Unha micronación, tamén coñecida como país-modelismo, proxecto de novo país, república ficticia, ou aínda, simulación de país, é unha entidade que parece unha nación independente ou un estado soberano pero que non é aceptado como tal polo conxunto da comunidade internacional (organismos internacionais, os diferentes gobernos nacionais etc.). Acotío as denominadas micronacións existen só sobre o papel, en Internet ou mesmo só na imaxinación dos seus creadores e seguidores. As micronacións ou movementos micronacionalistas difiren dos movementos nacionalistas de índole independentista ou auto-determinista en que son comunmente vistos como actos de excentricidade, de natureza efémera e que a miúdo son creados e mantidos por unha soa persoa, familia ou grupo reducido de persoas.
- Este artigo fai referencia a entidades que non están oficialmente recoñecidas pola maioría dos distintos gobernos ou dos principais organismos internacionais, para entidades habitualmente aceptadas, mais xeograficamente minúsculas véxase microestado.
Algunhas micronacións tentaron estender a súa actividade ao mundo físico acuñando moeda propia, selos, bandeiras, pasaporte, himno etc. A través destas accións preténdese lexitimar a súa propia existencia e poden ir acompañadas de reivindicacións de soberanía sobre un espazo xeográfico real.
O termo micronación vense utilizando cando menos desde a década de 1970 [1] no ámbito anglosaxón para referirse a unha serie de miles de pequenas entidades semellantes a estados que non foran recoñecidas amplamente a nivel internacional e que proliferaron desde estes anos. Porén, o termo tamén foi empregado retroactivamente para muitas das realidades políticas de vida efémera que durante o século XIX non chegaron a ser recoñecidas plenamente.
Habitualmente as entidades que son recoñecidas como micronacións comparten unha serie de características:
- Reclaman o seu recoñecemento como estados soberanos pero a maioría dos estados e organismos internacionais non os recoñecen como tal.
- Son moi pequenos, tanto xeograficamente como demograficamente. Aqueles que reivindican os seus dereitos sobre algún territorio, adoitan limitar as súas pretensións a un espazo moi limitado. Aínda que algunha micronación acredite contar con varios centos ou mesmo milleiros de habitantes ou membros, normalmente só contan cunha ou dúas persoas que participan activamente.
- Reproducen algúns (ou case todos) os símbolos e instrumentos dos estados comunmente aceptados: cargos institucionais, títulos, moeda, bandeira, embaixadas etc. Porén estes non adoitan ser recoñecidos fóra das súas propias comunidades ou tan só por outras micronacións afíns. Tamén acostuman ter repercusión entre os coleccionistas (numismática, filatelia).
Estes criterios poden distinguir o que é unha micronación doutras entidades de índole semellante pero que non procuran habitualmente ser recoñecidas como soberanas, caso dos países imaxinarios, ecoaldeas, seitas, clans etc. Outra diferenza importante é a existente con aquelas entidades que manteñen relacións diplomáticas con outras nacións ou estados do mundo sen estaren formalmente recoñecidas elas mesmas por outros estados ou por organismos internacionais (caso da República da China - Taiwán, o Sáhara Occidental, o Tíbet, Palestina ou Israel), as micronacións diferéncianse destas en que non manteñen relacións diplomáticas con outros estados ou nacións aceptados internacionalmente ou outros organismos como a ONU. Por último encontraríamos unha última distinción entre as micronacións e aquelas entidades que exercen control efectivo ou militar sobre un territorio, mesmo non sendo recoñecidas internacionalmente, casos por exemplo de Osetia do Sur, Abkhazia ou Transnistria, así como daqueles territorios controlados por algunha guerrilla ou por algunha das faccións enfrontadas nunha guerra civil.
O termo "micropatroloxía" é usado para definir o campo de estudo que se ocupa da análise das micronacións e dos microestados, algúns destes estudosos utilizan o termo "macronación" en oposición ás micro.
