Loading AI tools
francuski kierowca rajdowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
François Delecour (ur. 30 sierpnia 1962 w Hazebrouck) – francuski kierowca rajdowy. W swojej karierze był członkiem takich zespołów jak: Ford, Peugeot i Mitsubishi. Jego pilotami byli między innymi Christian Gilbert, Daniel Grataloup i Dominique Savignoni.
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1962 |
| Sezon 1984–2014 | |
| Seria | |
| Zespół | |
| Sukcesy | |
| |
Swoją karierę rajdową Delecour rozpoczął w 1981 roku, a jego pierwszym samochodem było Autobianchi A112 Abarth. W styczniu 1984 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata zajmując 67. miejsce w Rajdzie Monte Carlo samochodem Talbot Samba. W styczniu 1991 roku podczas Rajdu Monte Carlo po raz pierwszy w karierze stanął na podium tej konkurencji, gdy zajął 3. miejsce. Pierwsze zwycięstwo odniósł w marcu 1993 w Rajdzie Portugalii. W tym samym roku wywalczył wicemistrzostwo świata. W latach 2012–2014 trzykrotnie z rzędu zdobywał tytuł mistrza Rumunii.
W swojej karierze Delecour wygrał łącznie 4 rajdy w mistrzostwach świata i 19 razy stawał na podium. Zdobył w nich łącznie 334 punkty i wygrał 214 odcinków specjalnych (stan na 1 października 2014)[1].
Delecour urodził się w mieście Hazebrouck[2]. Swoją karierę rajdową rozpoczął w 1981 roku. Jego pierwszym samochodem rajdowym było Autobianchi A112 Abarth, którym pojechał w Rajdzie Pikardii. W kolejnych latach także startował jedynie w lokalnych rajdach Pikardii[3]. W styczniu 1984 zadebiutował w mistrzostwach świata. Jadąc samochodem Talbot Samba wraz z pilotką Anne-Chantal Pauwels zajął wówczas 67. miejsce w Rajdzie Monte Carlo[4]. W 1985 roku ponownie pojechał w Rajdzie Monte Carlo, tym razem Peugeotem 205 GTI. Nie ukończył jednak tego rajdu[5]. W 1986 roku także wziął udział w Rajdzie Monte Carlo i znów go nie ukończył. Powodem wycofania się była awaria silnika[6]. W tamtym roku pojechał w pierwszym swoim rajdzie w mistrzostwach Europy. W Rajdzie Ypres zajął 22. miejsce i 1. w grupie N2[7].
Rok 1987 Delecour rozpoczął od startu w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. Zajął w nim 16. miejsce w klasyfikacji generalnej i 2. miejsce w grupie N2[8]. W 1987 roku pojechał też w trzech rajdach mistrzostw Europy. W Rajdzie des Garrigues był szósty, w Rajdzie Alpin-Behra – jedenasty, a w Rajdu Ypres nie ukończył[9].
W 1988 roku Delecour wziął udział w dwóch rajdach mistrzostw Europy jadąc BMW M3. W październiku zajął 3. miejsce w Rajdzie Antibes[10]. W Rajdzie du Var także był trzeci w klasyfikacji[11].
W 1989 roku Delecour rozpoczął starty samochodem Peugeot 309 GTI w zespole Peugeot France z nowym pilotem Christianem Gilbertem[9]. W Rajdzie Alpin-Behra, odbywającym się w ramach mistrzostw Europy zajął 6. miejsce[12]. Następnie w kwietniu pojechał w mistrzostwach świata, w Rajdzie Korsyki. Nie ukończył go jednak na skutek awarii alternatora[13]. W 1989 roku wziął udział również w innych rajdach mistrzostw Europy. W Rajdzie des Garrigues zajął 5. miejsce, w Rajdzie Mont Blanc – 3. miejsce, w Rajdzie Antibes – 4. miejsce i w Rajdzie du Var – 3. miejsce[9].
