Loading AI tools
polski polityk, senator, były wicepremier i marszałek Sejmu, pełniący obowiązki prezydenta w 2010 roku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ⓘGrzegorz Juliusz Schetyna (ur. 18 lutego 1963 w Opolu) – polski polityk, z wykształcenia historyk.
 Grzegorz Schetyna (2023) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Grzegorz Juliusz Schetyna |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1963 |
| Przewodniczący Platformy Obywatelskiej | |
| Okres |
od 26 stycznia 2016 |
| Poprzednik |
Ewa Kopacz (p.o.) |
| Następca | |
| Tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP | |
| Okres |
od 8 lipca 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres |
od 8 lipca 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych | |
| Okres |
od 22 września 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej | |
| Okres |
od 9 października 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Grzegorz Dolniak (p.o.) |
| Następca | |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres |
od 16 listopada 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister spraw wewnętrznych i administracji | |
| Okres |
od 16 listopada 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Poseł na Sejm III, IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji (1997–2023), senator XI kadencji (od 2023). W latach 2007–2009 wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym rządzie Donalda Tuska, w latach 2010–2011 marszałek Sejmu VI kadencji, w 2010 tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP, w latach 2014–2015 minister spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz. Jeden z założycieli i liderów Platformy Obywatelskiej, przewodniczący jej klubu parlamentarnego w latach 2009–2010, sekretarz generalny PO w latach 2001–2003 i 2004–2010, wiceprzewodniczący partii w latach 2010–2013 oraz jej przewodniczący w latach 2016–2020, współtwórca Koalicji Obywatelskiej i Koalicji Europejskiej.
Syn Zbigniewa i Danuty[2]. Jego rodzice w okresie okupacji działali w AK, po wojnie ojciec pracował jako nauczyciel w opolskim technikum budowlanym, matka natomiast była polonistką, pełniła również funkcję wiceprzewodniczącej zarządu koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Opolu[3][4].
Grzegorz Schetyna w latach 1981–1983 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Od października 1981 działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów[5]. Ostatecznie w 1990 ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego[6]. W okresie 1982–1986 zaprzysiężony członek Solidarności Walczącej we Wrocławiu[5]. W latach Od 1984 członek zarządu uczelnianego NZS, od 1986 do 1989 jego przewodniczący[5]. Od 1988 rozpracowywany przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej[7]. 16 marca 1989 był sygnatariuszem wniosku o rejestrację NZS złożonego w Wydziale Społeczno-Administracyjnym Urzędu m.st. Warszawy[5].
W 1989 wszedł w skład Ogólnopolskiego Komitetu Strajkowego NZS. Kwestionował ustalenia Okrągłego Stołu, zarzucając Lechowi Wałęsie nieuwzględnienie kwestii legalności NZS[8]. W latach 1990–1991 był dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, a w latach 1991–1992 wicewojewodą wrocławskim. Współtworzył Radio Eska na Dolnym Śląsku (razem z Rafałem Dutkiewiczem), był także właścicielem i przewodniczącym rady nadzorczej koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław[9].
W latach 1997–2007 sprawował mandat posła III, IV i V kadencji – początkowo z okręgów wrocławskich: nr 50 i nr 3, a od 2005 z legnickiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 został wybrany na posła VI kadencji, otrzymując 54 345 głosów.
Należał do KLD, w którym od 1992 do 1994 pełnił funkcję sekretarza generalnego, w 1994 dołączył do Unii Wolności. W 2001 dołączył do Platformy Obywatelskiej. Pełnił (w latach 2001–2003 i 2004–2010) funkcję sekretarza generalnego tego ugrupowania, w 2010 został pierwszym wiceprzewodniczącym partii, kierował też jej dolnośląskimi strukturami.
Od 16 listopada 2007 minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremier w pierwszym rządzie Donalda Tuska[10]. W 2009 otrzymał Złoty Kordelas Leśnika Polskiego[11]. 7 października tegoż roku podał się do dymisji z funkcji rządowych[12]. Dwa dni później wybrany został na przewodniczącego klubu parlamentarnego PO. Prezydent Lech Kaczyński odwołał go ze składu Rady Ministrów 13 października[13].
5 lipca 2010 został ogłoszony kandydatem PO na stanowisko marszałka Sejmu w miejsce Bronisława Komorowskiego, który zrezygnował z tej funkcji po wyborze na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[14]. 8 lipca 2010, 277 głosami za do 121 przeciw i przy 16 wstrzymujących się, został wybrany na marszałka Sejmu[15].
W związku z wyborem na to stanowisko Grzegorz Schetyna z urzędu został również osobą tymczasowo wykonującą obowiązki prezydenta RP. W ramach wykonywanych obowiązków 17 lipca 2010 wraz z prezydentem elektem Bronisławem Komorowskim gościł składających wizytę w Polsce z okazji 600. rocznicy bitwy pod Grunwaldem prezydent Litwy Dalię Grybauskaitė, prezydenta Rumunii Traiana Băsescu i pełniącego obowiązki prezydenta Mołdawii Mihaia Ghimpu oraz wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Brunona Plattera. 29 lipca 2010 spotkał się z przebywającą z wizytą w Polsce premier Słowacji Ivetą Radičovą. W ramach uzyskanych uprawnień podpisał dwanaście ustaw[16]. Powołał także dwóch ministrów Kancelarii Prezydenta RP – Jaromira Sokołowskiego (12 lipca na stanowisko podsekretarza stanu) i Dariusza Młotkiewicza (1 sierpnia na stanowisko sekretarza stanu)[16]. Ogółem przyznał 195 medali i odznaczeń, w tym 39 Orderów Odrodzenia Polski. Pełnienie tej funkcji zakończył 6 sierpnia 2010 z chwilą objęcia urzędu Prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.