Orixes e evolución
Existen varios exemplos na historia de entidades que poden ser consideradas como antecedentes das micronacións, como pode ser o caso do principado creado no territorio da Illa de Elba para ser rexentado por Napoleón Bonaparte e que, ao mesmo tempo, lle serviría de lugar de exilio. A illa neste período non era esencialmente unha nación, pois estaba supeditada ao control dos inimigos de Bonaparte e a súa creación non foi produto das aspiracións dos habitantes da illa. Mais o fenómeno das micronacións, propiamente dito, nace parello ao desenvolvemento do concepto de estado-nación do século XIX. A maioría das primeiras micronacións nacidas neste período foron fundadas por excéntricos aventureiros ou homes de negocios dedicados á especulación, chegando algunha a ter certo éxito. Un dos primeiros exemplos é o das Illas Cocos, gobernada pola familia Clunies-Ross entre 1827 até 1978 (aínda que as illas foran administradas por Australia desde 1955) ou de Sarawak, gobernada polos "Raxás Brancos" da familia Brooke.
Outras micronacións menos existosas foron a Long Republic (1819–1820), no actual estado de Texas (Estados Unidos), a Republic of Indian Stream (1828–1835), que actualmente é a cidade de Pittsburg (Nova Hampshire), o Reino da Araucania e a Patagonia (1860-1862) no sur da Arxentina e parte de Chile, ou o Reino de Sedang (1888-1890) na Indochina francesa. Outra antiga micronación que se mantén na actualidade como a máis antiga é o Reino de Redonda fundado no Caribe en 1865. Aínda fracasando no seu intento por se converter nun Estado con independencia recoñecida, conseguiu sobrevivir até os nosos días como un caso único de entidade literaria co seu propio rei e aristocracia (se ben na actualidade existe certa controversia con até catro persoas que reclaman o trono).
En 1882 a raíz dun conflito laboral que rematou cunha folga, un grupo de inmigrantes xenoveses decidiron independizar o barrio de La Boca de la Argentina. Asinaron unha acta na que informaron ao Rei de Italia que constituíran a "República Independente de La Boca" e izaron a súa bandeira. O Xeneral Julio Argentino Roca, daquela Presidente da Nación, acudiu en persoa ao lugar co exército, quitando a bandeira xenovesa izada nun mastro e solucionando o conflito.
Xa a comezos do século XX, Martin Coles Harman, propietario da illa británica de Lundy (situada na canle de Bristol), autoproclamouse rei da illa acuñando a súa propia moeda e timbre para o uso nese territorio. Porén, Harman nunca chegou a proclamarse independente do Reino Unido, polo que Lundy só pode ser considerado como un antecedente das posteriores micronacións de carácter territorial. Outro exemplo é o do Principado de Baldonia Exterior, un con situado na costa de Nova Escocia, que foi fundado por un executivo da Pepsi Cola Company chamado Russell Arundel en 1945, a poboación no momento compúñase de 69 pescadores.
1960 - 1980
Os anos 1960 e 70, foron testemuña do agromar dun gran número de micronacións de carácter territorial. A primeira delas foi o Principado de Sealand, que foi estabelecido en 1967 sobre unha plataforma mariña abandonada que fora utilizada como forte militar durante a segunda guerra mundial, está no Mar do Norte fronte as costas de Inglaterra e aínda existe. Outras micronacións fundáronse seguindo principios idealistas de influencia libertaria, utópica ou ecoloxista con proxectos que pasaban pola construción de illas artificiais mais só tres deste tipo conseguiron atinxir certo éxito.
A República da Illa das Rosas era unha plataforma de 400 m² construída en 1968 en augas do Adriático a uns 7 Km da cidade italiana de Rimini. Tiña os seus propios selos e declarou o esperanto como lingua oficial. Pouco despois da súa finalización a plataforma foi tomada e destruída pola armada italiana por non teren pagado os impostos ao estado.
