Kachaber Cakadze

Kachaber Cakadze (ros. Кахабер Цакадзе, gruz. კახაბერ წაქაძე; ur. 28 stycznia 1969 w Bakuriani)^[1] – gruziński skoczek narciarski, trzykrotny uczestnik zimowych igrzysk olimpijskich, uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i w lotach narciarskich.

Kachaber Cakadze

Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1969 Bakuriani
Wzrost	173 cm
Reprezentacja	ZSRR (1987–1991)  WNP (1992)  Gruzja (1992–2002)
Debiut w PŚ	14 stycznia 1989 w Libercu (91. miejsce)[uwaga 1]

Jest jedynym gruzińskim skoczkiem narciarskim, który uczestniczył w najwyższej rangi zawodach międzynarodowych. Trzykrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich (w 1994, 1998 i 2002). Najwyższe miejsce – 50. na skoczni normalnej – zajął w swoim pierwszym starcie. Dziesięciokrotnie uczestniczył w zawodach indywidualnych Pucharu Świata, zajmując miejsca poza pierwszą trzydziestką (najwyższe miejsce – 39. – zajął w Planicy w 1994; były to zarazem zawody mistrzostw świata w lotach). 31 razy zdobywał punkty w Pucharze Kontynentalnym i jeden raz w poprzedniku tego cyklu, czyli w Pucharze Europy.

Syn Koby Cakadze, również skoczka narciarskiego. Przed startami pod flagą gruzińską, Kachaber Cakadze reprezentował Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Wspólnotę Niepodległych Państw.

Życie prywatne

Urodził się w Bakuriani w Gruzińskiej SRR jako syn Koby Cakadze, skoczka narciarskiego reprezentującego Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był on wielokrotnym mistrzem ZSRR i reprezentował ten kraj w najważniejszych imprezach międzynarodowych^[2][1][3].

Przez niemal całą karierę był jedynym reprezentantem swojego kraju w skokach narciarskich^[4] (kiedy kończył karierę epizodyczny start zaliczył Lewan Kozanaszwili)^[5]. W czasie kariery obywał się bez trenera, założył dla siebie samego klub „Koba Cakadze”. Samodzielnie finansował swoje wyjazdy na zawody. Mieszkał i trenował w Stanach Zjednoczonych, równocześnie pracując jako taksówkarz w Chicago^[6]. Na zawody przyjeżdżał czarnym sedanem^[7].

Kachaber Cakadze był jednym z najbardziej masywnych skoczków narciarskich na świecie. Przy wzroście ok. 173 cm, jego waga oscylowała w granicach od 70 kg (w połowie lat 90.)^[1] do niemal 75 kg podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Salt Lake City. Z tego powodu przylgnął do niego przydomek „Latający Słoń”^[7].

Przebieg kariery

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

Karierę rozpoczął jako reprezentant Związku Radzieckiego. Jego pierwszym większym startem na arenie międzynarodowej były mistrzostwa świata juniorów w 1987. 7 lutego wystąpił w konkursie indywidualnym, a dwa dni później w drużynowym. W konkursie indywidualnym po skokach na 83,5 i 82 m zajął 19. miejsce z notą łączną 180,3 pkt. (startowało 58 zawodników)^[8]. W konkursie drużynowym skakał 83,5 i 83 metry, co w efekcie dało mu najwyższą notę spośród wszystkich radzieckich skoczków (182,4). Jednak drużyna radziecka (w składzie: Kachaber Cakadze, Roman Kierow, Eduard Subocz i Jurij Dudariew) zajęła siódme miejsce (startowało 14 ekip)^[9].

Przez niemal kolejne dwa lata nie odnotował poważniejszych startów międzynarodowych. Pierwszym takim startem były zawody Pucharu Świata z 14 stycznia 1989 w Libercu. Cakadze debiutował w tychże zawodach. Skoczył jednak tylko 82,5 m i zajął 91. miejsce, wyprzedzając zaledwie czterech zawodników. Dzień później w Harrachovie poszło mu już nieco lepiej, gdyż zajął 74. miejsce w stawce 95 zawodników. Wyprzedził wówczas m.in. Zbigniewa Klimowskiego i Jarosława Mądrego^[10].

