Remove ads

Հյուսիսային Արցախ, Մռավի լեռնաշղթայից հյուսիս ընկած հյուսիսային այն տարածքը, որը մտնում էր հայկական պատմական Արցախ և Ուտիք նահանգների մեջ, սակայն չէր մտնում Արցախի Հանրապետության մեջ՝ տարածքային առավելագույն մեծության ժամանակ (1994-2020)։ Պատմության տարբեր ժամանակահատվածներում Արցախն ունեցել է տարբեր սահմաններ, ուստի այս երզույթը վերաբերելի է եղել տարբեր տարածքների։ Նեղ իմաստով այն ընդգրկում է շուրջ 2000 քառակուսի կիլոմետր տարածք[Ն 1], սակայն երբեմն տարբեր աղբյուրներում, ելնելով քաղաքական ենթատեքստից, այդ անվան տակ են ներառում հայկական պատմական մեկ այլ նահանգի՝ Ուտիքի որոշ գավառներ[1]։ 1988 թվականի արցախյան շարժումից սկսած մինչև 1992 թվականի Գորանբոյ գործողությունը վերջնականապես հայաթափվել է[2]։

Արագ փաստեր Նախապատմություն Մ.թ.ա. 2492 - մ.թ.ա. 590, Հին շրջան Մ.թ.ա. 590 - մ.թ. 428 ...
Thumb
Նախապատմություն
Մ.թ.ա. 2492 - մ.թ.ա. 590
Ազոխի քարայր
Հայ ժողովրդի ծագումը
Ցեղային միություններ և
պետական կազմավորումներ
Հին շրջան
Մ.թ.ա. 590 - մ.թ. 428
Երվանդունիների թագավորություն
Արտաշեսյանների թագավորություն
Արշակունիների թագավորություն
Քրիստոնեության ընդունում
Ավատատիրության հաստատում
Գրերի գյուտ, Ամարասի վանք
Միջնադար
428 - 1375
Պարսկա-Բյուզանդական տիրապետություն
Աղվանք
Արաբական տիրապետություն
Բագրատունիների թագավորություն
Արցախի թագավորություն
Զաքարյան իշխանապետություն
Օտար տիրապետություն
1375 - 1918
Կարա-Կոյունլուներ և Ակ-Կոյունլուներ
Թուրք-պարսկական
տիրապետություն
Ղարաբաղի կուսակալություն
Արցախի ազատագրական պայքար
Ղարաբաղի խանություն
Խամսայի մելիքություններ
Ելիզավետպոլի նահանգ
Ժամանակակից պատմություն
1918 - ներկա
Արցախյան հակամարտություն
Շուշիի ջարդեր
Արցախի բռնակցում, ԼՂԻՄ
Արցախյան շարժում և ազատամարտ
Արցախի Հանրապետություն

Արցախի պորտալ
Փակել
Remove ads

Պատմություն

Արցախը կամ փոքր Սյունիքը[3] եղել է Մեծ Հայքի թագավորության (մ․թ․ա․ 331 - մ․թ․ 428) 10-րդ նահանգը։ Վաղ միջնադարում Արցախը ներառվել է պարսկահպատակ Աղվանից թագավորության (428-705) և արաբահպատակ Արմինիա կուսակալության «առաջին Արմինիա» նահանգի (705-885) մեջ[4]։ Այս ժամանակահատվածում Արցախի սահմանները գրեթե չեն ենթարկվել փոփոխության, և հյուսիսային Արցախ էին հանդիսանում հիմնականում դրա երկու գավառները՝ Կողթը և Քուստ-ի-Փառնեսը (Փառիսոս)[5][6]։

Զարգացած միջնադարում Փառիսոսի թագավորության ստեղծմամբ հյուսիսային Արցախը կարճ ժամանակով անջատվում է Արցախի մյուս գավառներից և ժամանակավորապես միանում Գարդմանին[7], սակայն միանում Արցախի կիսանկախ իշխանությանը (թագավորությանը, 1000-1261) և դրա իրավահաջորդ Խաչենի իշխանությանը (1261-1603)[8]։

