Mamałyga
narodowa rumuńska potrawa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mamałyga – narodowa rumuńska potrawa, z mąki albo kaszy kukurydzianej (pierwotnie z gryczanej) popularna w krajach południowo-wschodniej Europy, znana m.in. w kuchni węgierskiej, Sasów siedmiogrodzkich, bułgarskiej i ukraińskiej[1]. W Polsce, jako potrawa kuchni galicyjskiej popularnej we Lwowie, do dziś lubiana jest wśród rodzin pochodzących z Małopolski Wschodniej[2].
Sposób przyrządzenia mamałygi – zagotować w wodzie lub mleku mąkę kukurydzianą. W zależności od stosunku płynu do mąki uzyskuje się ciasto o różnej konsystencji i twardości[3]. Najłatwiej gotuje się mamałygę w szklanym naczyniu w kuchence mikrofalowej – tym sposobem unika się przypalania. Można ją przyrządzać na słodko lub na słono[4].
Dawniej mamałyga stanowiła podstawowy pokarm biedoty. Spożywano ją na śniadanie lub wieczerzę jako główne danie, zaś na obiad jako dodatek. W twardej odmianie używano jej m.in. jako prowiant na drogę oraz wałówkę dla drwali.
Tradycyjnie Węgrzy siedmiogrodzcy jedzą ją jako dodatek do paprykarza z kurczaka (csirkepaprikás), Rumuni zaś – z gołąbkami (sarmale). Jako samodzielne danie podaje się ją z owczym bądź krowim twarogiem (ze śmietaną – huculski banusz bądź banysz)[5] bądź cukrem.
Odmianą mamałygi jest polenta[6] – pochodząca z Włoch potrawa o konsystencji papki, pierwotnie z mąki kasztanowej, obecnie głównie z kukurydzianej, niekiedy z serem – a także huculska kulesza z bryndzą[7].