W sezonie 1990/1991 odnotował już więcej startów. 23 grudnia 1990 w Chaux-Neuve wystąpił w zawodach Pucharu Europy (poprzednik Pucharu Kontynentalnego). Zajął 15. miejsce i zgodnie z ówczesnymi zasadami punktowania zdobył jeden punkt do klasyfikacji generalnej, w której zajął 95. miejsce (ex aequo ze Zbigniewem Klimowskim i Miranem Tepešem)^[11]. W sezonie tym startował jeszcze w czterech zawodach Pucharu Europy, jednak zawsze był poza czołową piętnastką^[12]. Wystąpił również w pięciu zawodach Pucharu Świata, z czego najwyższe miejsce zajął 3 marca w Lahti – był wówczas 41. zawodnikiem konkursu (w pozostałych zawodach był 57., 51., 45. i ponownie 57.)^[12].

Wspólnota Niepodległych Państw

W barwach reprezentacji WNP odnotował dwa starty. 20 marca 1992 w Sprovie zajął 51. miejsce w zawodach Pucharu Europy (skoczył 71,5 m). Dzień później w Meldal, po skokach na 85 i 86 m zajął 33. miejsce z notą łączną 150,4 pkt.^[12]

Gruzja

Po rozpadzie Wspólnoty Niepodległych Państw, Cakadze reprezentował Gruzję. W pierwszych zawodach pod flagą gruzińską wystąpił w sezonie 1992/1993 (5 grudnia 1992). Był to konkurs Pucharu Świata w Falun, w którym Cakadze odpadł jednak w kwalifikacjach (skoczył tylko 69 m, podczas gdy najsłabszą odległością dającą awans było 80,5 m)^[13]. W lutym 1992, również w Falun, wystąpił na mistrzostwach świata. Na skoczni dużej, po skokach na 68 i 61 m zajął przedostatnie 61. miejsce, wyprzedzając tylko Kanadyjczyka Jeremy'ego Blackburna, który upadł w pierwszym skoku i nie oddał w ogóle drugiej próby^[14]. Na normalnym obiekcie skakał 63 i 62,5 m, co dało mu 63. miejsce (tym razem wyprzedził trzech zawodników)^[15]. Po mistrzostwach wystąpił jeszcze w konkursie Pucharu Świata w Lahti, który ukończył na 67., przedostatnim miejscu^[12].

W sezonie 1993/1994 odnotował kilka ważnych startów. 11 grudnia 1993 w Oberwiesenthal zadebiutował w nowo utworzonym Pucharze Kontynentalnym. W jednoseryjnym konkursie zajął 32. miejsce i był bliski zdobycia punktów (od tego sezonu, we wszystkich zawodach punkty zdobywało 30 najlepszych skoczków). Dzień później w Lauschy był ponownie 32. Pierwsze punkty do klasyfikacji PK zdobył 29 grudnia w St. Aegyd. Zajął wówczas 16. miejsce i zdobył 15 punktów do klasyfikacji generalnej, w której zajął 205. miejsce^[11][12].

Letalnica w Planicy (kwiecień 2007). To na tej skoczni Cakadze zajął 39. miejsce na mistrzostwach świata w lotach i w Pucharze Świata.

20 i 25 lutego 1994 wystąpił jako pierwszy skoczek z niepodległej Gruzji na igrzyskach olimpijskich. Po skokach na 75 i 78 m zajął 55. miejsce na skoczni dużej (wyprzedził trzech skoczków), a na skoczni normalnej zajął 50. miejsce po skokach na 75,5 i 71 m (tym razem okazał się lepszy od ośmiu zawodników)^[1]. 20 marca wystąpił też na mistrzostwach świata w lotach, które były jednocześnie zawodami Pucharu Świata. Na mamuciej skoczni w Planicy zajął 39. miejsce po skokach na 88 i 94 m (wyprzedził czterech zawodników; niżej niż Cakadze sklasyfikowany został między innymi Roar Ljøkelsøy^[16])^[17]. Był to jego największy sukces zarówno w Pucharze Świata jak i w mistrzostwach świata w lotach, w których potem nie startował^[12].

