Loading AI tools
konkurs muzyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
III Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również III Konkurs Chopinowski) – 3. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 21 lutego 1937 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Warszawskie Towarzystwo Muzyczne[1].
Sala koncertowa podczas przesłuchań konkursowych. | |
Pełna nazwa |
III Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina |
---|---|
Termin |
21 lutego – 13 marca 1937 |
Państwo | |
Miejscowość | |
Obiekt | |
Organizator | |
Tematyka |
Zgłosiło się do niego 250 pianistów, lecz w samym konkursie wzięło ostatecznie udział 80 osób z 21 krajów[2], (najliczniej z Polski)[3]. W konkursie mogli wystąpić pianiści w przedziale wieku (16–28) lat[4][uwaga 1]. Konkurs odbył się w dniach 21 lutego–13 marca 1937[2]. Zwyciężył Rosjanin Jakow Zak[5].
Powołano międzynarodowe jury, w którego skład wchodziły wybitne osobistości życia muzycznego[6]. Konkurs odbył się przy wsparciu instytucji państwowych, opieki Prezydenta Ignacego Mościckiego oraz przy powołaniu Komitetu honorowego pod przewodnictwem Prezesa Rady Ministrów, Felicjana Sławoj Składkowskiego oraz Komitetu organizacyjnego pod przewodnictwem prezesa Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, Władysława Korsaka[7].
Został przeprowadzony według dwuetapowej formuły (eliminacje i finał)[6]. Polskich pianistów, do tej pory najliczniej reprezentowanych, czekał dodatkowy etap eliminacyjny[6]. Pianiści mieli do dyspozycji fortepiany czterech firm: Bechstein, Bösendorfer, Pleyel oraz Steinway[6].
Sensację wzbudziły debiutujące w historii konkursu, pianistki z Japonii: Miwa Kai oraz wyróżniona Chieko Hara[6]. Kiedy okazało się, że wśród laureatów nie ma Japonki Hary, wybuchło zamieszanie, które rozładował obecny wówczas przemysłowiec Stanisław Meyer, fundując indywidualną nagrodę dla Japonki, w obawie by rozgorączkowany tłum nie wyrządził szkód w Filharmonii[8]. Choć nie zdobyły nagród głównych, ich gra spotkała się ogromnym uznaniem krytyków i publiczności[6].
Po raz pierwszy w historii konkursu do listy utworów podanych w regulaminie dodano Poloneza-Fantazję As-dur op. 61[1]. W konkursie wykonywane były z pamięci wyłącznie utwory Fryderyka Chopina.
Wykaz utworów[9] | |||||
Faza konkursu | Utwór | ||||
Eliminacje | Jeden nokturn | Dwie etiudy (z wyjątkiem trzech tzw. „pośmiertnych” (Trois Nouvelles Études)) | Jeden z następujących polonezów: Polonez fis-moll op. 44 Polonez As-dur op. 53 Polonez-Fantazja As-dur op. 61 | Dwa mazurki | Jedna z następujących sonat: Sonata b-moll op. 35 Sonata h-moll op. 58 albo jedna z czterech ballad jedno scherzo albo Fantazja f-moll op. 49 jedno scherzo |
Finał | Jeden z koncertów: Koncert fortepianowy e-moll op. 11 cz. 1 i 2 lub cz. 2 i 3 albo Koncert fortepianowy f-moll op. 21 cz. 1 i 2 lub cz. 2 i 3 |
Kalendarz konkursu | |||||||||||||||||||||
Faza konkursu | Data | ||||||||||||||||||||
Luty | Marzec | ||||||||||||||||||||
21.[10] | 22.[11][12] | 23.[13][14] | 24.[13][15] | 25.[16] | 26.[17] | 27.[17] | 28.[18] | 1.[19][20] | 2.[19][21] | 3.[22][23] | 4.[24] | 5.[25] | 6.[26][25] | 7. | 8.[27] | 9.[28] | 10. | 11. | 12.[29] | 13. | |
Ceremonia otwarcia | 12:00 | ||||||||||||||||||||
