اتحادیه کمونیستهای ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
اتحادیه کمونیستهای ایران سازمانی مائوئیستی بود که ابتدا علیه شاه و سپس علیه جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکرد.
اتحادیۀ کمونیستهای ایران | |
---|---|
بنیانگذاری | ۱۹۷۶ |
انحلال و برچینش | ۲۰۰۱ |
ادغام از | سازمان انقلابیون کمونیست (م-ل) گروه پویا گروه زحمت بعداً: گروه مبارزه برای آزادی طبقه کارگر |
پسین | حزب کمونیست ایران (مارکسیست-لنینیست-مائوئیست) |
مرام سیاسی | مارکسیسم-لنینیسم مائوئیسم |
طیف سیاسی | چپ |
وابستگی بینالمللی | جنبش انقلابی انترناسیونالیستی |
اتحادیه، پیش از انقلاب ایران از ادغام سازمان انقلابیون کمونیست که سازمانی مائوئیست در خارج از کشور بود و «گروه پویا» که اعضایش بعضاً برای آموزش جنگ چریکی به فلسطین رفته بودند، تشکیل شد. نشریه «حقیقت» ارگان این سازمان بود و در بین جوانان تحصیلکرده در آمریکا و سایر کشورهای غربی به ویژه فعالان در کنفدراسیون دانشجویان ایرانی تأثیر و نفوذ قابل توجهی داشت.[1] از جمله فعالان مبارز شناخته شده ضد حکومت شاه در خارج مانند سیامک زعیم، عبدالرحمان آزمایش، حسین ریاحی و فرید و وحید سریع القلم در این سازمان فعال بودند و در ابتدای انقلاب از مکتبیها در مقابل لیبرالهای اسلامی حمایت میکردند.[2]
اما در خردادماه سال ۱۳۶۰ خورشیدی و همزمان با عزل بنیصدر و درگیری شدید اپوزیسیون و نیروهای مکتبی جمهوری اسلامی، اتحادیه به رهبری سیامک زعیم به این باور رسید که جمهوری اسلامی با به اجرا گذاشتن یک کودتا خواستار یکدست نمودن و تصفیه درونی حکومت و سرکوب چپهاست و باید علیه آن به فعالیت زیر زمینی و عملیات مسلحانه روی آورد.[2]