Kolejne kilka lat spędził na startach wyłącznie w Pucharze Kontynentalnym. W sezonie 1994/1995 był 11. i 12. w Lake Placid i 11. w Ishpeming. Bliski zdobycia punktów był też w Westby, gdzie zajął 32. miejsce. Zdobył łącznie do klasyfikacji generalnej 70 punktów i uplasował się na 100. miejscu^[12][11]. W następnym sezonie sytuacja się powtórzyła – Cakadze zdobywał punkty tylko w Lake Placid, w którym był 15. i 12. Ponadto był 32. w Libercu^[12].

W sezonie 1996/1997 punktował już znacznie częściej. 21 i 22 grudnia zajmował 29. i 19. miejsce (odpowiednio: Brotterode i Lauscha), a 28 i 29 grudnia plasował się w pierwszej dziesiątce (9. i 7. miejsce w Lake Placid). Ponadto punktował jeszcze w Oberhofie (27. i 15. miejsce), Szczyrbskim Jeziorze (21. lokata), Braunlage (27. pozycja) i Harrachovie (26. miejsce). Zdobył aż 118 punktów i zajął w klasyfikacji generalnej 86. miejsce^[11][12].

W sezonie 1997/1998 punktował w Zakopanem i Libercu oraz dwukrotnie we Frenštácie i Chamonix. Ponadto odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Ramsau^[12]. Na zimowych igrzyskach w 1998 na normalnej skoczni zajął 55. miejsce po skoku na 69 metrów (wśród 62 zawodników). Na dużym obiekcie zajął trzecie od końca 59. miejsce (skoczył 89,5 m)^[1]. Po igrzyskach startował jeszcze w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Willingen, jednak w obu konkursach był poza trzydziestką^[12].

Skocznia Wurmbergschanze w Braunlage (sierpień 2008). To na tej skoczni Kachaber Cakadze odniósł największy sukces w Pucharze Kontynentalnym, zajmując piąte miejsce w 1999 roku.

W grudniu 1998 odpadał w kwalifikacjach do wszystkich konkursów Turnieju Czterech Skoczni. Potem do końca sezonu skakał w PK, w którym wystąpił 16 razy. Tylko czterokrotnie zdobywał jednak punkty, a miało to miejsce m.in. w Bad Goisern (30. miejsce), Lauschy (25. miejsce) i Ishpeming (27. miejsce). 6 lutego 1999 odniósł największy sukces w PK, gdy zajął piąte miejsce w jednoseryjnym konkursie w Braunlage (skoczył 80 m)^[12].

W sezonie 1999/2000 sześciokrotnie startował w Pucharze Kontynentalnym i ani razu nie zdobył punktów (najbliżej był w Braunlage, gdzie był na 32. miejscu). Dwukrotnie odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata. Wystąpił tylko w jednym konkursie PŚ – było to 28 listopada 1999 w Kuopio. W jednoseryjnych zawodach, które przeprowadzono bez rozgrywania kwalifikacji, zajął 79. (ostatnie) miejsce, skacząc zaledwie 50 metrów. Był to jego ostatni występ w głównym konkursie PŚ^[12][18].

W sezonie 2000/2001 zdobył 7 punktów w PK za 25. i 30. miejsce w Westby. Blisko zdobycia pucharowych punktów był w jednym z konkursów w Chamonix, gdzie zajął 34. miejsce. W dziewięciu pozostałych konkursach, w których skakał, zajmował nieco dalsze pozycje. Ponadto w jednym konkursie został zdyskwalifikowany^[12].

Sezon 2001/2002 był ostatnim sezonem w karierze Kachabera Cakadze. Rozpoczął go 14 i 15 lipca w nieudanych dla niego konkursach Pucharu Kontynentalnego w Villach (48. i 38. miejsce). W sierpniu zajął 67. miejsce w Oberstdorfie. Następnie startował w kwalifikacjach do trzech konkursów Letniego Grand Prix, w których jednak odpadał (w jednym z nich zdyskwalifikowano go). W grudniu zaliczył także nieudane kwalifikacje do konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt i Villach (odpadając w tychże)^[12].

26 grudnia zajął 49. miejsce w PK w Sankt Moritz. Potem startował w kwalifikacjach do trzech konkursów Turnieju Czterech Skoczni; w każdych jednak odpadał. Do końca stycznia 2002 wystąpił jeszcze w sześciu konkursach PK i w czterech z nich zdobył punkty; miało to miejsce dwukrotnie w Ishpeming i Westby (zdobył łącznie 33 punkty)^[12].

