Εθνική Βελγίου (ποδόσφαιρο ανδρών)

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Βελγίου (ολλανδικά: Het Belgische voetbalelftal, γαλλικά: L'équipe de Belgique de football, γερμανικά: Die Belgische Fußballnationalmannschaft) εκπροσωπεί το Βέλγιο στις διεθνείς διοργανώσεις του αθλήματος και διευθύνεται από τη Βασιλική Βελγική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (URBSFA / KBVB) που είναι η διοικούσα αρχή για το ποδόσφαιρο στο Βέλγιο.

Βέλγιο

Χώρα/περιοχή που εκπροσωπεί	Βέλγιο
Προσωνύμιο	Rode Duivels Diables Rouges Rote Teufel (Κόκκινοι Διάβολοι)
Ομοσπονδία	Βελγική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Συνομοσπονδία	ΟΥΕΦΑ (Ευρώπη)
Ίδρυση	1904[1]
Χρώματα	κόκκινο, μαύρο και κίτρινο
Προπονητής	Ρομπέρτο Μαρτίνεθ
Αρχηγός	Εντέν Αζάρ
Περισσότερες συμμετοχές	Γιαν Φερτόνχεν (153)
Κορυφαίος σκόρερ	Ρομελού Λουκάκου (79)
Στάδιο έδρας	Στάδιο Βασιλιά Βαλδουίνου
Κωδικός ΦΙΦΑ	BEL
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση
Κατάταξη ΦΙΦΑ
Τρέχουσα	1 (16 Ιουλίου 2018)
Υψηλότερη	1 (Νοέμβριος 2015 - Μάρτιος 2016)
Χαμηλότερη	71 (Ιούνιος 2007)
Ευρύτερη νίκη
Βέλγιο - Ζάμπια 9–0 (Βρυξέλλες, Βέλγιο; 4 Ιουνίου 1994) Βέλγιο - Σαν Μαρίνο 10–1 (Βρυξέλλες, Βέλγιο; 28 Φεβρουαρίου 2001) Βέλγιο - Γιβραλτάρ 9–0 (Λιέγη, Βέλγιο; 31 Αυγούστου 2017)
Ευρύτερη ήττα
Αγγλία (ερασιτεχνική) - Βέλγιο 11–2 (Λονδίνο, Αγγλία; 17 Απριλίου 1909)
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ιστορία

Το Βέλγιο είναι η αρχαιότερη εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στην Ήπειρο της Ευρώπης. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της εθνικής Βελγίου είναι οι έξι συνεχόμενες προκρίσεις σε τελικές φάσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων από το 1982 έως το 2002.

Παγκόσμιο Κύπελλο

Είναι από τις χώρες που δίνουν συχνά το παρών σε τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου. Συνολικά έχει συμμετάσχει στις 11 από τις 19 διοργανώσεις που έχουν γίνει. Το 1930, το 1934 και το 1938, στις τρεις πρώτες διοργανώσεις, αν και συμμετείχε, αποκλείστηκε σε όλες τις περιπτώσεις και μάλιστα μόνο με ήττες. Την πρώτη της ισοπαλία την έφερε στην επόμενη συμμετοχή της, το 1954, που δεν ήταν, όμως, ικανή να της δώσει την πρόκριση. Το 1970 κατάφερε και πήρε την πρώτη της νίκη, αλλά δεν αρκούσε, αφού στα άλλα δύο ματς ηττήθηκε, μένοντας εκτός της φάσης των νοκ-άουτ αγώνων. Από το 1982 έως και το 2002 σημείωσε ένα εξαιρετικό επίτευγμα με τη συμμετοχή της σε έξι συνεχόμενες τελικές φάσεις (1982, 1986, 1990, 1994, 1998 και 2002). Από αυτές, στην πρώτη χρονιά έφτασε μέχρι τον δεύτερο γύρο, τη δεύτερη κατόρθωσε να φτάσει έως τον μικρό τελικό και να ηττηθεί καταλαμβάνοντας την 4η θέση (το 1986), στη συνέχεια έφτασε δύο συνεχόμενες φορές ως τη φάση των 16, το 1998 αποκλείστηκε νωρίς από τη φάση των ομίλων, ενώ το 2002 έφτασε και πάλι έως τους 16 του θεσμού. Το 2006 και το 2010 δεν κατόρθωσε να προκριθεί στην τελική φάση. Το 2012 ο Μάρκ Βίλμοτς ανέλαβε την ομάδα, μετά τη λήξη της συνεργασίας με τον Λίκενς. Οι εμφανίσεις του Βελγίου βελτιώθηκαν και κατάφερε να περάσει αήττητο στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλου του 2014. Εκεί πέρασε στους προημιτελικούς, όπου αποκλείστηκε από την Αργεντινή.^[2]Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας το 2018 κατάφερε να κατακτήσει την 3η θέση νικώντας την Αγγλία στον μικρό τελικό 2–0 με σκόρερ τους Μενιέ και Αζάρ.

