From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1954 ήταν η 5η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και διεξήχθη στην Ελβετία από τις 16 Ιουνίου μέχρι τις 4 Ιουλίου.[1] Πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Δυτική Γερμανία που σε ένα από τους σημαντικότερους αγώνες της ποδοσφαιρικής ιστορίας υπέταξε προς έκπληξη στον τελικό την Ουγγαρία με 3–2 σε ένα από τα καλύτερα Παγκόσμια Κύπελλα της ιστορίας.[2][3] Ήταν η πρώτη φορά μετάδοσης των αγώνων από την τηλεόραση, που έδωσε την ευκαιρία στους φιλάθλους να έχουν και αυτοί άμεση εικόνα και γνώμη, πέραν της αθλητικής απόλαυσης που εισέπραξαν.[4][5]
| Fußball-Weltmeisterschaft 1954 Schweiz (Γερμανικά) Championnat du Monde de Football 1954 (Γαλλικά) | |
|---|---|
 Επίσημο λογότυπο | |
| Πληροφορίες | |
| Χώρα | Ελβετία |
| Διοργανωτής | FIFA |
| Ημερομηνίες | 16 Ιουνίου 1954 |
| Τερματισμός | 4 Ιουλίου 1954 |
| Στάδια | 6 |
| Κατάταξη | |
| Πρώτη θέση |  Δυτική Γερμανία (1ος τίτλος) |
| Δεύτερη θέση |  Ουγγαρία |
| Τρίτη θέση |  Αυστρία |
| Τέταρτη θέση |  Ελβετία |
| Στατιστικά | |
| Καλ. παίκτης | Φέρεντς Πούσκας |
 Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση | |
Η απόφαση για τον οικοδεσπότη του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 πάρθηκε στις 26 Ιουλίου 1946 στην Πόλη του Λουξεμβούργου την ίδια μέρα όπου αποφασίστηκε ο διοργανωτής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. Ο λόγος της επιλογής της Ελβετίας ως οικοδέσποινα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 έγινε λόγω του ότι το 1954 η FIFA θα γιόρταζε τα 50άχρονά της (καθώς ιδρύθηκε το 1904) και θεώρησαν ότι το καλύτερο θα ήταν η διοργάνωση να γίνει στην έδρα της διοργανώτριας αρχής.[6] Ως αποτέλεσμα, ήταν και το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που διοργανώθηκε στην Ευρώπη.
Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 συμμετείχαν 45 ομάδες. Στη συνέχεια η FIFA αρνήθηκε τη συμμετοχή 7 εθνικών ομάδων και έμειναν 37 ομάδες για τη διεκδίκηση των 14 θέσεων της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς οι 2 από τις 16 θέσεις καλύφθηκαν από την προηγούμενή νικήτρια Ουρουγουάη και τη διοργανώτρια Ελβετία. Η Σοβιετική Ένωση ήθελε να αποφύγει μία ενδεχόμενη κακή πορεία, μετά την απογοητευτική εμφάνιση στο ολυμπιακό τουρνουά του 1952, η Πολωνία αποσύρθηκε και έτσι η εκπληκτική Ουγγαρία της εποχής προκρίθηκε άνευ αγώνα, ενώ η Τουρκία κέρδισε στο νόμισμα την Ισπανία και προκρίθηκε και αυτή. Για πρώτη φορά στη διοργάνωση συμμετείχαν η Τουρκία, η Νότια Κορέα και η Σκωτία.[7]
Οι 16 ομάδες που εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στην τελική φάση του Μουντιάλ 1954 ήταν οι εξής:
|
|
Για την τελική φάση χρησιμοποιήθηκαν τα εξής 6 στάδια:
|
|