W lutym 2002 wystąpił w ostatniej dużej imprezie w swej karierze. Były to zimowe igrzyska w Salt Lake City. W obu konkursach odpadł w kwalifikacjach. W kwalifikacjach na obiekcie normalnym miał wyniki lepsze tylko od dwóch zawodników (skoczył 73 m); na dużym również wyprzedził tylko dwóch (tym razem skoczył 90 m)^[1].

W tym samym roku zakończył karierę sportową^[19]. Ostatni występ Cakadze na arenie międzynarodowej miał miejsce 3 sierpnia tegoż roku. W konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego na skoczni normalnej w Oberstdorfie zajął 90. miejsce po skoku na odległość 73,5 m. W zawodach tych wziął udział również inny Gruzin, Lewan Kozanaszwili, który po skoku na 52 m zajął ostatnie, 111. miejsce^[12][20].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

1994 Lillehammer	–	55. miejsce (K-120), 50. miejsce (K-90)
1998 Nagano/Hakuba	–	55. miejsce (K-90), 59. miejsce (K-120)
2002 Salt Lake City/Park City	–	58. miejsce w kwalifikacjach (K-90), 64. miejsce w kwalifikacjach (K-120)

Starty w konkursach igrzysk olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
55.	20 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	ind.	75,0 m	78,0 m	62,9 pkt	211,6 pkt	Jens Weißflog
50.	25 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	ind.	75,5 m	71,0 m	156,5 pkt	125,5 pkt	Espen Bredesen
55.	11 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-90	ind.	69,0 m	–	66,5 pkt	168,0 pkt	Jani Soininen
59.	15 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-120	ind.	89,5 m	–	52,6 pkt	219,7 pkt	Kazuyoshi Funaki

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

1993 Falun

–

62. miejsce (K-115), 63. miejsce (K-90)

Starty na mistrzostwach świata – szczegółowo

Źródło:^[21]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
62.	21 lutego	1993	Falun	Lugnet	K-115	ind.	69,0 m	72,5 m	46,5 pkt	194,9 pkt	Espen Bredesen
63.	27 lutego	1993	Falun	Lugnet	K-90	ind.	63,0 m	62,5 m	100,8 pkt	137,0 pkt	Masahiko Harada

Mistrzostwa świata w lotach

1994 Planica

–

39. miejsce (K-185)

Starty na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Źródło:^[12]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
39.	20 marca	1994	Planica	Letalnica	K-185	indywid.	88 m	94 m	99,4 pkt	251,9 pkt	Jaroslav Sakala

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

1987 Asiago / Gallio

–

19. miejsce

Drużynowo

1987 Asiago / Gallio

–

7. miejsce

Starty na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Źródło:^[12]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
19.	7 lutego	1987	Asiago / Gallio	Trampolino di Pakstall	indywid.	83,5 m	82,0 m	180,3 pkt	48,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola
7.	9 lutego	1987	Asiago / Gallio	Trampolino di Pakstall	druż.	83,5 m	83,0 m	546,2 pkt (182,4 pkt)	68,2 pkt	NRD

Puchar Świata

Miejsca w poszczególnych konkursach

Źródło:^[12] Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja.

Sezon 1988/1989
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	91	74	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1990/1991
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	57	41	51	45	57	-	-	-	-	0
Sezon 1992/1993
																	punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	67	-	-	-	-	0
Sezon 1993/1994
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	-	-	0
Sezon 1997/1998
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1998/1999
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1999/2000
																										punkty
q	79	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2001/2002
																						punkty
-	-	q	q	q	-	-	-	-	q	q	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Letnie Grand Prix

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[22]
2001
							punkty
q	q	-	q	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się

Puchar Kontynentalny

Źródło:^[5]

Sezon	Miejsce	Punkty
1993/1994	205.	15
1994/1995	100.	70
1995/1996	154.	38
1996/1997	86.	118
1997/1998	123.	75
1998/1999	147.	56
2000/2001	221.	7
2001/2002	173.	33

