Igrexa nova de Delft
igrexa gótica From Wikipedia, the free encyclopedia
Igrexa nova de Delft (en neerlandés: Nieuwe Kerk) é o nome co que se coñece unha igrexa protestantes estilo gótico dos Países Baixos, erguida no século XIV, situada na cidade de Delft, na Holanda Meridional.
| Igrexa nova de Delft | |
|---|---|
 Igrexa nova (Nieuwe Kerk) de Delft. | |
| Datos xerais | |
| País | Países Baixos |
| Rexión | Holanda Meridional |
| Tipo | Igrexa |
| Advocación | Santa Úrsula |
| Localización | Delft |
| Coordenadas | 52°00′44″N 4°21′37″L |
| Culto | |
| Culto | Igrexa protestante |
| Arquitectura | |
| Construción | 1396 (comezo) |
| Estilo | Arquitectura gótica |
| Páxina web | oudeennieuwekerkdelft.nl |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A igrexa está situada na Gran Praza (Markt) de Delft, fronte ao antigo edificio do concello de Delft.
A impoñente torre da campá da igrexa chega aos 108,75 metros de altura. É a segunda máis alta dun edificio relixioso nos Países Baixos, por detrás da torre da catedral de San Martiño, de Utrecht, que chega aos 112 metros.[1]
Esta igrexa goza dun recoñecemento particular, polo feito de albergar o panteón real da casa de Orange-Nassau. En 1967 recibiu a consideración de monumento nacional dos Países Baixos (rijksmonument).[2]
Historia
Ao principio, a igrexa consistía nun edificio provisional de madeira, en torno ao cal se construíu a basílica tal e como pode ser contemplada na actualidade. A antiga igrexa de madeira, que se mantivo ata 1420, foi consagrada a María.[3]
A basílica cruciforme edificouse a partir do ano 1396 nun estilo gótico flamíxero ateigado de mostras do simbolismo cristián. O plano en forma de cruz refire a Cristo, as doce columnas do corazón aos doce apóstolos, os catro piares do cruceiro representan os catro evanxelistas e as dezaseis columnas da nave central representan os dezaseis profetas. A construción realizouse exactamente arredor do que foi a antiga igrexa provisional de madeira.
As vidreiras de cores do transepto e o amplo deambulatorio son obra de Willem Van Konijnenburg (1927-1936). A vidreira que representa a Hugo Grotius, situada na ala norte do transepto, caracterizada polos seus tons fríos gris e azuis, débeselle ao mestre Joep Nicolas.
Panteón real da casa de Orange-Nassau
O mausoleo de Guillerme, o Taciturno elévase no coro, sobre a cripta real. Este edificio renacentista de mármore foi levantado por Hendrick de Keyser entre 1614 e 1621. No centro dun perístilo flanqueado por grandes alegorías, o príncipe está en traxe de desfile baixo a mirada dunha deusa Fama de bronce. Aos seus pés hai unha figura do seu fiel can que un día lle salvou a vida. Na cabeza da estatua xacente de mármore, unha estatua de bronce representa o príncipe con armadura.
No centro do coro, a entrada á cripta dos príncipes está sinalada por unha gran lousa brasonada.
Príncipes e reis soterrados na cripta
Na igrexa nova están soterradas moitas persoas pertencentes á familia Orange-Nassau e á actual familia real dos Países Baixos. Esta é unha listaxe dos príncipes e os monarcas:[4]
- Guillerme I de Orange-Nassau (1533 -1584).
- Luísa de Coligny (1555 -1620)
- Mauricio de Nassau (1567-1625)
- Frederico Henrique de Orange-Nassau 1584-1647)
- Guillerme II de Orange-Nassau (1626-1650)
- Guillerme IV de Orange-Nassau (1711-1751)
- Guillerme V de Orange-Nassau (1748-1806)
- Guillerme I dos Países Baixos (1772-1843)
- Guillerme II dos Países Baixos (1792-1849)
- Guillerme III dos Países Baixos (1817-1890)
- Guillermina I dos Países Baixos (1880-1962)
- Xiana I dos Países Baixos (1909-2004)
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.