From Wikipedia, the free encyclopedia
Litaniae Sanctorum sunt antiquissimae preces specium litaniae, iam anno 590 papa Gregorius Magnus praescripsit usum harum litaniarum inter gratiarum actionis pompas.
Ecclesiae orientales iam aetate sancti Gregorii Thaumaturgi (270) et sancti Basilii (379) preces constitutae a multis invocationibus sanctiis agnoscebant.
Alcuinus introduxit Litanias Sanctorum in officium monasticum[1].
Litaniae recitantur diebus festis solemnibus (e.g inter ordinationes presbyterum episcoporumque et post mortem papae cum corpore pontificis in Basilicam Vaticanam translatum est) ac versio brevis litaniarum exempli gratia inter baptismos.
Versio integralis huius orationis, quae in Vicefonte invenitur a magis quam centum invocationibus constituta est. Hic expremitur solum ut index praecipuorum sanctorum secundum Ecclesiam Catholicam pars prima a invocationibus ad Deum et Sanctorum constituta et initia aliarum partium.
Prex incipit cum Deo invocationibus, accurate secundum theologiam Christianam tribus personis Trinitatis: Deo Patre, Iesu Christo et Spiritui Sancto et orans secundum anthropologiam Christiana conscius tenuitatis voluntatis hominis (cfr. Sanctus Paulus, Epistula ad Romanos 7, 15-17[2]) et culpae eius primum misericordiam Dei rogat .
PATRIARCHAE ET PROPHETAE
SANCTAE DEI
LAICI
III INVOCATIO AD CHRISTUM
Christianus putat dominum sortis eius non omnino esse (cfr. Psalmum 127, 2-5 [3]) ergo auxilium Dei rogat.
V CONCLUSIO
Vide Litaniae Sanctorum apud Vicifontem. |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.