Blanowice

Blanowice – dzielnica Zawiercia.

Blanowice

Dzielnica Zawiercia
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	zawierciański
Miasto	Zawiercie
W granicach Zawiercia	1 lutego 1977[1]
SIMC	0945516
Strefa numeracyjna	32
Kod pocztowy	42-400
Tablice rejestracyjne	SZA
Położenie na mapie Zawiercia

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Blanowice

Blanowice to miejscowość o rodowodzie prehistorycznym. Na ich terenie znaleziono wiele pamiątek świadczących o wczesnym osadnictwie^[2].

W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze^[3]. Jest to nazwa patronimiczna od nazwy osobowej Bilan^[4].

Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 – wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Blanowice w 1490 należały do powiatu krakowskiego, a w 1508 do powiatu lelowskiego. Później wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. W latach 1818–1824 na terenie Blanowic eksploatowano złoża węgla brunatnego^[3]. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia „Blanowice”, która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.

Miejscowość należała do gminy i parafii Kromołów. W 1827 roku znajdowały się w niej 34 domy i 355 mieszkańców. Miejscowość posiadała cegielnię i młyn wodny^[5].

W 1885 roku Blanowice wraz z Kromołowem i Zawierciem Małym zostają wyłączone z powiatu olkuskiego guberni kieleckiej i włączone do powiatu będzińskiego guberni piotrkowskiej. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Blanowice. Od 1973 r. w gminie Kromołów. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic (Ręby)^[6], a w 1977 pozostałą część wsi^[7].

Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.

W dzielnicy Blanowice znajduje się sezonowy basen kąpielowy.

Przypisy

1. Dz.U. 1977 nr 3 poz. 15
2. ”Wzgórze Miłosierdzia w Blanowicach” pod red.Agnieszki Raczyńskiej-Lorek. Częstochowa, 2008, str.8. ISBN 978-83-60134-51-1.
3. Dzielnice. zawiercie.eu. [dostęp 2008-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-12)].
4. Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe północnej części dawnego województwa krakowskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967, s. 18.
5. ” Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa 1880, tom I, str.241
6. Dz.U. z 1965 r. nr 1, poz. 1.
7. Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 15

Bibliografia

• Monografia Zawiercia, praca zbiorowa pod red. Zdzisława Jagodzińskiego, Zawiercie, 2003 r.
• Blanowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 241.