Według danych z 31 grudnia 2023 roku[1] powiat zamieszkiwało 144997 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 147816 osób[2].
Położony jest w centralnej części województwa śląskiego, w Zagłębiu Dąbrowskim, zajmuje powierzchnię 368km², co plasuje go na 13 miejscu wśród powiatów i miast na prawach powiatu w regionie. Pod względem liczby ludności, która wynosi 151 tys. osób, powiat zajmuje 11 miejsce wśród wszystkich 36 powiatów i miast na prawach powiatu oraz 3 miejsce wśród 17 powiatów.
Powiat będziński jako samodzielna jednostka administracyjna został wydzielony z powiatu olkuskiego w 1867 roku, obejmując rozległy teren guberni piotrkowskiej o powierzchni 1390km² i liczący 80 tys. mieszkańców. Wówczas leżał na jednym z najbardziej uprzemysłowionych obszarów Cesarstwa Rosyjskiego, zwanym Zagłębiem Dąbrowskim. W odrodzonej Polsce obejmował swym zasięgiem, z pewnymi przerwami, 4 miasta stanowiące dzisiaj centrum Zagłębia: Będzin, Czeladź, Dąbrowę Górniczą i Sosnowiec. W 1975 roku został zlikwidowany w wyniku reformy administracyjnej. Wówczas obejmował obszar 360km² i liczył 124 tys. mieszkańców.
Głównym bogactwem naturalnym powiatu, podobnie jak całego regionu, był węgiel kamienny. Dlatego przez wiele lat o przemysłowym obliczu tej ziemi decydowało górnictwo. Na terenie Psar, w Strzyżowicach, powstała już w 1788 roku pierwsza kopalnia w Zagłębiu.
Obecnie przemysł wydobywczy, po likwidacji kopalń węgla kamiennego, reprezentują jedynie Górnicze Zakłady Dolomitowe w Siewierzu. Dzisiaj podstawową gałęzią powiatowej gospodarki jest prężnie rozwijająca się energetyka. Elektrownia Łagisza S.A. i Elektrociepłownia Będzin S.A. znajdują się w krajowej czołówce przedsiębiorstw tej branży. Ważną rolę odgrywa hutnictwo metali nieżelaznych (Huta Będzin S.A.). Uzupełnieniem jest drobna wytwórczość, rzemiosło i usługi.
Nie bez znaczenia są też tradycje handlowe powiatu, w którym Będzin i Siewierz wyróżniają się swym kupieckim rodowodem. Dołączyła do nich ostatnio Czeladź, na terenie której powstało centrum handlowe M1. Ogółem w powiecie zarejestrowanych jest blisko 12 tys. podmiotów gospodarczych.
Gospodarka rolna w powiecie pełni funkcję uzupełniającą w stosunku do innych dziedzin gospodarki, chociaż obejmuje ponad 4 tys. gospodarstw rolnych.
Powierzchnia
ogółem: 36 802 ha
grunty leśne: 7604 ha
Ludność
Liczba ludności: 151 163 (2006)
Mężczyźni: 71 895
Kobiety: 79 268
Wskaźnik feminizacji: 110
Średnia gęstość zaludnienia: 415 osoby/km²
Przyrost naturalny: –4,7%
Wskaźnik urbanizacji: 75,7%
Stopa bezrobocia wynosi: 19,9%
Infrastruktura
Liczba mieszkań: 60 262
Sieć wodociągowa: 705,7km
Sieć kanalizacyjna: 240,8km
Drogi publiczne o twardej nawierzchni:
powiatowe: 320,308km
gminne: 316,6km
Targowiska: 10
Edukacja, kultura i ochrona zdrowia
Szkoły podstawowe: 40
Gimnazja: 25
Licea ogólnokształcące: 7
Licea profilowane: 2
Szkoły zawodowe: 5
Szkoły policealne: 9
Szkoły dla dorosłych: 9
Placówki przedszkolne: 48 (przedszkola: 36)
Żłobki: 4
Całodobowe placówki opiekuńczo-wychowawcze: 1
Biblioteki: 38
Muzea: 1
Kina: 1
Sport i turystyka
Obiekty noclegowe zbiorowego zakwaterowania: 9
Kluby sportowe: 25
Szpitale: 3
Źródło: Województwo Śląskie 2007 US Katowice
Liczba i struktura ludności
Liczba ludności(dane z30 czerwca2007):
Więcej informacji Ogółem, Kobiety ...
