Konkurs Piosenki Eurowizji 1993

38. Konkurs Piosenki Eurowizji 1993 został zorganizowany 15 maja 1993 roku w Green Glens Arena w Millstreet przez irlandzkiego nadawcę publicznego Raidió Teilifís Éireann (RTÉ), dzięki zwycięstwu reprezentantki Irlandii – Lindy Martin podczas konkursu w 1992 roku.

Konkurs Piosenki Eurowizji 1993

Informacje ogólne
Finał	15 maja 1993
Miejsce	Green Glens Arena, Millstreet (Irlandia)
Nadawca	Raidió Teilifís Éireann (RTE)
Prowadzący	Fionnuala Sweeney
Informacje dodatkowe
Reżyser	Anita Notaro
Kierownik wykonawczy	Christian Clausen
Występ otwarcia	Opowieść o Eochaidzie i Étaínie z celtyckiej mitologii, przejście do widoku dzisiejszej irlandzkiej wsi.
Występ interwałowy	Johnny Logan wraz z dziećmi Millstreet and the Cork School of Music Choirs – „Voices (Are Calling)” Linda Martin – „Why Me?”
Uczestnicy
Debiut	Bośnia i Hercegowina  Chorwacja  Słowenia
Rezygnacja	Jugosławia
Łącznie	25 reprezentacji
Mapa uczestników            Państwa uczestniczące tylko w rundzie kwalifikacyjnej.            Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Komisja jurorska z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca	Irlandia
Reprezentant	Niamh Kavanagh
Piosenka	„In Your Eyes”
Tekst i muzyka	Jimmy Walsh
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1992 1994 ►

Koncert finałowy prowadziła Fionnuala Sweeney, a zwyciężczynią została reprezentantka Irlandii – Niamh Kavanagh, która za utwór „In Your Eyes” otrzymała 187 punktów.

Kvalifikacija za Millstreet

Przed finałem konkursu Europejska Unia Nadawców (EBU) borykała się z intensywnym wzrostem liczby potencjalnych uczestników, spowodowaną rozpadem bloku wschodniego oraz rozdzieleniem się Jugosławii (która była jedynym komunistycznym krajem, który brał udział w konkursie) na mniejsze państwa. Organizatorzy byli przeciwni udziałowi większej ilości państw, ponieważ konkurs rósł by „zbyt szybko” otwierając granice na nowych uczestników^[1]. W wyniku dużego zainteresowania udziałem wschodnich nadawców w konkursie, EBU zwiększyła maksymalną liczbę krajów uczestniczących w 1993 do dwudziestu pięciu – dwadzieścia dwa miejsca zarezerwowano dla krajów tradycyjnie uczestniczących w konkursie, a pozostałe trzy miejsca miały być rozdzielone między debiutantów, albo – jak w przypadku byłej Jugosławii – kraje, nie brały udziału jako osobny naród, wyłonionych podczas specjalnej rundy kwalifikacyjnej pt. Kvalifikacija za Millstreet, zorganizowanej 3 kwietnia we własnym studio w Lublanie przez nadawcę Radiotelevizija Slovenija (RTVSLO)^[2][3][4].

EBU sama zaprosiła do udziału dwunastu nadawców^[5]. Początkowo zainteresowanie udziałem w pierwszym w historii „półfinale” konkursu wyraziło początkowo czternaście państw, w tym m.in. nadawcy z Białorusi, Czech, Litwy, Łotwy, Rosji czy Ukrainy, jednak państwa te stopniowo wycofywały swoją chęć udziału i w lutym 1993 tylko sześć krajów widniało na liście zainteresowanych, w tym Bułgaria, która ostatecznie również się wycofała – dopiero później dołączyły natomiast telewizje z Estonii i Słowacji^[6][7].

L.p.	Państwo	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce	Punkty
1	Bośnia i Hercegowina	bośniacki	Fazla	„Sva bol svijeta”	2	52
2	Chorwacja	chorwacki, angielski	Put	„Don’t Ever Cry”	3	51
3	Estonia	estoński	Janika Sillamaa	„Muretut meelt ja südametuld”	5	47
4	Węgry	węgierski	Andrea Szulák	„Árva reggel”	6	44
5	Rumunia	rumuński	Dida Drăgan	„Nu pleca”	7	38
6	Słowenia	słoweński	1X Band	„Tih deževen dan”	1	54
7	Słowacja	słowacki	Elán	„Amnestia na neveru”	4	50

Legenda:

     Państwa zakwalifikowane do finału konkursu

Kontrowersje

Telewizja z Bośni i Hercegowiny zadebiutowała w konkursie w trakcie trwania wojny domowej w swoim kraju. Ze względu na trwającą wojnę, preselekcje bośniackie miały bardzo skromny przebieg. Wygrał je Muhamed „Fazla” Fazlagic z piosenką „Sva bol svijeta”, której tekst poruszał temat tragicznej sytuacji w kraju (w refrenie śpiewał: Cały ból świata jest dziś w Bośni, Przeciwstawiam się wojnie, Nie boją się stać naprzeciw ściany, Mogę zaśpiewać, wygrać). Bośniacka reprezentacja borykała się z problemami militarnymi podczas podróży do Millstreet. W finale konkursu piosenka zajęła 16. miejsce^[8][9].

