Rajdowe Mistrzostwa Świata 1993

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1993 były 21 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1993 został fiński kierowca Juha Kankkunen startujący samochodem Toyota Celica Turbo 4WD, wyprzedził on dwóch francuskich kierowców François Delecoura i Didiera Auriola. Tytuł konstruktorów wygrała Toyota przed Fordem i Subaru.

Sezon 1993
Rajdowych mistrzostw świata

Liczba rajdów	13
Pierwsza runda	Rajd Monte Carlo
Ostatnia runda	Rajd Wielkiej Brytanii
Mistrzowie
Kierowcy	Juha Kankkunen
Konstruktorzy	Toyota
Poprzedni sezon • Następny sezon

Samochód rajdowy Toyota Celica Turbo 4WD, którym fiński kierowca Juha Kankkunen zdobył mistrzostwo świata w roku 1993.

Kalendarz

W sezonie 1993 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów, było to o jeden mniej niż w rok wcześniej, zabrakło w nim Rajdu Wybrzeża Kości Słoniowej.

Runda	Data	Nazwa rajdu	Zwycięzca	Wyniki
1	21–27 stycznia	61. Rajd Monte Carlo	Didier Auriol	Wyniki
2	12-14 lutego	42. Rajd Szwecji	Mats Jonsson	Wyniki
3	3-6 marca	27. Rajd Portugalii	François Delecour	Wyniki
4	8-12 kwietnia	41. Rajd Safari	Juha Kankkunen	Wyniki
5	2–4 maja	37. Rajd Francji	François Delecour	Wyniki
6	30 maja-1 czerwca	40. Rajd Grecji	Miki Biasion	Wyniki
7	14-17 lipca	13. Rajd Argentyny	Juha Kankkunen	Wyniki
8	5-8 sierpnia	23. Rajd Nowej Zelandii	Colin McRae	Wyniki
9	27–29 sierpnia	43. Rajd Finlandii	Juha Kankkunen	Wyniki
10	18–21 września	6. Rajd Australii	Juha Kankkunen	Wyniki
11	11–13 października	35. Rajd San Remo	Gianfranco Cunico	Wyniki
12	2–4 listopada	29. Rajd Hiszpanii	François Delecour	Wyniki
13	21–24 listopada	49. Rajd Wielkiej Brytanii	Juha Kankkunen	Wyniki

Zespoły i kierowcy

Zespół	Producent	Samochód	Opony	Kierowca	Rundy
Jolly Club	Lancia	Delta HF Integrale	M P	Carlos Sainz	1, 3, 5–8, 10–12
				Andrea Aghini	1, 3, 5–6, 11
				Gustavo Trelles	6–8, 12
				Jorge Recalde	6
				Dario Cerrato	11
Ford Motor Co	Ford	Escort RS Cosworth	M	Miki Biasion	1, 3, 5–8, 10–12
				François Delecour	1, 3, 5–6, 8, 10–13
				Mikael Ericsson	2
				Sebastian Lindholm	2, 9, 13
				Malcolm Wilson	2, 9, 13
				Fernando Peres	3
				Carlos Menem	7
				Gianfranco Cunico	11
				Patrick Snijers	11
				Robbie Head	13
Toyota Castrol Team	Toyota	Celica Turbo 4WD Celica GT-Four ST165	M	Didier Auriol	1–2, 5–10, 12–13
				Juha Kankkunen	1–2, 4, 6–10, 12–13
				Mats Jonsson	2, 13
				Tomas Jansson	2
				Markku Alén	4
				Ian Duncan	4
				Yasuhiro Iwase	4
				François Chatriot	5
				Yves Loubet	5
				Hannu Mikkola	9
				Neal Bates	10
Mitsubishi Ralliart Europe	Mitsubishi	Lancer Evo I Galant VR-4	M	Armin Schwarz	1, 3, 6, 9, 13
				Kenneth Eriksson	1, 3, 6, 9, 13
				Jarmo Kytölehto	2, 9
				Kenneth Bäcklund	2
				Kenjiro Shinozuka	4
				Ross Dunkerton	8, 10
555 Subaru World Rally Team	Subaru	Legacy RS Impreza 555 Vivio Sedan 4WD	M P	Colin McRae	2–6, 8, 10, 13
				Hannu Mikkola	2
				Per Eklund	2
				Markku Alén	3, 9
				Patrick Njiru	4
				Masashi Ishida	4
				Ari Vatanen	6, 8–10, 13
				Peter Bourne	8, 10
				Piero Liatti	11
				Richard Burns	13
				Alister McRae	13
Motor Sport Developments	Opel	Calibra Turbo 4x4	P	Stig Blomqvist	2
				Erwin Doctor	12
Astra Racing	Lancia	Delta HF Integrale	M	Tommi Makinen	2, 6, 9
				Alex Fiorio	3, 6, 11–12
				Jorge Recalde	3
Audi Sport	Audi	Audi Coupé S2	M P	Sepp Haider	2, 8, 10
				Rudi Stohl	4, 6–7
Société Diac	Renault	Clio Williams	M	Alain Oreille	5
				Jean Ragnotti	5
				Serge Jordan	5