Eliminacje | 14:30 | 10:45 14:45 | 10:45 14:45 | 14:30 | 14:45 20:15 | 14:45 | 14:30 | 14:30 | 10:30 14:30 | 10:30 14:30 | 14:30 | 14:30 | 14:30 | 14:00 | 10:00 14:30 | 10:00 | 10:00 | ||||
Finał | 19:00 | 18:00 | |||||||||||||||||||
Ceremonia zamknięcia | 2:30 | ||||||||||||||||||||
Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano jury, w następującym składzie[6][30]:
Skład jury | |||
Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
1. | Adam Tadeusz Wieniawski | Polska | przewodniczący jury |
2. | Wilhelm Backhaus | III Rzesza | wiceprzewodniczący jury |
3. | Isidor Philipp | Francja | wiceprzewodniczący jury |
4. | Emil von Sauer | Austria | wiceprzewodniczący jury |
5. | Bolesław Woytowicz | Polska | sekretarz jury[31] |
6. | Guido Agosti | Włochy | członek jury |
7. | Attilio Brugnoli | Włochy | członek jury |
8. | Zofia Buckiewiczowa | Polska | członek jury |
9. | Marian Dąbrowski | Polska | członek jury |
10. | Zbigniew Drzewiecki | Polska | członek jury |
11. | Emil Frey | Szwajcaria | członek jury |
12. | Alfred Hoehn | III Rzesza | członek jury |
13. | Imre Keéri-Szántó | Węgry | członek jury |
14. | Lazare Lévy | Francja | członek jury |
15. | Loris Margaritis | Grecja | członek jury |
16. | Eugeniusz Morawski-Dąbrowa | Polska | członek jury |
17. | Harry Neuhaus | ZSRR | członek jury |
18. | Marie Panthès | Szwajcaria | członek jury |
19. | Zofia Rabcewicz | Polska | członek jury |
20. | Lucyna Robowska | Polska | członek jury |
21. | Richard Rössler | III Rzesza | członek jury |
22. | Paul Schuberts | Łotwa | członek jury |
23. | Imré Stefániai | Węgry | członek jury |
24. | Andrej Stojanow | Bułgaria | członek jury |
25. | Stefan Śledziński | Polska | członek jury |
26. | Józef Śmidowicz | Polska | członek jury |
27. | Magda Tagliaferro | Brazylia | członek jury |
28. | Józef Turczyński | Polska | członek jury |
29. | Carlo Zecchi | Włochy | członek jury |
30. | Jerzy Żurawlew | Polska | członek jury |
W eliminacjach jurorzy oceniali występy pianistów w skali od 0 do 30 punktów[32]. 20 uczestników, którzy otrzymali największą liczbę punktów, występowało powtórnie (finał), w dwóch ostatnich dniach konkursu, wykonując dwie części jednego z dwóch koncertów fortepianowych[32]. Występ ten był ponownie punktowany w skali od 0 do 30 punktów[32]. Łączna suma punktacji z eliminacji i finału rozstrzygała o kolejności pianistów i wysokości nagród[32].
20 lutego w przeddzień otwarcia III Konkursu Chopinowskiego o godzinie 12 w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie odbyło się losowanie kolejności występów pianistów[33]. Uroczystość inauguracji odbyła się 21 lutego w sali Filharmonii Warszawskiej o godzinie 12, kiedy to chór „Harfa” pod dyrekcją Wacława Lachmana zaśpiewał Hymn Narodowy, a następnie Gaude Mater Polonia[3], po czym przemówił prezes Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, Władysław Korsak, a po nim głos zabrał dyrektor Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego Adam Tadeusz Wieniawski, omawiając warunki i zasady konkursu[11].
Jako pierwsza 21 lutego po ceremonii otwarcia konkursu przesłuchania eliminacyjne rozpoczęła Evi Wächter (Austria)[33][10], a następnie trwały one w dniach (21 lutego–6 marca i 8 marca–10 marca) w jednej lub w dwóch sesjach porannej i popołudniowej[11]. Występy eliminacyjne zakończył 10 marca Rumun Bruno Kretschmayer[28].
