Loading AI tools
pułkownik saperów Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Józef Jan Sochocki[uwaga 1] (ur. 1 kwietnia 1895 we Lwowie, zm. 14 października 1974 w Birmingham) – pułkownik saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Jerzy Sochocki w mundurze podporucznika c. k. Pułku Piechoty Nr 55 | |
 pułkownik saperów | |
| Pełne imię i nazwisko |
Jerzy Józef Jan Sochocki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
14 października 1974 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca grupy |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
             | |
Urodził się 1 kwietnia 1895 we Lwowie, w rodzinie Jana, urzędnika Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie, i Malwiny z Jägermannów[4]. Był starszym bratem Czesława (1907–1940), porucznika kawalerii, zamordowanego w Katyniu[5]. W 1912 ukończył naukę w klasie VIIa c. k. Wyższej Szkoły Realnej w Stanisławowie i otrzymał świadectwo dojrzałości z wynikiem „dojrzały większością głosów”[6][7]. W szkole był przewodniczącym zarządu kółka historyczno-literackiego i sekretarzem zarządu kółka chemiczno-przyrodniczego[8].
W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 3 i 6 pułku piechoty Legionów Polskich. W listopadzie 1915 wcielony został do cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był 55 pułk piechoty[9]. Na podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1918[10]. Walczył na froncie włoskim. 5 listopada 1918 dostał się do niewoli[11]. Po ucieczce z niewoli przedostał się do Francji. W grudniu 1918 przyjęty został do Armii Polskiej we Francji i przydzielony do batalionu saperów, z którym w maju 1919 wrócił do kraju. 19 czerwca 1919 został mianowany porucznikiem z dniem 24 maja 1919[12]. 20 maja 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii gen. Hallera, z zatwierdzeniem stopnia porucznika, zaliczony do Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny[13]. 25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w piechocie, grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[14].
Od maja 1919 dowodził kompanią i pełnił obowiązki dowódcy XVIII batalionu saperów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 53. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[15]. W kwietniu 1923 został przeniesiony z 1 pułku saperów do 4 pułku saperów w Sandomierzu na stanowisko dowódcy X batalionu saperów[16]. 31 marca 1924 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 17. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. 26 sierpnia 1925 został przeniesiony do 6 pułku saperów w Przemyślu na stanowisko dowódcy XI batalionu saperów[17][18]. 2 maja 1926 został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[17][19]. Od 2 kwietnia do 1 sierpnia 1928 pełnił obowiązki dowódcy pułku[17]. 3 stycznia 1929 został odkomenderowany na kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[17]. W kwietniu został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przeniesieniem służbowym do 3 Brygady Saperów w Poznaniu na stanowisko I oficera sztabu[20]. Obowiązki na nowym stanowisku objął 3 lipca 1929 po ukończeniu kursu[17]. W czerwcu 1930 ogłoszono zwolnienie go z zajmowanego stanowiska i oddanie do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII, lecz 10 lipca zarządzenie zostało unieważnione[21][17]. 14 stycznia 1931 został przydzielony na IV dwunastomiesięczny kurs fortyfikacyjny przy Szkole Podchorążych Inżynierii w Warszawie[22]. 16 grudnia tego roku wrócił z kursu i objął obowiązki I oficera sztabu[23]. Trzy dni później otrzymał przeniesienie na stanowisko szefa Fortyfikacji Obszaru Warownego „Wilno”, lecz 22 lutego 1932 zarządzenie w tej sprawie zostało unieważnione[23].
4 marca 1932 objął obowiązki szefa Fortyfikacji Grudziądz[23][24][25]. Z dniem 15 września 1933 został przeniesiony do Szefostwa Fortyfikacji Toruń na stanowisko szefa[26], lecz obowiązki objął dopiero 23 listopada tego roku[23]. 27 czerwca 1935 został podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 2. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[27][28]. W kwietniu 1936 przydzielony został do sztabu inspektora saperów i szefa fortyfikacji, generała brygady Mieczysława Dąbkowskiego. W marcu 1939 był przydzielony do rezerwy personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów na stanowisko kierownika robót[29].
W kampanii wrześniowej 1939 służył w Dowództwie Saperów Naczelnego Dowództwa. Po zakończeniu kampanii internowany w Rumunii, uciekł. W 1940 dostał się do Francji, potem do Wielkiej Brytanii. Pełnił służbę w Polskich Sił Zbrojnych. Od czerwca 1940 w Szkocji kierował Grupą Fortyfikacyjną w 10 Brygadzie Kawalerii. W październiku tego roku objął dowództwo batalionu saperów I Korpusu. W listopadzie 1941 przeniesiony został do Brygady Szkolnej.
W następnym roku skierowany został do służby w Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie. W czerwcu 1942 mianowany został dowódcą 10 batalionu saperów. Na jego czele odbył kampanię włoską. Walczył i odznaczył się pod Monte Cassino i Ankoną. 1 marca 1944 awansował na pułkownika. W czerwcu 1945 objął dowództwo Grupy Saperów 2 Korpusu. Od marca do maja 1947 dowodził Bazą 2 Korpusu. Po przeniesieniu z Włoch do Wielkiej Brytanii został zdemobilizowany.
Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Osiedlił się w Birmingham. Pełnił funkcję delegata rządu RP na Midlandy[30]. Był prezesem Koła Związku Ziem Wschodnich w Birmingham[30]. 11 listopada 1964 Prezydent RP August Zaleski nadał mu stopień generała brygady[31]. Zmarł 14 października 1974 w Birmingham i został pochowany na cmentarzu Handsworth[32][30].
Od 1921 był żonaty z Adelą Olgą z domu Mikulaschek, z którą miał syna Jerzego Jana (ur. 16 lutego 1922)[33][32][34].
26 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[44][45].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
