Luksemburg uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Konkursem w kraju zajmuje się nadawca publiczny RTL Télé Lëtzebuerg[1][2].
| |||||||||||
Informacje ogólne | |||||||||||
Nadawca | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok i miejsce debiutu | |||||||||||
Liczba udziałów |
39 razy (39 finałów) | ||||||||||
Organizacja konkursu | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Strona internetowa |
Reprezentanci Luksemburgu pięć razy zwyciężyli w finale konkursu: w 1961 (Jean-Claude Pascal z piosenką „Nous, les amoureux”), 1965 (France Gall z „Poupée de cire, poupée de son”), 1972 (Vicky Leandros z „Après toi”), 1973 (Anne-Marie David z „Tu te reconnaîtras”) i 1983 i (Corinne Hermès z „Si la vie est cadeau”)[1]. Luksemburska telewizja kilkukrotnie wycofywała się z udziału w konkursie, przy czym w 1959 zrezygnowała z konkursu z powodów finansowych, a w 1994 została odsunięta z udziału z powodu słabego wyniku zajętego w 1993 i powróciła do konkursu dopiero w 2024[3]; wcześniej kilkukrotnie spekulowano o chęci powrotu kraju do konkursu[4][5][6], jednak telewizja publiczna ostatecznie nie decydowała się na to przez brak środków finansowych[7][8].
Uczestnictwo
Luksemburg uczestniczył w Konkursie Piosenki Eurowizji w latach 1956–1993. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich luksemburskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach[1].
Rok | Wykonawca | Piosenka | Finał | Półfinał | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Miejsce | Punkty | Miejsce | Punkty | |||
1956[a] | Michèle Arnaud | „Ne crois pas” | 2[b] | N/K | Brak rundy półfinałowej | |
„Les amants de minuit” | ||||||
1957 | Danièle Dupré | „Amours Mortes” | 4 | 8 | ||
1958 | Solange Berry | „Un grand amour” | 9 | 1 | ||
1959 | Brak reprezentanta | |||||
1960 | Camillo Felgen | „So laang we’s du do bast” | 13 | 1 | ||
1961 | Jean-Claude Pascal | „Nous, les amoureux” | 1 | 31 | ||
1962 | Camillo Felgen | „Petit bonhomme” | 3 | 11 | ||
1963 | Nana Mouskouri | „À force de prier” | 8 | 13 | ||
1964 | Hughes Aufray | „Dès que le printemps revient” | 4 | 14 | ||
1965 | France Gall | „Poupée de cire, poupée de son” | 1 | 32 | ||
1966 | Michèle Torr | „Ce soir je t’attendais” | 10 | 7 | ||
1967 | Vicky Leandros | „L’amour est bleu” | 4 | 17 | ||
1968 | Chris Baldo i Sophie Garel | „Nous vivrons d’amour” | 11 | 5 | ||
1969 | Romuald | „Catherine” | 7 | |||
1970 | David Alexander Winter | „Je suis tombé du ciel” | 12 | 0 | ||
1971 | Monique Melsen | „Pomme, pomme, pomme” | 13 | 70 | ||
1972 | Vicky Leandros | „Après toi” | 1 | 128 | ||
1973 | Anne-Marie David | „Tu te reconnaîtras” | 129 | |||
1974 | Ireen Sheer | „Bye Bye I Love You” | 4 | 14 | ||
1975 | Geraldine | „Toi” | 5 | 84 | ||
1976 | Jürgen Marcus | „Chansons pour ceux qui s’aiment” | 14 | 17 | ||
1977 | Anne-Marie B | „Frère Jacques” | 16 | |||
1978 | Baccara | „Parlez-vous français?” | 7 | 73 | ||
1979 | Jeane Manson | „J’ai déjà vu ça dans tes yeux” | 13 | 44 | ||
1980 | Sophie i Magaly | „Papa pingouin” | 9 | 56 | ||
1981 | Jean-Claude Pascal | „C’est peut-être pas l’Amérique” | 11 | 41 | ||
1982 | Svetlana | „Cours après le temps” | 6 | 78 | ||
1983 | Corinne Hermès | „Si la vie est cadeau” | 1 | 142 | ||
1984 | Sophie Carle | „100% d’amour” | 10 | 39 | ||
1985 | Margo, Ranck Olivier, Diane Solomon, Ireen Sheer, Malcolm & Chris Roberts |
„Children, Kinder, Enfants” | 13 | 37 | ||
1986 | Sherisse Stevens | „L’amour de ma vie” | 3 | 117 | ||
1987 | Plastic Bertrand | „Amour, amour” | 21 | 4 | ||
1988 | Lara Fabian | „Croire” | 4 | 90 | ||
1989 | Park Café | „Monsieur” | 20 | 8 | ||
1990 | Céline Carzo | „Quand je te rêve” | 13 | 38 | ||
1991 | Sarah Bray | „Un baiser volé” | 14 | 29 | ||
1992 | Marion Welter & Kontinent | „Sou fräi” | 21 | 10 | ||
1993 | Modern Times | „Donne-moi une chance” | 20 | 11 | Kvalifikacija za Millstreet | |
2024 | Tali | „Fighter” | 13 | 103 | 5 | 117 |
2025 |
Legenda:
1. miejsce
Historia głosowania w finale (1975–2024)
Poniższe tabele pokazują, którym krajom Luksemburg przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw luksemburscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[9].
Kraje, którym Luksemburg przyznał najwięcej punktów:
|
Kraje, od których Luksemburg otrzymał najwięcej punktów:
|
Legenda: 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce |
Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w Luksemburgu
Luksemburska telewizja była gospodarzem czterech finałów Konkursu Piosenki Eurowizji: w 1962, 1966, 1973 i 1984. Wszystkie koncerty odbyły się w Luksemburgu.
Rok | Miasto | Miejsce | Prowadzący |
---|---|---|---|
1962 | Luksemburg | Villa Louvigny | Mireille Delannoy |
1966 | Josiane Shen | ||
1973 | Nouveau Théâtre Luxembourg | Helga Guitton | |
1984 | Kirchberg Theatre | Désirée Nosbusch | |
Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji
W październiku 2005 odbył się koncert Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu przeprowadzono plebiscyt na najlepszą piosenkę w historii konkursu; luksemburski utwór „Poupée de cire, poupée de son” France Gall zajął ostatnie, 14. miejsce w głosowaniu telewidzów[10][11].
Uwagi
- Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
- Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo drugie miejsce.
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.