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 αρχίζει να μοιάζει λίγο περισσότερο με τα σύγχρονα, αφού ξεκίνησε με 4 ομίλους και στη συνέχεια περνά σε νοκ άουτ παιχνίδια. Έχει πάντως και τις διαφορές του. Πιο συγκεκριμένα η πρώτη φάση περιλαμβάνει τέσσερις ομίλους από τους προκρίνονταν οι δυο πρώτοι που διασταυρώνονται σε νοκ - άουτ αγώνες. Στους ομίλους κάθε ομάδα δεν παίζει και με τους τρεις αντιπάλους της (όπως καθιερώθηκε από τη διοργάνωση του 1958 και μέχρι σήμερα), αλλά μόνο με δύο. Σε περίπτωση ισοβαθμίας θα δινόταν ένας αγώνας που θα έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Η νίκη έδινε ακόμη δύο βαθμούς πάντως (από το 1994 καθιερώθηκε να δίνει η νίκη 3 βαθμούς) και η ισοπαλία έναν.[4]
Αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου ήταν η «Χρυσή Ομάδα» της Ουγγαρίας έχοντας επιβληθεί στη φάση των ομίλων με δύο συντριπτικές νίκες, επί της Νότιας Κορέας με 9-0 και της Δυτικής Γερμανίας με 8-3 στη σίγουρα μεγαλύτερη επίδειξη δύναμης στη φάση των ομίλων ακόμη και σε μεγάλη διοργάνωση.[8] Η ουγγρική εθνική θεωρούνταν ότι αγωνιζόταν παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει δει ποτέ η παγκόσμια σκηνή.[9][10] Αλλά ενώ οι Γερμανοί ήταν πολύ ταπεινωμένοι, ο μέσος Βέρνερ Λίμπριχ έκανε πιθανώς το πιο σκληρό και σημαντικό λάκτισμα του τουρνουά, που οδήγησε τον Φέρεντς Πούσκας να χωλαίνει στο γήπεδο με τραυματισμό στον αστράγαλο. Αλλά ακόμη και χωρίς τον «Καλπάζοντα Ταγματάρχη» τους, λίγοι έβλεπαν τους νικητές της διοργάνωσης να είναι οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τους Ούγγρους.[11] Κατά πολλούς, το μαρκάρισμα που του προκάλεσε κάταγμα αστραγάλου, ήταν εσκεμμένο.[12][13] Στη συνέχεια, οι Ούγγροι επιβλήθηκαν με το ίδιο σκορ (4-2) επί των δύο φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, Βραζιλίας και Ουρουγουάης, σε δύο αγώνες που έμειναν στην ιστορία.[14] Ο αγώνας με τη Βραζιλία έμεινε στην ιστορία ως «Μάχη της Βέρνης» εξαιτίας των επεισοδίων που έγιναν τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα όσο και στα αποδυτήρια, μετά τη λήξη όπου οι παίκτες των δύο ομάδων συνεπλάκησαν κατ’ επανάληψη. Η Βραζιλία δεν είχε κατακτήσει το προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά είχε παίκτες που θα το έκαναν τέσσερα χρόνια αργότερα, όπως οι Ντζάλμα Σάντος, Νίλτον Σάντος και Ντίντι. Η Ουγγαρία αρχικά προηγήθηκε 2–0 χάρη σε ένα γκολ του Νάντορ Χιντεγκούτι στο 4ο λεπτό και του Σάντορ Κότσις (πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης με ρεκόρ επίτευξης τερμάτων 11 γκολ) στο 8ο λεπτό, αλλά δεν είχε στη διάθεσή της τον τραυματία Φέρεντς Πούσκας. Η Βραζιλία μείωσε με πέναλτι του Ντζάλμα Σάντος στο 18ο λεπτό. Ο Μιχάλι Λάντος έκανε το 3–1 επίσης με πέναλτι στο 60ό λεπτό και από εκεί και μετά ξεκίνησε η μάχη, με τον Γιόζεφ Μπόζικ και τον Νίλτον Σάντος να διαπληκτίζονται στο 71ο λεπτό και να φεύγουν με την κόκκινη κάρτα του Άγγλου διαιτητή και τον Ουμπέρτο να κλωτσάει τον Γκιούλα Λόραντ και να παίρνει την άγουσα για τα αποδυτήρια στο 79ο λεπτό. Συνολικά δόθηκαν 42 φάουλ, ένα για σχεδόν κάθε δύο λεπτά παιχνιδιού, ενώ ο καβγάς δεν έμεινε μόνο στο γήπεδο. Αφού ο Κότσις πέτυχε το τελικό 4–2 δύο λεπτά πριν τη λήξη, οι δύο ομάδες έστησαν φοβερό καβγά στα αποδυτήρια και ο προπονητής Γκούσταβ Σέμπες χρειάστηκε τέσσερα ράμματα μετά από γρονθοκόπημα. Νικήτρια αναδείχθηκε η Ουγγαρία με 4-2.