Loading AI tools
polski inżynier Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seweryn Lewandowski (ur. 23 października 1920 w Pińsku, zm. 27 grudnia 2017 w Częstochowie[1]) – pracownik naukowo-dydaktyczny, konstruktor, pisarz, wykładowca Politechniki Częstochowskiej, Uniwersytetu Bagdadzkiego w Iraku i PSG College of Technology (Uniwersytetu w Madrasie w Indiach), ekspert UNIDO i UNESCO, sybirak i kombatant, członek Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość RP (nr leg. 1065).
 Portret z galerii Dziekanów | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Doc. dr inż. nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanik konstruktor – niezawodność i eksploatacja systemów technicznych, konwisarstwo | |
| Alma Mater |
Politechnika Gdańska 1947-1952 |
| Pracownik naukowo-dydaktyczny | |
| Odznaczenia | |
              | |
Seweryn Lewandowski urodził się w Pińsku, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Jego matka Helena z domu Gołąb pochodziła z kresowej rodziny ziemiańskiej, od wielu lat zamieszkałej w Pińsku, zaś ojciec Jan Lewandowski, zawodowy podoficer 84 Pułku Strzelców Poleskich, pochodził z Bydgoszczy. Służył w Armii Hallera, walczył z Armią Czerwoną w latach 1919–1920, a w 1939 brał udział w kampanii wrześniowej[2], trafił do obozu jeńców Stalag II A w Neubrandenburgu, w którym przebywał do końca wojny; powrócił do kraju i 19 października 1945 zmarł w Bydgoszczy. Seweryn w wieku 13 lat ukończył Szkołę Powszechną nr 1 i kontynuował edukację w Gimnazjum Męskim nr 1 do czasu wkroczenia Armii Czerwonej do Pińska 19 września 1939.
13 kwietnia 1940 w nocy został wraz z matką aresztowany przez NKWD[3] za działalność patriotyczną ojca[2] i deportowany do kołchozu Barataj w północnym Kazachstanie. Po ogłoszeniu 12 sierpnia 1941 amnestii dla Polaków, przeniósł się w 1942 do Kokszetau, stolicy regionu, gdzie ukończył kurs kierowców samochodowych i podjął pracę w „SOJUZZAGOTZIERNO”, jako kierowca. Wiosną 1943 przeniósł się wraz z matką do kołchozu Antonówka, gdzie zbudował własną ziemiankę, w której jego matka mieszkała aż do powrotu do kraju w 1946.[3].
W czerwcu 1943 uzyskał skierowanie do Wojska Polskiego. Znalazłszy się w obozie nad Oką, został przydzielony jako kierowca do 6 baterii 4 Pułku Artylerii Przeciwpancernej[4] w 2 Dywizji WP. Po przeszkoleniu jego pułk przerzucony został już w październiku na Smoleńszczyznę. 30 stycznia 1944 znalazł się na pierwszej mszy żałobnej za pomordowanych oficerów polskich w Katyniu, ponieważ jego bateria została wyznaczona do salwy honorowej w nagrodę za najlepsze wyniki w strzelaniu z dział[3][4].
Na początku lata 1944, pułk przerzucono w rejon Łucka. W połowie lipca wziął udział w przygotowaniu artyleryjskim i forsowaniu Bugu, uczestniczył w ciężkich walkach o przyczółek warecko-magnuszewski. 14 stycznia 1945 ruszyła ponownie ofensywa, pułk ten wziął udział w przygotowaniu artyleryjskim pod Nowym Dworem, a następnie poprzez przyczółek warecko-magnuszewski dotarł do zniszczonej przez Niemców Warszawy, a następnie do Wału Pomorskiego. Forsował Odrę 16 kwietnia pod Gozdowicami w rejonie Cedyni, brał udział w operacji berlińskiej, okrążając Berlin od północy. Wkrótce, po ciężkich walkach, nastąpiła kapitulacja garnizonu berlińskiego, a 8 maja kapitulacja III Rzeszy. Pod koniec pierwszej dekady lipca 1945 zakończyła się misja pułku w Niemczech[3][4]. 4 Pułk Artylerii Przeciwpancernej powrócił do kraju 12 lipca 1945; został ulokowany w Pałacu Pszczyńskim. Seweryn Lewandowski został skierowany do szpitala wojskowego w Rokitnicy k. Zabrza, a po kuracji do Batalionu Rekonwalescentów i 17 listopada 1945 zdemobilizowany. Zamieszkał w Częstochowie, uzyskując status repatrianta. Kontynuował naukę w gimnazjum i liceum do 1947[3][4].
Studia dzienne rozpoczął w 1947 w Sekcji Konstrukcyjnej-Ogólnej, L.:2357, Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej, pracując jednocześnie po drugim roku studiów jako młodszy konstruktor w Stoczni Gdańskiej, a następnie jako młodszy projektant w Biurze Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku. Po egzaminie dyplomowym wyjechał z Wybrzeża i czynił starania w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego i w Ministerstwie Hutnictwa o uzyskanie skierowania do pracy (które wówczas już obowiązywały) w Hucie B. Bieruta w Częstochowie[3].
1952–1957 – Huta im. B. Bieruta w Częstochowie (Huta Częstochowa).
Rozpoczął pracę jako konstruktor w biurze konstrukcyjnym. Wkrótce awansował na starszego konstruktora, a następnie na głównego konstruktora.
Dalsza kariera zawodowa:
Został członkiem Rotary Club w Indiach i został przyjęty do English Club w Coimbatore.
10 czerwca 1961, pracując w Bagdadzie, zawarł per procura w Częstochowie związek małżeński z Marią Bogdą z Kozłowskich.
1 września 1962 przychodzi na świat ich syn Jan Lech, a 2 lutego 1977 ich drugi syn Sebastian Maciej.
W 1983 tworzył od podstaw firmę PWA PoliArt[6], kontynuującą tradycje konwisarstwa polskiego.
W 2000 w wieku 80 lat zaczął pisać, w wyniku czego powstało ponad 2400 aforyzmów i fraszek, spośród których ponad 1130 ukazało się w postaci wydanego własnym sumptem tomu Humor Wierszowany Nieocenzurowany w Koalicyjnej Edycji Aforyzmów, Fraszek i Definicji (4.2) oraz opowieść autobiograficzno-historyczna Kartoteka Wspomnień – z perspektywy czasu(4.1) wydana w 2011 w niewielkim nakładzie przy pomocy Ośrodka Promocji Kultury „Gaude Mater” w Częstochowie. Obie te pozycje były wysoko ocenione przez recenzentów oraz Związek Sybiraków w Częstochowie. Prezentowane były także w OPK[7], co odnotowane zostało również przez prasę[8], z których powstały prezentacje(4.9) i (4.10).
Opublikował ponad 60 prac i publikacji naukowych, głównie z zakresu zmęczenia materiałów, niezawodności maszyn i organizacji studiów inżynierskich, w tym do najważniejszych zaliczyć należy:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