Wyniki[1][2]

Klasyfikacja zespołowa

W sezonie 1993 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º	9º	10º
Punkty	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º
Punkty	8	7	6	5	4	3	2	1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych osiem najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. W tym roku po raz pierwszy, wszystkie rundy liczyły się do końcowej klasyfikacji. Zmianą był to, iż zespoły musiały na 30 dni przed każdym rajdem nominować zawodników, którzy będą dla niego zdobywać punkty^[3][4].

Numer	Zespół	MCO	SWE	PRT	KEN	FRA	GRE	ARG	NZL	FIN	AUS	ITA	ESP	GBR	Punkty
1	Toyota	20	20	-	20	17	–	20	(14)	20	20	–	–	20	157
2	Ford	17	–	20	–	20	20	17	17	–	(14)	–	20	14	145
3	Subaru	–	14	12	–	10	–	–	20	17	17	12	–	10	112
4	Mitsubishi	12	11	10	–	–	14	–	–	10	12	–	–	17	86
5	Lancia	–	–	14	–	12	17	12	12	–	–	-	8	–	75

Klasyfikacja kierowców

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1993 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º	9º	10º
Punkty	20	15	12	10	8	6	4	3	2	1

Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów^[3]. Nieliczone rajdy ujęto w nawiasach.

