Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Naczelne Dowództwo (ND) – organ pracy Naczelnego Wodza utworzony 1 września 1939 w wyniku mobilizacyjnego rozwinięcia GISZ i Sztabu Głównego WP.
Kwatera Główna Naczelnego Wodza mieściła się w Warszawie, w wybudowanym w latach 1938−1939 gmachu przy ul. Rakowieckiej 4a[1], posiadającym trzykondygnacyjny schron przeciwlotniczy[a].
Naczelny Wódz dowodził wojskami w polu (armie) za pomocą swego Sztabu i dowódców broni. Podlegał mu również minister spraw wojskowych, gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki, który na obszarze krajowym dowodził jednostkami mobilizowanymi i zapasowymi.
W czasie walki, po zaangażowaniu odwodu głównego, planowano rozwinąć punkt dowodzenia NW w m. Belsk Duży k. Grójca.
Organizacja Kwatery Głównej Naczelnego Wodza przedstawiała się następująco:
Kierownictwo
Komórki organizacyjne podporządkowane I zastępcy szefa Sztabu NW
Komórki organizacyjne podporządkowane II zastępcy szefa Sztabu NW do spraw operacyjnych
Komórki organizacyjne podporządkowane III zastępcy szefa Sztabu NW - naczelnemu kwatermistrzowi
Wszystkie pododdziały obsługi i ochrony miały być wystawione 3 dnia, w I rzucie mobilizacji powszechnej (plutony nr 201 i 202 miały być wyposażone w karabiny maszynowe wz. 08).
Etat Kwatery Głównej Naczelnego Wodza obejmował wraz z baonem sztabowym (bez oddziałów kwatery głównej i personelu głównego komisarza cywilnego):
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.