Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kapciuk (ur. 24 listopada 1891 w Wilnie, zm. 11 października 1968 w Los Angeles) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
 | |
 pułkownik dyplomowany artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 października 1968 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca broni pancernych |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się 24 listopada 1891 w Wilnie[1]. Ukończył II Gimnazjum w Wilnie[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. 1 czerwca 1919 został dowódcą II dywizjonu 2 pułku artylerii ciężkiej Legionów[3]. Został awansowany do stopnia majora. W 1923 służył w 17 pułku artylerii polowej w garnizonie Gniezno (wówczas urodził mu się syn)[4]. Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1925/27. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera sztabu generalnego, został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. 21 stycznia 1930 został przeniesiony do 7 pułku artylerii lekkiej w Częstochowie na stanowisko dowódcy pułku[6]. 17 grudnia 1933 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7][8]. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do kwietnia 1937. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Broni Pancernych MSWojsk. w Warszawie na stanowisku I zastępcy dowódcy[9]. Był w składzie czasopisma „Przegląd Wojsk Pancernych”, wydawanego od 1938.
Od 1 września 1939 pełnił służbę w Kwaterze Głównej Naczelnego Wodza na stanowisku naczelnego dowódcy broni pancernych[10]. 14 września, z polecenia Naczelnego Wodza, wyjechał z Włodzimierza Wołyńskiego do Lwowa z zadaniem organizowania kolumn samochodowych dla Frontu Południowego. Od 15 września zajmował się ściąganiem oddziałów i służb broni pancernych na przedmoście rumuńskie. 17 września był ze swoim sztabem w Kosowie. Następnego dnia przekroczył granicę z Rumunią[11].
Po kapitulacji Polski przedostał się na Zachód i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Został dowódcą III dywizjonu pociągów pancernych, wyposażonego w pociągi pancerne: „B”, „M” i „H”.
W latach 50. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
17 stycznia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
