Remove ads
69. Konkurs Piosenki Eurowizji odbędzie się 13, 15 i 17 maja 2025 roku w St. Jakobshalle w Bazylei. Koncerty zorganizują Europejska Unia Nadawców i szwajcarski nadawca SRG SSR. Będzie to trzeci konkurs, który odbędzie się w Szwajcarii.
Ten artykuł dotyczy przyszłego wydarzenia. Informacje w nim zawarte mogą się zmienić wraz z pojawieniem się nowych faktów, a początkowe doniesienia mogą być niepewne. Ostatnie aktualizacje tego artykułu mogą nie odzwierciedlać najbardziej aktualnych informacji.
| Informacje ogólne | |||||
| Półfinały |
13 maja 2025 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Finał |
17 maja 2025 | ||||
| Miejsce | |||||
| Nadawca | |||||
| Informacje dodatkowe | |||||
| Kierownik wykonawczy | |||||
| Dyrektor Eurowizji |
Martin Green | ||||
| Producent wykonawczy |
Reto Peritz | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Powrót | |||||
| Łącznie |
38 reprezentacji | ||||
| |||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
Remove ads
Lokalizacja Bazylei na mapie Szwajcarii
Miejsce organizacji konkursu
Telewizja SRG SSR otrzymała prawa do organizacji 69. Konkursu Piosenki Eurowizji dzięki wygranej Nemo, reprezentanta Szwajcarii w finale konkursu w 2024[2]. 30 sierpnia 2024 poinformowano, że konkurs zostanie rozegrany na terenie hali St. Jakobshalle w Bazylei, w dniach 13, 15 i 17 maja 2025[3]. Według oszacowań, kanton Bazylea-Miasto wyda na organizację konkursu 34,9 milionów franków szwajcarskich[4].
Uroczysta ceremonia otwarcia konkursu i defilada uczestników po turkusowym dywanie odbędzie się 11 maja w Messe Basel[5].
Podobnie jak w poprzednich latach, dla gości i akredytowanych dziennikarzy przygotowanych zostanie kilka atrakcji, w tym m.in. wioska eurowizyjna (miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z akredytowanymi dziennikarzami i fanami) i euroklub (miejsce imprez dla akredytowanych dziennikarzy i fanów), oba zlokalizowane w Messe Basel, oraz ulica eurowizyjna (miejsce poświęcone gastronomii i rekreacji), ulokowana w Steinenvorstadt[6]. Ponadto planowana jest transmisja na żywo z finału w St. Jakob-Park, zintegrowana z głównym widowiskiem[7].
Proces wyboru miejsca organizacji
Po zwycięstwie Szwajcarii w Konkursie Piosenki Eurowizji w 2024 krajowy nadawca rozpoczął przygotowania do organizacji kolejnego konkursu, w tym m.in. rozpoczęcie negocjacji z władzami miast-kandydatów do przygotowania widowiska. Yves Schifferle, menedżer wydarzeń rozrywkowych w SRG SSR i szef delegacji kraju na Konkurs Piosenki Eurowizji wymienił cztery potencjalne miejsca organizacji, biorąc pod uwagę niezbędne obiekty i infrastrukturę: Bazyleę, Berno, Genewę i Zurych[8].
Zainteresowanie organizacją widowiska w swoim mieście wyrazili włodarze miast: Genewy (którzy wskazali obiekt Palexpo)[9], Bazylei (St. Jakob-Park lub St. Jakobshalle)[10][11], Zurychu (Hallenstadion)[12][13], Berna i Biel/Bienne (wspólnie; Neue Festhalle)[14] oraz St. Gallen (Olma-Halle)[15]. John Gobbi, dyrektor generalny klubu hokeja na lodzie Fribourg-Gottéron wyjawił, że rozpatrywano również możliwość organizacji imprezy w fryburskiej BCF Arenie[16]. W komunikacie prasowym opublikowanym 30 maja 2024 ujawniono, że miasta zainteresowane organizacją otrzymały już plik dokumentów z wymaganiami, które muszą spełnić; wyznaczono wówczas datę końcową przyjmowania zgłoszeń na koniec czerwca oraz poinformowano, że zwycięskie miasto w przetargu otrzyma kontrakt oraz zostanie podane do publicznej wiadomości pod koniec sierpnia[17].
