O fabricante xaponés de automóbiles Honda participou na Fórmula Un, como equipo, construtor e fornecedor de motores entre 1964 e 2008. A participación de Honda na F1 comezou na tempada de 1964, a súa retirada en 1968 foi causada pola morte do piloto de Honda Jo Schlesser durante o Gran Premio de Francia de 1968.[1] Retornaron na tempada de Fórmula Un de 1983 como fornecedor de motores, un papel que terminou en 1992. Volveron de novo na tempada de Fórmula Un de 2000, proporcionando motores para British American Racing (BAR). A finais de 2005 compraron o equipo BAR, con sede en Brackley, Reino Unido, e cambiaron o seu nome ao de Honda Racing.
 | |
| Nome completo | Honda Racing F1 Team (2006–2008) Honda R & D Company (1964–1968) |
|---|---|
| Bandeira |  Xapón |
| Baseada en | Brackley, Reino Unido Tochigi, Xapón |
| Tempadas en activo | 8 (1964-1968, 2006-2008) |
| Número de pilotos |  Ronnie Bucknum, Richie Ginther, Jo Schlesser, John Surtees, Jenson Button, Rubens Barrichello |
| Debut | Gran Premio de Alemaña de 1964 |
| Carreiras | 88 |
| Campionatos de Construtores | 0 |
| Campionatos de Pilotos | 0 |
| Vitorias | 3 |
| Pole positions | 2 |
| Voltas Rápidas | 2 |
| Puntos totais | 0 |
| Derradeiro GP | Gran Premio do Brasil de 2008 |
O 5 de decembro de 2008 anunciouse que Honda sairía da Fórmula Un con efecto inmediato debido á crise financeira mundial. E buscaba vender o seu equipo[2] o 27 de febreiro de 2009 anunciouse que o director do equipo Ross Brawn liderara a compra do equipo de Brackley.[3] O equipo competiu con éxito como Brawn GP en 2009, e foi posteriormente vendido a Daimler-Benz AG que cambiou o nome a Mercedes GP para a tempada 2010.
O 17 de maio de 2013 Honda anunciou a súa intención de volver ao deporte na tempada 2015 en virtude dun acordo de empresa con McLaren para fornecer unidades de motor V6 e KERS.[4]
En 2015, Honda volveu ao deporte como provedor de unidades de potencia para McLaren.[5] As primeiras iteracións das unidades de potencia de Honda demostraron ser pouco competitivas e McLaren e Honda separáronse despois de tres anos. Toro Rosso acordou utilizar motores Honda para a tempada 2018 como equipo de traballo,[6] e despois de que Honda mostrase un rápido desenvolvemento cos motores, Red Bull Racing acordou montar tamén os motores Honda para a tempada 2019. Honda logrou a súa primeira vitoria da era híbrida no Gran Premio de Austria de 2019,[7] e a continuación seguiron numerosas vitorias cos dous equipos. O programa culminou na tempada 2021, cando o piloto de Honda Max Verstappen gañou o Campionato do Mundo. Honda abandonou a F1 ao remate de 2021 para centrar os seus recursos en tecnoloxías neutras en carbono.
Como fabricante de motores, Honda gañou seis Campionatos do Mundo de Construtores, seis Campionatos do Mundo de Pilotos e máis de 80 Grandes Premios, ocupando o quinto posto na historia da Fórmula Un. Ademais do seu éxito como fabricante de motores, as súas tres vitorias en Gran Premio como propietario do equipo convértenos no único equipo xaponés ou asiático que gañou na Fórmula Un.
Historia
Honda R & D Company (1964-1968)
Honda entrou na Fórmula Un na tempada de 1964, só catro anos despois da produción do seu primeiro coche de estrada. Comezaron o desenvolvemento do RA271 en 1962 e sorprenderon a unha Europa dominada pola Fórmula Un de garaxes co seu equipo de fábrica totalmente xaponés (agás os pilotos estadounidenses Ronnie Bucknum e Richie Ginther). Máis sorprendente foi o feito de que Honda construíu o seu propio motor e chasis, algo que só Ferrari e BRM fixeran anteriormente.
En só dous anos de competición, Honda alcanzou o chanzo máis alto do cobizado podio coa vitoria de Ginther no RA272 no Gran Premio de México de 1965. Para as novas regras dos 3.0L desde 1966, Honda presentou o Honda RA273. Malia que o motor do RA273 estaba ben deseñado, un V12 de 360 CV, o coche resultou decepcionante por ter un chasis relativamente pesado e difícil de manexar. Honda regresou ao círculo dos gañadores en 1967 co novo Honda RA300, pilotado por John Surtees. Este gañou o Gran Premio de Italia de 1967 na súa primeira carreira de F1. O chasis RA300 foi deseñado en parte por Lola no Reino Unido, e isto deu lugar a que o vehículo fora alcumado o Hondola pola prensa do motor. Este foi o último coche competitivo que Honda produciu para a F1 na década de 1960.