W styczniu 1990 Delecour wystartował w Rajdzie Monte Carlo, w mistrzostwach świata. Zajął w nim 9. miejsce i zdobył swoje pierwsze dwa punkty w karierze w mistrzostwach świata[14]. W 1990 roku wystartował w jeszcze jednym rajdzie mistrzostw świata, Rajdzie Korsyki. Na 11. odcinku specjalnym w jego Peugeocie 309 GTI doszło do awarii silnika i Francuz wycofał się z rajdu[15]. W 1990 roku Delecour startował również w mistrzostwach Europy. W Rajdzie des Garrigues zajął 3. pozycję, w Rajdzie Alpin-Behra – 5. pozycję, w Rajdzie Mont Blanc – 4. pozycję, w Rajdzie Antibes – 4. pozycję i w Rajdzie du Var – 3. pozycję. Nie ukończył natomiast Rajdu Ypres z powodu wypadku[9].
W 1991 roku Delecour został członkiem zespołu Q8 Team Ford. W sezonie 1991 startował samochodem Ford Sierra RS Cosworth 4x4[16]. Swój debiut w nowym zespole zaliczył w styczniu, w Rajdzie Monte Carlo. Zajął w nim 3. miejsce za Carlosem Sainzem i Massimem Biasionem[17]. Stanął tym samym po raz pierwszy w karierze na podium w rajdzie mistrzostw świata[1]. W marcu Delecour wystartował w Rajdzie Portugalii. Na 10. odcinku specjalnym tego rajdu wypadł z trasy i wycofał się[18]. Dwóch kolejnych rajdów mistrzostw świata Delecour także nie ukończył. W Rajdzie Korsyki i Rajdzie Grecji miał awarię dyferencjału[9]. W październiku zajął 4. pozycję w Rajdzie San Remo[19]. Po rajdzie San Remo nowym pilotem Delecoura został Daniel Grataloup[20]. Wraz z Grataloupem Delecour po raz pierwszy wystartował w listopadowym Rajdzie Katalonii. Zajął w nim 3. pozycję za Arminem Schwarzem i Juhą Kankkunenem[21]. W ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Wielkiej Brytanii, Delecour zajął 6. miejsce[22]. W sezonie 1991 zdobył 40 punktów w mistrzostwach świata i zajął 7. miejsce w klasyfikacji generalnej[23].
Sezon 1992 Delecour rozpoczął od startu w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. W rajdzie tym zajął 4. pozycję[24]. W marcu wziął udział w Rajdzie Portugalii, jednak nie ukończył go na skutek awarii silnika na 15. odcinku specjalnym[25]. W maju Delecour stanął na podium Rajdu Korsyki. Był drugi, a do zwycięzcy, rodaka Didiera Auriola, stracił 1:26 minuty[26]. W czerwcu Delecour dojechał do mety na 5. pozycji w Rajdzie Grecji, a z sierpniowego Rajdu Finlandii wyeliminował go wypadek[9]. W październiku Delecour po raz drugi w sezonie stanął na podium. Zajął 3. miejsce w Rajdzie San Remo przegrywając jedynie ze zwycięzcą Andreą Aghinim i drugim w klasyfikacji Juhą Kankkunenem[27]. W sezonie 1992 wystartował jeszcze w Rajdzie Katalonii, jednak nie ukończył go na skutek wypadnięcia z trasy na 11. odcinku specjalnym[28]. W sezonie 1992 Delecour zajął 6. miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw świata. Zdobył w nich 45 punktów[29].