[15][16][17] Δύο ομάδες που προηγουμένως θαυμάζονταν για την επιδεξιότητά τους και το επιθετικό τους ποδόσφαιρο, είχαν δώσει έναν αγώνα ντροπής και η Βραζιλία επέστρεψε σπίτι χωρίς δόξα και με μώλωπες.[18] Ο Άγγλος διαιτητής του παιχνιδιού Άρθουρ Έλις σχολίασε: «Νόμιζα ότι θα ήταν το καλύτερο παιχνίδι που είχα δει ποτέ. Ήμουν στην κορυφή του κόσμου. Το αν η πολιτική και η θρησκεία είχαν να κάνουν με αυτό δεν ξέρω, αλλά συμπεριφέρονταν σαν ζώα. Ήταν ένα φρικτό ματς. Στο σημερινό κλίμα τόσοι πολλοί παίκτες θα είχαν αποβληθεί, που το παιχνίδι θα είχε εγκαταλειφθεί. Η μόνη μου σκέψη ήταν ότι ήμουν αποφασισμένος να το τελειώσω».[19] Στην αυτοβιογραφία του (1962) έγραψε: «Είμαι πεπεισμένος, μετά από τόσα χρόνια προβληματισμού, ότι η περιβόητη Μάχη της Βέρνης ήταν μια μάχη πολιτικής και θρησκείας... Η πολιτική των κομμουνιστών Ούγγρων και η θρησκεία των Καθολικών Βραζιλιάνων».[20]
Η Ουρουγουάη ήταν η πρωταθλήτρια του 1950 και δεν είχε χάσει ποτέ αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της, κερδίζοντας και τις δύο διοργανώσεις στις οποίες είχε συμμετάσχει προηγουμένως, του 1930 και του 1950. Η Ουγγαρία αγωνίστηκε στον ημιτελικό χωρίς τον Φέρεντς Πούσκας, που ήταν τραυματίας από τον αγώνα του πρώτου γύρου με τη Δυτική Γερμανία. Οι Μαγυάροι κατάφεραν να πάρουν το προβάδισμα μέσω του Ζόλταν Τσίμπορ. Η Ουρουγουάη συγκεντρώθηκε, αλλά δεν μπόρεσε να ισοφαρίσει ακόμη και πριν από το ημίχρονο. Σχεδόν αμέσως μετά την επανέναρξη, ο Χιντεγκούτι πέτυχε δεύτερο γκολ για την Ουγγαρία. Το αήττητο ρεκόρ του Παγκοσμίου Κυπέλλου για την Εθνική ομάδα της Ουρουγουάης φαινόταν να έχει τελειώσει, αλλά είχαν ακόμα το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου ημιχρόνου για να ανακάμψουν. Οι πρωταθλητές δεν επρόκειτο να τα παρατήσουν χωρίς να δώσουν μάχη και πέρασαν μεγάλο μέρος του υπόλοιπου αγώνα ξεκινώντας επίθεση μετά από επίθεση στην άμυνα της Ουγγαρίας. Με ένα τέταρτο της ώρας να απομένει ο Χουάν Χόμπεργκ σκόραρε για την Ουρουγουάη. Η Ουγγαρία υπερασπίστηκε απελπιστικά μέχρι το 86ο λεπτό, όταν ο Χόμπεργκ σημείωσε και δεύτερο γκολ, για να επιβάλει την παράταση. Εμφανιζόμενη ότι είχε πολύ περισσότερη ενέργεια από τους αντιπάλους της, η Ουγγαρία πήρε το προβάδισμα στα μέσα της δεύτερης περιόδου της παράτασης, όταν ο Σάντορ Κότσις σκόραρε από κοντά με κεφαλιά. Ο Κότσις σκόραρε ξανά τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη, με μία ακόμα κεφαλιά. Η Ουρουγουάη ηττήθηκε με 4–2, στην πρώτη της ήττα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ η Ουγγαρία πήγε στον δεύτερο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά το 1938.[21][22][23] Το παιχνίδι ήταν σε άμεση αντίθεση με τον προημιτελικό μεταξύ Ουγγαρίας και Βραζιλίας. Τόσο η Ουγγαρία όσο και η Ουρουγουάη είχαν παίξει ελκυστικό, επιθετικό ποδόσφαιρο σε αυτό που ήταν αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες συναντήσεις ποδοσφαίρου όχι μόνο σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά και στην ποδοσφαιρική ιστορία.[24]