Ուշ միջնադարում, պայմանավորված հայկական բոլոր թագավորությունների անկմամբ և տարբեր թյուրքալեզու ցեղերի ներթափանցմամբ, Արցախում միասնական իշխանությունը տրոհվում է տարբեր մասերի, որոնց գլուխ են կանգնում Խաչենի իշխանական տոհմի ներկայացուցիչները։ Այդպես ստեղծվում է Գյուլիստանի մելիքությունը[9], որը ներառում է գրեթե ամբողջ հյուսիսային Արցախը, ինչպես նաև կարճակյաց Ոսկանապատի[10], Գետաշենի, Խաչակապի և Բարսումի մելիքությունները։ Գյուլիստանը, որպես խամսայի մելիքությունների միության մաս, անկախության կամ կիսանկախության տարբեր շրջաններով գոյատևում է մինչև Ղարաբաղի և Գանձակի խանությունների հիմնումը (1747)[11]։ Հյուսիսային Արցախը կիսվում է այս երկու կիսանկախ միավորների մեջ, սակայն պահպանում հայկական բնակչությունը։

Thumb
Հյուսիսային Արցախի խոշորագույն բնակավայրը՝ Փիփ (ադրբ.՝ Zəylik) գյուղը (1917 թվականի դրությամբ ուներ 800 տուն՝ 5838 բնակիչ)

Նոր շրջանում, ռուս-պարսկական պատերազմի ընթացքում ամբողջ Արցախը միանում է Ռուսական կայսրությանը (1806)[12]։ Խաղաղության պայմանագիրը կնքվում է Հյուսիսային Արցախում՝ Գյուլիստան գյուղում (1813)[13]։ Հյուսիսային Արցախը, որը կիսված էր երկու նախկին խանությունների միջև, մի մասով անցնում է Գանձակի գավառի (Վրացա-Իմերեթական նահանգ, ապա՝ Թիֆլիսի նահանգ), մյուս մասով՝ Շուշիի կամ Ղարաբաղի գավառի (Կասպիական մարզ, ապա՝ Բաքվի նահանգ) կազմ։ 1868 թվականին, Ելիզավետպոլի նահանգի ստեղծումից հետո ամբողջ հյուսիսային Արցախը, ինչպես նաև հյուսիսային Ուտիքը ձևավորում են Ելիզավետպոլի գավառը[14]։ Այդպիսով, հյուսիսային Արցախը, լինելով հայաբնակ, միավորվում է հայկական դիմագիծը մասամբ պահպանած, տեղ-տեղ՝ առհասարակ չպահպանած Ուտիքի գավառներին (Գարդման, Շակաշեն)՝ հայաշատ Գանձակ (Ելիզավետպոլ) կենտրոնով[15]։ Գանձակի խանության ստեղծումից ի վեր, ինչպես նաև ռուսական իշխանության տարիներին հյուսիսային Արցախում սկսում են հայտնվել թյուրքալեզու ցեղերի մի քանի ամառային արոտավայրեր և փոքր գյուղեր[16]։ Դրանցից ամենախոշորը՝ Ամրվարը, որը հայկական էր մինչև 18-րդ դարի վերջը, 1914 թվականին ուներ 1137 բնակիչ։

Thumb
Հյուսիսային Արցախի երկու քաղաքներից մեկը՝ Ներքին Շենը կամ Շահումյանը (ադրբ.՝ Aşağı Ağcakənd) գյուղը (1989 թվականի դրությամբ ուներ 4166 բնակիչ)

Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո Անդրկովկասում ստեղծվում է Մուսավաթական Ադրբեջանը, որի մայրաքաղաքան ի սկզբանե Ելիզավետպոլն էր, ապա՝ Բաքուն[17]։ Ցանկանալով տիրանալ առնվազն երկու նահանգներին՝ նորաստեղծ պետության իշխանությունները ձգտում են հայկական պետությունից անջատել Ելիզավետպոլի նահանգի կազմ մտնող Զանգեզուրը, Արցախն ու Տավուշը[18], ինչում նրանց օժանդակում էին անգլիացիները։ Հյուսիսային Արցախը մինչդեռ ենթարկվում էր Ղարաբաղի հայկական իշխանությանը, սակայն Ադրբեջանի խորհրդայնացումից հետո իրավիճակը փոխվում է։ Խորհրդային Ադրբեջանին Արցախի բռնակցումից երկու տարի անց ստեղծվում է Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավար մարզը՝ առանց հյուսիսային Արցախի[19] ։ Վերջինս հիմնականում բաժանվում է երկու շրջանի միջև՝ Շահումյան և Դաշքեսան, որոշ բնակավայրեր ներառվում են Խանլարի (10), իսկ Գարդման-Շակաշենի հայկական բնակավայրերը՝ Գետաբեկի (1) և Շամքորի (6) շրջաններում։