W sezonie 1993 Delecour startował nowym samochodem, Fordem Escortem RS Cosworth[9]. Po raz pierwszy wystartował w nim w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. Od 2. do 20. odcinka specjalnego był liderem rajdu, jednak ostatecznie przegrał w nim z Didierem Auriolem o 15 sekund[16]. W marcu Delecour wziął udział w Rajdzie Portugalii. Odniósł w nim swoje pierwsze zwycięstwo w mistrzostwach świata w karierze. Ukończył go z przewagą 55 sekund nad drugim Massimem Biasionem i 2:40 minuty nad trzecim Andreą Aghinim[30]. W kwietniowym Rajdzie Korsyki Delecour także walczył o zwycięstwo. Ostatecznie wygrał go z przewagą 1:02 minuty nad Didierem Auriolem i 2:42 minuty nad François Chatriotem[31]. Odbywającego się na przełomie maja i czerwca Rajdu Grecji Delecour nie ukończył. W jego Fordzie Escorcie doszło do awarii silnika[32]. W sierpniu po raz czwarty w sezonie stanął na podium. Zajął wówczas 2. miejsce w Rajdzie Nowej Zelandii. Do zwycięzcy Colina McRae stracił 27 sekund[33]. We wrześniu Delecour był trzeci w Rajdzie Australii. Przegrał w nim jedynie z dwoma fińskimi kierowcami, Juhą Kankkunenem i Arim Vatanenem[34]. Kolejnego rajdu Delecour nie ukończył. Na 7. odcinku specjalnym uległ on wypadkowi[35]. W przedostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Katalonii Delecour zwyciężył. Drugiego Auriola wyprzedził o minutę, a trzeciego Kankkunena o 4:09 minuty[36]. Przed ostatnim rajdem sezonu, Rajdem Wielkiej Brytanii, Delecour nadal miał szanse na mistrzostwo świata. Do lidera mistrzostw Juhy Kankkunena tracił 13 punktów[37]. Rajd Wielkiej Brytanii wygrał Kankkunen, a Delecour przyjechał na 4. pozycji, przez co został wicemistrzem świata[38].
Sezon 1994 Delecour rozpoczął od startu w Rajdzie Monte Carlo. Walczył w nim o zwycięstwo z Juhą Kankkunenem i ostatecznie wygrał ten rajd z przewagą 1:05 minuty nad Finem[39]. W marcu wziął udział w Rajdzie Portugalii. Na 12. odcinku specjalnym wycofał się na skutek awarii silnika[40]. W maju 1994 Delecour jadąc po zakupy samochodem przyjaciela, Ferrari F40, miał wypadek. Zderzył się z lokalnym kierowcą rajdowym, trenującym przed jednym z lokalnych rajdów. Rajdowiec nie doznał obrażeń, jednak Delecour doznał złamań stopy, przez co stracił połowę sezonu[16]. W sierpniu wrócił do startów. Wystartował w Rajdzie Finlandii. Zajął w nim 4. miejsce[41]. Październikowego Rajdu San Remo Delecour nie ukończył. Powodem wycofania się z rajdu były problemy z silnikiem[42]. W listopadzie Delecour pojechał w Rajdzie Wielkiej Brytanii. Po 7. odcinku specjalnym został wykluczony z rajdu przez stewardów. Powodem wykluczenia było przypadkowe skrócenie trasy przez Francuza[43]. W sezonie 1994 Delecour zajął 8. miejsce w mistrzostwach świata. Zdobył 30 punktów[44].
W sezonie 1995 Delecour nadal startował Fordem Escortem RS Cosworth, jednak już nie w zespole Forda, a w belgijskim zespole R.A.S. Ford[9]. Sezon rozpoczął od startu w Rajdzie Monte Carlo. Zajął w nim 2. miejsce, a do zwycięzcy Carlosa Sainza stracił 2.25 minuty[45]. Dwóch kolejnych rajdów Delecour nie ukończył. Z Rajdu Szwecji wyeliminowała go awaria silnika, a w Rajdzie Portugalii miał wypadek[9]. W maju po raz drugi w sezonie stanął na podium. Zajął 2. miejsce w Rajdzie Korsyki przegrywając o 15 sekund z Didierem Auriolem[46]. Następnie w lipcu Delecour zajął 6. pozycję w Rajdzie Nowej Zelandii. We wrześniu na skutek wypadku nie ukończył Rajdu Australii, a w październiku był czwarty w Rajdzie Katalonii. Z kolei w listopadzie wycofał się z Rajdu Wielkiej Brytanii z powodu awarii dyferencjału[9]. W sezonie 1995 Delecour zajął 4. miejsce w mistrzostwach świata. Zdobył 46 punktów[47].