Ο τελικός ήταν μεταξύ Ουγγαρίας και Δυτικής Γερμανίας. Οι Μαγυάροι ήταν για δεύτερη φορά σε τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου (η ομάδα του 1938 είχε χάσει από την Ιταλία 4–2 στο Παρίσι). Επιπλέον, είχαν ρεκόρ 34 νικών, 6 ισοπαλιών και μίας ήττας από τον Αύγουστο του 1949, και ήταν αήττητοι στους τελευταίους 32 αγώνες τους, ρεκόρ κόσμου που διήρκεσε για τέσσερις δεκαετίες. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι Ούγγροι ήταν ο τραυματισμός στον αστράγαλο που υπέστη ο Πούσκας, από τον οποίο δεν είχε αναρρώσει πλήρως - ο Γκούσταβ Σέμπες με τη σύμφωνη γνώμη του παίκτη πήρε την απόφαση να παίξει. Ο χαρακτηρισμός «Δαβίδ εναντίον Γολιάθ» ήταν τιμητικός για τη Δυτική Γερμανία στην αναμέτρηση κόντρα στους Ούγγρους που έχοντας ήδη κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952, όδευε με απόλυτη βεβαιότητα προς τη σπουδαιότερη διάκριση, την οποία είχε χάσει 16 χρόνια πριν από την Ιταλία. Στο Στάδιο Βάνκντορφ της Βέρνης, σε μία βροχερή 4η Ιουλίου, ήδη περισσότερες από τρεις ώρες πριν την έναρξη του αγώνα 64.000 θεατές είχαν συγκεντρωθεί, παρά τη βροχή, για να απολαύσουν τον αναμενόμενο θρίαμβο των Ούγγρων. Η Ουγγαρία προηγήθηκε νωρίς στο 6ο λεπτό, με γκολ του Πούσκας. Δύο λεπτά αργότερα, ο Τσίμπορ έκανε το 2–0 στην Ουγγαρία και τότε όλοι θεώρησαν ότι οι Γερμανοί θα έχουν άσχημη κατάληξη. Ωστόσο, οι Γερμανοί συσπειρώθηκαν και πήραν γρήγορα το σκορ πίσω στο 2–1 μέσω του Μαξ Μόρλοκ. Στο 18ο λεπτό, οι Δυτικογερμανοί ισοφάρισαν με το γκολ που πέτυχε ο Χέλμουτ Ραν.[25]
Στο δεύτερο ημίχρονο, η Ουγγαρία έτρεξε μπροστά προσπαθώντας να ανακτήσει το προβάδισμα, αλλά οι προσπάθειές τους ματαιώθηκαν επανειλημμένα από τη γερμανική άμυνα, με τον τερματοφύλακα Τόνι Τουρέκ να κάνει αρκετές καλές αποκρούσεις. Με έξι λεπτά να απομένουν και το σκορ 2–2, ο Ραν πέτυχε το τρίτο γκολ της Δυτικής Γερμανίας, περισσότερο προϊόν αμυντικής ολιγωρίας της Ουγγαρίας. Δύο προσπάθειες των Ούγγρων στα δοκάρια στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ενδεικτικά της πίεσης που άσκησαν.[26] Δύο λεπτά πριν από τη λήξη, ο Πούσκας ισοφάρισε, αλλά το γκολ ακυρώθηκε εσφαλμένα ως οφσάιντ. Το σφύριγμα της λήξης του αγώνα έληξε και το αήττητο της Ουγγαρίας, σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία ως το «Θαύμα της Βέρνης».[7][27][28] Η γερμανική εταιρεία κατασκευής εξοπλισμού, των βιδωτών καρφιών ιδανικών για παιχνίδι στη δυνατή βροχή που έπεσε στη Βέρνη εκείνο το απόγευμα, θεωρείται από ορισμένους σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία.[26][29] Το γερμανικό ποδόσφαιρο ήταν τυπικά ερασιτεχνικό εκείνη την εποχή και η διοργάνωση αυτή αποτελεί τη μοναδική μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην οποία μια εθνική ομάδα αποτελούμενη από μη επαγγελματίες κατέκτησε το τρόπαιο.[30]