A finais dos 60, Leicester Hemingway, irmán do autor Ernest Hemingway, viuse involucrado noutro proxecto semellante: unha pequena plataforma de madeira en augas internacionais da costa occidental de Xamaica á cal chamou Nova Atlantis. Hemingway era cidadán e Presidente porén a estrutura quedou danada polas treboadas e sufriu saqueos por parte de pescadores mexicanos. En 1973, Hemingway mudouse desde Nova Atlantis até unha nova plataforma preto das Bahamas que recibiu o nome de Terra do Mar (Ernest Hemingway, pola súa parte, instalouse en Key West, Florida, no que chegaría a ser unha nova micronación, a República da Concha).
A República de Minerva foi establecida en 1972 como un proxecto libertario de novo país por un home de negocios de Nevada chamado Michael Oliver. O equipo de Oliver levou adiante traballos de dragado nos arrecifes de Minerva ao Sur de Fidxi, no océano Pacífico, conseguindo criar unha pequena illa artificial, mais fracasaron nas tentativas de conseguir recoñecemento internacional chegando a sufrir o ataque militar dos seus veciños de Tonga que anexionaron a illa.
O 1 de abril de 1977, Richard Booth declarou a vila galesa de Hay-on-Wye como reino independente e a el mesmo coma o seu monarca. A vila experimentou un incremento moi notábel do turismo baseado en intereses literarios e o "Rei Richard" (cuxo cetro era unha escobiña de baño) continúa a repartir títulos e honras a aquelas persoas dispostas a pagar por elas.[2]
A explosión micronacional australiana
As actividades micronacionais convertéronse en algo absolutamente común en Australia durante as últimas décadas do século XX. A continuación enuméranse as máis coñecidas:
- O Principado de Hutt River fundado en 1970 como consecuencia das disputas mantidas por Leonard Casley a causa das taxas sobre o cereal que o levaron a declarar a independencia das súas propiedades.
- A Provincia de Bumbunga foi creada en 1976 nunha propiedade rural preto de Snowtownpor un excéntrico británico de ideoloxía monárquica.
- O Estado Soberano de Aeterna Lucina creado nun casarío de Nova Gales do Sur en 1978.
- O Grande Ducado de Avram no Oeste de Tasmania a finas dos 70 por un activista en contra das taxas.
- En Victoria fundouse o Estado Independente de Rainbow Creek en 1979.
- O Imperio de Atlantium estableceuse en Sydney, en 1981 como un goberno global de carácter non-territorial.
- Unha disputa pola extinción dunha hipoteca levou a George e Stephanie Muirhead de Rockhampton, Queensland, a proclamar a breve secesión do Principado de Marlborough en 1993.
- O Principado da Oceanía Unida foi proclamado o 1 de maio de 2003.
- O Principado de Snake Hill naceu en 2003 preto de Mudgee en Nova Gales do Sur. A cabeza de estado é o Príncipe Paul e a constitución baséase nos Dez Mandamentos.
- O O Reino gay e lésbico das Illas do Mar do Coral foi creado en 2004 como unha protesta política e simbólica dun grupo de activistas polos dereitos homosexuais do Sueste de Queensland.
- A Federación Unida de Koronis, con base en Australia, reclama o grupo de asteroides Familia Koronis como o seu territorio.
- O Principado de Ponderosa, nunha pequena granxa de Victoria do Norte, acadou certa sona en 2005 cando os seus fundadores, Vergilio e "Little Joe" Rigoli foron arrestados por fraude.[3]
A era de Internet
A irrupción de Internet desde mediados anos 1990 trouxo consigo unha nova perspectiva do fenómeno do micronacionalismo. Coas posibilidades que este medio de comunicación ofrecía de promocionar entidades de estilo estatal dunha maneira enteiramente electrónica e relativamente fácil, o multinacionalismo desprendeuse da súa tradicional perspectiva excéntrica ou en contra dos poderes establecidos para adquirir en moitos casos unha perspectiva máis lúdica de aproveitamento do tempo de lecer. Desta maneira produciuse unha explosión de novas micronacións orientadas exclusivamente a existiren na rede, de tipo fantástico ou como simples simulacións dunha realidade estatal. Ás veces este tipo de micronacións son denominadas cibernacións ou mesmo países de fantasía.