Ogółem
Kobiety
Mężczyźni
osób
%
osób
%
osób
%
Ogółem
151 024
100
79 198
52,44
71 826
47,56
Miasto
114 321
75,70
60 110
39,80
54 211
35,90
Wieś
36 703
24,30
19 088
12,64
17 615
11,66
Zamknij
▶Wieś vs ▶miasto
Ogółem (▶k, ▶m)
Miasto (▶k, ▶m)
Wieś (▶k, ▶m)
Piramida wieku mieszkańców powiatu będzińskiego w 2014 roku[4].
1867, 1 stycznia – utworzenie powiatu będzińskiego, jednego z ośmiu wchodzących w skład nowej guberni piotrkowskiej Królestwa Polskiego na powierzchni 1366,45km².
1914 – okupacja Zagłębia Dąbrowskiego przez wojska austriackie i niemieckie (linia podziału stref okupacyjnych przebiegała wzdłuż linii kolejowej, dzieląc powiat na dwie części). W strefie niemieckiej znalazły się m.in.: Sosnowiec, Będzin, Grodziec i Zawiercie, w austriackiej – Dąbrowa Górnicza, Strzemieszyce, Zagórze, Niwka i Klimontów.
1915, 1 lipca (19 czerwca) – połączenie Zawiercia Dużego (dobra mrzygłockie) i Zawiercia Małego (dobra kromołowskie) w miasto Zawiercie.
niemiecki powiat będziński (z siedzibą w Sosnowcu) podzielono na 5 gmin miejskich (Sosnowiec, Będzin, Zawiercie, Czeladź i Mrzygłód) oraz 14 gmin wiejskich (m.in.: Koziegłowy, Mrzygłód, Pińczyce, Poraj, Rudnik Wielki, Siewierz, Wysoka).
5 maja – zmiana granic pomiędzy m. Będzin a Dąbrową Górniczą (Rozporządzenie Rady Ministrów z 20 kwietnia 1923)
powiat obejmuje 5 miast, 23 gminy i 547 wsi; liczy 397 240 mieszkańców; powierzchnia (po kolejnych drobnych korektach w rejonie Zawiercia) liczy 1426km² i 397 240 mieszkańców.
1927, 1 stycznia – wyodrębnienie z powiatu będzińskiego nowego powiatu zawierciańskiego (Dz.U. z1926r. nr125,poz.727) o powierzchni 943km² i 111 258 mieszkańcach. Odtąd powiat będziński liczył 485,5km² i 285 982 mieszkańców. W skład powiatu wchodzą:
gmina Łagisza (5 088 morgów, 7368 mieszk.) – 5 wsi: Gródków (z przysiółkiem Pustków-Gródków), Łagisza (z koloniami: Glinice, Stara Wieś, Goryż i Podłosie), Psary (z koloniami: Żurawiniec, Głębokie, Wańkowce, Parchówki, Cieluchowice, i Tadeusz), Sarnów (z kol. Górki), Preczów (z kol. Goląszka)
1928; rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 marca 1928 r.[13] (z mocą obowiązującą od dnia 12 kwietnia 1928) utworzony został powiat miejski (starostwo grodzkie) w Sosnowcu, a tym samym wydzielono go z powiatu będzińskiego. Kierownictwo w nowo utworzonej jednostce objął z urzędu starosta powiatowy będziński, którym od 1928 aż do wybuchu II wojny światowej był Józef Boksa.