Uczestnicy eliminacji
|
Po zakończeniu przesłuchań ostatniego pianisty eliminacji jury w pełnym składzie obradowało 10 marca celem wyłonienia finalistów. W wyniku tych obrad postanowiło dopuścić do przesłuchań finałowych 21 pianistów z 8 krajów (w tym 6 Polaków)[3]. W finale każdy z pianistów miał do wykonania wraz z towarzyszącą Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warszawskiej pod batutą Waleriana Bierdiajewa, Józefa Ozimińskiego i Bronisława Wolfsthala[3] dwie kolejne części (cz. I i II lub cz. II i III) jednego z dwóch koncertów fortepianowych Fryderyka Chopina. Ostatnią pianistką występującą w finale (12 marca) była Lélia Gousseau (Francja), która zakończyła swój występ po północy (godz. 0:30), już 13 marca[34].
Finaliści
|
13 marca o godzinie 2:30 po zakończeniu obrad jury, jej przewodniczący Adam Tadeusz Wieniawski ogłosił ostateczne rezultaty konkursu[34]. Wszyscy laureaci otrzymali stosownie do zajętego miejsca odpowiednią nagrodę finansową, a wyróżnieni dyplomy honorowe.
Nagrody główne[34] | ||||
Nagroda | Laureat | Kraj | Wysokość nagrody[35] | Fundator nagrody |
1 | Jakow Zak[5] | ZSRR | 5000 zł | Prezydent RP |
2 | Roza Tamarkina | ZSRR | 2500 zł | Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego |
3 | Witold Małcużyński | Polska | 2500 zł | Minister Spraw Zagranicznych |
4 | Lance Dossor | Wielka Brytania | 2000 zł | Prezydent miasta stołecznego Warszawy |
5 | Ági Jámbor | Węgry | 2000 zł | Filharmonia Warszawska |
6 | Edith Axenfeld | III Rzesza | 1000 zł | Warszawskie Towarzystwo Muzyczne |
7 | Monique de la Bruchollerie | Francja | 1000 zł | anonimowy |
8 | Jan Ekier | Polska | 500 zł | publiczność |
9 | Tatiana Goldfarb | ZSRR | 500 zł | |
10 | Olga Iliwicka | Polska | 500 zł | |
11 | Pierre Maillard-Verger | Francja | 500 zł | |
12 | Lélia Gousseau | Francja | 250 zł | Nagroda im. Henryka Markiewicza |
13 | Halina Kalmanowicz | Polska | 200 zł | Kino Casino w Warszawie |
Wyróżnienia | ||||
Wyróżniony | Kraj | Wyróżnienie[36] | ||
Jan Bereżyński | Polska | Dyplom honorowy | ||
Maria Bilińska-Riegerowa | Polska | |||
Márta Blaha | Węgry | |||
György Faragó | Węgry | |||
Colette Gaveau | Francja | |||
Zbigniew Grzybowski | Polska | |||
Chieko Hara | Japonia | |||
Natalia Hornowska-Pęzińska | Polska | |||
Nina Jemelianowa | ZSRR | |||
Helena Landau | Polska | |||
Fryderyk Portnoj | Polska | |||
Paulina Szmukler | Polska | |||
Viktorie Švihlíková | Czechosłowacja | |||
Marie Aimée Warrot | Francja | |||
Jozsef Weingarten | Węgry | |||
Nagrody Specjalne | ||||
Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Wysokość nagrody[36] | Fundator nagrody |
Najlepsze wykonanie mazurków | Jakow Zak[5] | ZSRR | 250 zł | Firma A.G.B. (Polskie Radio)[uwaga 2] |
Najlepsze wykonanie sonaty[37] | Lance Dossor | Wielka Brytania | 500 zł | Instytut Fryderyka Chopina |
Warto dodać, że po zakończeniu III Konkursu Chopinowskiego jego laureaci w dniach (14, 16, 17, 20 i 23 marca) wystąpili kolejno (po dwie lub trzy osoby) w specjalnych koncertach w sali Filharmonii Warszawskiej (14 marca), a następnie w sali Konserwatorium Warszawskiego, z recitalami na których grali utwory różnych kompozytorów[38].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.