Granica polsko-czeska

Obecny przebieg

Podsumowanie

Perspektywa

Przebieg granicy

Granica polsko-czeska biegnie od doliny Żytawy, na południe od Bogatyni do Zawidowa, przez Góry Izerskie, doliną Izery, Przełęczą Szklarską, grzbietem Karkonoszy, Przełęczą Lubawską, Górami Stołowymi, przecina Kudowę-Zdrój, przechodzi między Górami Bystrzyckimi i Górami Orlickimi, wzdłuż doliny Orlicy, Przełęczą Międzyleską, Masywem Śnieżnika, Górami Złotymi, w pobliżu Złotego Stoku, przez Głuchołazy na południe do Prudnika, doliną Opawicy i Opawy, przecina dolinę Odry, biegnie wzdłuż doliny Olzy, przez Cieszyn, grzbietem masywu Czantorii i Stożka w Beskidzie Śląskim, do doliny Olzy i dalej do punktu styku granic Polski, Czech i Słowacji w Jaworzynce-Trzycatku, na Trójstyku.

Regulacje granic

Podczas wytyczania granicy w 1958 roku Polska przekazała Czechosłowacji 1205,9 ha, natomiast Czechosłowacja Polsce 837,46 ha. Powstał tzw. dług graniczny, tytułem którego do Polski powinno być jeszcze przekazane 368,44 ha^[3]. Regulacją tzw. długu zajmuje się od 1992 roku Stała Polsko-Czeska Komisja Graniczna przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Warszawie, obecnie resorty przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

7 kwietnia 2011 roku czeskie radio poinformowało, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Czeskiej planuje oddać Polsce 365 ha gruntów, tj. fragment kraju libereckiego, leżących na tzw. cyplu frydlanckim, między Świeradowem-Zdrojem a Bogatynią. 8 kwietnia polski minister Jerzy Miller sprostował, że planowana regulacja linii granicznej nie jest związana z tzw. długiem granicznym, a z procedurami administracyjnymi wynikłymi ze zmian koryt rzek^[4]. Obecnie pod uwagę brane są między innymi tereny w okolicach Vidnavy, ziemi jesenickiej oraz w tzw. worku frýdlanckim^[5].

Długość granicy

Obecnie długość granicy z południowym sąsiadem wynosi 796 km^[2].

województwa sąsiadujące z Czechami

kraje sąsiadujące z Polską

Remove ads

Historyczny przebieg

Podsumowanie

Perspektywa

Granica Polski z Protektoratem Czech i Moraw

Granicą polsko-czeską nazwać także można granicę istniejącą przez kilka miesięcy w 1939 roku.

16 marca 1939 roku Rzesza Niemiecka, po ogłoszeniu przez Słowację niepodległości (w rzeczywistości była ona zależna od III Rzeszy), utworzyła z terenów okupowanych Czech, Moraw i Śląska Czeskiego, które nie zostały wprost przyłączone do Niemiec jako Kraj Sudetów lub do Polski jako Zaolzie, Protektorat Czech i Moraw. Stanowił on autonomiczną niemiecką jednostkę administracyjną, która graniczyła z Polską na odcinku 66 kilometrów, a granica pokrywała się z fragmentem wcześniejszej granicy polsko-czechosłowackiej

Granica ta przestała istnieć 28 września 1939 roku, kiedy to, po agresji Niemiec i ZSRR na Polskę, wojska obu państw w całości zajęły terytorium II RP, w wyniku czego władze niemieckie i radzieckie podpisały pakt o granicach i przyjaźni, który wyznaczał granicę niemiecko-sowiecką na okupowanym terytorium Polski.