12 czerwca zarząd miasta St. Gallen ujawnił, że nie będzie ubiegał się o organizację konkursu, gdyż nie jest w stanie spełnić wymagań EBU[18]. 26 czerwca podano, że o organizację wydarzenia rywalizować będą: Bazylea, Berno i Biel/Bienne, Genewa oraz Zurych[19]. 19 lipca poinformowano, że w przetargu pozostały dwa miasta: Bazylea i Genewa[20]. Ostatecznie ogłoszono, że konkurs odbędzie się w Bazylei. Bazylea została wybrana w wyniku oceny zgłoszeń przez komisję złożoną z członków grupy produkcyjnej konkursu, która brała pod uwagę m.in. umiejętność dostosowania hali do potrzeb realizacyjnych, fundusz, program kulturowy oraz koncepcje zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa[21].
Remove ads
Po raz kolejny kierownikiem wykonawczym ze strony Europejskiej Unii Nadawców (EBU) został Martin Österdahl, jednakże zakres jego obowiązków uległ zmianie w związku z utworzeniem nowych stanowisk: szefa ds. marki i reklamy oraz dyrektora Eurowizji[22][23]; 15 października 2024 ujawniono, że dyrektorem Eurowizji zostanie Martin Green, który wcześniej pracował nad konkursem w 2023[24]. Producentami wykonawczymi konkursu zostali Reto Peritz z ramienia niemieckojęzycznego oddziału SRG SSR, Schweizer Radio und Fernsehen (SRF), i Moritz Stadler z ramienia francuskojęzycznego Radio Télévision Suisse (RTS)[25]. 3 lipca 2024 opublikowano nazwiska członków rdzeniowej grupy produkcyjnej konkursu: szefem konkursu został Christer Björkman, szefem widowiska – Yves Schifferle, kierownikiem biura projektów – Bernhard Spahni, szefem produkcji – Tobias Åberg, a szefową wydarzenia (odpowiedzialną za kontakt z miastem-organizatorem) – Nadja Burkhardt-Tracol[26].
10 grudnia 2024 poinformowano, że po analizacji kontrowersji związanych z konkursem w 2024 zadecydowano, iż począwszy od 2025 roku wprowadzony zostanie nowy kodeks postępowania, który zakłada m.in. powstanie strefy, w których nagrywanie artystów jest zabronione; optymalizację harmonogramu prób i więcej prób „za zamkniętymi drzwiami” oraz wprowadzenie stanowiska producenta ds. dobrostanu, który ma na celu zapewnić „bezpieczne, pełne szacunku i wspierające środowisko” każdemu artyście[27].
Projekt grafiki i sceny
16 grudnia 2024 podczas konferencji prasowej zaprezentowano projekty grafiki i sceny. Koncepcja wizualna, zaprojektowana przez dyrektora artystycznego Artura Deyneuve, składa się z wielu miniatur tzw. serca Eurowizji – charakterystycznego symbolu konkursu od 2004 – ułożonych tak, aby emulować efekt pikselizacji. Inspirację dla motywu graficznego stanowiła szwajcarska tradycja demokracji bezpośredniej, która „koncentruje się wokół słuchania i dialogu”, bowiem serce ma również przypominać parę ludzkich uszu. Projekt sceny konkursowej autorstwa Floriana Wiedera, który od 2011 stworzył projekty scen siedmiu konkursów, jest zainspirowany elementami szwajcarskiej tożsamości, takimi jak szczyty gór oraz różnorodność językowa[28][29].