Este tipo de micronacións limitan as súas actividades case que exclusivamente a simular a actividade diplomática (sinatura de tratados, participación de organizacións "supra-micronacionais"), a realización de eleccións simuladas e constitución de parlamentos, realización de Constitucións e mesmo participación en guerras. Todo isto seguido a través de blogs, listas de correos electrónicos e demais ferramentas da rede.
Tamén, moitas das micronacións tradicionais que reivindican algún territorio, como a Provincia de Hutt River, Seborga ou Sealand, dispoñen de páxinas webs e sérvense da rede para promocionar os seus obxectivos e dar promoción á súa causa.
Polo tanto, Internet constituíuse no medio ideal para a difusión do micronacionalismo (até tal punto que se podería falar dun subtipo de micronación, a cibernación - destinada a existir exclusivamente na rede e non sempre cun carácter "serio"), por todo o mundo agroman gran cantidade de entidades deste tipo, destacando a proliferación producida dentro da lusofonía onde se chegou a concentrar, segundo algunhas estimacións, até un quinto das micronacións totais no mundo. Esta expansión dentro das comunidades falantes de portugués débese a especial repercusión que tivo o fenómeno no Brasil, onde o Reino do Porto Claro, fundado en 1996 por Pedro Aguiar, se converteu en todo un pioneiro que contribuíu decisivamente na promoción do micronacionalismo como afección ou hobby por toda América Latina. Pouco despois o Sacro Império de Reunião, fundado por Cláudio de Castro, converteríase na micronación da América Latina con maior repercusión, chegando a acaparar a atención do New York Times ou o La Liberátion.
Hoxe en día, pódese falar de oito tipos fundamentais de micronación (aínda encadrándose nun tipo concreto cada micronación pode presentar elementos propios das doutro tipo):
- As simulacións políticas, económicas e sociais.
- As que procuran un entretemento persoal ou son un exercicio de egolatría.
- As que procuran facer un exercicio de creación fantasiosa ou ficción.
- Un instrumento para a promoción dunhas ideas ou valores.
- Fins fraudulentos.
- Anomalías históricas e aspirantes a se constituíren en estado.
- Proxectos de novos países.
- Revisionismos históricos.
Simulacións políticas, económicas e sociais
Adoitan ter un carácter bastante serio e atinxir a un número significativo de persoas interesadas en recrear o pasado ou simular procesos políticos e sociais. Algúns exemplos son:
- Freetown Christiania, un distrito semilegal en Copenhagen, Dinamarca, que conta cunhas leis relaxadas sobre drogas e a ocupación.
- Talossa (o Reino de Talossa Arquivado 29 de outubro de 2019 en Wayback Machine. e a República de Talossa Arquivado 07 de xuño de 2009 en Wayback Machine.), unha simulación política fundada en 1979, con máis de 130 membros ("cidadáns") e unha cultura inventada e unha lingua talosa.
- O Sacro Império de Reunião unha micronación brasileira nacida en 1997 como unha simulación dunha monarquía constitucional en Internet. Di ter varias ducias de habitantes en todo o mundo.
- Nova Roma, con membros en todo o mundo acuña a súa propia moeda e ten unha wiki na que se pretenden revitalizar os vellos costumes romanos.