Rok 1996 Delecour rozpoczął od startu w Rajdu Monte Carlo. Pojechał w nim samochodem Peugeot 306 Maxi z pilotem Hervé'm Sauvage'm. Zajął w tym rajdzie 2. miejsce i przegrał jedynie z rodakiem Patrickiem Bernardinim[48]. W lutym wziął udział w Rajdzie Szwecji i był to jedyny start Delecoura w mistrzostwach świata w sezonie 1996. W szwedzkim rajdzie Francuz zajął 11. pozycję[49]. Do końca 1996 roku Delecour startował jedynie w rajdach mistrzostw Europy i mistrzostw Francji[9]. W marcu w Rajdzie El Corte Inglés (mistrzostwa Europy) zajął 2. miejsce[50]. W mistrzostwach Europy stawał na podium jeszcze czterokrotnie: w Rajdzie Alzacji (3. miejsce), w Rajdzie Mont-Blanc (2. miejsce), Rajdzie Antibes (zwycięstwo) i Critérium des Cévennes (zwycięstwo)[9]. W mistrzostwach Francji zajął 3. miejsce za Gillesem Panizzim i Philippe'm Bugalskim[51].
Sezon 1997 Delecour rozpoczął od starcie w rajdzie mistrzostw Francji, Rajdzie Lyon-Charbonnières-Rhône, w którym zajął 2. miejsce, przegrywając o 2 sekundy z Gillesem Panizzim[52]. W kwietniu wystartował w mistrzostwach świata, w Rajdzie Katalonii. Dojechał w nim na 5. pozycji, ale po zakończeniu rajdu został zdyskwalifikowany za naprawę i pomoc poza strefą serwisową[53]. Następnie Delecour pojechał w innym rajdzie mistrzostw świata, Rajdzie Korsyki. Zajął w nim 4. pozycję tracąc do 3. w klasyfikacji Panizziego 17 sekund[54]. W 1997 roku Delecour pojechał także w innych rajdach mistrzostw Francji oraz mistrzostw Europy. W rajdach mistrzostw Europy dwukrotnie stawał na podium. Był drugi w Rajdzie du Rouergue oraz zwyciężył w Rajdzie du Var[9]. W sezonie 1997 Delecour zajął 3. miejsce w mistrzostwach Francji[55].
W styczniu 1998 roku Delecour pojechał w Rajdzie Monte Carlo w ramach mistrzostw świata. W rajdzie tym dojechał na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej[56]. W kwietniu wystartował w Rajdzie Katalonii. Zajął w nim 8. miejsce[57]. W maju Delecour walczył o zwycięstwo w Rajdzie Korsyki. Ostatecznie zajął w nim 2. miejsce przegrywając ze zwycięzcą Colinem McRae o 27,2 sekundy[58]. Czwartym i ostatnim rajdem mistrzostw świata, w którym Delecour pojechał w 1998 roku, był Rajd San Remo. Delecour nie ukończył go. Wycofał się na 17. odcinku specjalnym na skutek awarii układu elektrycznego[59]. W 1998 roku Delecour wziął także udział w jednym rajdzie mistrzostw Europy. W Rajdzie du Condroz-Huy, w którym jechał samochodem Ford Escort WRC, zajął 3. lokatę[60].