1939
20 listopada – włączenie powiatu do Rzeszy; powiat pod okupacją niemiecką obejmuje 3 miasta i 63 gminy; powiat wchodzi w skład nowo utworzonej rejencji katowickiej (Regierungsbezirk Kattowitz) w prowincji pruskiej Śląsk (Schlesien);
29 grudnia – wprowadzenie nazwy Bandyn, zmienionej w 1940 r. na Bendzin.
1941
18 stycznia – z terenów rejencji katowickiej i opolskiej utworzono nową prowincję Górny Śląsk (Oberschlesien);
21 maja – zmiana nazwy powiatu na Bendsburg.
1942 – według niemieckich danych powiat składa się z 7 gmin i 6 miast; zajmuje obszar 840,7km² i liczy 272 738 mieszkańców.
1945
1 stycznia – Landkreis Bendsburg obejmuje 3 miasta (Bendsburg, Czeladz, Dombrowa) i 66 gmin (Antoniow, Bielowizna, Blendow, Bobrek, Bobrowniki, Bor, Brzenkowice, Celiny, Dandowka, Dobieszewice, Dombie, Golenza, Golonog, Gora Siwierska, Grodkow, Grodziec, Groß Strzemieszyce, Jozefow, Kamyce, Klein Strzemieszyce, Klimontow, Kuzniczka Nowa, Lazy, Lenka, Losien, Maczki, Malinowice, Marianki, Myschkowitz, Niemce, Niezdara, Niwka, Okradzionow, Ossy, Ostrowy, Ozarowice, Porombka, Preczow, Psary, Pyrzowitz, Rogoznik, Sarnow, Siemonia, Sikorka, Sonczow, Strzemieszyce, Strzemieszyce-Vorwerk, Strzyzowice, Tompkowitz, Trzebieslaw, Trzebyczka, Tucznababa, Tuliszow, Twardowice, Ujejsce, Warenzyn, Wojkowice-Komorne, Wojkowice-Koscielne, Wygielzow, Wymyslaw, Zagorze, Zombkowitz, Zychcice);
na mocy dekretu Prezydium KRN z 7 lipca 1945 r. powiat będziński (oraz zawierciański) przyłączono do województwa śląsko-dąbrowskiego (później zwanego katowickim, z krótką przerwą kiedy województwo nosiło miano województwa stalinogrodzkiego)
1948
22 marca – utworzenie powiatu grodzkiego w Będzinie – wyłączenie obszaru miasta z powiatu ziemskiego (miasto wydzielone); prezydent miasta zostaje starostą grodzkim (taka sytuacja utrzymała się do 1 VI 1975 r., kiedy zlikwidowano powiaty);
1950, 18 stycznia – rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej (weszło w życie 7 II 1950) w sprawie zniesienia z dniem 1 stycznia gmin wiejskich: Olkusko-Siewierskiej, Wojkowice Kościelne i Ożarowice
1 kwietnia – wyłączenie miasta Czeladź z powiatu będzińskiego i utworzenie powiatu miejskiego Czeladź; wyłączenie z obszaru Będzina kolonii Małobądz i włączenie jej do powiatu miejskiego Czeladź (ustalenie nowego przebiegu granicy między miastami) (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 marca 1951 r. w sprawie zniesienia i zmiany granic niektórych powiatów oraz utworzenia i zmiany granic niektórych miast, stanowiących powiaty miejskie w województwie katowickim)
28 lipca – nadanie gminie Grodziec praw miejskich (miasto o powierzchni 16km² i 10,5 tys. mieszkańców) (Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1951 r. w sprawie nadania ustroju miejskiego niektórym gminom w województwie katowickim, obowiązujące od 8 VIII 1951).
1953, 1 stycznia – wyłączenie z gminy Strzemieszyce Wielkie część gromady Grabocin i włączenie jej do gminy Kazimierz (rozporządzenie Rady Ministrów z 14 X 1952).