Prowadzący
Niedługo po finale 68. Konkursu Piosenki Eurowizji w szwajcarskich mediach pojawiły się doniesienia na temat potencjalnych prowadzących. W gronie typowanych osobistości znaleźli się m.in. Christa Rigozzi, Jennifer Bosshard, Luca Hänni (reprezentant Szwajcarii w konkursie w 2019), Michelle Hunziker, Roger Federer, Sandra Studer oraz Sven Epiney (wieloletni niemieckojęzyczny komentator konkursu w kraju)[30][31].
Losowanie półfinałów
Losowanie przydzielające poszczególne kraje do półfinałów odbędzie się 28 stycznia 2025 w Bazylei. Podobnie jak w poprzednich latach, wszystkie kraje uczestniczące, poza Wielką Piątką (czyli Francją, Hiszpanią, Niemcami, Wielką Brytanią i Włochami) oraz gospodarzem (Szwajcarią), zostaną podzielone na tak zwane koszyki, a ich ułożenie będzie zależne od statystyk głosowania mieszkańców danych państw w poprzednich konkursach. Państwa zostaną podzielone na dwa półfinały[32].
Remove ads
Rezygnacja reprezentantów Czarnogóry
Finał czarnogórskich eliminacji eurowizyjnych Montesong 2024 zwyciężył zespół Neonoen z piosenką „Clickbait”[33]. Muzycy premierowo wykonali demo utworu na festiwalu kultury zorganizowanym 9 i 10 czerwca 2023 na stadionie „Zabjela” w Podgoricy, czym naruszyli regulamin konkursu, który zakazuje publicznego wykonywania konkursowych piosenek przed 1 września roku poprzedzającego finał konkursu. 4 grudnia 2024 zespół poinformował o samowolnej rezygnacji z reprezentowania Czarnogóry w konkursie, ponieważ nie chce „promować swojej twórczości poprzez kontrowersje”[34]. Cztery dni później telewizja czarnogórska ogłosiła, że nową reprezentantką kraju będzie Nina Žižić, która z utworem „Dobrodošli” zajęła drugie miejsce w finale Montesong 2024[35].
Remove ads
Nadawcy publiczni mogli do 15 września 2024 składać wnioski o udział w konkursie, a do 11 października mieli czas na wycofanie ich bez narażania się na sankcje finansowe[36]. 12 grudnia ogłoszono, że w konkursie wezmą udział nadawcy publiczni z trzydziestu ośmiu krajów, w tym m.in. telewizja z Czarnogóry, powracająca do konkursu po dwóch latach nieobecności[32].
Powracający artyści
W 69. Konkursie Piosenki Eurowizji wystąpią wykonawcy, którzy już w przeszłości występowali w konkursie. Reprezentantką Czarnogóry została Nina Žižić, która reprezentowała już wcześniej kraj w konkursie w 2013 z zespołem Who See[35].
Remove ads
Półfinały
| Kraj | Wykonawca | Utwór | Język |
|---|---|---|---|
 Albania |
Shkodra Elektronike[38] | „Zjerm”[38] | albański |
 Armenia |
|||
 Australia |
|||
 Austria |
|||
 Azerbejdżan |
|||
 Belgia |
1 lutego 2025[39] | ||
 Chorwacja |
2 marca 2025[40] | ||
 Cypr |
Theo Evan[41] | ||
 Czarnogóra |
Nina Žižić[35] | „Dobrodošli”[35] | czarnogórski |
 Czechy |
Adonxs[42] | ||
 Dania |
1 marca 2025[43] | ||
 Estonia |
15 lutego 2025[44][45] | ||
 Finlandia |
8 lutego 2025[46] | ||
 Grecja |
29 stycznia 2025[47] | ||
 Gruzja |
|||
 Holandia |
Claude[48] | marzec 2025[49] | |
 Irlandia |
luty 2025[50] | ||
 Islandia |
luty 2025[51] | ||
 Izrael |
luty 2025[52] | ||
 Litwa |
15 lutego 2025[53] | ||
 Luksemburg |
25 stycznia 2025[54] | ||
 Łotwa |
8 lutego 2025[55][56] | ||
 Malta |
8 lutego 2025[57] | ||
 Mołdawia |
od 20 do 28 lutego 2025[58] | ||
 Norwegia |
15 lutego 2025[59] | ||
 Polska |
14 lutego 2025[60] | ||
 Portugalia |
8 marca 2025[61] | ||
 San Marino |
8 marca 2025[62][63] | ||
 Serbia |
1 marca 2025[64] | ||
 Słowenia |
1 lutego 2025[65] | ||
 Szwecja |
8 marca 2025[66] | ||
 Ukraina |
8 lutego 2025[67] | ||
Finał
Remove ads
Możliwość wzięcia udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji wymaga narodowego nadawcy z aktywnym członkostwem w EBU, który będzie mógł nadawać konkurs za pośrednictwem sieci Eurowizji. EBU ogłosi zaproszenie do udziału w konkursie do wszystkich pięćdziesięciu sześciu aktywnych członków.
