 | 112,0 | 207,8 |
27. | Sylvain Freiholz | Szwajcaria | 118,0 | 110,5 | 205,8 |
28. | Emmanuel Chedal | Francja | 118,5 | 109,5 | 204,9 |
29. | Robert Mateja | Polska | 117,0 | 109,5 | 202,2 |
30. | Stanisław Filimonow | Kazachstan | 120,5 | 105,0 | 197,4 |
31. | Kim Hyun-ki | Korea Południowa | 117,5 | – | 108,5 |
32. | Roar Ljøkelsøy | Norwegia | 116,5 | – | 107,2 |
33. | Rémi Santiago | Francja | 117,0 | – | 106,1 |
34. | Alan Alborn | Stany Zjednoczone | 115,5 | – | 105,4 |
35. | Ildar Fatkullin | Rosja | 114,5 | – | 103,1 |
36. | Jan Mazoch | Czechy | 114,0 | – | 102,7 |
37. | Veli-Matti Lindström | Finlandia | 114,5 | – | 102,1 |
38. | Lars Bystøl | Norwegia | 113,0 | – | 99,4 |
39. | Tomisław Tajner | Polska | 113,0 | – | 98,4 |
39. | Dmitrij Czwykow | Kirgistan | 113,0 | – | 98,4 |
41. | Noriaki Kasai | Japonia | 110,0 | – | 97,5 |
42. | Clint Jones | Stany Zjednoczone | 110,5 | – | 94,4 |
43. | Tomasz Pochwała | Polska | 110,5 | – | 93,9 |
44. | Jakub Janda | Czechy | 108,5 | – | 91,3 |
45. | Marco Steinauer | Szwajcaria | 106,5 | – | 87,2 |
46. | Choi Yong-jik | Korea Południowa | 106,5 | – | 86,7 |
47. | Kang Chil-gu | Korea Południowa | 104,0 | – | 83,2 |
48. | Maksim Połunin | Kazachstan | 104,5 | – | 83,1 |
49. | Jens Salumäe | Estonia | 103,0 | – | 78,9 |
50. | Aleksandr Biełow | Rosja | 96,5 | – | 66,7 |
Miejsce | Kraj | Zawodnik | Skok 1 | Skok 2 | Wynik punktowy | Nota zespołu |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | Niemcy | Sven Hannawald | 123,0 | 120,5 | 238,8 | 974,1 |
Stephan Hocke | 118,5 | 119,5 | 222,9 | |||
Michael Uhrmann | 128,0 | 125,0 | 253,4 | |||
Martin Schmitt | 131,5 | 123,5 | 259,0 | |||
2. | Finlandia | Matti Hautamäki | 126,0 | 125,0 | 249,3 | 974,0 |
Veli-Matti Lindström | 115,0 | 116,5 | 212,7 | |||
Risto Jussilainen | 124,5 | 126,0 | 251,4 | |||
Janne Ahonen | 129,0 | 125,5 | 260,6 | |||
3. | Słowenia | Damjan Fras | 120,0 | 113,0 | 210,4 | 946,3 |
Primož Peterka | 118,5 | 121,5 | 231,5 | |||
Robert Kranjec | 133,0 | 124,5 | 264,5 | |||
Peter Žonta | 121,5 | 124,0 | 239,9 | |||
4. | Austria | Stefan Horngacher | 121,0 | 115,5 | 221,7 | 926,8 |
Andreas Widhölzl | 120,0 | 117,0 | 224,1 | |||
Wolfgang Loitzl | 123,0 | 122,5 | 239,9 | |||
Martin Höllwarth | 121,5 | 123,0 | 241,1 | |||
5. | Japonia | Masahiko Harada | 119,5 | 114,5 | 219,7 | 926,0 |
Hiroki Yamada | 111,0 | 117,5 | 206,8 | |||
Hideharu Miyahira | 125,5 | 124,5 | 244,5 | |||
Kazuyoshi Funaki | 126,5 | 126,0 | 255,0 | |||
6. | Polska | Robert Mateja | 114,5 | 106,0 | 191,4 | 848,1 |
Tomisław Tajner | 109,0 | 109,5 | 183,3 | |||
Tomasz Pochwała | 117,0 | 118,5 | 218,4 | |||
Adam Małysz | 128,5 | 124,0 | 255,0 | |||
7. | Szwajcaria | Marco Steinauer | 99,5 | 96,0 | 140,4 | 818,3 |
Sylvain Freiholz | 109,0 | 102,5 | 171,7 | |||
Andreas Küttel | 121,5 | 121,5 | 236,4 | |||
Simon Ammann | 128,5 | 130,0 | 269,8 | |||
8. | Korea Południowa | Choi Heung-chul | 112,5 | 115,5 | 203,4 | 801,6 |
Choi Yong-jik | 111,0 | 110,5 | 191,2 | |||