Πρόκειται για έναν αγώνα που καταγράφηκε ως η προσπάθεια επιστροφής της Δυτικής Γερμανίας στη διεθνή κοινότητα γι' αυτό και η νίκη ήταν μεταμορφωτική. «Ξαφνικά η Γερμανία έγινε ξανά κάποια», θυμάται ο Φραντς Μπεκενμπάουερ. «Για όποιον μεγάλωσε στη δυστυχία των μεταπολεμικών χρόνων, η Βέρνη ήταν μια εξαιρετική έμπνευση. Ολόκληρη η χώρα ανέκτησε την αυτοεκτίμησή της»,[31] θεωρώντας την ως τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου.[32] Ωστόσο, ο τελικός εκείνος έμεινε στην ιστορία και για άλλο ένα λόγο: υπήρξαν τρία αμφιλεγόμενα περιστατικά, το καθένα ευνοώντας τους Δυτικογερμανούς. Ο Ούγγρος τερματοφύλακας Γκρόσιτς εμποδίστηκε στο δεύτερο γκολ της Γερμανίας, ο Πούσκας προφανώς ισοφάρισε στο 89ο λεπτό, αλλά θεωρήθηκε οφσάιντ και υπήρξε ανατροπή στον Κότσις στην περιοχή του πέναλτι στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού. Η ευνοϊκή διαιτησία υπέρ της Δυτικής Γερμανίας με ακύρωση κανονικού γκολ την Ουγγαρίας από τον Πούσκας ελάχιστα λεπτά πριν τη λήξη συμπληρώθηκε από την αποκάλυψη μετά από σχεδόν 50 χρόνια από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Λειψίας, πως το πιθανότερο είναι ότι οι ποδοσφαιριστές της Δυτικής Γερμανίας είχαν κάνει χρήση μεθαμφεταμίνης, βασικό συστατικό του περβιτίν (pervitine), ουσίας γνωστής και ως «φάρμακο του στρατιώτη» από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η περβιτίνη αποκαλούνταν ακόμα ως «πάντσερ σοκολάτα», επειδή είχε αναπτυχθεί για να βοηθήσει τους ναζί πιλότους και τους στρατιώτες να πετάξουν ή να πολεμήσουν για περισσότερο και καλύτερα.[33][34][35] Ακόμα και έτσι, ωστόσο, πολλοί θεωρούν τον αγώνα ως τον καλύτερο στην ιστορία των τελικών του θεσμού.[5][36]
Εκείνος ο τελικός έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη αδικία σε τελική φάση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, και μάλιστα ο Γιουγκοσλάβος συγγραφέας Βλαντιμίρ Ντιμιτρίεβιτς θα του αφιερώσει και ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο του La Vie est un ballon rond (Η ζωή είναι μια στρογγυλή σφαίρα) ως το απαύγασμα της αδικίας, τη μεγαλύτερη αγωνιστική τραγωδία όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο.[37][38] Σε μια εποχή με έντονο πολιτικό χαρακτήρα στις διεθνείς σχέσεις, η ύπαρξη πολιτικής διάστασης στον αγώνα δεν θα μπορούσε να είναι απούσα. Οτιδήποτε «κόκκινο» αντιμετωπίζονταν με μεγάλη καχυποψία. Μέχρι και τον 21ο αιώνα, οι παλαιότερης γενιάς Ούγγροι του αθλήματος ισχυρίζονται ότι στερήθηκαν τη νόμιμη νίκη τους επειδή οι Δυτικές χώρες ήθελαν ένα «δυτικό» νικητή και δεν ήταν διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν ένα παγκόσμιο πρωταθλητή του τότε Ανατολικού Μπλοκ, με όλες τις δυνατότητες προπαγάνδας που θα παρείχε στο σοβιετικό συνασπισμό την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου».[13][39]