Aktywni członkowie EBU
Bośnia i Hercegowina – 17 lipca 2024 bośniacki nadawca Bosanskohercegovačka radiotelevizija (BHRT) potwierdził, że nie weźmie udziału w konkursie z powodu niestabilnej sytuacji finansowej i zadłużenia wobec EBU[73][74].
Macedonia Północna – 7 listopada 2024 macedoński nadawca Makedonska Radio Televizija (MRT) potwierdził, że nie powróci do udziału w konkursie z powodu braku środków na sfinansowanie udziału, jednocześnie stwierdzając że powrót będzie rozważany w przyszłym roku[75][76].
Słowacja – 8 kwietnia 2024 słowacki nadawca Rozhlas a televízia Slovenska (RTVS) poinformował, że nie planuje organizować powrotu Słowacji do udziału w konkursie w 2025 roku przez zmniejszenie budżetu telewizji[77]. 12 sierpnia 2024 nowopowołana Słowacka Telewizja i Radio (STVR) poinformowała, że także nie planuje organizować powrotu kraju na konkurs w 2025 roku przez koszta i brak zainteresowania wśród widzów[78].
Turcja – 20 maja 2024 prezydent Turcji Recep Tayyip Erdoğan w trakcie jednego ze swoich przemówień wspomniał o konkursie: „Minęło dwanaście lat odkąd ostatni raz wzięliśmy udział w tym haniebnym konkursie. To była słuszna decyzja z naszej strony. Spotkanie normalnej, pod względem ubioru, postawy i słów, osoby na takich wydarzeniach stało się niemal niemożliwe. Uczestników można by porównać do koni trojańskich korupcji społecznej. Jest to celowa próba usunięcia określenia płci. Turcję od dwunastu lat oszczędza się od tego skandalu. Rozumiemy, jak dobrą decyzję podjęliśmy, trzymając Turcję z dala od tej haniebnej rywalizacji przez ostatnie dwanaście lat. Będziemy kontynuować utrzymywanie tego samego kursu”[79][80][81].
Poniższe kraje potwierdziły, że nie planują powrócić do udziału w konkursie w 2025 bez podania przyczyny:
Kandydaci do członkostwa w EBU
Kosowo – 9 maja 2024 kosowski nadawca RTK poinformował, że wkrótce złoży wniosek o członkostwo w EBU, aby wziąć udział w konkursie w 2025 roku[88]. 6 czerwca 2024 dyrektor generalny telewizji Shkumbin Ahmetxhekaj przesłał list formalny do EBU, w którym apeluje o wysłanie zaproszenia dla RTK do udziału w konkursie w 2025[89]. Mimo to Kosowo nie może wziąć udziału w konkursie, ponieważ nadawca nie ma możliwości członkostwa w EBU z powodu zasady w statucie organizacji stanowiącej, że członek musi pochodzić z kraju, który jest członkiem Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego lub Rady Europy, a Kosowo nie należy do żadnego z nich. 7 sierpnia 2024 podano do informacji publicznej, że Europejska Unia Nadawców odrzuciła prośbę telewizji o umożliwienie jej zadebiutowania w Konkursie Piosenki Eurowizji, a dyrektor generalny Shkumbin Ahmetxhekaj skomentował to stwierdzając, że w jego mniemaniu EBU mogło być negatywnie nastawione do tej propozycji przez niechęć do zmian kadrowych w zarządzie RTK[90]. 28 października, po zakończeniu drugiej edycji kosowskiego Festivali i Këngës, rząd Kosowa oznajmił, że mimo wszystko nadal pozostaje pełen nadziei na debiut kraju w przyszłości. Minister Kultury, Hajrulla Çeku skomentował: „Wierzę, że drugą edycją daliśmy już jasny dowód, że jesteśmy gotowi pod względem organizacyjnym, jakościowym i innym. Pozostają tylko aspekty proceduralne dotyczące kwestii członkostwa i reprezentacji w Eurowizji.”[91].