Entretemento persoal ou ególatras
O tipo máis estendido con diferenza. Constitúense por diversión, teñen poucos participantes, son efémeras, acostuman ter base en Internet e raramente sobreviven máis duns poucos meses. Normalmente adoitan facerse para gloria dos seus fundadores utilizando títulos, premios, heráldica e honras rechamantes, moitas veces de inspiración feudal. Poden facer guerras e manter relacións diplomáticas de carácter ficticio así como estar situados en terras de fantasía. Exemplos:
- O Imperio Aericano, fundado en 1987 e coñecido polas súas reivindicacións de terras extraplanetarias, a súa bandeira contén un "smiley".
- República de Molossia, é unha micronación con base en 2.5ha de deserto situadas preto de Reno, Nevada dirixida polo Presidente Kevin Baugh. Conta cunha prohibición do tabaco a nivel nacional.[4]
- O Reino de Lovely é un intento do Rei Danny I (Danny Wallace) de crear un nación en Internet desde o seu piso en Londres.
Exercicio de creación fantasiosa ou ficción
Inclúen simples proxectos artísticos, exercicios de creación online ou outras:
- A República de Kugelmugel, fundada por un artista austríaco establecido en Viena, o cal se converteu axiña nun reclamo turístico.
- O Imperio de Copeman, parte dun aparcadoiro de caravanas en Norfolk, England, do seu fundador Nick Copeman, quen mudou o seu nome polo da Súa Maxestade o Rei Nicholas I. El e o seu Imperio son o obxecto dun libro, King Nicholas and the Copeman Empire (ISBN 0-09-189920-6) e unha páxina web onde o rei vende títulos.
- San Serriffe, foi creada polo xornal británico The Guardian, na súa edición do 1 de abril, de 1977. A illa de ficción é descrita nun elaborado suplemento de sete páxinas e foi retomado varias veces pola publicación.
- República de Saugeais (République du Saugeais), fundada en 1947 no departamento francés de Doubs, fronteirizo coa Suíza. A república constitúese de 11 municipalidades: Les Allies, Arcon, Bugny, La Chaux-de-Gilley, Gilley, Hauterive-la-Fresne, La Longeville, Montflovin, Maisons-du-Bois-Lievremont, Ville-du-Pont, e a súa capital Montbenoit. Naceu dunha broma entre un residente en Sauget e o Prefecto local.
Instrumento para a promoción dunhas ideas, valores ou diferentes obxectivos
Este tipo de micronacións están a miúdo relacionadas con programas de reforma ou transformación social e política. Algúns mantéñense como grupo de información e outros como exercicios de relacións públicas:
- Akhzivland é unha autodeclarada e oficialmente tolerada "república independente" establecida por un israelita hippy e mariño Eli Avivi na praia do Mediterráneo de Akhziv en Israel.[5]
- A República da Concha, comezou en 1982 como protesta dos residentes e propietarios de negocios en Florida Keys contra o control levado a cabo polo United States Border Patrol. Desde entón mantívose como un impulsor do turismo a pesar de que o grupo abrazou outras causas.
- O Reino Gay e Lésbico das Illas do Mar do Coral, fundado en xuño de 2004 nesas illas da costa de Queensland como resposta ás negativas do goberno australiano a recoñecer o matrimonio entre persoas do mesmo sexo.
- A República de Nova Afrika, aínda que podería ser encadrado mellor dentro da categoría de movemento nacionalista máis do que micronacionalismo propiamente dito, ten por albo a creación dun estado independente no Sur dos Estados Unidos naqueles estados con ampla maioría negra.
- A Republic Marítima de Eastport, constitúe unha pequena parte da cidade de Annapolis, Maryland, que se escindiu do resto da cidade.
Fins fraudulentos
Tamén houbo micronacións que foron creadas co propósito de realizar actividades fraudulentas, ao tentar vencellar prácticas financeiras ou doutro tipo de carácter ilegal ou cuestionable coa actividade aparente de nacións lexítimas.