Τρεις από τους 10 καλύτερους αγώνες στην ποδοσφαιρική ιστορία με βάση το σύστημα Elo διεξήχθησαν σε αυτή τη διοργάνωση: στη 2η θέση ο τελικός της Βέρνης, στην 7η θέση ο προημιτελικός με τη Βραζιλία (4–2) και στην 8η θέση ο ημιτελικός με την Ουρουγουάη (4–2). Η ομάδα της Ουγγαρίας παρά την ήττα της στον τελικό ψηφίστηκε ως η δεύτερη καλύτερη στην ιστορία των Παγκοσμίων Κύπελλων το 2007 από το βρετανικό περιοδικό World Soccer, υστερώντας μόνο της Βραζιλίας του 1970.[40][41] Επίσης, 6 από τους 11 παίκτες της καλύτερης ενδεκάδας της διοργάνωσης ήταν Ούγγροι.Η καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης σύμφωνα με τη FIFA ήταν η εξής:[42]
Η διοργάνωση του 1954 όμως, έχει μείνει στην ιστορία και λόγω συνολικής παραγωγικότητας σε γκολ. Τα 140 γκολ που σημειώθηκαν στη διοργάνωση, σε μόλις 26 αγώνες, και ο εντυπωσιακός μέσος όρος 5,38 γκολ ανά αγώνα, παραμένει ακατάρριπτο ρεκόρ και έχει συμπεριληφθεί στο Βιβλίο ρεκόρ Γκίνες.[43] Δύο από τα τρία παιχνίδια με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης διεξήχθησαν στο Κύπελλο του 1954: Ουγγαρία - Δυτική Γερμανία 8-3 με συνολικά 11 γκολ που ισοφάρισε το ρεκόρ συνολικής επίτευξης τερμάτων του 1938 (Βραζιλία - Πολωνία 6-5) και ο προημιτελικός Αυστρία - Ελβετία 7-5 με 12 γκολ σε 1 αγώνα εξακολουθεί να κατέχει το ρεκόρ.[44] Η νίκη της Ουγγαρίας στον πρώτο της αγώνα επί της Νότιας Κορέας με 9-0 παραμένει ρεκόρ διαφοράς τερμάτων σε αγώνα τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου (ισοφαρίστηκε από την Γιουγκοσλαβία το 1974 στη νίκη της επί του Ζαΐρ με το ίδιο σκορ, και το 1982, πάλι από την Ουγγαρία στη νίκη επί του Ελ Σαλβαδόρ με 10-1). Τα 27 γκολ της Ουγγαρίας στους πέντε αγώνες της τελικής φάσης παραμένουν επίσης ρεκόρ και ως απόλυτος αριθμός και ως μέσος όρος ανά αγώνα (5,4 γκολ ανά αγώνα),[45] ενώ οι δύο φιναλίστ του τελικού παραμένουν οι δύο πιο παραγωγικές επιθέσεις στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με τη Δυτική Γερμανία στη δεύτερη θέση με 25 γκολ σε 6 αγώνες.[46][47]
Όλες οι ώρες που αναγράφονται είναι οι τοπικές ώρες Ελβετίας UTC +1.[48]
| Εθνική | Α | Ν | Ι | Η | ΓΥ | ΓΚ | Β |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Βραζιλία |
2 | 1 | 1 | 0 | 6 | 1 | 3 |
 Γιουγκοσλαβία |
2 | 1 | 1 | 0 | 2 | 1 | 3 |
 Γαλλία |
2 | 1 | 0 | 1 | 3 | 3 | 2 |
 Μεξικό |
2 | 0 | 0 | 2 | 2 | 8 | 0 |
| 16/6/1954 18:00 |
Γιουγκοσλαβία |
1 – 0 | Γαλλία |
Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές Θεατές: 27.000 Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφθις  |
|---|---|---|---|---|
Μίλος Μιλουτίνοβιτς  15' |
(Report) |
| Εθνική | Α | Ν | Ι | Η | ΓΥ | ΓΚ | Β |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ουγγαρία |