Numer	Kierowca	MCO	SWE	PRT	KEN	FRA	GRE	ARG	NZL	FIN	AUS	ITA	ESP	GBR	Punkty
1	Juha Kankkunen	(8)	15	–	20	–	–	20	8	20	20	–	12	20	135
2	François Delecour	15	–	20	–	20	–	–	15	–	12	–	20	10	112
3	Didier Auriol	20	–	–	–	15	–	12	12	12	–	–	15	6	92
4	Miki Biasion	12	–	15	–	4	20	15	–	–	–	–	10	–	76
5	Colin McRae	–	12	4	–	8	–	–	20	–	6	–	–	–	50
6	Kenneth Eriksson	10	–	8	–	–	–	–	–	8	–	–	–	15	41
7	Ari Vatanen	–	–	–	–	–	–	–	–	15	15	–	–	8	38
8	Carlos Sainz	–	–	–	–	10	15	–	10	–	–	-	–	–	35
9	Gustavo Trelles	–	–	–	–	–	8	10	4	–	–	–	6	–	28
10	Tommi Mäkinen	–	10	–	–	–	6	–	–	10	–	–	–	–	26
11	Markku Alén	–	–	10	15	–	–	–	–	–	–	–	–	–	25
12	Armin Schwarz	6	–	–	–	–	12	–	–	2	–	–	–	3	23
13	Mats Jonsson	–	20	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	22
14	Andrea Aghini	–	–	12	–	–	10	–	–	–	–	–	–	–	22
15	Gianfranco Cunico	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	20	–	–	20
16	Alex Fiorio	–	–	6	–	–	4	–	–	–	–	–	8	–	18
17	Bruno Thiry	3	–	1	–	–	–	–	–	–	–	8	4	–	16
18	Patrick Snijers	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	15	–	–	15
19=	Ian Duncan	–	–	–	12	–	–	–	–	–	–	–	–	–	12
19=	François Chatriot	–	–	–	–	12	–	–	–	–	–	–	–	–	12
19=	Gilberto Pianezzola	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	12	–	–	12
19=	Malcolm Wilson	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	12	12
23	Sepp Haider	–	4	–	–	–	–	–	–	–	8	–	–	–	12
24=	Yasuhiro Iwase	–	–	–	10	–	–	–	–	–	–	–	–	–	10
24=	Ross Dunkerton	–	–	–	–	–	–	–	–	–	10	–	–	–	10
24=	Piero Liatti	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	10	–	–	10
27=	Björn Johansson	–	8	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	8
27=	Guy Jack	–	–	–	8	–	–	–	–	–	–	–	–	–	8
27=	Carlos Menem	–	–	–	–	–	–	8	–	–	–	–	–	–	8
30	Rudi Stohl	–	–	–	3	–	–	4	–	–	–	–	–	–	7
31=	Per Eklund	–	6	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6
31=	Ashok Pattni	–	–	–	6	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6
31=	Bernard Béguin	–	–	–	–	6	–	–	–	–	–	–	–	–	6
31=	Mohammed Bin Sulayem	–	–	–	–	–	–	6	–	–	–	–	–	–	6
31=	Peter 'Possum' Bourne	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	–	–	–	6
31=	Sebastian Lindholm	–	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	–	–	6
31=	Renato Travaglia	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	6
38=	Olivier Burri	4	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4
38=	Marco Brighetti	–	–	–	4	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4
38=	Hannu Mikkola	–	–	–	–	–	–	–	–	4	–	–	–	–	4
38=	Ed Ordynski	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4	–	–	–	4
38=	Andrea Dallavilla	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4	–	–	4
38=	Richard Burns	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4	4
44	Alex Fassina	–	–	2	–	–	1	–	–	–	–	1	–	–	4
45=	Kenneth Bäcklund	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3
45=	Jorge Bica	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3
45=	Jean Ragnotti	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	3
45=	Kóstas Apostolou	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	3
45=	António Coutinho	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	–	3
45=	Neil Allport	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	3
45=	Lasse Lampi	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	3
45=	Neal Bates	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	3
45=	Angelo Medeghini	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	3
45=	Luís Climent	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	3
55=	Christophe Spiliotis	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2
55=	Jarmo Kytölehto	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2
55=	Basmat Shamji	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2
55=	Alain Oreille	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	2
55=	Níkos Tsadaris	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	2
55=	Gabriel Raies	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	2
55=	Joe McAndrew	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	2
55=	Kiyoshi Inoue	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	2
55=	Freddy Loix	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	2
55=	Mía Bardolet	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	2
65=	Jean-Baptiste Serpaggi	1	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1
65=	Per Svan	–	1	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1
65=	Manfred Stohl	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1
65=	Giovanni Manfrinato	–	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	–	–	1
65=	José Ceccheto	–	–	–	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	1
65=	Yoshio Fujimoto	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	–	–	–	1
65=	Marcus Grönholm	–	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	–	–	1
65=	David Officer	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	–	1
65=	Oriol Gómez	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1	–	1
65=	Alister McRae	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1	1

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych PWRC (Grupa N)^[5]

Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę osiem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą^[3].

Msc.	Kierowca	Punkty
1	Alesandro Fassina	56
2	António Coutinho	28
3	Jarmo Kytölehto	23
4	Mohammed Bin Sulayem	15
5	Juha Hellman	15

Klasyfikacja końcowa producentów w Dwulitrowym Rajdowym Pucharze Świata^[6]

Msc.	Producent	Punkty
1	General Motors Europe	74
2	Skoda	54
3	Peugeot	38
4	Citroen	26
5	Łada	23
6	Renault	19
7	Toyota	15
8	Renault Argentyna	10
9	Fiat Argentyna	8
10	Volkswagen	4
	Saab	4
12	Nissan	2
	SEAT	2
14	Daihatsu	1
	Wartburg	1