Iesus
From Wikipedia, the free encyclopedia
Iesus Nazarenus (Graece Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος; Neograece Ιησούς ο Ναζωραίος; Hebraice יהשוה vel יֵשׁוּעַ Yēšū[a]; natus circa 5 a.C.n.; mortuus anno 30 aut 33),[1] etiam Iesus Christus et Iesus tantum appellatus, fuit praedicator(en) et religiosus dux Iudaeus,[2] qui paene duo millennia est principalis figura Christianitatis, maximae orbis terrarum religionis. Plurimi Christiani credunt eum esse incarnationem(en) Dei Filii et messiam exspectatum, ipsum Christum(en) in bibliis Hebraicis praedictum.
Obitus: 7 Aprilis 30 CE, 3 Aprilis 33 CE; Calvaria
Patria: Herodian Kingdom of Judea
Familia
Coniunx: unknown value
Proles: no value
Familia: Sacra Familia, Davidic line
Memoria
(feriae die Dies Natalis Christi, Pascha, Feasts of the Lord Jesus Christ)
Plurimi[3] quem Christiani Filium Dei,[4] qui salvationem et reconciliationem Dei et hominum praebuit, quod pro peccatis humanis sacrificatus est atque a mortuis resurrexit.[5][6] Forma compendiaria nominis Iesu Christi in usu liturgico Catholico est D.N.I.C. ('Dominus Noster Iesus Christus').
Iesu vitae fontes maximi momenti sunt quattuor: canonica Bibliorum Christianorum evangelia, ex quibus homines docti partim variis finibus vitae Iesu describere studebant. Praeter ea, quae in Novo Testamento relata sunt, cum litteris non Christianis comparata sunt, ut chronologia Iesu vitae verisimilis reperiretur.
Maxima historiographorum pars eum magistrum (Hebraice rabbinum) Iudaicum ex Galilaea oriundum describunt, qui in Iudaea praedicavit et aegros sanavit,[7] a Ioanne Baptista baptizatus et iussu Pontii Pilati Hierosolymis cruci fixus est, quod rebus novis studuisset.[8]