UNESCO

Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Edukacji, Nauki i Kultury, UNESCO^[a] (ang. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) – organizacja wyspecjalizowana Organizacji Narodów Zjednoczonych, której podstawowym celem jest wspieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki, a także wzbudzanie szacunku dla praw człowieka, bez względu na kolor skóry, status społeczny i religię.

Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Edukacji, Nauki i Kultury

United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation, UNESCO

Siedziba	Paryż
Członkowie	193
Dyrektor generalny	Audrey Azoulay
Utworzenie	16 listopada 1945
Strona internetowa

Siedziba UNESCO

Położenie na mapie Paryża

Dziełem UNESCO są m.in. Konwencja w sprawie zwalczania dyskryminacji w dziedzinie oświaty^[2]. Konwencja o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego^[3]. Konwencja w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz Konwencja ramsarska o ochronie obszarów wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego.

Siedziba UNESCO mieści się przy place de Fontenoy(inne języki) 7/9 w 7. dzielnicy Paryża.

Program działalności UNESCO obejmuje dwa zasadnicze działy:

• działania na rzecz rozwoju nauki i kultury
• udzielanie pomocy materialnej, technicznej i kadrowej w organizowaniu oświaty.

Historia

Pierwszy dyrektor generalny UNESCO, Julian Huxley (w latach 1946–1948)

Konstytucja UNESCO, która powołała do życia organizację, została podpisana 16 listopada 1945 w Londynie. Depozytariuszem jest rząd brytyjski, który posiada autentyczne teksty po angielsku i francusku.

Weszła w życie 4 listopada 1946^[4]. Polska została członkiem organizacji 6 listopada 1946 roku z chwilą złożenia w Londynie dokumentu akceptacyjnego^[5]. Pierwszym dyrektorem generalnym został Julian Huxley, biolog i pisarz. W wyniku starań Francji, w szczególności Léona Bluma, siedzibę UNESCO umiejscowiono w Paryżu^[6]. Organizacja miała wdrażać „solidarność intelektualną i moralną ludzkości”, aby zapobiec trzeciej wojnie światowej. Trudna sytuacja międzynarodowa (zimna wojna, dekolonizacja) oraz bardzo szeroki mandat wpłynęły negatywnie na efektywność organizacji. Niektóre państwa prowadziły też w łonie UNESCO kampanie „antyimperialistyczne”. Z tego względu w grudniu 1984 wycofały się z organizacji Stany Zjednoczone, a w rok później także Wielka Brytania, w wyniku czego utraciła ona trzecią część swego budżetu^[7].

W wyniku przeprowadzonych reform, UNESCO powróciła do jednego ze swych podstawowych zadań, tj. promocji wolności słowa na świecie. W 1997 UNESCO przyznała po raz pierwszy światową nagrodę wolności prasy (World Press Freedom Prize); otrzymała ją chińska dziennikarka, Gao Yu. Także w 1997 Wielka Brytania powróciła na łono organizacji. W 2003 Stany Zjednoczone, doceniając przeprowadzone reformy w funkcjonowaniu struktur organizacji, porzuciły status obserwatora i ponownie zostały członkiem UNESCO^[8].

W latach 2011–2018 UNESCO zrzeszało 196 państw. Od 1 stycznia 2019, po wystąpieniu Izraela i Stanów Zjednoczonych, zrzesza 193^[b]. Funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu ds. UNESCO sprawuje dr Alicja Jagielska-Burduk, a przewodniczącym jest prof. Michał Kleiber^[10].

Zobacz też

• lista światowego dziedzictwa UNESCO
• Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego
• Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego
• arcydzieła ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości
• Pamięć Świata
• rezerwat biosfery
• ambasador dobrej woli UNESCO
• dyrektor generalny UNESCO

Uwagi

1. łac. unesco – łączę się w jedno^[1]
2. 12 października 2017 Departament Stanu powiadomił dyrektora UNESCO o wycofaniu się z organizacji i ustanowieniu stałej misji obserwatora. Zgodnie z art. II ust. 6 Konstytucji UNESCO Stany Zjednoczone pozostały pełnoprawnym członkiem UNESCO do 31 grudnia 2018^[9].