Konkurs Piosenki Eurowizji 1956

1. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w czwartek, 24 maja 1956 roku w Teatro Kursaal w Lugano. Organizatorem konkursu był szwajcarski radiowy nadawca publiczny Radiotelevisione svizzera (RTSI)^[1]. Prowadzącym konkurs był Lohengrin Filipello.

Konkurs Piosenki Eurowizji 1956

Informacje ogólne
Finał	24 maja 1956
Miejsce	Teatro Kursaal, Lugano (Szwajcaria)
Nadawca	Radiotelevisione svizzera di lingua italiana (RTSI)
Prowadzący	Lohengrin Filipello
Informacje dodatkowe
Kierownik wykonawczy	Rolf Liebermann
Główny dyrygent	Fernando Paggi
Występ interwałowy	Les Joyeux Rossignols and Les Trois Ménestrels
Uczestnicy
Debiut	Belgia Francja  Holandia  Luksemburg  Niemcy  Szwajcaria  Włochy
Łącznie	7 reprezentacji
Mapa uczestników      Państwa uczestniczące w finale.      Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Dwuosobowe jury z każdego kraju, każdy członek indywidualnie przyznawał punkty, prawdopodobnie w skali 1–10; metoda głosowania jest niepewna.
Zwycięzca	Szwajcaria
Reprezentant	Lys Assia
Piosenka	„Refrain”
Muzyka	Geo Voumard
Tekst	Emile Gardaz
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ —— 1957 ►

Finał konkursu wygrała Lys Assia, reprezentantka Szwajcarii z piosenką „Refrain”^[1].

Przebieg konkursu

Pierwszy konkurs transmitowany był głównie przez publiczne rozgłośnie radiowe, natomiast prezentacja telewizyjna możliwa była jedynie w krajach, które w powojennej sytuacji miały dostęp do odbioru sygnału telewizyjnego^[2]. Konkurs odbył się o godz. 21:00 czasu środkowoeuropejskiego.

Występ w przerwie głosowania musiał zostać przedłużony z powodu opóźnień, wywołanych procedurą przyjmowania głosów od jurorów z poszczególnych krajów^[1].

Każdy uczestniczący w konkursie kraj wysłał do Lugano dwóch jurorów, z wyjątkiem Luksemburga, dla których przyjazd sędziów był niemożliwy. Regulamin konkursu umożliwiał sędziom oddanie od 1 do 10 punktu na każdą piosenkę, włącznie z tą reprezentującą własny kraj. Szwajcarska komisja dodatkowo miała zezwolenie od EBU do zagłosowania w imieniu Luksemburga. Fakty te mogą sugerować faworyzację Szwajcarii jako zwycięzcy^[1].

Utracony zapis

Chociaż konkurs był nagrywany dla telewizji w niektórych krajach europejskich (ze względu na to, że telewizory były wtedy jeszcze dość rzadkie), nie zachowały się żadne kopie, z wyjątkiem powtórnego występu Lys Assii na koniec konkursu^[3].

W 2021 roku w sieci został opublikowany prawie sześciominutowy film z bisem zwycięskiej piosenki, nagrany przez szwajcarskiego fotografa Vincenzo Vicariego, który na swojej stronie internetowej udostępnił także inne zdjęcia z występów na żywo oraz z prób^[3].

Wyniki

Nieznane są pełne wyniki konkursu, ponieważ nigdy nie ujawniono całości głosowania. W książce Simona Barclaya The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010 uwzględniono pełne wyniki głosowania jury, jednak nie podano źródła informacji^[4].

Zwycięska piosenka nie została wydana na rynek^[1].

Kraj	L.p.	Artysta	Piosenka	Język	Miejsce	L.p.	Piosenka	Miejsce	Język	Miejsce
Holandia	1	Jetty Paerl	„De vogels van Holland”	niderlandzki	b.d.	8	Corry Brokken	„Voorgoed voorbij”	niderlandzki	b.d.
Szwajcaria	2	Lys Assia	„Das alte Karussell”	niemiecki		9	Lys Assia	„Refrain”	francuski	1
Belgia	3	Fud Leclerc	„Messieurs les noyés de la Seine”	francuski		10	Mony Marc	„Le plus beau jour de ma vie”	francuski	b.d.
Niemcy	4	Walter Andreas Schwarz	„Im Wartesaal zum großen Glück”	niemiecki		11	Freddy Quinn	„So geht das jede Nacht”	niemiecki
Francja	5	Mathé Altéry	„Le temps perdu”	francuski		12	Dany Dauberson	„Il est là”	francuski
Luksemburg	6	Michèle Arnaud	„Ne crois pas”	francuski		13	Michèle Arnaud	„Les amants de minuit”	francuski
Włochy	7	Franca Raimondi	„Aprite le finestre”	włoski		14	Tonina Torrielli	„Amami se vuoi”	włoski

Przypisy

1. Eurovision Song Contest 1956. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
2. 60 years of Eurovision Song Contest – 50s. [w:] EBU [on-line]. www.60th.eurovision.tv. [dostęp 2015-02-05]. (ang.).
3. KalvinK. Lindfors KalvinK., Uncovering the 1956 Grand Prix [online], Good Evening Europe!, 9 września 2021 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
4. SimonS. Barclay SimonS., The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010, Simon Barclay, 17 czerwca 2010, ISBN 978-1-4457-8415-1 [dostęp 2019-05-19] (ang.). Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona konkursu