No ano seguinte o Honda RA301 só alcanzou o podio en dúas ocasións. O novo Honda RA302 apareceu nunha única carreira en Rouen-Les-Essarts, que durou só un par de voltas antes do accidente no que o lume acabou coa vida do piloto Jo Schlesser. A súa morte provocou que Honda retirárase da F1 ao final da tempada de 1968 de Fórmula Un.
Proxecto F1 1999 abortado
De 1993 a 1998, a presenza de Honda na F1 foi como fornecedor de motores a través da súa estreita relación, co seu socio independente, Mugen Motorsports, que forneceu motores a Footwork, Lotus, Ligier, Prost e Jordan. Os coches con motor Mugen gañaron 4 Grandes Premios ao final da tempada de 1999. En 1998, Honda estaba considerando seriamente a entrada na Fórmula Un como construtor, chegando incluso a producir un motor e a contratar a Harvey Postlethwaite como director técnico e deseñador. Ademais, Honda retirou ao enxeñeiro Kyle Petryshen de HRC para axudar co deseño, a fabricación e a xestión do novo motor no novo chasis.[8] Un coche de probas, o RA099, deseñado por Postlethwaite e construído por Dallara, fíxose e probouse durante o ano 1999, pilotado por Jos Verstappen. O equipo impresionou nas sesións de proba, superando a algúns dos equipos máis experimentados e mellor financiados. Nunha proba deste coche, Postlethwaite sufriu un fatal ataque ao corazón, o proxecto foi arquivado e Honda decidiu reafirmarse só como fornecedor oficial para BAR, a partir de 2000.
Honda Racing Team F1 (2006-2008)
- Artigo principal: Honda F1.
En setembro de 2005 Honda comprou o 55% restante do capital social de BAR para converterse no único propietario. BAT continuou como patrocinador principal coa marca Lucky Strike en 2006, pero retirouse da Fórmula 1 no ano 2007. Finalmente decidiuse que o equipo correría baixo o nome de Honda Racing F1 Team.
Tempada 2006
Malia as promesas da pre-tempada (sendo o RA106 un dos máis potentes, cos novos motores V8), Honda mostrou un rendemento bastante mediocre no inicio da tempada 2006 malia a 'pole position' en Australia. Antes da súa vitoria en Hungría, só lograran un podio, o terceiro lugar de Jenson Button en Malaisia. A razón principal da falta de forma (o equipo esperaba loitar polo campionato) reduciuse á fiabilidade, o equipo non era capaz de loitar pola vitoria en moitas carreiras. Problemas nos Pit-Stop obstaculizaron ao equipo desde o principio, nalgún caso arruinando as posibilidades de Jenson Button para un bo resultado e posible podio en Imola. Rubens Barrichello non tivo unha boa tempada, de feito tivo que afacerse aos novos freos e sistema de control de tracción, logo de mudarse dunha moi exitosa estancia de seis anos en Ferrari.
Honda tivo unha pobre actuación en especial no Gran Premio do Reino Unido de 2006. En particular, Jenson Button foi eliminado logo da primeira parte da cualificación despois de que o equipo non puidera pasar a Q1. Isto deu lugar á súa clasificación no posto 19º. A continuación, retirouse cunha fuga de aceite. Á luz desta pobre forma, anunciouse que Geoff Willis adaptaría un papel básico na fábrica para concentrarse na aerodinámica. Tralo nomeamento de Shuhei Nakamoto como Director Técnico Superior sobre Willis e Mariano Alperin-Bruvera como Xefe de Aerodinámica, Willis quedou nunha difícil posición, e deixou o equipo.
En Hungaroring, a sorte cambiou. Barrichello e Button clasificáronse terceiro e cuarto, aínda que Button perdeu dez posicións, logo dun cambio de motor. Nunha carreira chea de incidentes, Jenson que saíu 14º na grella gañou a súa primeira carreira, Barrichello terminou cuarto. Logo desta vitoria, o rendemento do equipo subiu notablemente, mostrando unha consistencia (se non un rendemento xeral) sen dúbida mellor que os líderes do campionato Ferrari e Renault. Button anotou tantos puntos como o finalista do campionato Michael Schumacher no último terzo da tempada. Ambos pilotos gañaron puntos en case todas as carreiras que quedaban (coa excepción do 12º posto de Barrichello en [Xapón), rematando cun 3º posto de Button en Brasil, a menos dun segundo detrás de Fernando Alonso segundo, logo de ter que empezar desde o 14º lugar na grella.
Tempada 2007
Co patrocinio do tabaco na F1 en plena decadencia, 2007 tamén viu o final do patrocinio de British American Tobacco a Honda, o que permitiu ao equipo elixir unha librea que adaptarase mellor á súa imaxe corporativa. O 26 de febreiro de 2007, presentou o RA107 que contaba co mínimo de publicidade corporativa (publicidade requirida pola FIA), no canto de centrarse nos desexos ambientais de Honda, cunha librea que representaba o planeta Terra contra o fondo negro do espazo. Na traseira atopábase a dirección da páxina web para a sensibilización do medio ambiente myearthdream.com. Este sitio foi presentado o 27 de febreiro de 2007, inmediatamente logo da presentación oficial do coche de 2007. As reaccións á nova librea de Honda mesturáronse, e Greenpeace acusou ao equipo de hipocrisía, dada a contaminación que provoca a F1.[9]
A forma do equipo nas probas de pretempada era irregular, e Jenson Button instou á escuadra a mellorar. A falta de ritmo do AR-107 foi evidente na carreira de apertura no Gran Premio de Australia en Melbourne o 18 de marzo, con Button e Barrichello cualificando 14º e 17º, respectivamente (moi por detrás do "equipo satélite" super Aguri, cuxo coche era unha actualización do Honda do ano anterior, o RA-106). Barrichello terminou a carreira no posto 11º, con Button en décimo quinto logo de recibir un drive-through por exceso de velocidade no pit lane. O equipo tampouco puntuou nas catro carreiras seguintes, a súa mellor posición foi décimo en España e Mónaco, logrados por Rubens Barrichello. Honda finalmente anotou un punto no Gran Premio de Francia, cortesía do oitavo posto de Button.
En xullo de 2007, recoñeceron os problemas aerodinámicos do coche, Honda comezou a recrutar un novo equipo por todo o paddock de Fórmula 1. O xefe de Aerodinámica Loic Bigois e o asistente Francois Martinet asinaron desde WilliamsF1; Jörg Zander e John Owen de BMW Sauber asinaron a final de 2007 ou principios de 2008.[10]
Tempada 2008
O 19 de xullo de 2007, anunciouse que Barrichello e Button continuarían como compañeiros de equipo en 2008.[11] O 12 de novembro de 2007, autosport.com confirmou que o ex director técnico de Ferrari Ross Brawn unirase a Honda como director do equipo. Nick Fry mantívose no equipo como Director Executivo.[12] O 10 de xaneiro de 2008, anunciouse que Alexander Wurz asinara como piloto de probas para a tempada 2008 de Fórmula Un.[13] O 29 de xaneiro de 2008, Honda presentou o seu coche de carreiras de 2008. O "coche da Terra" tivo unha librea lixeiramente diferente do seu homólogo de 2007, con só unha parte do coche mostrando a imaxe da terra, e o resto coa pintura branca clásica de Honda. Button, Barrichello e Wurz estiveron presentes no evento.
Honda tivo un ano decepcionante, e a mediados de tempada cambiou o desenvolvemento da tempada 2009, onde as novas regulacións entraban en xogo. Malia isto, Barrichello logrou un podio no chuvioso GP do Reino Unido cunha inspirada elección dos pneumáticos de choiva no momento xusto.
(clave) (Carreiras en letra grosa campionatos gañados) (Carreiras en italica indican equipos non oficiais)
| Ano | Nome | Coche | Motor | Pneus. | Nº | Piltos | Puntos | Pos. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1964 | Honda R & D Company |
RA271 | RA271E 1.5 V12 | D | Ronnie Bucknum |
0 | NC | |
| 1965 | Honda R & D Company |
RA272 | RA272E 1.5 V12 | G | Ronnie Bucknum Richie Ginther |
11 | 6º | |
| 1966 | Honda R & D Company |
RA273 | RA273E 3.0 V12 | G | Ronnie Bucknum Richie Ginther |
3 | 8º | |
| 1967 |  Honda R & D Company |
RA273 RA300 |
RA273E 3.0 V12 | F | John Surtees |
20 | 4º | |
| 1968 | Honda R & D Company |
RA300 RA301 RA302 |
RA273E 3.0 V12 RA301E 3.0 V12 RA302E 3.0 V8 |
F G |
David Hobbs Jo Schlesser John Surtees |
14 | 6º | |
 Joakim Bonnier Racing Team |
RA301 | RA301E 3.0 V12 | G | Joakim Bonnier | ||||
| 1969 – 2005: Honda non competiu como construtor. | ||||||||
| 2006 | Lucky Strike Honda Racing F1 Team |
RA106 | RA806E 2.4 V8 | M | 11. 12. |
Rubens Barrichello Jenson Button |
86 | 4º |
| 2007 | Honda Racing F1 Team |
RA107 | RA807E 2.4 V8 | B | 7. 8. |
Jenson Button Rubens Barrichello |
6 | 8º |
| 2008 | Honda Racing F1 Team |
RA108 | RA808E 2.4 V8 | B | 16. 17. |
Jenson Button Rubens Barrichello |
14 | 9º |
Venda e formación de Brawn GP
- Artigo principal: Brawn GP.
Honda abandonou o deporte ao final da tempada 2008, pero cun orzamento de 300 millóns de dólares continuaron traballando na sede do equipo en Brackley cun persoal de 700 persoas, durante a crise económica mundial no Honda RA109 para a tempada 2009, mentres que Honda trataba de vender o equipo de carreiras. Varios compradores potenciais estaban relacionados co equipo, incluíndo ao xefe de Prodrive David Richards, o empresario mexicano Carlos Slim e o Virgin Group.[14][15][16]
O equipo finalmente foi salvado pola compra de participacións por un grupo de executivos liderado polo director do equipo, Ross Brawn e Nick Fry, director executivo, e participaría na tempada 2009 como Brawn GP.[17] O equipo mantivo a Jenson Button e Rubens Barrichello como pilotos, e utilizaría os motores fornecidos por Mercedes.[18] Honda seguiría proporcionando apoio financeiro ao equipo durante o primeiro ano, e o Grupo Virgin, que estaba interesado na compra do equipo, patrocinaría os coches ao longo da tempada.
Honda como fornecedor de motores
Spirit, Williams, Lotus, McLaren e Tyrrell (1983-1992)
Honda regresou á Fórmula Un en 1983 como fornecedor de motores para Spirit e quedou no deporte durante unha década, en varias ocasións facendo equipo con Williams (1984-1987), Lotus (1987-1988), McLaren (1988-1992) e, finalmente, Tyrrell (1991). Malia que a miúdo forneceron os seus motores a máis dun equipo por tempada, Honda non sempre fornecer as mesmas especificacións de motor aos diferentes equipos na mesma tempada. Por exemplo, en 1987 como Williams tiña un contrato en vigor, fornecérono co último motor V6 de 1´5 litros o RA167-E, mentres que a Lotus fornecérono co motor RA166-E de 1986 que tivo que adaptarse a un límite máis baixo de combustible e a restrición de soprado do turbo, o que limitaba a súa eficacia. Tamén, en 1991, mentres que McLaren tiña o último RA121-E V12, Tyrrell montou o RA100-E V10 que McLaren utilizara en 1990. McLaren tivo o apoio directo de fábrica de Honda, con motores que viñan directamente da división de carreiras da compañía xaponesa no Xapón; mentres que Tyrrell tívose que conformar co modelo anterior RA-100 que foron adaptados por Mugen para Honda, que tiña pouco ou ningún apoio directo de fábrica.
No seu apoxeo (1986-1991) os motores Honda consideráronse un billete para gañar un Gran Premio grazas á súa potencia, a fiabilidade, a sofisticación e historial gañador. Honda forneceu os seus motores a seis escudarías campioas consecutivas (dous con Williams 1986-87 e catro con McLaren desde 1988 ata 1991), así como a cinco campionatos consecutivos de pilotos (un de Nelson Piquet en 1987, tres de Ayrton Senna en 1988, 1990 e 1991, e un de Alain Prost en 1989), antes de abandonar o deporte de novo.
Os coches con motor Honda gañaran 71 Grandes Premios, ao final da tempada 1992.
BAR e Jordan (2000-2005)
Honda regresou unha vez máis no 2000, fornecendo motores para BAR. Tamén forneceron motores a Jordan en 2001 e 2002. Isto levaría a unha batalla polo dereito a utilizar os motores Honda no longo prazo. En 2003, malia mellorar os resultados das dúas tempadas anteriores, Honda abandonou Jordan. A mediados de novembro de 2004 Honda comprou o 45% do equipo BAR a British American Tobacco (BAT, o fundador e propietario de BAR) logrando a mellor tempada de BAR, cando foron capaces de lograr o segundo lugar na tempada 2004, un ano dominado por Michael Schumacher e Ferrari.
McLaren (2015 - 2017)
Honda volveu á Fórmula Un como fornecedor de motores en 2015, revivindo a súa relación con McLaren o seu socio nos anos oitenta.[19] Con todo, o motor demostrou ser significativamente menos potente e ineficiente. O dobre campión do mundo Fernando Alonso describiu o motor de Honda como "desconcertante" e comparouno cun "motor GP2".[20] Ademais, era tan pouco fiable que o equipo foi sancionado cunha penalización récord de 105 puntos no Gran Premio de Bélxica de 2015.[21] En Bélxica, o xefe de motores, Yasuhisa Arai, afirmou que o motor era 25 hp máis potente que o de Renault, e a par co Ferrari. Con todo, apenas unha carreira máis adiante en Monza, Arai admitiu que o motor de Honda tiña de feito 180 hp menos que o Renault. Con todo, Arai negouse a desculparse polo mal funcionamento do motor.[22] Arai foi substituído como xefe do programa de Fórmula Un de Honda por Yusuke Hasegawa o 1 de marzo de 2016. Durante a tempada 2016 Hasegawa admitiu que o mal rendemento do motor Honda significaba que "só a sorte daranos un podio este ano" e "na nosa situación actual, non hai moitos equipos que queiran o noso motor".[23] En 2016 preguntóuselle a Hasegawa cando o motor Honda sería tan competitivo como os motores de segunda fila de Ferrari e Renault, ao que Hasegawa admitiu "talvez o próximo ano", dous anos máis tarde que cando Arai afirmara que o motor de Honda era máis potente.[24]
Ao comezo da tempada 2017 Honda afirmou que o seu motor estaba "á par co Mercedes de 2016".[25] Con todo, na pretemporada durante as probas o piloto e dobre campión do mundo Fernando Alonso describiu o motor Honda como "sen ningunha potencia e ningunha fiabilidade",[26] o coche era 30 km/h máis lento nas rectas, e o motor necesitou substituirse cinco veces en catro días.[27] No Gran Premio de España de 2017, Alonso dixo que o motor de Honda tiña tan pouca potencia que podería tomar case todos as curvas do circuíto de Barcelona co acelerador a fondo.[28] McLaren estaba tan decepcionado co rendemento do motor de Honda, que malia recibir 100 $ millóns por ano por correr co motor Honda,[29] McLaren achegouse aos rivais de Mercedes para fornecerse cun motor potente.[30] En marzo de 2017, o piloto de McLaren-Honda Stoffel Vandoorne queixouse de que as debilidades do motor Honda estaba impedindolle demostrar a súa completa capacidade.[31]
Unha semana máis tarde, Alonso revelou que, ademais da baixa potencia e a escasa fiabilidade, o motor Honda era tamén menos eficiente no consumo de combustible que os motores rivais.[32] O xefe de motores de Honda, Hasegawa, admitiu que Honda pensara que sería "doado" desenvolver a tecnoloxía de motor necesaria para atrapar aos seus rivais en 2017, pero que de feito Honda atopara que era "demasiado difícil lograr a nova tecnoloxía".[33] Unha carreira máis tarde, no Gran Premio de Bahrain, Alonso comentou sobre o motor de Honda "Nunca corrín con tan pouca potencia na miña vida".[34] Para o Gran Premio de Rusia de 2017, Honda implementou actualizacións de fiabilidade para o motor. Con todo, durante a cualificación Alonso describiu como "incrible" a pouca potencia do motor Honda.[35] Ademais, o domingo, o Honda de Alonso rompeuse na volta de formación, o que impediulle estar na grella de saída. Mentres tanto, o motor de Vandoorne rompeuse novamente deixándoo cunha penalización na grella de 15 posicións por utilizar máis compoñentes do motor durante as tres primeiras carreiras que os permitidos utilizar aos equipos durante toda a tempada.[36] Os problemas de fiabilidade de Honda continuaron no Gran Premio de España de 2017, onde Alonso rompeu logo de só tres curvas,[37] e o motor de Vandoorne tamén se rompeu, dándolle unha penalización de 10 puntos.[38] O mal rendemento do motor Honda deixou a McLaren-Honda na parte inferior do Campionato de Construtores con 0 puntos.[39] Durante o Gran Premio de Mónaco de 2017 Alonso correu nas 500 Millas de Indianápolis onde o seu motor de Honda fallou, o que Boullier describiu como "non é unha sorpresa".[40]
No Gran Premio do Canadá de 2017, Honda non puido entregar a mellora de motor prometida. McLaren describiu a Honda como "parecen un pouco perdidos" e expresou "serias preocupacións" sobre se Honda sería capaz de construír un motor que puidese gañar o campionato do mundo.[41] Un día despois, durante a primeira práctica, o motor Honda rompeuse e Alonso comentou, "estamos afeitos a iso".[42] O motor de Alonso volveu fallar durante a carreira.[43] Despois do último fracaso do motor, o director de carreiras de McLaren, Boullier describiu a unidade de potencia de Honda como "simplemente, e absolutamente, non é o bastante boa".[44] A actualización parcial do motor entregouse a Alonso, no Gran Premio de Acerbaixán de 2017, pero debido ás penalizacións impostas por utilizar un novo motor, Alonso comezou último. Pero finalmente logrou rematar nos puntos por primeira vez na tempada para o equipo McLaren-Honda.
No Gran Premio de Singapur, McLaren anunciou que abandonarian Honda como o seu fornecedor de motores. [6] Ao final da tempada os problemas co motor Honda significaron que McLaren acumulara 378 postos de penalización na grella.[6]
Sauber (2018, cancelado)
En abril de 2017, confirmouse que Honda comezaría a subministrar motores a Sauber en 2018.[45] O acordo foi cancelado en xullo de 2017, despois de que Sauber sufrise unha reestruturación de xestión.[46]
Asociación con equipos de Red Bull (2018-2021)
2018: Toro Rosso
O 15 de setembro de 2017, anunciouse que Honda sería o fornecedor de motores de Toro Rosso para a tempada 2018. Como parte do trato, McLaren deixou Honda ao final da tempada de 2017 e pasou a Renault.[47] Honda declarou que o obxectivo era facer de Toro Rosso, un dos tres mellores equipos en 2018.[48][49]
En xaneiro de 2018 o xefe de motores, Hasegawa, afirmou que as regras do 2018 para restrinxir os coches a tres motores non eran razoables debido ao desafío técnico que se xustificaba coa superioridade do motor Mercedes sobre Honda.[50] Con todo, outros fabricantes de motores confirmaron que as regras eran xustas conforme o acordado con Honda dous anos antes.
A partir de 2018, Honda dividiu en dúas as responsabilidades do líder do proxecto, Toyoharu Tanabe asumiu o cargo de operacións en pista e Yasuaki Asaki liderando o desenvolvemento no Xapón.[51] A unidade de potencia de Honda en 20218, o RA618H, foi unha variante máis madura da arquitectura introducida en 2017, Toro Rosso mostrouse máis relaxado sobre os requisitos de dimensión de PU que McLaren.[52] A unidade de potencia demostrou ser significativamente máis fiable en comparación co ano anterior, con só tres retiradas relacionados co motor ao longo da tempada.[53] Na segunda carreira da tempada en Bahrain, o equipo terminou na cuarta posición con Pierre Gasly, o mellor resultado de Honda desde que regresou ao deporte en 2015.[54] Na sétima proba no Canadá, Honda estreou a súa actualizada unidade Spec 2, e despois de avaliar a competitividade de Honda en comparación con Renault, o equipo sénior Red Bull Racing anunciou que cambiaría a Honda para 2019.[55]Logo, Honda centrouse o resto do ano en adquirir experiencia para 2019, polo que a miúdo cambiaba de motor a pesar de recibir penalizacións na grella.[53] A introdución da unidade de potencia Spec 3 trouxo notables melloras de rendemento, obtendo o sexto a sétimo posto na clasificación para o Gran Premio do Xapón.[56] O equipo rematou a tempada noveno na clasificación de construtores con oito puntos.
2019: Red Bull e Toro Rosso
Honda entrou na temporada 2019 motorizando tanto a Red Bull Racing como a Toro Rosso,,[57], o que significou que eran socios de motor de varios equipos por primeira vez desde 2008.[58] Honda e Red Bull pretendían traballar en estreita colaboración para permitir unha sinerxía perfecta entre chasis e unidade de potencia, o que proporcionaría unha vantaxe significativa de embalaxe.[59] 2019 foi un ano de preparación para a disputa do Campionato do Mundo en tempadas futuras.
No Gran Premio de Australia o de apertura da tempada, o piloto de Red Bull-Honda Max Verstappen logrou o terceiro lugar, o primeiro podio de Honda desde que regresara á Fórmula Un no 2015 e o seu primeiro desde 2008, así como o mellor resultado de apertura da tempada de Red Bull na era do turbohíbrido.[60] Nas seguintes sete roldas, Verstappen terminou seis veces entre os catro primeiros, incluíndo un podio en España. Honda trouxo unha actualización do Spec 2 que melloraba a fiabilidade para a cuarta carreira de Acerbaixán, e só catro carreiras máis tarde en Francia presentou unha unidade Spec 3 que aumentaba o rendemento.[61] No seguinte Gran Premio de Austria de 2019 , Honda puido optimizar o nivel de refrixeración necesario do motor,[62] e Verstappen gañou a carreira para darlle a Honda a súa primeira vitoria na era do turbo-híbrido V6, e a súa primeira vitoria na xeral desde que Jenson Button gañara o Gran Premio de Hungría de 2006.[63] Chegou outra vitoria dúas carreiras máis tarde no chuvioso Gran Premio de Alemaña de 2019 , onde gañou Verstappen e Daniil Kvyat de Toro Rosso quedou terceiro para converterse nun dobre podio para Honda.[64] Na seguinte carreira, o Gran Premio de Hungría de 2019, Verstappen logrou a súa primeira pole position e a primeira de Honda desde o Gran Premio de Australia de 2006.[65]
Na décimo terceira rolda en Bélxica, Honda presentou a súa unidade de potencia Spec 4, que resultou ser un paso máis no rendemento.[66] As penalizacións da grella dificultaron as súas carreiras en Bélxica e Italia, pero nas sete carreiras seguintes, os pilotos de Honda lograron cinco podios, sendo o rendemento de Honda particularmente forte nas pistas de grande altitude en México e o Brasil debido ao deseño compacto do turbocompresor.[67] No Brasil, Verstappen gañou desde a pole position, mentres que Pierre Gasly no seu Toro Rosso-Honda gañou ao Mercedes de Lewis Hamilton para o segundo lugar nun arrastre directo ata a meta, anotando o primeiro 1–2 de Honda desde o Gran Premio do Xapón de 1991.[68] Verstappen terminou a tempada 2019 terceiro no campionato por primeira vez na súa carreira. Red Bull terminou terceiro na clasificación de construtores, mentres que Toro Rosso tivo a súa tempada máis exitosa con dous podios e o sexto posto no campionato de construtores. Honda rematou a tempada co menor número de fallos en pista dos catro fabricantes por unha marxe notable e sen retiradas causadas por fallos no motor en toda a tempada.[69]
2020–2021: Red Bull e AlphaTauri
_(cropped).jpg)
Para 2020, o equipo Toro Rosso motorizado por Honda rebautizouse como AlphaTauri para promover a marca de moda AlphaTauri. A tempada viuse afectada pola pandemia de COVID-19, cun efecto que foi a prohibición das actualizacións de unidades de potencia a media tempada para reducir os custos.[70] Durante a tempada 2020, o paquete Red Bull-Honda resultou ser marcadamente o segundo máis rápido, co fabricante rival Ferrari caendo na orde tras a investigación sobre a legalidade da súa unidade de potencia,[71] mentres que os déficits tanto no chasis como na unidade de potencia deixarono detrás Mercedes.[72] Desde a segunda rolda da tempada en Estiria ata a sétima proba en Bélxica, Verstappen logrou cinco podios consecutivos, incluíndo unha vitoria no Gran Premio do 70º aniversario en Silverstone. A oitava rolda, o Gran Premio de Italia, viu como Pierre Gasly de AlphaTauri logrou a súa primeira vitoria na Fórmula Un, tomou o liderado da carreira tras un período de bandeira vermella e conseguiu conservalo ata o final. Isto converteu a Honda no primeiro fabricante de motores en gañar con diferentes equipos na era do turbo-híbrido V6.[73] A seguinte carreira en Mugello deu o seu primeiro podio a Alexander Albon de Red Bull, despois do cal Verstappen anotou tres podios consecutivos, levando a 11 a racha consecutiva de podios de Honda.[74] As últimas cinco carreiras do ano supuxeron un dobre podio para Red Bull en Bahrain e unha vitoria desde a pole position para Verstappen no final de tempada en Abu Zabi. Verstappen volveu ser o primeiro piloto de Honda no campionato no terceiro lugar, mentres que Red Bull e AlphaTauri foron segundo e sétimo, respectivamente, na clasificación de construtores. Honda foi o único fabricante de unidades de potencia ademais de Mercedes que gañou carreiras ou pole positions durante a tempada.[75]
En outubro de 2020, Honda anunciou que se retiraría da Fórmula Un ao final da tempada 2021, citando a súa necesidade de centrar os recursos nas tecnoloxías de vehículos de estrada de próxima xeración para facer os avances necesarios cara á neutralidade de carbono. Honda aínda comprometeuse a gañar o campionato en 2021 e, como resultado, presentou un deseño de unidade de potencia totalmente novo que estaba previsto previamente para 2022.[76] O RA621H, a unidade de potencia de Honda de 2021, tiña un rendemento significativamente superior, era máis fiable e máis compacto que o RA620H de 2020.[77]
.jpg)
Verstappen estivo involucrado en accidentes na primeira volta tanto no Gran Premio do Reino Unido de 2021 como no Gran Premio de Hungría de 2021, ningún dos cales considerouse culpa súa polos comisarios e, polo tanto perdeu a vantaxe do campionato ante Hamilton[78][79]. Para o Gran Premio de Bélxica, Honda presentou unha nova reserva de enerxía para aumentar aínda máis 0 rendemento e a redución de peso, xa que comezou o ano cunha unidade de especificacións antigas.[80] Posteriormente, Verstappen recuperou o liderado do campionato gañando os Grandes Premios de Bélxica e Holanda, e ampliouno lixeiramente despois de Italia, pero perdeuno de novo brevemente despois de quedar segundo en Rusia. Recuperou o liderado do título ao quedar segundo en Turquía xa que Hamilton sufriu unha penalización por cambio de motor, mentres que Pérez quedou terceiro para darlle a Honda un dobre podio, con ambos Red Bulls cunha decoración especial con temática Honda sobre a substitución do cancelado Gran Premio do Xapón.[81] Verstappen gañou as dúas seguintes carreiras no Estados Unidos e México, e despois de tres segundos postos nas seguintes tres carreiras, chegou ao final da tempada, o Gran Premio de Abu Zabi empatado a puntos no liderado con Hamilton. Conseguiu a pole position para a carreira, pero perdeu o liderado ante Hamilton na saída, con todo, un reinicio tardío despois dun período de coche de seguridade permitiulle superar a Hamilton na última volta para lograr a vitoria da carreira e do Campionato do Mundo.[82] Foi a primeira vitoria de Honda en trinta anos, e Verstappen converteuse no primeiro campión do mundo impulsado por Honda desde Ayrton Senna no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991.[83] Mentres tanto, AlphaTauri anotou a súa maior acumulación de puntos, xa que Gasly logrou nove postos entre os seis primeiros postos, mentres que o novato júnior de Honda Yuki Tsunoda terminou sete veces nos puntos cun mellor resultado de cuarto, e o equipo quedou sexto na clasificación de construtores con Red Bull segundo.[84] Coa vitoria de Verstappen, Honda converteuse no primeiro fabricante de motores que venceu a Mercedes nun Campionato do Mundo na era do turbo-híbrido e tamén rematou a tempada con máis vitorias.[85][86]
Tras a súa decisión de retirarse, Honda concedeu a Red Bull o dereito de usar a súa propiedade intelectual, o que permitiu a Red Bull utilizar as unidades de potencia a través de Red Bull Powertrains desde 2022 ata 2025 a pesar da retirada oficial do fabricante xaponés a finais de 2021. Os motores deseñados por Honda que se subministran tanto á Scuderia AlphaTauri como á Red Bull Racing levarán a marca Red Bull.[87][88]
Subministración continua de unidades de potencia a Red Bull Racing despois da retirada formal (2022-2025)
Tras a súa decisión de retirarse da Fórmula Un a finais de 2021, Honda firmou un acordo con Red Bull para seguir construíndo, reparando e fornecendo a Red Bull Racing e a Scuderia AlphaTauri con unidades de potencia das súas instalacións en Sakura. Honda Racing Corporation asumiu a responsabilidade do programa, nunha reestruturación que tamén deixoulle o control dos outros proxectos de Honda en deportes de motor de catro rodas.[89] O acordo só cubría inicialmente a tempada de 2022, tras a cal Red Bull Powertrains asumiría a responsabilidade de subministración de motores, pero posteriormente estendeuse ao final da tempada 2025.[90] Os motores deseñados e construídos por Honda identificáronse como unidades Red Bull Powertrains durante a tempada 2022, o que reflicte a retirada oficial de Honda da Fórmula Un.[91][92][93] Tamén se reduciu a presenza da marca Honda nas libreas e os uniformes dos dous equipos. Os logotipos de Honda na decoración dos coches e os traxes dos pilotos substituíronse polo de HRC.[94]
Non obstante, no Gran Premio do Xapón de 2022, Honda e Red Bull anunciaron o fortalecemento da súa asociación, coa marca Honda volvendo ás libreas de Red Bull e AlphaTauri durante o resto da tempada 2022.[95] Honda volveu como provedor de unidades de potencia nomeada para a tempada 2023, fornecendo unidades de potencia co distintivo Honda RBPT.[96]
Tras un cambio na xestión desde que se tomou a decisión de abandonar a Fórmula Un, Honda mantivo presente nas discusións sobre as futuras regulacións da F1 xunto con outros fabricantes, e mantivo discusións con Red Bull Racing sobre as posibilidades futuras para unha asociación renovada a partir da tempada 2026 en diante, cando entren en vigor as novas normativas sobre unidades de potencia.[97] Porén, Red Bull Powertrains se asociará con Ford Performance a partir de 2026.[98]
Resultados na Fórmula Un
Resultados como motorista
- Artigo principal: Resultados de Honda na Fórmula 1.
Vitorias no Campionato Mundial de Construtores
Resultados en Grandes Premios
(italica indica equipos non oficiais; negra indica campionato gañado)
Grosa indica acordo de motor actual.
Monoprazas
A seguinte galería mostra os diferentes modelos utilizados por Honda na Fórmula 1.
- 1964-1968
- 1968-2008
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