- O Territorio de Poyais inventado polo aventureiro escocés e heroe da independencia suramericana Gregor MacGregor a comezos do XIX. Sobre a base dunha concesión de terras ao seu favor por parte do anglófilo Rei do pobo Mosquito, na actual Honduras, MacGregor teciu un dos máis elaborados enganos da historia. Ao chegar ao Reino Unido en 1822 conseguiu manipular e enganar ás máis altas esferas políticas e financeiras de Londres con historias bucólicas dun país rico en recursos que el dicía dirixir coma un benévolo príncipe soberano ou Cacique.
- O Dominio de Melchizedek foi amplamente condenado por promover actividades bancarias fraudulentas e outras estafas financeiras, así como polo involucramento dun dos seus fundadores no intento de secesión illa Rotuma de Fidxi.[6]
- Nova Utopía, levada adiante polo promotor de Oklahoma City Howard Turney como un proxecto de novo país de carácter libertario, foi paralizado pola corte federal dos Estados Unidos por venderen bonos e licenzas bancarias. Nova Utopia reivindicou durante varios anos estar en trámites de comezar a construír unha illa artificial nun lugar a meido camiño entre Honduras e Cuba, no Banco de Misteriosa mais ningún proxecto foi aínda iniciado.
- O Reino de EnenKio, que reivindica o atol de Wake nas Illas Marshall, foi condenado por vender pasaportes e papeis diplomáticos polo goberno das Illas Marshall e dos Estados Unidos.[7] O 23 de abril de 1998 o Ministro de Asuntos Esteriores da República das Illas Marshall distribuíu unha nota oficial denunciando a representantes de "EnenKio" e "Melchizedek" de facer representacións falsas.[8]
Anomalías históricas e aspirantes a se constituíren en estado
O Principado de Sealand foi descrito como a micronación mellor coñecida e contitúe o mellor exemplo deste tipo.[9] Un pequeno número de micronacións son fundadas sobre a base de anomalías históricas ou interpretacións excéntrica da lei. Este tipo de micronacións habitualmente localízanse en pequenos enclaves (muitas veces en disputa), xeralmente con limitada actividade económica limitada ao turismo e as vendas numismáticas e filatélicas. Son toleradas ou ignoradas polas nacións das cales se reivindican ter separado. Entre estas están:
- Seborga, unha vila na rexión de Liguria, Italia, preto do punto máis meridional da fronteira con Francia, a cal ten unha historia que se remonta até a Idade Media.
- O Principado de Hutt River (orixinalmente "Provincia de Hutt River"), unha granxa en Australia Occidental que reclama terse secesionado de Australia e convertido nun principado independente cunha poboación mundial de decenas de miles de habitantes.
- O Principado de Sealand, unha plataforma antiaérea da segunda guerra mundial construída no Mar do Norte que en 1967 estaba máis alá do límite territorial británico, foi tomada por un grupo de radio pirata como base para as súas operacións e na actualidade como local seguro para hosting de webs. Sealand continuou a demostrar a súa independencia acuñando moeda, selos e promovendo atletas nacionais.
- A Dependencia da Coroa de Forvik é unha das Illas Shetland, actualmente recoñecida como parte do Reino Unido. O seu gobernante, Stuart Hill, reivindicaba que a independencia proviña dun acordo de 1468 entre o rei Christian I de Dinamarca e Noruega e o de Escocia James III, segundo o cal Christian I deixaba as Illas Shetland a James III para conseguir diñeiro para o dote da súa filla. Hill defende que o dote non foi nunca pago e que, por tanto, as Shetland no fan parte do Reino Unido e deben ter o status de dependencia da coroa como o que ten por exemplo a Illa de Man. Hill animou ao resto das Shetland a declarar a independencia.[10]
Proxectos de novos países
Son tentativas de fundar nacións-estado completamente de novo. Inclúen habitualmente plans de construír illas artificiais (das cales poucas se materializan) e unha ampla porcentaxe abrazaron ou dicían abrazar ideais progresistas, utópicos ou democráticos. Exemplos deste tipo son:
- Operación Atlantis, un grupo libertario establecido en Nova York a comezos dos 1970 construíu un barco chamado Freedom co que navegaron até o Caribe. Alí tentaron botar áncoras permanentemente establecéndose no que sería o seu territorio. Mais un furacán fixo que o barco afundise e con el o proxecto.
