Loading AI tools
kompozycja Fryderyka Chopina Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sonata fortepianowa h-moll op. 58 – trzecia sonata na fortepian skomponowana przez Fryderyka Chopina w 1844[1][2].
Nad Sonatą h-moll Chopin pracował w okresie piątego pobytu w posiadłości George Sand w Nohant od 29 maja do 28 listopada 1844[3]. W międzyczasie, w drugiej połowie lipca, Chopin przebywał w Paryżu z okazji przyjazdu jego siostry Ludwiki wraz z jej mężem Józefem, którzy udali się do Nohant 9 sierpnia[4], wyjechali zaś razem 28 sierpnia razem z Chopinem, który po ponownym krótkim pobycie w Paryżu wrócił do Nohant 3 września[5]. 21 grudnia autor przekazał utwór, wraz z Berceuse Des-dur op. 57, wydawcy Maurice’owi Schlesingerowi[6], ten postanowił jednak zakończyć działalność wydawniczą[7]. Oba dzieła zostały opublikowane 23 czerwca następnego roku w oficynie Meissonniera[8]. Utwór dedykowany został hrabinie Émilie de Perthuis[9][10].
W praktyce koncertowej utwór stał się popularny w okresie międzywojennym[11]. Sam kompozytor nie wykonywał op. 58 podczas swoich paryskich występów[12]. Sonata wchodziła w skład repertuaru, który Jane Stirling grała podczas nauki u Chopina[13].
Utwór składa się z czterech części[14][15][16]:
Umieszczenie scherza jako drugiej części cyklu sonatowego jest typowe dla twórczości Chopina[20].
Zdaniem Hugona Leichtentritta II temat z I części to „jeden z najpiękniejszych lirycznych pomysłów, jakimi fortepian poszczycić się może”[uwaga 1][22].
Prace nad kompozycją zostały przedstawione przez Jarosława Iwaszkiewicza w utworze pt. Lato w Nohant[23].
Sonatę op. 58 w całości nagrali m.in. Percy Grainger (1926), Alfred Cortot (1931), Moriz Rosenthal (1939), Alexander Brailowsky (1939), Dinu Lipatti (1946), Jacques Abram (1949), Heinrich Neuhaus (1950), Robert Casadesus (ok. 1950), Guiomar Novaes (ok. 1950), Alexander Uninsky (ok. 1950), Lew Oborin (ok. 1952), Victor Schiøler (ok. 1952), Witold Małcużyński (ok. 1953)[24], Stefan Askenase (ok. 1953), Alexander Brailowsky (ok. 1955), Artur Rubinstein (ok. 1955), Adam Harasiewicz (ok. 1958), Claudio Arrau (ok. 1960), Jan Ekier (ok. 1960), Wilhelm Kempff (ok. 1960), Nikita Magaloff (ok 1965), Garrick Ohlsson (1970)[uwaga 2], Jeffrey Swann (1970)[uwaga 2], Alexis Weissenberg (ok. 1970), Martha Argerich (ok. 1970) i Vlado Perlemuter (ok. 1980)[25].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.