10 sierpnia 2010 wziął udział w spotkaniu prezydentów Polski i Czech na Śnieżce[17]. Pierwsze trzy wizyty zagraniczne złożył w Niemczech, na Słowacji (udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Grupy Wyszehradzkiej) i w Chinach. Urząd marszałka Sejmu pełnił do końca kadencji, tj. do 7 listopada 2011.
W wyborach parlamentarnych w 2011 po raz piąty z rzędu został wybrany na posła, otrzymując w okręgu legnickim 67 670 głosów[18]. 17 listopada 2011 powołany został na przewodniczącego sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. W 2013 przestał pełnić funkcje pierwszego wiceprzewodniczącego i przewodniczącego regionu w PO. 22 września 2014 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz.
W wyborach parlamentarnych w 2015 otworzył listę PO w okręgu kieleckim. Otrzymał 42 376 głosów, zdobywając tym samym ponownie mandat poselski[19]. 16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie VIII kadencji został przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych[20].
Wystartował następnie w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej przeprowadzanych wśród członków partii. Był jedynym kandydatem po rezygnacjach ze strony Borysa Budki i Tomasza Siemoniaka. W wyniku głosowania, w którym wzięło udział około 52% uprawnionych działaczy PO, został wybrany na tę funkcję, otrzymując 91% głosów[21]. 17 listopada 2016 został szefem utworzonego przez Platformę Obywatelską gabinetu cieni[22]. W 2017 został dwukrotnie zgłoszony jako kandydat PO na premiera w ramach konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Beaty Szydło. Sejm odrzucił oba wnioski: pierwszy 7 kwietnia 2017[23], a drugi 7 grudnia 2017[24]. W 2018 został zgłoszony jako kandydat PO na premiera w ramach konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Mateusza Morawieckiego; wniosek ten odrzucono 14 grudnia 2018[25].
Podczas kampanii wyborczej przed wyborami parlamentarnymi w 2019 początkowo zapowiadano start Grzegorza Schetyny z okręgu warszawskiego, w którym listę Prawa i Sprawiedliwości otwierał Jarosław Kaczyński[26]. We wrześniu 2019 ogłosił, że kandydatem Koalicji Obywatelskiej na premiera w wyborach w tymże roku została Małgorzata Kidawa-Błońska[27], która otrzymała pierwsze miejsce na warszawskiej liście KO. Grzegorz Schetyna wystartował ostatecznie z pierwszego miejsca w okręgu wrocławskim. Uzyskał mandat poselski liczbą 66 859 głosów; był to drugi wynik w tymże okręgu[28]. W styczniu 2020 zadeklarował rezygnację z ubiegania się ponowny wybór na przewodniczącego PO, rekomendując na to stanowisko Tomasza Siemoniaka[29]. 29 stycznia 2020 zostały ogłoszone oficjalne wyniki wyborów na przewodniczącego PO; tym samym Grzegorz Schetyna został zastąpiony na tym stanowisku przez Borysa Budkę[30]. W czerwcu 2021 czasowo objął obowiązki przewodniczącego regionalnych struktur partii[31]; zakończył pełnienie tej funkcji w tym samym roku.
W 2023 był kandydatem KO do Senatu w okręgu nr 7 w ramach paktu senackiego. Został wybrany do wyższej izby polskiego parlamentu, otrzymując 113 815 głosów[32]. Objął funkcję przewodniczącego senackiej Komisji Spraw Zagranicznych[33].
W 1988 zawarł związek małżeński z Kaliną z domu Rowińską, z którą ma córkę Natalię (ur. 1990)[34][35]. Zamieszkał we Wrocławiu na osiedlu Wojszyce.
| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1993 | Kongres Liberalno-Demokratyczny | Sejm II kadencji | nr 50 | 10 115 (2,41%) [36] | |
| 1997 | Unia Wolności | Sejm III kadencji | 13 013 (3,17%) [37] | ||
| 2001 | Platforma Obywatelska | Sejm IV kadencji | nr 3 | 4849 (1,16%)[38] | |
| 2005 | Sejm V kadencji | nr 1 | 14 978 (5,29%)[39] | ||
| 2007 | Sejm VI kadencji | 54 345 (13,43%)[40] | |||
| 2011 | Sejm VII kadencji | 67 670 (19,66%)[18] | |||
| 2015 | Sejm VIII kadencji | nr 33 | 42 376 (9,04%)[19] | ||
| 2019 | Koalicja Obywatelska | Sejm IX kadencji | nr 3 | 66 859 (10,22%)[28] | |
| 2023 | Senat XI kadencji | nr 7 | 113 815 (61,21%)[32] | ||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