- República de Minerva, outro proxecto utópico que tivo éxito na construción dunha pequena illa construída polo ser humano nos arrecifes de Mienerva ao Sur de Fidxi en 1972. Acabou sendo anexionda polas tropas da veciña Tonga.
- Principado de Freedonia foi un proxecto que tentou arrendar un territorio do Sultan de Awdal en Somalilandia en 2001. O descontento popular resultante levou a unha revolta que acabou cun somalí morto.
- Oceanía (tamén coñecida como "O proxecto Atlantis", mais non relacionada co proxecto dos 1970 que aparece máis arriba), outro proxecto de illa artificial de ideas utópicas que chegou a amasar 400.000 dólares antes de chegar á bancarrota en 1994.[11]
- Seasteading (apropiación mariña), reférese máis a un concepto de creación de micronacións baseado na construción de plataformas mariñas ou navíos en continua navegación. Neste sentido destaca o The Seasteading Institute (O Instituto de Apropiación Mariña) que tenta favorecer o establecemento deste tipo de estruturas en augas internacionais.
Revisionismos históricos
Na Alemaña numerosos individuos e grupos, colectivamente etiquetados como Kommissarische Reichsregierung (KRR - Goberno Provisional do Imperio), aseguran que o Imperio alemán continúa a existir coas súas fronteiras anteriores á segunda guerra mundial e que eles son o seu goberno, permanecendo vixente aínda a Constitución de Weimar.[12]
No dereito internacional a Convención de Montevideo sobre os Dereitos e Deberes dos Estados establece no seu artigo 1 os criterios para a categoría de Estado: O Estado como suxeito de dereito internacional debe posuír os seguintes requisitos: (a) unha poboación permanente; (b) un territorio definido; (c) un goberno; e (d) capacidade para entrar en relación con outros estados.
A primeira frase do artigo 3 da Convención de Montevideo expón explicitamente que "A existencia política do estado é independente do recoñecemento por outros estados."
Seguindo estes presupostos, calquera entidade que reúne os catro criterios establecidos no artigo 1 pode ser vista como soberana na lexislación internacional, tanto se outros estados a recoñezan como se non. A maioría das micronacións fracasaron en encontrar un ou máis destes criterios.
A Orde de Malta, como suxeito independente de lei internacional non reúne todos os criterios de recoñecemento como estado (aínda que tampouco se considere a si mesma como un Estado) pero é e foi recoñecida como nación soberana durante séculos.
A doutrina de integridade territorial non proibe unilateral e efectivamente a secesión de estados establecidos no dereito internacional, segundo a sección pertinente do texto da Acta Final da Conferencia de Seguridade e Cooperación en Europa, (tamén coñecida como Acta Final de Helsinqui, Acordos de Helsinqui ou Declaración de Helsinqui:[13]
IV. Integridade territorial dos Estados
Os Estados participantes respectarán a integridade territorial de cada un dos Estados participantes.
Por tanto, absteranse de calquera acción inconsecuente cos propósitos e principios da Carta das Nacións Unidas contra a integridade territorial, a independencia política ou a unidade de calquera Estado participante e, en particular, de calquera acción tal que constitúa unha ameaza ou o uso da forza.
Os Estados participantes absteranse igualmente de converter os territorios doutros estados en obxectivo de ocupación militar ou doutras medidas de forza directas ou indirectas contravindo o dereito internacional, ou en obxectivo de adquisición por medio de tales medidas ou a ameaza delas. Ningunha ocupación ou adquisición deste tipo será recoñecida como legal.