Kim Hyun-ki | 111,5 | 107,0 | 185,8 | |||
Kang Chil-gu | 114,5 | 122,0 | 221,2 | |||
9. | Norwegia | Tommy Ingebrigtsen | 110,5 | 109,5 | 186,0 | 790,8 |
Lars Bystøl | 111,5 | 102,5 | 174,7 | |||
Anders Bardal | 121,0 | 117,5 | 224,8 | |||
Roar Ljøkelsøy | 112,0 | 116,5 | 205,3 | |||
10. | Francja | Emmanuel Chedal | 108,5 | 115,0 | 193,3 | 755,1 |
Rémi Santiago | 117,0 | 113,5 | 206,4 | |||
Florentin Durand | 100,0 | 101,0 | 149,8 | |||
Nicolas Dessum | 113,5 | 116,0 | 205,6 | |||
11. | Stany Zjednoczone | Brian Welch | 95,5 | 93,5 | 124,2 | 728,4 |
Tommy Schwall | 105,0 | 102,0 | 162,6 | |||
Clint Jones | 117,5 | 114,0 | 212,2 | |||
Alan Alborn | 120,5 | 120,0 | 229,4 | |||
12. | Czechy | Jan Matura | 99,0 | 95,5 | 137,6 | 724,6 |
Michal Doležal | 107,0 | 102,0 | 166,2 | |||
Jan Mazoch | 119,5 | 111,5 | 210,3 | |||
Jakub Janda | 109,5 | 120,5 | 210,5 | |||
13. | Kazachstan | Maksim Połunin | DSQ | 110,5 | 94,4 | 621,1 |
Stanisław Filimonow | 113,5 | 112,0 | 196,9 | |||
Aleksandr Korobow | 101,5 | 96,0 | 143,0 | |||
Pawieł Gajduk | 108,0 | 113,0 | 186,8 |
Mimo wcześniejszego powołania do kadry, w żadnym z konkursów nie wystartowali: Andreas Goldberger, Tami Kiuru, Georg Späth i Łukasz Kruczek. Poniżej znajdują się składy wszystkich, 22 reprezentacji, które uczestniczyły w igrzyskach w Salt Lake City wraz z miejscami zajętymi przez poszczególnych zawodników.
Zawodnik | Data urodzenia | Miejsca na ZIO 1998 | Miejsca na ZIO 2002 | Źródło | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ind. norm. | ind. duża | druż. duża | ind. norm. | ind. duża | druż. duża | |||
Austria[22] (6) | ||||||||
Andreas Goldberger[23] | 29 listopada 1972 | 22 | – | – | – | – | [24] | |
Stefan Horngacher | 20 września 1969 | 10 | 60 | 3[uwaga 5] | 11 | 5 | 4 | [25] |
Martin Höllwarth | 13 kwietnia 1974 | – | 43 | 3[uwaga 5] | 25 | 14 | 4 | [26] |
Martin Koch | 22 stycznia 1982 | – | 14 | 8 | – | [27] | ||
Wolfgang Loitzl | 13 stycznia 1980 | – | – | – | 4 | [28] | ||
Andreas Widhölzl | 14 października 1976 | 3 | 4 | 3[uwaga 5] | 24 | 21 | 4 | [29] |
Białoruś (1) | ||||||||
Andrej Łyskawiec[30] | 7 października 1974 | – | 42 | q | – | [31] | ||
Bułgaria (1) | ||||||||
Georgi Żarkow | 10 maja 1976 | – | q | q | – | [32] | ||
Czechy (4) | ||||||||
Michal Doležal | 11 marca 1978 | 11 | 8 | 7[uwaga 6] | 50 | q | 12 | [33] |
Jakub Janda | 27 kwietnia 1978 | – | 39 | 44 | 12 | [34] | ||
Jan Matura | 29 stycznia 1980 | –[uwaga 7] | 47 | q | 12 | [35] | ||
Jan Mazoch | 5 września 1985 | – | 35 | 36 | 12 | [36] | ||
Estonia (3) | ||||||||
Jaan Jüris | 23 czerwca 1977 | – | q | q | – | [37] | ||
Tambet Pikkor | 17 kwietnia 1980 | –[uwaga 7] | – | q | – | [38] | ||
Jens Salumäe | 15 marca 1981 | –[uwaga 7] | – | 49 | – | [39] | ||
Finlandia[40] (6) | ||||||||
Janne Ahonen | 11 maja 1977 | 4 | 37 | 5[uwaga 8] | 4 | 9 | 2 | [41] |
Matti Hautamäki | 14 lipca 1981 | – | 6 | 3 | 2 | [42] | ||
Risto Jussilainen | 10 czerwca 1975 | – | – | 18 | 2 | [43] | ||
