Igrexa nova de Delft

Igrexa nova de Delft (en neerlandés: Nieuwe Kerk) é o nome co que se coñece unha igrexa protestantes estilo gótico dos Países Baixos, erguida no século XIV, situada na cidade de Delft, na Holanda Meridional.

Igrexa nova de Delft
Tipo	igrexa
Epónimo	Santa Úrsula (pt)
Estilo	arquitectura gótica
Localización
52°00′44″N 4°21′37″L
Estado	Reino dos Países Baixos
País	Países Baixos
Provincias	Holanda Meridional
Concello	Delft
Rúa	Gran Praza de Delft
Código postal	2611GW
Enderezo	Markt 80
Datas
Fundación	1496
Dimensións
Altura	108,75 m
Persoas e organizacións
Dedicado a	Santa Úrsula (pt) e Santa María
Patrimonio cultural
Rijksmonument
Data	29 de xuño de 1967
Identificador	11872
Composto por
Composto por  Tumba de Guillerme o Taciturno
Contacto
Páxina WEB	oudeennieuwekerkdelft.nl
Redes
[ Wikidata ]

A igrexa está situada na Gran Praza (Markt) de Delft, fronte ao antigo edificio do concello de Delft.

A impoñente torre da campá da igrexa chega aos 108,75 metros de altura. É a segunda máis alta dun edificio relixioso nos Países Baixos, por detrás da torre da catedral de San Martiño, de Utrecht, que chega aos 112 metros.^[1]

Esta igrexa goza dun recoñecemento particular, polo feito de albergar o panteón real da casa de Orange-Nassau. En 1967 recibiu a consideración de monumento nacional dos Países Baixos (rijksmonument).^[2]

Historia

Ao principio, a igrexa consistía nun edificio provisional de madeira, en torno ao cal se construíu a basílica tal e como pode ser contemplada na actualidade. A antiga igrexa de madeira, que se mantivo ata 1420, foi consagrada a María.^[3]

A basílica cruciforme edificouse a partir do ano 1396 nun estilo gótico flamíxero ateigado de mostras do simbolismo cristián. O plano en forma de cruz refire a Cristo, as doce columnas do corazón aos doce apóstolos, os catro piares do cruceiro representan os catro evanxelistas e as dezaseis columnas da nave central representan os dezaseis profetas. A construción realizouse exactamente arredor do que foi a antiga igrexa provisional de madeira.

As vidreiras de cores do transepto e o amplo deambulatorio son obra de Willem Van Konijnenburg (1927-1936). A vidreira que representa a Hugo Grotius, situada na ala norte do transepto, caracterizada polos seus tons fríos gris e azuis, débeselle ao mestre Joep Nicolas.

Panteón real da casa de Orange-Nassau

Vista da antiga bóveda de 1890

Plano da cripta real

O mausoleo de Guillerme, o Taciturno elévase no coro, sobre a cripta real. Este edificio renacentista de mármore foi levantado por Hendrick de Keyser entre 1614 e 1621. No centro dun perístilo flanqueado por grandes alegorías, o príncipe está en traxe de desfile baixo a mirada dunha deusa Fama de bronce. Aos seus pés hai unha figura do seu fiel can que un día lle salvou a vida. Na cabeza da estatua xacente de mármore, unha estatua de bronce representa o príncipe con armadura.

No centro do coro, a entrada á cripta dos príncipes está sinalada por unha gran lousa brasonada.

Príncipes e reis soterrados na cripta

Na igrexa nova están soterradas moitas persoas pertencentes á familia Orange-Nassau e á actual familia real dos Países Baixos. Esta é unha listaxe dos príncipes e os monarcas:^[4]

• Guillerme I de Orange-Nassau (1533 -1584).
• Luísa de Coligny (1555 -1620)
• Mauricio de Nassau (1567-1625)
• Frederico Henrique de Orange-Nassau 1584-1647)
• Guillerme II de Orange-Nassau (1626-1650)
• Guillerme IV de Orange-Nassau (1711-1751)
• Guillerme V de Orange-Nassau (1748-1806)
• Guillerme I dos Países Baixos (1772-1843)
• Guillerme II dos Países Baixos (1792-1849)
• Guillerme III dos Países Baixos (1817-1890)
• Guillermina I dos Países Baixos (1880-1962)
• Xiana I dos Países Baixos (1909-2004)