Sezon 1999 Delecour rozpoczął od startu w Rajdzie Monte Carlo. Jadąc Fordem Escortem WRC był w nim czwarty. Do trzeciego Didiera Auriola stracił 8,4 sekundy[61]. Następnie Delecour pojechał Toyotą Corollą WRC w mistrzostwach Europy, w Rajdzie El Corte Inglés. Odpadł z niego już na 1. odcinku specjalnym[62]. W trakcie sezonu 1999 Delecour stał się członkiem fabrycznego zespołu Peugeota[63]. Przez cały sezon miewał jednak problemy ze swoim Peugeotem 206 WRC. Rajdu Korsyki nie ukończył na skutek awarii układu elektrycznego, a Rajdu Grecji na skutek awarii układu napędowego. W Rajdzie Finlandii był dziewiąty, a w Rajdzie San Remo nie dojechał do mety z powodu problemów z układem elektrycznym. Z kolei zarówno z Rajdu Australii, jak i Rajdu Wielkiej Brytanii Delecoura wyeliminowała awaria skrzyni biegów[9].
Pierwszym rajdem sezonu 2000, w którym Delecour wystartował, był Rajd Monte Carlo. Francuz nie ukończył go na skutek awarii silnika na 7. odcinku specjalnym[64]. Następnie był siódmy w Rajdzie Szwecji, piąty w Rajdzie Portugalii, siódmy w Rajdzie Katalonii, trzynasty w Rajdzie Argentyny i dziewiąty w Rajdzie Grecji. Z kolei z Rajdu Nowej Zelandii wypadł na skutek awarii skrzyni biegów, a w Rajdzie Finlandii dojechał na 6. pozycji[9]. W Rajdzie Cypru Delecour po raz pierwszy w sezonie stanął na podium. Był w nim trzeci i przegrał jedynie z Carlosem Sainzem i Colinem McRae[65]. W odbywającym się na przełomie września i października Rajdzie Korsyki Delecour walczył o zwycięstwo Gillesem Panizzim. Ostatecznie przegrał z rodakiem o 33,5 sekundy[66]. W Rajdzie San Remo Delecour także był drugi i także przegrał z Panizzim, tym razem o 16,8 sekundy[67]. W listopadowym Rajdzie Australii po raz czwarty z rzędu stanął na podium. Był trzeci za Marcusem Grönholmem i Richardem Burnsem[68]. Z kolei w ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Wielkiej Brytanii Delecour był szósty[69]. W sezonie 2000 zajął 6. miejsce w mistrzostwach świata. Zdobył 24 punkty[70].
W styczniu 2001 Delecour został kierowcą zespołu Forda, w którym stał się trzecim kierowcą obok Carlosa Sainza i Colina McRae[71]. Swój debiut w nowym zespole zaliczył w Rajdzie Monte Carlo. Startując w nim Fordem Focusem WRC zajął 3. miejsce i przegrał w nim jedynie z Tommim Mäkinenem oraz Sainzem[72]. Następnie w lutowym Rajdzie Szwecji był piąty, podobnie jak w marcowym Rajdzie Portugalii. W drugiej połowie marca zajął 6. pozycję Rajdzie Katalonii, a w maju był siódmy w Rajdzie Argentyny[9]. W czerwcu Delecour nie ukończył Rajdu Cypru. Powodem wycofania się Francuza z cypryjskich zawodów była awaria silnika na 12. odcinku specjalnym[73]. Z kolei w Rajdzie Grecji Delecour zajął 5. lokatę[74]. W lipcu Delecour wystartował w rajdzie mistrzostw Europy, Rajdzie Niemiec. Stanął w nim na podium. Był trzeci za Philippe'm Bugalskim i Raimundem Baumschlagerem[75]. Następnie zajął 4. miejsce w Rajdzie Safari, a z Rajdu Finlandii wycofał się na skutek awarii układu napędowego. W Rajdzie Nowej Zelandii był dwunasty, w Rajdzie San Remo – szósty, a w Rajdzie Korsyki – dziesiąty[9]. W listopadzie Delecour pojechał w Rajdzie Australii. Na 14. odcinku specjalnym uderzył w dwa drzewa. Jego pilot, Daniel Grataloup, został odwieziony do szpitala w Perth. Doznał kilku złamań, a także urazu prawego płuca. 14. oes został odwołany[76]. W ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Wielkiej Brytanii Delecour nie wziął udziału. W sezonie 2001 zdobył 15 punktów i zajął 9. pozycję w klasyfikacji generalnej[77].
Przed sezonem 2002 Delecour odszedł z zespołu Forda i podpisał kontrakt z zespołem Mitsubishi. Jego partnerem w Mitsubishi został Szkot Alister McRae[78]. W zespole Mitsubishi zadebiutował w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. Jadąc Mitsubishi Lancerem WRC zajął w nim 9. pozycję[79]. W lutowym Rajdzie Szwecji Delecour dojechał na 34. miejscu z powodu problemów w samochodem[80]. Także w kolejnych rajdach Delecour nie zdobywał punktów w mistrzostwach świata. W Rajdzie Korsyki był siódmy, w Rajdzie Katalonii – dziewiąty, a w Rajdzie Cypru – trzynasty. Następnie nie ukończył Rajdu Argentyny, w którym miał wypadek, a w Rajdzie Akropolu dojechał na 11. miejscu. Nie ukończył zarówno Rajdu Safari, w którym doznał awarii silnika oraz Rajdu Finlandii, w którym uszkodził zawieszenie. W Rajdzie Niemiec Delecour był dziewiąty, w Rajdzie San Remo – dziesiąty, a w Rajdzie Nowej Zelandii – dziewiąty[9]. W listopadowym Rajdzie Australii, podobnie jak rok wcześniej, Delecour miał wypadek. Wraz z pilotem Danielem Grataloupem zostali odwiezieni do szpitala w Perth na obserwację, jednak obaj nie doznali obrażeń[81]. Innego listopadowego rajdu, Rajdu Wielkiej Brytanii, Delecour także nie ukończył z powodu wypadku[82].
Po sezonie 2002 Delecour odszedł z zespołu Mitsubishi[9]. W 2003 roku wystartował w jednym w rajdzie. W odbywającym się w ramach mistrzostw Europy na przełomie lipca i sierpnia Rajdzie Madery Delecour wystartował samochodem Peugeot 206 WRC w barwach zespołu H.F. Grifone SRL. W rajdzie tym zajął 3. miejsce za Miguelem Camposem i Brunem Thiry'm[83].
W 2005 roku Delecour wziął udział w Rajdzie Valais w mistrzostwach Szwajcarii. Pojechał w nim samochodem Renault Clio S1600 i zajął w nim 2. pozycję. Do zwycięzcy rajdu, Oliviera Gilleta stracił 2:12,6 minuty[84].
W 2007 roku Delecour startował Porsche 996 GT34 w asfaltowych mistrzostwach Francji, jednak w tych zawodach nie osiągnął sukcesów[9]. Do rajdów wrócił w 2011 roku. Wtedy też wystartował w odbywającym się w ramach Intercontinental Rally Challenge, Rajdzie Monte Carlo. Jadąc Peugeotem 207 S2000 zajął w nim 5. miejsce[85]. W lipcu pojechał Dacią Logan w jednym z rajdów o mistrzostwo Rumunii, Rajdzie Sibiu. Dojechał w nim na 17. pozycji w klasyfikacji generalnej[86].
Rok 2012 Delecour rozpoczął od startu w Rajdzie Monte Carlo w mistrzostwach świata. Jadąc samochodem Ford Fiesta RS WRC z pilotem Dominique'm Savignonim zajął w nim 6. miejsce[87]. W marcu rozpoczął starty w rajdach o mistrzostwo Rumunii samochodem Renault Mégane RS, a następnie także Peugeotem 207 S2000. W maju zwyciężył w Rajdzie Moldovei, a do końca sezonu wygrał jeszcze trzy inne rajdy o mistrzostwo Rumunii: Rajd Aradului, Rajd Tara Barsei i Rajd Iaşului-Dunlop. Dzięki tym zwycięstwom wywalczył swoje pierwsze rajdowe mistrzostwo Rumunii[88]. W 2012 roku pojechał również w dwóch rajdach Intercontinental Rally Challenge. W pierwszym z nich, Rajdzie Korsyki, zajął 15. miejsce[89]. Z kolei w lipcu wystartował w Rajdzie Sibiu. Zajął w nim 3. miejsce za Andreasem Mikkelsenem i Patrikiem Flodinem[90].