Tami Kiuru | 13 września 1976 | – | – | – | – | [44] | ||
Veli-Matti Lindström | 15 listopada 1983 | – | 5 | 37 | 2 | [45] | ||
Toni Nieminen | 31 maja 1975 | – | 16 | – | – | [46] | ||
Francja[47] (4) | ||||||||
Emmanuel Chedal | 15 stycznia 1983 | – | – | 28 | 10 | [48] | ||
Nicolas Dessum | 20 lutego 1977 | 16 | 16 | – | 22 | 23 | 10 | [49] |
Florentin Durand | 9 listopada 1982 | – | – | q | 10 | [50] | ||
Rémi Santiago | 10 grudnia 1980 | – | – | 33 | 10 | [51] | ||
Gruzja (1) | ||||||||
Kachaber Cakadze | 28 stycznia 1969 | 55 | 59 | – | q | q | – | [52] |
Japonia (5) | ||||||||
Kazuyoshi Funaki | 27 kwietnia 1975 | 2 | 1 | 1[uwaga 9] | 9 | 7 | 5 | [53] |
Masahiko Harada | 9 maja 1968 | 5 | 3 | 1[uwaga 9] | 20 | 20 | 5 | [54] |
Noriaki Kasai | 6 czerwca 1972 | 7 | – | 49 | 41 | – | [55] | |
Hideharu Miyahira | 21 grudnia 1973 | – | – | 24 | 5 | [56] | ||
Hiroki Yamada | 19 maja 1982 | – | 33 | – | 5 | [57] | ||
Kazachstan (4) | ||||||||
Stanisław Filimonow | 7 czerwca 1979 | 32 | 25 | 11[uwaga 10] | 32 | 30 | 13 | [58] |
Pawieł Gajduk | 11 lutego 1976 | 48 | 42 | 11[uwaga 10] | 44 | q | 13 | [59] |
Aleksandr Korobow | 1 kwietnia 1978 | – | 48 | q | 13 | [60] | ||
Maksim Połunin | 23 czerwca 1975 | – | 38 | 48 | 13 | [61] | ||
Kirgistan (1) | ||||||||
Dmitrij Czwykow | 1 stycznia 1976 | 30 | 49 | 11[uwaga 10] | 41 | 39 | – | [62] |
Korea Południowa (4) | ||||||||
Choi Heung-chul | 3 grudnia 1981 | 46 | 40 | 13[uwaga 11] | 30 | q | 8 | [63] |
Choi Yong-jik | 3 grudnia 1982 | 53 | 53 | 13[uwaga 11] | 34 | 46 | 8 | [64] |
Kang Chil-gu | 8 sierpnia 1984 | – | 46 | 47 | 8 | [65] | ||
Kim Hyun-ki | 9 lutego 1983 | 59 | 51 | 13[uwaga 11] | 36 | 31 | 8 | [66] |
Niemcy[67] (6) | ||||||||
Christof Duffner | 16 grudnia 1971 | – | 17 | – | – | [68] | ||
Sven Hannawald | 9 listopada 1974 | 14 | 48 | 2[uwaga 12] | 2 | 4 | 1 | [69] |
Stephan Hocke | 20 października 1983 | – | – | 12 | 1 | [70] | ||
Martin Schmitt | 29 stycznia 1978 | 19 | 14 | 2[uwaga 12] | 7 | 10 | 1 | [71] |
Georg Späth | 24 lutego 1981 | – | – | – | – | [72] | ||
Michael Uhrmann | 16 września 1978 | – | 8 | 16 | 1 | [73] | ||
Norwegia (4) | ||||||||
Anders Bardal | 24 sierpnia 1982 | – | 27 | 25 | 9 | [74] | ||
Lars Bystøl | 4 grudnia 1978 | – | 31 | 38 | 9 | [75] | ||
Tommy Ingebrigtsen | 8 sierpnia 1977 | – | 20 | 26 | 9 | [76] | ||
Roar Ljøkelsøy | 31 maja 1976 | 40 | 9 | 4[uwaga 13] | 18 | 32 | 9 | [77] |
Polska[78] (6) | ||||||||
Łukasz Kruczek | 1 listopada 1975 | – | 45 | 8[uwaga 14] | – | – | – | [79] |
Adam Małysz | 3 grudnia 1977 | 51 | 52 | 8[uwaga 14] | 3 | 2 | 6 | [80] |
Robert Mateja | 5 października 1974 | 21 | 20 | 8[uwaga 14] | 37 | 29 | 6 | [81] |
Tomasz Pochwała | 7 maja 1983 | – | 40 | 43 | 6 | [82] | ||
Wojciech Skupień | 9 maja 1976 | 32 | 11 | 8[uwaga 14] | 42 | – | – | [83] |
Tomisław Tajner | 14 maja 1983 | – | – | 39 | 6 | [84] | ||
Rosja (5) | ||||||||
Aleksandr Biełow | 11 września 1981 | – | q | 50 | – | [85] | ||