1991 թվականի սեպտեմբերի 2-ին ստեղծվում է Արցախի Հանրապետությունը, որի կազմում մտնում է միայն Շահումյանի շրջանը, իսկ 1992 թվականի Գորանբոյ գործողությունից հետո վերջնականապես հայաթափվում է, ինչպես վերոհիշյալ շրջանները, և անցնում Ադրբեջանին[2]։

Remove ads

Աշխարհագրություն

Երկրամասը հյուսիսից սահմանակցում է Ուտիքի Գարդման, արևելքից՝ Շակաշեն գավառներին, արևմուտքից՝ Հայաստանի Հանրապետությանը, հարավից՝ Արցախի Հանրապետությանը[փա՞ստ][1]։

Հյուսիսային Արցախը գտնվում է Փոքր Կովկասի հողմահայաց լեռնաշղթաների տարածքում, որով եզերում է Հայկական լեռնաշխարհը։ Լեռները ծալքաբեկորային են, անտառապատ, ինչպես ամբողջ Փոքր Կովկասի աղեղնաձև տարածքում՝ Բաթումից մինչև Մեղրի։ Հարավում Մռավի լեռներն են, որոնց շրջանում կա միայն մեկ լեռնանցք՝ Օմարը։ Արևմուտքում Սևանա լճին հարող տարածքներում, որտեղ վեր են խոյանում Սևանի ծալքավոր անանցանելի լեռները, կան տարբեր մետաղների՝ ոսկու, արծաթի, երկաթի, պղնձի, ալյումինի, կոբալտի, մարմարի հարուստ պաշարներ։ Հյուսիսից և արևմուտքից լեռները վերածվում են բլուրների, իսկ բուն տարածքից դուրս՝ դաշտավայրի։

Thumb
Գյոյգյոլ լիճ, առավելագույն խորությունը՝ 96 մետր

Հյուսիսային Արցախն ունի ջրային հարուստ պաշարներ, որոնք գոյանում են ինչպես լեռնային ձնհալից, այնպես էլ Կասպից ծովի հողմահայաց լանջերին թափվող անձրևներից։ Առկա են սառնորակ, բուժիչ և հանքային աղբյուրներ։ Տարածքով հոսում են մի քանի գետեր (Ձեգամ, Շամքոր, Արթենաջուր, Գանձակ, Կյուրակ, Ղարաչայ և այլն), որոնք հոսում են դեպի Ուտիքի դաշտավայրային հատվածներ և թափվում Կուր գետը։ Լճերից առավել հայտնի են Գյոյգյոլը (0,78 կմ2), որի անունով ստեղծվել է նաև ազգային պարկ, Մարալգյոլը (23 կմ2) և այլն։ Դրանք դասվում են ամբարտակային կամ պատվարային լճերի շարքին։

Ջերմաստիճանը ձմռանը փոխվում է -5 C-ից մինչև -20 C, իսկ ամռանը՝ +20 C-ից մինչև +35 C: Հունվարի միջին ամսական ջերմաստիճանը -2 - -14 է, հուլիսինը՝ +5– +20։ Օդի միջին տարեկան հարաբերական խոնավությունը 75% է և փոփոխվում է տարեկան 67-82%։ Տարեկան տեղումները տարածքում 600–900 մմ են։ Անձրևների մեծ մասը լինում է գարնանը։ Հնարավոր գոլորշիացումը հողի մակերեսից 300–800 մմ է մեկ տարվա ընթացքում։

Հողերը բարեբեր են ու տարաբնույթ։ Լեռնային բարձունքներում հանդիպում են մարգագետնատափաստային մարգագետնասևահողային, լանջերին՝ անտառային գորշ, անտառային դարչնագույն հողեր և լեռնային սևահողեր, մասամբ նաև՝ լեռնային շագանակագույն հողեր։ Աշխարհագրական բարենպաստ պայմանների շնորհիվ այստեղ դարեր ի վեր զբաղվել են երկրագործությամբ և անասնապահությամբ։