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[22]
Sezon 1993/1994
																																	punkty
-	-	32	32	35	42	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	-	-	64	86	-	11	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	74	-	-	-	32	37	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	70
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	15	12	-	-	-	-	-	-	-	82	43	32	50	-	-	-	-	-	-	42	53	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	19	-	9	7	41	32	39	-	-	-	27	15	21	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	42	-	-	-	-	-	-	35	26	-	-	118
Sezon 1997/1998
																																																		punkty
-	-	14	51	17	19	49	50	-	-	25	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	52	31	30	34	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	41	33	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	75
Sezon 1998/1999
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	44	-	-	-	42	25	46	46	45	43	44	5	35	39	40	-	-	-	-	-	48	27	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	56
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	52	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	51	53	45	32	-	-	-	-	56	57	-	-	-	-	-	37	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2000/2001
																																								punkty
-	-	-	54	-	-	57	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25	30	-	-	-	-	-	dq	34	42	52	-	-	42	40	-	-	-	45	40	37	7
Sezon 2001/2002
																																													punkty
-	-	48	38	67	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	49	-	-	-	-	-	52	55	21	21	-	-	-	25	24	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło:^[12]

2002
										punkty
-	-	90	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Europy

Źródło:^[5]

Sezon	Miejsce	Punkty
1990/1991	95.	1

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

W zawodach Pucharu Europy, podobnie jak w zawodach Pucharu Świata, obowiązywała inna punktacja^{[uwaga 2]}.

Sezon 1990/1991
																		punkty
-	15	-	38	23	44	49	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	51	33	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 - – zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Cakadze startował wówczas jako reprezentant ZSRR.
2. We wszystkich edycjach Pucharu Europy obowiązywała taka sama punktacja jak w Pucharze Świata – punkty zdobywało tylko 15 zawodników. W ostatnim sezonie Pucharu Europy (1992/1993) po raz ostatni liczono punkty według tych zasad. Od nowego sezonu, we wszystkich zawodach międzynarodowych punkty zdobywało już 30 zawodników (odtąd zawody Pucharu Europy powszechnie nazywa się Pucharem Kontynentalnym. W Pucharze Europy, w przeciwieństwie do Pucharu Kontynentalnego, prawo startu mieli tylko skoczkowie europejscy).

Przypisy

1. Kakha Tsakadze Bio, Stats and Results. sports-reference.com. [dostęp 2013-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
2. Villa Tsakadze. sportsillustrated.cnn.com. [dostęp 2016-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (ang.).
3. K'oba Ts'akadze Bio, Stats and Results. sports-reference.com. [dostęp 2013-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
4. Adam Kwieciński: Zawodnicy. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-23]. (pol.).
5. TSAKADZE Kakhaber 1969 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-12].
6. Kahaber CZAKADZE. skijumping.pl. [dostęp 2014-04-23].
7. Charlie LeDuff: OLYMPICS: SKI JUMPING; The Elephant Lands.That Is All. nytimes.com, 2002-02-11. [dostęp 2014-03-29]. (ang.).
8. Adam Kwieciński: Asiago-Gallio ITA 1987.02.07 MSJun. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
9. Adam Kwieciński: Asiago-Gallio ITA 1987.02.09 MSJun Dr. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
10. Adam Kwieciński: Harrachov CZE 1989.01.15 PS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
11. Adam Kwieciński: TSAKADZE Kakhaber 1969.01.28 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
12. TSAKADZE Kakhaber 1969 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-12].
13. Adam Kwieciński: Falun SWE 1992.12.05 PS Q. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
14. Adam Kwieciński: Falun SWE 1993.02.21 MS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
15. Adam Kwieciński: Falun SWE 1993.02.27 MS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
16. FIS Ski-Flying World Championships - Men's K180 20.03.1994. data.fis-ski.com. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
17. Adam Kwieciński: Planica SLO 1994.03.20 MSL/PS/PS Lot. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
18. World Cup - Men's Large Hill 28.11.1999. data.fis-ski.com. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
19. Kakhaber Tsakadze (Gruzja). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-08-12].
20. Letni Puchar Kontynentalny 03.08.2002 - Oberstdorf (Niemcy) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-03-12].
21. Mistrzostwa Świata 1993. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-08-12].
22. Adam Kwieciński: TSAKADZE Kakhaber. [dostęp 2024-10-20].

Bibliografia

• TSAKADZE Kakhaber - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
• Adam Kwieciński: TSAKADZE Kakhaber 1969.01.28 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-08-06].