Liechtenstein – 9 sierpnia 2022 krajowy nadawca 1FLTV poinformował, że nie będzie ubiegać się o członkostwo w Europejskiej Unii Nadawców w przyszłości[92]. W maju 2024 gazeta Liechtensteiner Vaterland poinformowała, że radiowy nadawca publiczny Radio Liechtenstein jest w trakcie procesu ubiegania się o członkostwo w EBU z głównym celem dokonania debiutu Liechtensteinu w konkursie[93][94][95]. 28 października przeprowadzono referendum, gdzie 55% wyborców zagłosowało za prywatyzacją radia, co oznacza, że debiut Liechtensteinu w konkursie został całkowicie uniemożliwiony[96]. 5 grudnia krajowy nadawca 1FLTV zadeklarował, że Liechtenstein nie zadebiutuje podczas konkursu w 2025 roku[97].
Wyspy Owcze – 16 lutego 2024 Ivan Niclasen, prezes farerskiego nadawcy Kringvayrp Føroa (KVF) poinformował, że obecnie telewizja stara się poprawić swoją sytuację finansową by zdobyć pełne członkostwo EBU, a w którymś momencie w przyszłości być w stanie zapewnić debiut Wysp Owczych na Eurowizji[98]. Stwierdził on również, że członkostwo w EBU będzie kosztować stację jednorazową opłatę w wysokości około 1,5 miliona FOK (200 tysięcy Euro). Następnie musieliby płacić roczną składkę członkowską w wysokości 500 tysięcy FOK (67 tysięcy Euro)[98]. W przeszłości telewizja wielokrotnie wyrażała chęć dołączenia do EBU i uczestniczenia w Konkursie Piosenki Eurowizji[99][100], ale przez to że wyspy są częścią Danii, ich członkostwo w EBU nie zostało jeszcze przyznane.
Członkowie spoza EBU
Białoruś – 1 lipca 2024 roku planowo wygasnąć miało trzyletnie wykluczenie białoruskiego nadawcy Biełteleradyjokampanija (BTRC) z Europejskiej Unii Nadawców[101][102][103]. Mimo to 23 kwietnia 2024 w komunikacie przekazanym do mediów EBU stwierdziło, że zawieszenie BTRC ma charakter bezterminowy, oraz dodała, iż „w chwili obecnej nie ma powodu, abyśmy zmieniali swoje stanowisko”, co na ten moment uniemożliwia udział Białorusi[104][105].
Remove ads
Poniższy spis uwzględnia nazwiska komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.
Kraje uczestniczące w konkursie
Australia – TBA (SBS – półfinały i finał)[106]
Belgia – niderlandzki: Peter Van de Veire (VRT – półfinały i finał)[39]
Czechy – TBA (ČT1 – półfinały i finał)[107]
Niemcy – TBA (Das Erste – finał)[108]
Wielka Brytania – TBA (BBC One, BBC Radio 2 – półfinały i finał)[109]
Kraje nieuczestniczące w konkursie
- Macedonia Północna – TBA (MRT – półfinały i finał)[75][110]
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads