دوران تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران
بحرانهای بعد از انقلاب ۱۳۵۷ / From Wikipedia, the free encyclopedia
دوران تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران یا تحکیم انقلاب ایران فرایند تثبیت جمهوری اسلامی ایران، پس از اتمام انقلاب است. پس از اینکه شاه پهلوی و نظام او توسط انقلابیون در بهمن ۱۳۵۷ سرنگون شدند، ایران در «حالت بحران انقلابی» فرورفت که از سقوط رژیم شاهنشاهی تا سال ۱۳۶۱[1] ادامه یافت.[2] اقتصاد و دستگاه دولت سقوط کرد و نیروهای نظامی و امنیتی در بینظمی به سر میبردند.
بعد از حوادث انقلاب، چریکهای مارکسیست و احزاب فدرال در برخی از مناطق شامل خوزستان، کردستان و گنبد کاووس شورش کردند، که منجر به جنگ بین آنها و نیروهای انقلابی شد. این شورشها در ماه فروردین سال ۱۳۵۸ آغاز شد و بسته به منطقه، بین چند ماه تا بیش از یک سال به طول انجامید. اسناد تازه منتشر شده نشان میدهد که ایالات متحده از آن شورشها حمایت میکرد. مشاور امنیت ملی زبیگنیو برژینسکی با کارکنان خود در مورد حمله احتمالی آمریکا به ایران با استفاده از پایگاههای ترکی و خاکی صحبت کرده بود اگر شوروی تصمیم به تکرار سناریو بحث افغانستان در ایران باشد.[3]
در سال ۱۳۶۱، خمینی و حامیانش بر جناحهای رقیب پیروز شدند و تثبیت قدرت کردند. عناصری که هم باعث بحران و پایان آن بازی در ایران شد، بحران گروگانگیری ایران و حمله به ایران توسط صدام حسین در عراق، و ریاست جمهوری ابوالحسن بنی صدر بود.[1][2]