Remove ads

Բնակչություն

Ռուսական կայսրության 1897 թվականին անցկացված մարդահամարի արդյունքներով՝ ամբողջ Ելիզավետպոլի գավառում՝ հյուսիսային Ուտիքում ու հյուսիսային Արցախում միասին, բնակվել է 162,788 մարդ[20], որից 33,625-ը՝ Ելիզավետպոլ (Գանձակ) քաղաքում[21]։

Մանրամասն տեղեկատվություն Ազգություն, տղամարդիկ, ամբողջ գավառում ...
Ելիզավետպոլի գավառի բնակչություն
Ազգությունտղամարդիկ,
ամբողջ գավառում
կանայք,
ամբողջ գավառում
ընդամենը,
ամբողջ գավառում
տղամարդիկ,
քաղաքում
կանայք,
քաղաքում
ընդամենը,
քաղաքում
կովկասյան թաթար59268447021039709787763917426
հայ2231320727430406366568912055
ռուս409431307224136111582519
գերմանացի1512157430864855103
բելառուս134714882835101
վրացի424198622325169494
ուկրաինացի26810136916550215
հրեա7526101702393
այլ ազգեր12832581541615104719
ընդամենը9058472204162788187381488733625
Փակել

Աղյուսակից երևում է, որ Գանձակ քաղաքը իսլամադավան էր միայն կիսով չափ, իսկ գավառի հայերի մեծ մասը բնակվում էր գյուղերում (30,985 մարդ), գերազանցապես՝ Հյուսիսային Արցախի ու Գարդմանի 34 գյուղերում (30,372 հայ), փոքր մասով՝ գավառի շուրջ երկու տասնյակ այլ հայկական փոքր գյուղերում (Աղ-Եղուշ, Ագարաջա, Բիրգեզ, Գաջալի, Գախտուտ, Գեյուկ-Պայա, Դարաբեգլի, Դամջիլի, Դանագիր, Էգլգուլիլյար, Էմուլիլյար, Կարակոյունլու, Կրզեն, Կրըխլը, Կիզիլջա, Ղազախլի, Ղարալուջախ, Ղարաբուլաղ, Ղարադաղլա, Մոլլա Վալադլու, Սարով և այլն), որոնք մտնում էին Ուտիքի մեկ այլ՝ Շակաշենի գավառի մեջ։ Դրանք, լինելով սակավ բնակչությամբ գյուղեր, որոշ ժամանակ անց դատարկվում են. բնակիչները տեղափոխվում են հիմնականում Գանձակ քաղաք։

Հետագա Դաշքեսանի շրջանում ոչ հայկական գյուղերի թիվը հասնում էր 15-ի, Շահումյանի շրջանում՝ 5-ի (1-ը՝ Ռուս Պարիս, ռուսական)։ Խանլարի շրջանի հյուսիսարցախյան մասում՝ թաթարաբնակ գյուղերը 4-ն էին, ինչպես նաև մեկ գյուղ` հայկական Հաջիշենը, ուներ նաև թաթար և գեևմանացի բնակչություն։ Թյուրքալեզու ընդհանուր բնակչությունը չէր անցնում 5000-ից։ Ինչ վերաբերում է Գարդմանի բնակավայրերին, ապա դրանցից հայաբնակ էին մնացել միայն յոթը։ Ադրբեջանական ԽՍՀ Գետաբեկի շրջանը, որն ամբողջությամբ հայաբնակ էր մինչև 1770-ական թվականները, ներառում էր միայն մեկ գյուղաքաղաք, որն ուներ որոշակի քանակության հայ բնակչություն, ինչպես նաև գյուղում բնակվում էին գերմանացիներ ու ռուսներ։ Գետաբեկը ևս հայաթափվել էր, և վերստին հայերով վերաբնակեցվել ավելի ուշ՝ 19-րդ դարի երկրորդ կեսից։ Մյուս վեց բնակավայրերը Շամքորի շրջանում էին։