12 września – na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 22 VIII 1953 r.:
włączenie gminy Niwka (z Bobrkiem i Dańdówką) do miasta Sosnowiec (jednocześnie wymiana gruntów między miastami Sosnowiec i Mysłowice – m.in. z obszaru Sosnowca wyłączono grunty położone na prawym brzegu Czarnej Przemszy; ponadto przyłączenie część kolonii Brazylia z obszaru Sosnowca do Czeladzi)
ustawą z 29 września zlikwidowano gminy, a w ich miejsce powołano gromady jako mniejsze jednostki administracyjne (zlikwidowane 1 I 1973) (patrz zestawienie: 1956)
13 listopada – na mocy ustawy z 25 września 1954 r. o osiedlach i radach narodowych osiedli oraz rozporządzenia Rady Ministrów z 7 października 1954 r. – następujące gromady otrzymują status osiedla typu miejskiego:
gromada Żychcice (Kamyce i Żychcice z gminy Bobrowniki).
1957, 1 stycznia – Gołonóg otrzymuje status osiedla typu miejskiego. Gromady Ożarowice i Tąpkowice zostają przeniesione do powiatu tarnogórskiego.
1958,
1 stycznia gromada Maczki otrzymuje status osiedla (1332 ha, 2 tys. mieszkańców).
1 stycznia – osiedle Sławków (18km², 5 tys. mieszk.) w pow. olkuskim otrzymuje prawa miejskie
1960, 31 grudnia – wyłączenie osiedla Gołonóg z pow. będzińskiego i przyłączenie go do miasta Dąbrowa Górnicza; do Będzina przyłączono tereny o powierzchni 11 ha, które wyłączono z m. Sosnowiec (rozporządzenia Rady Ministrów z 29 grudnia 1960).
Siewierz (31km², 4 tys. mieszk.) (wówczas w pow. zawierciańskim).
1963, 30 czerwca – zmiana granic pow. będzińskiego poprzez włączenie do Dąbrowy Górniczej jeziora Pogoria i otaczających go terenów leśnych (161,20 ha) z miasta Ząbkowice oraz wyłączenie z Dąbrowy Górniczej kolonii Jamki z terenami leśnymi (339,30 ha) i włączenie jej do miasta Strzemieszyce Wielkie (Rozporządzenie RM z 22 V 1963)
1967
1 stycznia – do pow. będzińskiego (do gromady Tucznawa włączono z pow. zawierciańskiego (z gromady Chuszczobród) wieś i kolonię Bugaj oraz część terenów wsi Trzebyczka (lasy państwowe i łąki) o łącznej powierzchni 227,45 ha (rozp. RM z 17 X 1966);
stuletni powiat liczy 360km² i 118 tys. mieszkańców. 5 osiedli otrzymuje prawa miejskie:
na mocy Ustawy z 29 listopada 1972 r. o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych następuje likwidacja gromad i reaktywowanie gmin; w pow. będzińskim powstaje 5 gmin:
Sławków po usilnych staraniach odzyskuje samodzielność jako miasto (3660 ha), odłączając się od Dąbrowy Górniczej (Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 3 marca 1984 r. w sprawie utworzenia miast).
do Dąbrowy Górniczej włączono z gminy Siewierz sołectwa: Marianki (223 ha) i Ratanice (Rozporządzenie Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z 3 marca 1984 r.).
1990 utworzenie urzędu rejonowego w Będzinie z rejonem (quasi-powiatem) obejmującym gminy Bobrowniki i Psary oraz miasta Będzin, Czeladź, Dąbrowa Górnicza i Sosnowiec; urząd działał do 1999 r., kiedy został przemianowany na starostwo powiatowe
1992, 1 stycznia
rozporządzeniem Rady Ministrów z 2 grudnia 1991 r. Wojkowice odzyskują samodzielność miejską na obszarze 1277,23 ha (10 tys. mieszkańców), poprzez wyłączenie z miasta Będzina
połączenie miasta Siewierz z gminą Siewierz w jedną gminę (Rozporządzenie Rady Ministrów z 26 września 1991 r.).