W 2013 roku Delecour startował w cyklu mistrzostw Europy oraz ponownie mistrzostw Rumunii[9]. W mistrzostwach Europy pojechał w czterech rajdach. W austriackim Rajdzie Jänner zajął 7. pozycję[91]. W lutym wziął udział w łotewskim Rajdzie Liepāja Ventspils. Stanął w nim na podium. Był trzeci i przegrał jedynie z Jarim Ketomaa i Craigiem Breenem[92]. W maju zajął 5. miejsce w Rajdzie Korsyki[93]. Natomiast w lipcu był drugi w rumuńskim Rajdzie Sibiu. Do zwycięzcy, Jana Kopecky'ego stracił 3:02,8 minuty[94]. W mistrzostwach Rumunii zwyciężył pięciokrotnie. Wygrał takie rajdy jak: Tess Rally, Rajd Timis, Rajd Transylwanii, Rajd Arafului i Rajd Moldovei. Po raz drugi w karierze wywalczył mistrzostwo Rumunii[95].
Rok 2014 Delecour rozpoczął od startu w mistrzostwach świata, w Rajdzie Monte Carlo. Pojechał w nim Fordem Fiestą RS WRC, jednak już na 1. odcinku specjalnym wycofał się z powodu zablokowania się pedału gazu[96]. W mistrzostwach Rumunii, w których jechał Peugeotem 207 S2000 oraz Subaru Imprezą STi N14, zwyciężył czterokrotnie: w Tess Rally, Rajdzie Dunaju, Rajdzie Transylwanii i Rajdzie Moldovei. Po raz trzeci w karierze został rajdowym mistrzem Rumunii[97]. W październiku pojechał samochodem Porsche 997 GT3 w mistrzostwach świata, w Rajdzie Alzacji. Zajął w nim 37. miejsce[98].
Delecour jest mężem Priscilli (z domu de Belloy), byłej modelki. Startowała ona również w rajdach. Zwyciężyła między innymi w mistrzostwach Francji Kobiet[99]. Brała również udział w kilku rajdach mistrzostw świata i mistrzostw Europy[100]. Od 1998 roku pomaga swojemu mężowi w robieniu notatek na szutrowych trasach[101]. Delecour ma czterech synów[102].
| Nr | Rajd | Sezon | Pilot | Samochód |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Rajd Portugalii |
1993 | Daniel Grataloup | Ford Escort RS Cosworth |
| 2 |  Rajd Korsyki |
1993 | Daniel Grataloup | Ford Escort RS Cosworth |
| 3 |  Rajd Katalonii |
1993 | Daniel Grataloup | Ford Escort RS Cosworth |
| 4 |  Rajd Monte Carlo |
1994 | Daniel Grataloup | Ford Escort RS Cosworth |
| Legenda oznaczeń w tabelach dot. wyników | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca |
| Srebrny | 2. miejsce |
| Brązowy | 3. miejsce |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej gdy kierowca był sklasyfikowany oznacza zdobycie punktów w rajdzie poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Biały | Nie został zgłoszony (-) |
| Sezon | Zespół | Samochód | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Punkty | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984 | François Delecour | Talbot Samba Rallye | MCO 67 |