Մանրամասն տեղեկատվություն Բնակավայր, պատմական շրջան ...
Հայկական բնակավայրերը 1897 թվականին՝ ընդհանուր բնակչությամբ[1]
Բնակավայրպատմական շրջանԱդրբեջանական ԽՍՀտղամարդիկկանայքընդամենը
ԳետաբեկԳարդմանԳետաբեկի շրջան309297606
Բանանցհյուսիսային ԱրցախԴաշքեսանի շրջան132612792605
Խաչակապհյուսիսային ԱրցախԴաշքեսանի շրջան8177291546
Կիրանցհյուսիսային ԱրցախԴաշքեսանի շրջան255267522
Հարցհանգիստհյուսիսային ԱրցախԴաշքեսանի շրջան454386840
Փիփհյուսիսային ԱրցախԴաշքեսանի շրջան181915633382
Վերին Քարհատ և
Ներքին Քարհատ
հյուսիսային ԱրցախԴաշքեսանի շրջան529448977
Աբլահհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան11974193
Ազատհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան228227455
Բրաջուրհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան229191420
Գետաշենհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան10378271864
Հաջիշենհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան160124284
Ղարաբուլաղհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան226212438
Ղուշչիհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան140121261
Միրզիկհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան424388812
Մուռուտհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան173169342
Ոսկանապատհյուսիսային ԱրցախԽանլարի շրջան340313653
Բուզլուխհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան9989188
Գյուլիստանհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան141131272
Էրքեջհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան412338750
Խարխափուտհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան134105239
Հայ Պարիսհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան191172363
Ղարաչինարհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան5875271114
Մանաշիդհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան281204485
Մանասինշենհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան202189491
Ներքին Շենհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան5474741021
Վերին Շենհյուսիսային ԱրցախՇահումյանի շրջան5424621004
ԲադաԳարդմանՇամքորի շրջան9087641672
ԲարսումԳարդմանՇամքորի շրջան7356081343
ԳառնակերԳարդմանՇամքորի շրջան7155981313
ՆուկզարԳարդմանՇամքորի շրջան370420790
ՉարդախլուԳարդմանՇամքորի շրջան9215011422
ՋագիրԳարդմանՇամքորի շրջան388544932
ընդամենը162321404030372
Փակել
Remove ads

Տնտեսություն

Մշակույթ

Տես նաև

Նշումներ

Thumb
Գարդման գավառը՝ ընդգծված մուգ գույնով, ինչպես նաև Արցախի հյուսիսային սահմանը
  1. Հյուսիսային Արցախի մեջ ներառվում են Կողթ և Քուստ-ի-Փառնես գավառները, որոնք Ադրբեջանական ԽՍՀ կողմից բռնազավթվելով բաժանվել են Դաշքեսանի (1047 կմ)2 և Շահումյանի (630 կմ2), ինչպես նաև դրանց միջև գտնվող մի քանի հայկական գյուղեր՝ Խանլարի (ամբողջ տարածքը՝ 920 կմ2, որը մասամբ դուրս էր Արցախի սահմաններից)։ Այդ շրջաններում ամփոփված հայկական տարածքները եղել Արցախի տարբեր պետական կազմավորումների մասեր կամ որոշ ժամանակով եղել են առանձին վարչական միավորներ ու մելիքություններ, սակայն երբևէ Ուտիքի Գարդման գավառի հետ միավորվել են միայն մեկ շրջանում՝ Գարդման-Փառիսոսի թագավորության ժամանակ։ Մինչդեռ դրանցից բացի՝ Ուտիքի Գարդման, Շակաշեն, Տուչքատակ և մյուս գավառները «Հյուսիսային Արցախ» են հորջորջվել միայն մեկ հեղինակի՝ Սամվել Կարապետյանի մոտ՝ համանուն աշխատությունում։ Գարդմանը, լինելով առանձին իշխանություն, գոյություն է ունեցել վաղ միջնադարում, իսկ Շակաշենը 387 թվականի բաժանումից հետո չի ներառվել հայկական պետությունների կազմում (Բագրատունիների թագավորություն, Զաքարյան իշխանապետություն)։ Ինչ վերաբերում է Տուչքատակ գավառին, ապա այն մշտապես մաս է կազմել հայկական տարբեր պետականությունների, սակայն երբեք ոչ՝ Արցախի։ Ինքը՝ հեղինակը, գրքում նշում է, որ Ուտիքի մի քանի գավառները և Արցախի հյուսիսը «Հյուսիսային Արցախ» է կոչում, իր խոսքով, «պայմանականորեն»։
Remove ads

Ծանոթագրություններ

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.

Remove ads