Koźminek – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Koźminek.
Szybkie fakty Państwo, Województwo ...
Zamknij
Prawa miejskie od 1369[3]. W 1555 został zwołany różnowierczy synod w Koźminku, na którym polscy bracia czescy i kalwiniści zawarli krótkotrwałą unię. Koźminek utracił prawa miejskie (miasto zostało przemianowane na osadę) 31 maja 1870[4]; prawa miejskie Koźminek uzyskał ponownie 1 stycznia 2021[5].
1867–1954 siedziba zbiorowej gminy Koźminek[6], 1954–1972 gromady Koźminek[7], a od 1973 ponownie gminy Koźminek[8]. W latach 1975–1998 miejscowość leżała w województwie kaliskim.
Więcej informacji SIMC, Nazwa ...
Zamknij
Koźminek leży na Nizinie Południowowielkopolskiej, na Wysoczyźnie Tureckiej, na lewym brzegu Swędrni[11], około 3 km na południowy wschód od zaporowego Zbiornika Murowaniec, w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, około 18 km na północny wschód od Kalisza; przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 471 (Opatówek–Dąbrowa). Koźminek położony jest we wschodniej części historycznej Wielkopolski, w Kaliskiem; do II rozbioru Polski (1793) leżał w województwie kaliskim[12], po utworzeniu Królestwa Polskiego (1815) leżał w województwie kaliskim, w powiecie kaliskim i był siedzibą gminy Koźminek[13]; w dobie Królestwa Polskiego był niewielkim ośrodkiem przemysłowym w kalisko-mazowieckim okręgu przemysłowym.
- 1369 – miejscowość pojawiła się w źródłach historycznych jako miasto na prawie niemieckim, własność Bartosza z Wezenborga
- 1441 – miasteczko przeszło na własność Wojciecha z Pakości, później do książąt raciborskich
- 1450 – Kazimierz IV Jagiellończyk ustanowił w Koźminku dwa jarmarki
- 1458 – miasto wystawiło 6 pieszych na wojnę z zakonem krzyżackim
- 1543 – Koźminek otrzymał prawo urządzania trzeciego jarmarku
- 1505 – miasto przeszło w ręce rodu Ostrorogów
- 1550 – pod opieką starosty Jakuba z Ostroroga Koźminek stał się jednym z ważniejszych ośrodków dysydenckich w Polsce, kościół miejski przeszedł w ręce braci czeskich, którzy otwarli w mieście szkołę dla współwyznawców i drukarnię
- 1555 – na synodzie w Koźminku doszło do zjednoczenia kalwinistów i braci czeskich. Był to doniosły moment w dziejach polskiego protestantyzmu, ale unia okazała się krótkotrwała.
- 1570 – w mieście działało 50 rzemieślników, Koźminek posiadał gorzelnię i browar
- 1607 – fara wróciła do katolików
- 1614 – parafia dysydencka została rozwiązana
- 1618 – zaczął się powolny upadek miasta, działało tam już tylko 34 rzemieślników
- 1770 – powstał przemysł tkacki, prowadzony głównie przez niemieckich osadników z Dolnego Śląska
- 1793 – w wyniku II rozbioru Polski Koźminek tymczasowo przeszedł pod władzę pruską. Miał wówczas 342 mieszkańców i 111 domów, działało tam 85 rzemieślników, w czym 30 szewców i 19 krawców
- 1807 – miejscowość w granicach Księstwa Warszawskiego
- 1810 – miasto posiadało 737 mieszkańców
- 1815 – Koźminek został włączony w granice Królestwa Kongresowego (w składzie Imperium Rosyjskiego) pod zaborem rosyjskim[14]
- 1860 – 1422 mieszkańców, w tym 980 katolików, 182 ewangelików i 260 Żydów
- 1870 – władze rosyjskie odebrały Koźminkowi prawa miejskie
- 1902 – 2000 mieszkańców
- 1918 – w granicach odrodzonej Polski (w powiecie kaliskim województwa łódzkiego, a od 1938 roku w województwie poznańskim)
- 1933–1937 – komendantem Posterunku Policji Państwowej był Antoni Grubski.
Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Koźminkiem.
Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
Postanowienie z 30 grudnia (11 stycznia) 1869/70, ogłoszone 19 (31) maja 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 241, str. 67–76).
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2020 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedziby władz gminy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1332).
Skorowidz Królestwa Polskiego
Uchwała Nr 22/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu kaliskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 26 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 4 grudnia 1954 r., Nr. 20, Poz. 100).
Uchwała Nr XVIII/98/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie poznańskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1972, Nr 32, Poz. 391).
Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Słownik krajoznawczy Wielkopolski. Włodzimierz Łęcki (przew. kom. red.). Warszawa–Poznań: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 121. ISBN 83-01-10630-1.
Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1903, s. 94–98.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Bronisław Chlebowski (red.), Filip Sulimierski (red.), Władysław Walewski (red.). T. 4. Warszawa: Władysław Walewski, 1883, s. 571–572.