SWE - |
POR - |
KEN - |
FRA - |
GRE - |
NZL - |
ARG - |
FIN - |
ITA - |
CIV - |
GBR - |
0 | - | ||||
| 1986 | François Delecour | Peugeot 205 GTI | MCO NU |
SWE - |
POR - |
KEN - |
FRA - |
GRE - |
NZL - |
ARG - |
FIN - |
CIV - |
ITA - |
GBR - |
USA - |
0 | - | |||
| 1987 | François Delecour | Peugeot 205 GTI | MCO 20 |
SWE - |
POR - |
KEN - |
FRA - |
GRE - |
USA - |
NZL - |
ARG - |
FIN - |
CIV - |
ITA - |
GBR - |
0 | - | |||
| 1989 | François Delecour | Peugeot 309 GTI | SWE NU |
MCO - |
POR - |
KEN - |
FRA - |
GRE - |
NZL - |
ARG - |
FIN - |
AUS - |
ITA - |
CIV - |
GBR - |
0 | - | |||
| 1990 | Peugeot France | Peugeot 309 GTI | MCO 9 |
POR - |
KEN - |
FRA NU |
GRE - |
NZL - |
ARG - |
FIN - |
AUS - |
ITA - |
CIV - |
GBR - |
2 | 54. | ||||
| 1991 | Q8 Team Ford | Ford Sierra RS Cosworth 4x4 | 3 |
 - |
NU |
 - |
NU |
 NU |
 - |
 - |
 - |
 - |
 4 |
 - |
3 |
 6 |
40 | 7. | ||
| 1992 | Ford Motor Co. | Ford Sierra RS Cosworth 4x4 | 4 |
- |
NU |
- |
2 |
5 |
- |
- |
NU |
- |
3 |
- |
NU |
- |
45 | 6. | ||
| 1993 | Ford Motor Co. | Ford Escort RS Cosworth | 2 |
- |
1 |
- |
1 |
NU |
- |
2 |
- |
3 |
NU |
1 |
4 |
112 | 2. | |||
| 1994 | Ford Motor Co. | Ford Escort RS Cosworth | 1 |
NU |
- |
- |
- |
- |
- |
4 |
NU |
DK |
30 | 8. | ||||||
| 1995 | R.A.S. Ford | Ford Escort RS Cosworth | 2 |
NU |
NU |
2 |
6 |
NU |
4 |
NU |
46 | 4. | ||||||||
| 1996 | Ford Motor Co. | Ford Escort RS Cosworth | 11 |
- |
 - |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
0 | - | |||||||
| 1997 | Peugeot Sport | Peugeot 306 Maxi | - |
- |
- |
- |
DK |
4 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
3 | 17. | ||
| 1998 | Peugeot Sport | Peugeot 306 Maxi | 10 |
- |
- |
- |
8 |
2 |
- |
- |
- |
- |
NU |
- |
- |
6 | 10. | |||
| 1999 | François Delecour Peugeot Esso | Ford Escort WRC[a] Peugeot 206 WRC |
4 |
- |
- |
- |
- |
NU |
- |
NU |
- |
9 |
 - |
NU |
NU |
NU |
3 | 16. | ||
| 2000 | Peugeot Esso | Peugeot 206 WRC | NU |
7 |
- |
5 |
7 |
13 |
9 |
NU |
6 |
 3 |
2 |
2 |
3 |
6 |
24 | 6. | ||
| 2001 | Ford Motor Co. | Ford Focus WRC | 3 |
5 |
5 |
6 |
7 |
NU |
5 |
4 |
NU |
12 |
6 |
10 |
NU |
- |
15 | 9. | ||
| 2002 | Marlboro Mitsubishi Ralliart | Mitsubishi Lancer WRC | 9 |
34 |
7 |
9 |
13 |
NU |
11 |
NU |
NU |
 9 |
10 |
9 |
NU |
NU |
0 | - | ||
| 2012 | M-Sport Ford World Rally Team | Ford Fiesta RS WRC | 6 |
- |
 - |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
8 | 17. | |||
| 2014 | François Delecour | Ford Fiesta RS WRC Porsche 997[b] |
NU |
- |
- |
- |
- |
- |
 - |
- |
- |
- |
37 |
- |
- |
0 | ||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