En efecto, isto expón que os estados non poden alentar a secesión noutros estados. Ademais non se establece sentenza respecto a persoas dentro dun estado elixindo independizarse seguindo a súa propia vontade.
Nos últimos anos produciuse un pequeno pero continuado aumento da atención prestada ao fenómeno das micronacións. En círculos académicos os aspectos máis importante xiraron en torno ao estudo das aparentemente anómalas situacións legais que afectan a estas entidades como o Principado de Sealand ou a Provincia de Hutt River, o estudo de como algunhas micronacións representan as ideas políticas da base popular, e sobre a creación entidades de xogo de roles con propósitos educativos.
En 2000, o profesor Fabrice O'Driscoll, da Universidade de Aix-Marseille, publicou un libro sobre as micronacións: "Ils ne siègent pas à l'ONU" ("Non se sentan na ONU"), con máis de 300 páxinas dedicadas ao tema.
En maio de 2000, un artigo no New York Times titulado "Utopian Rulers, and Spoofs, Stake Out Territory Online" presentou o tema por primeira vez ante un público máis amplo, continuando a aparecer artigos semellantes noutros xornais como "Liberation"[Ligazón morta], La Repubblica, "Ta Nea"[Ligazón morta], O Estado de São Paulo no Brasil e, en Portugal, Visão.
Diversas publicacións recentes trataron o tema particular das micronacións históricas, incluíndo a Republic of Indian Stream (University Press), polo xeógrafo do Dartmouth College, Daniel Doan, ou The Land that Never Was, sobre Gregor MacGregor e o Principado de Poyais, por David Sinclair (Review, 2003, ISBN 0-7553-1080-2)
En agosto de 2003 tivo lugar en Helsinqui unha cimeira de micronacións. Ao evento asistiron delegados do Principado de Sealand, os reinos de of Elgaland-Vargaland, Neue Slowenische Kunst, Ladonia, a República Transnacional, Sabotage e estudosos de varias institucións académicas.
Do 7 de novembro ao 17 de decembro de 2004, a Reg Vardy Gallery da Universidade de Sunderland (RU) acolleu unha exposición sobre a identidade de grupo micronacional e o seu simbolismo. A exposición centrouse en obxectos numismáticos, filatélicos e de vexiloloxía, así como outros símbolos e instrumentos creados e usados por gran número de micronacións desde os 1950 até os nosos días. Unha cimeira de micronacións foi celebrada como parte desta exposición con representantes do Sealand, Elgaland-Vargaland, Nova Utopía, Atlantium, Frestonia e Fusa. A exibición foi repetida no Andrew Kreps Gallery en Nova York do 24 de xuño ao 29 de xullo do ano seguinte. Outra exposición sobre micronacións foi celebrada en París no Palais de Tokyo a comezos de 2007.
A cimeira de Sunderland foi posteriormente presentada en 5 partes nunha serie de televisión para a BBC, How to Start Your Own Country presentada por Danny Wallace. A serie conta a historia de Wallace fundando unha micronación, Lovely, situada no seu piso. Programas semellantes emitíronse en cadeas de televisión doutros países europeos.
O 9 de setembro de 2006, The Guardian informaba de que a comañía de guías de viaxe Lonely Planet publicara a primeira guía turística do mundo adicada ás micronacións, a Lonely Planet Guide to Home-Made Nations.
O Imperio Democrático de Sunda, que se reivindica como o lexítimo goberno do Reino de Sunda (antigo reino, cuxos territorios na actualidade estarían en Indonesia) no exilio en Suíza, enchiu titulares cando dúas supostas princesas, Lamia Roro Wiranatadikusumah Siliwangi Al Misri, de 21 anos, e Fathia Reza Wiranatadikusumah Siliwangi Al Misiri, de 23, foron detidas polas autoridades malasias na fronteira con Brunei, o 13 de xullo de 2007, e foron acusadas de entrar no país sen pasaporte válido.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