2 | 2 | 0 | 0 | 17 | 3 | 4 |
| Δυτική Γερμανία |
2 | 1 | 0 | 1 | 10 | 10 | 2 |
 Τουρκία |
2 | 1 | 0 | 1 | 8 | 4 | 2 |
 Νότια Κορέα |
2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 16 | 0 |
| 17/6/1954 18:00 |
Δυτική Γερμανία |
4 – 1 | Τουρκία |
Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο Θεατές: 39.000 Διαιτητής: Ζοζέ ντα Κόστα Βιέιρα  |
|---|---|---|---|---|
| Χανς Σάφερ 14' Μπέρνχαρτ Κολντ 52'Ότμαρ Βάλτερ 60'Μαξ Μόρλοκ 84' |
(Report) | Σουάτ Μαμάτ 2' |
| 17/6/1954 18:00 |
Ουγγαρία |
9 – 0 | Νότια Κορέα |
Ζυρίχη, Χάρντρουμ Θεατές: 18.000 Διαιτητής: Ραϊμόν Βινσεντί |
|---|---|---|---|---|
| Φέρεντς Πούσκας 12' 89' Μίχαϊ Λάντος 18'Σάντορ Κότσις 24' 36' 50'Ζόλταν Τσίμπορ 59'Πέτερ Πάλοτας 75' 83' |
(Report) |
| 20/6/1954 16:50 |
Ουγγαρία |
8 – 3 | Δυτική Γερμανία |
Βασιλεία, Σανκτ Γιάκομπ Στάδιο Θεατές: 65.000 Διαιτητής: Γουίλιαμ Λινγκ  |
|---|---|---|---|---|
| Σάντορ Κότσις 3' 21' 67' 78' Φέρεντς Πούσκας 17'Νάντορ Χιντεγκούτι 50' 54'Γιόζεφ Τοτ 73' |
(Report) | Άλφρεντ Πφαφ 25' Χέλμουτ Ραν 77'Ρίχαρντ Χέρμαν 81' |
| 20/6/1954 17:00 |
Τουρκία |
7 – 0 | Νότια Κορέα |
Γενεύη, Σαρμίλ Στάδιο Θεατές: 3.000 Διαιτητής: Εστέμπαν Μαρίνο  |
|---|---|---|---|---|
| Σουάτ Μαμάτ 10' 30' Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης 24'Μπουρχάν Σαργκίν 37' 64' 70'Έρολ Κεσκίν 76' |
(Report) |
| 23/6/1954 18:00 |
Δυτική Γερμανία |
7 – 2 | Τουρκία |
Ζυρίχη, Χάρντρουμ Θεατές: 18.000 Διαιτητής: Ραϊμόν Βινσεντί |
|---|---|---|---|---|
| Ότμαρ Βάλτερ 7' Χανς Σάφερ 12' 79'Μαξ Μόρλοκ 30' 60' 77'Φριτς Βάλτερ 62' |
(Report) | Μουσταφά Έρταν 21' Λέφτερ Κουτσκουκαντογιάντις 82' |
| Εθνική | Α | Ν | Ι | Η | ΓΥ | ΓΚ | Β |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ουρουγουάη |
2 | 2 | 0 | 0 | 9 | 0 | 4 |
| Αυστρία |
2 | 2 | 0 | 0 | 6 | 0 | 4 |
 Τσεχοσλοβακία |
2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 7 | 0 |
 Σκωτία |
2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 8 | 0 |
| 16/6/1954 18:00 |
Ουρουγουάη |
2 – 0 | Τσεχοσλοβακία |
Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο Θεατές: 2.050 Διαιτητής: Άρθουρ Έλις |
|---|---|---|---|---|
| Όσκαρ Μίγκες 72' Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο 81' |
(Report) |
| 19/6/1954 16:50 |
Ουρουγουάη |
7 – 0 | Σκωτία |
Βασιλεία, Σανκτ Γίακομπ Στάδιο Θεατές: 43.000 Διαιτητής: Βιντσέντζο Ορλαντίνι  |
|---|---|---|---|---|
| Κάρλος Μπόρχες 17' 47' 57' Όσκαρ Μίγκες 30' 83'Χούλιο Αμπαντί 54' 85' |
(Report) |
| 19/6/1954 17:00 |
Αυστρία |
5 – 0 | Τσεχοσλοβακία |
Ζυρίχη, Χάρντρουμ Θεατές: 25.000 Διαιτητής: Βάσα Στεφάνοβιτς |
|---|---|---|---|---|
| Ερνστ Στόγιαπσαλ 3' 70' Έριχ Προμπστ 4' 21' 24' |
(Report) |
| 17/6/1954 17:50 |
Ελβετία |
2 – 1 | Ιταλία |
Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές Θεατές: 43.000 Διαιτητής: Μάριο Βιάνα |
|---|---|---|---|---|
| Ρόμπερτ Μπάλαμαν 18' Γιόζεφ Χίγκι 78' |