Ildar Fatkullin | 16 października 1982 | – | q | 35 | – | [86] | ||
Anton Kaliniczenko | 22 lipca 1982 | – | – | q | – | [87] | ||
Walerij Kobielew | 4 marca 1973 | 54 | 35 | 9[uwaga 15] | 29 | 17 | – | [88] |
Aleksiej Siłajew | 4 stycznia 1984 | – | q | – | – | [89] | ||
Słowenia (4) | ||||||||
Damjan Fras | 21 lutego 1973 | – | 28 | 22 | 3 | [90] | ||
Robert Kranjec | 16 lipca 1981 | – | 15 | 11 | 3 | [91] | ||
Primož Peterka | 28 lutego 1979 | 6 | 5 | 10[uwaga 16] | 10 | 15 | 3 | [92] |
Peter Žonta | 9 stycznia 1979 | 39 | 28 | 10[uwaga 16] | 13 | 13 | 3 | [93] |
Stany Zjednoczone[94] (5) | ||||||||
Alan Alborn | 13 grudnia 1980 | 42 | 44 | 12[uwaga 17] | 11 | 34 | 11 | [95] |
Brendan Doran | 17 marca 1979 | 52 | 58 | – | 44 | q | – | [96] |
Clint Jones | 5 października 1984 | – | q | 42 | 11 | [97] | ||
Thomas Schwall | 1 sierpnia 1983 | – | – | q | 11 | [98] | ||
Brian Welch | 18 stycznia 1984 | – | q | – | 11 | [99] | ||
Szwajcaria (4) | ||||||||
Simon Ammann | 25 czerwca 1981 | 35 | 39 | 6[uwaga 18] | 1 | 1 | 7 | [100] |
Sylvain Freiholz | 23 listopada 1974 | 29 | 41 | 6[uwaga 18] | 25 | 27 | 7 | [101] |
Andreas Küttel | 25 kwietnia 1979 | – | 22 | 6 | 7 | [102] | ||
Marco Steinauer | 13 kwietnia 1976 | 56 | 33 | 6[uwaga 18] | – | 45 | 7 | [103] |
Ukraina (1) | ||||||||
Wołodymyr Hływka | 24 sierpnia 1973 | 47 | 29 | – | q | q | – | [104] |
Wielka Brytania (1) | ||||||||
Glynn Pedersen | 29 kwietnia 1981 | – | q | q | – | [105] | ||
Włochy (1) | ||||||||
Roberto Cecon | 28 grudnia 1971 | 32 | 22 | – | 19 | 19 | – | [106] |
W trakcie rozgrywanych na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 kwalifikacji i konkursów skoków narciarskich, doszło do czterech upadków po lądowaniu. W kwalifikacjach do pierwszego konkursu indywidualnego (na skoczni K-90) skoku nie wylądował reprezentant Rosji, Aleksiej Siłajew, który po nieustanym skoku na odległość 74 metrów i przy otrzymanych notach sędziowskich (od 9 do 10 punktów), zajął ostatecznie 60. miejsce[7].
W konkursie głównym upadek na 85 metrze zaliczył Noriaki Kasai[8]. W wyniku tego upadku, tuż za punktem konstrukcyjnym powstała dziura, która utrudniła poprawne lądowanie kolejnym zawodnikom.
W kwalifikacjach do drugiego konkursu indywidualnego swojego skoku nie ustał Peter Žonta. Uzyskał odległość 125 metrów, jednak ze względu na niskie noty sędziowskie (od 10,5 do 13,5 punktu) został sklasyfikowany na niskiej pozycji[9]. Mimo to, wystąpił w konkursie dzięki przywilejowi, który posiadał ze względu na zajmowaną pozycję w klasyfikacji Pucharu Świata.
W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie w Park City, skok na 131 metr podparł Sven Hannawald. Otrzymał obniżone noty za styl (od 11,5 do 13,5 punktu)[10]. W wyniku tego stracił możliwość walki o złoty medal olimpijski i ostatecznie został sklasyfikowany na czwartym miejscu.
Jury konkursu drużynowego na skoczni K-120 nie odnotowało upadku żadnego z zawodników startujących w tymże konkursie[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.