Kompleksy zabudowy robotniczej w dzielnicy Grodziec.
gmina Bobrowniki
kościół pw. św. Wawrzyńca z XVII wieku w Bobrownikach z ołtarzem barokowym i dzwonami gdańskimi (jedyna w południowo-zachodniej Polsce świątynia drewniana dwuwieżowa);
kościół pw. św. Jakuba z XIX wieku w Sączowie;
kościół pw. Wszystkich Świętych z XIX wieku w Siemoni;
dworek z I połowy XVII wieku w Dobieszowicach;
kapliczki z XIX wieku w Bobrownikach, Dobieszowicach, Myszkowicach, Sączowie i Twardowicach;
cmentarzysko kultury łużyckiej w Siemoni.
gmina Czeladź
średniowieczny układ historyczny miasta z centralnie położonym rynkiem;
neoromański kościół parafialny pw. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika (zbudowany w latach 1905–1911);
dom przy ul. Rynkowej 2 (dawny zbór ariański z XVII wieku);
dom przy ul. Kościelnej 2 (XVIII w.).
drewniane domy mieszkalne z XVIII-XIX wieku;
kapliczka przydrożna z figurą Chrystusa Salwatora przy ul. Wojkowickiej (XIX w.);
układ urbanistyczny dzielnicy Piaski wraz z zabudową mieszkaniową i towarzyszącą, kościołem, domem katechetycznym,
domami urzędniczymi i willami (wszystkie zaprojektowane i wykonane w unikatowym w Polsce stylu architektury francuskiej początku wieku);
obiekty na terenach dawnej Kopalni Węgla Kamiennego „Saturn” i osiedlach z nią związanych.
ogółem na terenie miasta Czeladź znajduje się 6 obiektów zabytkowych pod ochroną prawną i 131 obiektów zabytkowych pod ochroną konserwatorską
gmina Mierzęcice
cmentarzysko kultury łużyckiej w Przeczycach badane w latach 1961–1962 (odkryto 879 grobów szkieletowych i ciałopalnych);
wyposażonych m.in. w ceramikę, wyroby metalowe);
obozowiska z epoki mezolitu w Boguchwałowicach;
kościół parafialny pw. św. Mikołaja w Targoszycach;
kapliczki przydrożne w Mierzęcicach, Niwiskach, Nowej Wsi, Przeczycach i Toporowicach;
pojedyncze domy, zagrody i chałupy na terenie całej gminy.
gmina Psary
szczątki cmentarzyska prasłowiańskiego na wzgórzu Monglinica;
3 kapliczki przydrożne z XIX wieku w Brzękowicach Dolnych i Dąbiu;
ruiny dworu w Malinowicach z fragmentami starej zabudowy folwarcznej;
chałupy drewniane z początku XX wieku w Dąbiu Chrobakowym, Dąbiu Dolnym, Goląszy Dolnej i Górnej, Brzękowicach Górnych, Preczowie, Psarach, Sarnowie i Strzyżowicach;
kościół parafialny pw. św. Piotra i Pawła w Psarach.
ogółem na terenie gminy Psary znajdują się 3 obiekty zabytkowe pod ochroną prawną i 25 obiektów zabytkowych pod ochroną konserwatorską
gmina Siewierz
średniowieczny układ historyczny miasta z centralnie położonym rynkiem;
ruiny zamku gotycko-renesansowego z I połowy XIV wieku, przebudowanego w latach 1530–1574 przez biskupów krakowskich;
GUS, Tabl. II. Ludność, ruch naturalny oraz migracje ludności według powiatów w pierwszym półroczu 2020 R., 30 czerwca 2020. Brak numerów stron w książce