(Report) | Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι 44' |
| Προημιτελικοί | Ημιτελικοί | Τελικός | ||||||||
| 27 Ιουνίου - Βέρνη | ||||||||||
| Βραζιλία |
2 | |||||||||
| 30 Ιουνίου – Λωζάνη | ||||||||||
| Ουγγαρία |
4 | |||||||||
| Ουγγαρία (παρ.) |
4 | |||||||||
| 26 Ιουνίου - Βασιλεία | ||||||||||
| Ουρουγουάη |
2 | |||||||||
| Ουρουγουάη |
4 | |||||||||
| 4 Ιουλίου – Βέρνη | ||||||||||
| Αγγλία |
2 | |||||||||
| Ουγγαρία |
2 | |||||||||
| 27 Ιουνίου – Γενεύη | ||||||||||
| Δυτική Γερμανία |
3 | |||||||||
| Γιουγκοσλαβία |
0 | |||||||||
| 30 Ιουνίου - Βασιλεία | ||||||||||
| Δυτική Γερμανία |
2 | |||||||||
| Δυτική Γερμανία |
6 | Μικρός τελικός | ||||||||
| 26 Ιουνίου - Λωζάνη | ||||||||||
| Αυστρία |
1 | |||||||||
| Αυστρία |
7 | Ουρουγουάη |
1 | |||||||
| Ελβετία |
5 | Αυστρία |
3 | |||||||
| 3 Ιουλίου - Ζυρίχη | ||||||||||
| 26/6/1954 17:00 |
Ουρουγουάη |
4 – 2 | Αγγλία |
Βασιλεία, Σανκτ Γίακομπ Στάδιο Θεατές: 35.000 Διαιτητής: Καρλ Έριχ Στάινερ |
|---|---|---|---|---|
| Κάρλος Μπόρχες 5' Ομπντούλιο Βαρέλα 39'Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο 46'Χαβιέρ Αμπρόις 78' |
(Report) | Νατ Λόφτχαους 16' Τομ Φίνευ 67' |
| 27/6/1954 17:00 |
Βραζιλία |
2 – 4 | Ουγγαρία |
Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο Θεατές: 60.000 Διαιτητής: Άρθουρ Έλις |
|---|---|---|---|---|
| Ντζάλμα Σάντος 18' πεν. Ζούλιο Μποτέλο 65' |
(Report) | Νάντορ Χιντεγκούτι 4' Σάντορ Κότσις 7' 88'Μίχαϊ Λάντος 60' πεν. |
| 27/6/1954 17:00 |
Γιουγκοσλαβία |
0 – 2 | Δυτική Γερμανία |
Γενεύη, Σαρμίλλ Στάδιο Θεατές: 20.000 Διαιτητής: Ίστβαν Ζολτ |
|---|---|---|---|---|
| (Report) | Ίβαν Χόρβατ 9' αυτ. Χέλμουτ Ραν 85' |
| 30/6/1954 18:00 |
Ουγγαρία |
4 – 2 (Παράταση) |
Ουρουγουάη |
Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές Θεατές: 37.000 Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφθις |
|---|---|---|---|---|
| Ζόλταν Τσίμπορ 13' Νάντορ Χιντεγκούτι 46'Σάντορ Κότσις 111' 116' |
(Report) | Χουάν Χόμπεργκ 75' 86' |
| 30/6/1954 18:00 |
Δυτική Γερμανία |
6 – 1 | Αυστρία |
Βασιλεία, Σανκτ Γιάκομπ Στάδιο Θεατές: 58.000 Διαιτητής: Βιντσέντζο Ορλαντίνι |
|---|---|---|---|---|
| Χανς Σάφερ 31' Μαξ Μόρλοκ 47'Φριτς Βάλτερ 54' πεν. 64' πεν.Ότμαρ Βάλτερ 61' 89' |
(Report) | Έριχ Προμπστ 51' |
| 4/7/1954 17:00 |
Δυτική Γερμανία |
3 – 2 | Ουγγαρία |
Βέρνη , Βάνκντορφ Στάδιο Θεατές: 64.000 Διαιτητής: Γουίλιαμ Λινγκ |
|---|---|---|---|---|
| Μαξ Μόρλοκ 10' Χέλμουτ Ραν 18' 84' |
Report | Φέρεντς Πούσκας 6' Ζόλταν Τσίμπορ 8' |
     Δυτική Γερμανία
|
Ουγγαρία
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Παγκόσμιος Κυπελλούχος 1954: Δυτική Γερμανία (1ος τίτλος) |
Έριχ Προμπστ Μαξ Μόρλοκ Γιόζεφ Χίγκι Χέλμουτ Ραν Χανς Σάφερ Ότμαρ Βάλτερ Νάντορ Χιντεγκούτι Φέρεντς Πούσκας Ρόμπερτ Μπάλαμαν Κάρλος Μπόρχες| Τερματοφύλακας | Αμυντικοί | Μέσοι | Επιθετικοί |
|---|---|---|---|
|
|
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