Wyniki

L.p.	Państwo	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce	Punkty
1	Włochy	włoski	Enrico Ruggeri	„Sole d'Europa”	12	45
2	Turcja	turecki	Burak Aydos	„Esmer yarim”	21	10
3	Niemcy	niemiecki	Münchener Freiheit	„Viel zu weit”	18	18
4	Szwajcaria	francuski	Annie Cotton	„Moi, tout simplement”	3	148
5	Dania	duński	Tommy Seebach Band	„Under stjernerne på himlen”	22	9
6	Grecja	grecki	Katerina Garbi	„Ellada, chora tu fotos”	9	64
7	Belgia	niderlandzki	Barbara Dex	„Iemand als jij”	25	3
8	Malta	angielski	William Mangon	„This Time”	8	69
9	Islandia	islandzki	Inga	„Þá veistu svarið”	13	42
10	Austria	niemiecki	Tony Wegas	„Maria Magdalena”	14	32
11	Portugalia	portugalski	Anabela	„A cidade ate ser dia”	10	60
12	Francja	francuski, korsykański	Patrick Fiori	„Mama Corsica”	4	121
13	Szwecja	szwedzki	Avingarna	„Eloise"	7	89
14	Irlandia	angielski	Niamh Kavanagh	„In Your Eyes”	1	187
15	Luksemburg	francuski, luksemburski	Modern Times	„Donne-moi une chance”	20	11
16	Słowenia	słoweński	1X Band	„Tih dezeven dan”	22	9
17	Finlandia	fiński	Katri Helena	„Tule Luo”	17	20
18	Bośnia i Hercegowina	bośniacki	Fazla	„Sva bol svijeta”	16	27
19	Wielka Brytania	angielski	Sonia	„Better the Devil You Know”	2	164
20	Holandia	niderlandzki	Ruth Jacott	„Vrede”	6	92
21	Chorwacja	chorwacki, angielski	Put	„Don’t Ever Cry”	15	31
22	Hiszpania	hiszpański	Eva Santamaria	„Hombres”	11	58
23	Cypr	grecki	Zymboulakis i van Beke	„Mi stamatas”	19	17
24	Izrael	hebrajski	Lahakat	„Shiru shiru”	24	4
25	Norwegia	norweski	Silje Vige	„Alle mine tankar”	5	120

Tabela punktacyjna finału

Podczas kilku ostatnich głosowań było jasne, że wygra albo Niamh Kavanagh z Irlandii albo Sonia z Wielkiej Brytanii. Po przedostatnim przyznaniu punktów, różnica między dwoma najlepszymi krajami wynosiła 11 punktów, z korzyścią dla Irlandii.

Z powodów technicznych, ostatnim głosującym krajem była Malta. Podekscytowana irlandzka publiczność czekała, aż maltański sekretarz przyzna jakiekolwiek punkty walczącym o zwycięstwo krajom – wynik, który nie pozwoliłby Wielkiej Brytanii prześcignąć Irlandii. Jednak, nazwa żadnego z krajów nie padła. To oczywiście znaczyło, że albo Irlandia albo Wielka Brytania nie otrzymały żadnego punktu od maltańskiego jury i, jeżeli Sonia otrzyma 12 punktów, to wygra z przewagą tylko jednego głosu. Zamiast tego najwyższą liczbę punktów zdobyła Niamh Kavanagh, zdobywając ostatecznie 23 punkty więcej od rywalki.

		Jury
		Suma punktów	Włochy	Turcja	Niemcy	Szwajcaria	Dania	Grecja	Belgia	Malta	Islandia	Austria	Portugalia	Francja	Szwecja	Irlandia	Luksemburg	Słowenia	Finlandia	Bośnia i Hercegowina	Wielka Brytania	Holandia	Chorwacja	Hiszpania	Cypr	Izrael	Norwegia
Uczestnicy konkursu	Włochy	45				1				7			10	5			10		8			2		2
	Turcja	10									1									2			1	6
	Niemcy	18	8			2	3									4						1
	Szwajcaria	148	10		12		10	7	8	5	4	6	1	12	6	7	12	8	4		10	8	2	3	6	4	3
	Dania	9													1		3			5
	Grecja	64	2	2	2					6				7					6			5		8	12	7	7
	Belgia	3			3
	Malta	69	7	5	4	7	5	5				4	2	2	4	2				4	6		4	4	1	3
	Islandia	42					4	4				1			7	1		5			2	7	5		2	2	2
	Austria	32		4				1	3					3		6				12	3
	Portugalia	60			1		1	2			2	5		8	2		4		2		1	12		12	3		5
	Francja	121		7		4	12	3			8	7	12		8	10	6	4	1		4	3	8		10	8	6
	Szwecja	89			8	8	7		10		7	10	4				5	6	7		7					10
	Irlandia	187	12	1	5	12	6	6	2	12	3	8	6	10	12		7	12	3	8	12	10	6	10	7	5	12
	Luksemburg	11								10								1
	Słowenia	9	4							1					3					1
	Finlandia	20		3				8		2	5						2
	Bośnia i Hercegowina	27	3	12					1	4				4		3
	Wielka Brytania	164	1	8	6	5	8		12		12	12	7	6	10	8	8	10	5	3		4	10	5	4	12	8
	Holandia	92	6	6	7				7	3	6	3			5	12		7		10			3	7			10
	Chorwacja	31				3			4				5								8			1		6	4
	Hiszpania	58	5			6			5	8		2						2	10	6			7		5	1	1
	Cypr	17					2	10													5
	Izrael	4											3	1
	Norwegia	120		10	10	10		12	6		10		8			5	1	3	12	7		6	12		8

Powracający artyści

Artysta	Kraj	Poprzedni rok	Miejsce	Punkty
Tony Wegas	Austria	1992	10	63
Tommy Seebach Tommy Seebach (w duecie z Debbie Cameron)	Dania	1979 1981	6 11	76 41
Katri Helena	Finlandia	1979	14	38