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα

Παρόλο που σε Παγκόσμια Κύπελλα τα πηγαίνει καλά, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα δυσκολεύει το Βέλγιο. Εκεί έχει μόνο 5 παρουσίες σε τελικές φάσεις. Το 1972 που διοργάνωσε τον θεσμό, στην πρώτη της συμμετοχή, κατάφερε να φτάσει έως τον μικρό τελικό και να κατακτήσει την 3η θέση. Στη δεύτερη συμμετοχή του, το 1980, ήταν φιναλίστ. Στον μεγάλο τελικό ηττήθηκε από τη Δυτική Γερμανία με 2–1. Μετέπειτα, ακολούθησαν δύο ακόμα συμμετοχές, το 1984 και το 2000, με αποκλεισμό στη φάση των ομίλων και στις δύο περιπτώσεις. Το 2016 προκρίθηκε στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ενώ έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην 1η θέση στην κατάταξη της ΦΙΦΑ το Νοέμβριο του 2015.^[3] Στο EURO 2016 τερμάτισε 7η, χάνοντας στα προημιτελικά της διοργάνωσης από την Ουαλία του Γκάρεθ Μπέιλ με 3–1.^[4]

Ολυμπιακοί Αγώνες

Τη μεγαλύτερη διάκρισή της την έχει πετύχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Συγκεκριμένα, έχει κατακτήσει το Χρυσό μετάλλιο, το 1920, όταν και διοργάνωσε τους Αγώνες. Πριν από αυτό το επίτευγμα είχε συμμετοχή στους Αγώνες του Παρισιού το 1900, όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο της τρίτης θέσης. Το 1924 στο Παρίσι είχε ξανά μια ανεπιτυχή συμμετοχή και πήρε μέρος χωρίς επιτυχία και στους Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή του Βελγίου σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το 2008, στο Πεκίνο, όπου έμεινε στην τέταρτη θέση, και άρα και εκτός μεταλλίων.

Στάδιο

Έχει ως έδρα της το Στάδιο Κινγκ Μποντουέν (πολλοί θα θυμούνται το προηγούμενο όνομα του γηπέδου, το Χέιζελ, από τη γνωστή τραγωδία), το οποίο βρίσκεται στην πρωτεύουσα, τις Βρυξέλλες. Η χωρητικότητά του είναι 45.200. Το συγκεκριμένο στάδιο, εκτός από ποδόσφαιρο, έχει, επίσης, φιλοξενήσει και αγώνες ράγκμπι και τένις.

Παίκτες

Τρέχουσα σύνθεση

Οι παίκτες που κλήθηκαν στο Μουντιάλ του 2018.^[5]

Οι συμμετοχές και τα γκολ ισχύουν ως τις 11 Ιουνίου 2018.

0#0 Θέση Παίκτης Ημερομηνία γεννήσεως Αγώνες Τέρματα Ομάδα 1 Τ Τιμπό Κουρτουά 11 Μαΐου 1992 (1992-05-11) (32 ετών) 58 0 Τσέλσι 12 Τ Σιμόν Μινιολέ 6 Μαρτίου 1988 (1988-03-06) (36 ετών) 21 0 Λίβερπουλ 13 Τ Κουν Κάστιλς 25 Ιουνίου 1992 (1992-06-25) (32 ετών) 0 0 Βόλφσμπουργκ 2 Α Τόμπι Αλντερβέιρελντ 2 Μαρτίου 1989 (1989-03-02) (35 ετών) 77 3 Τότεναμ 3 Α Τόμας Βερμάελεν 14 Νοεμβρίου 1985 (1985-11-14) (39 ετών) 66 1 Μπαρτσελόνα 4 Α Βενσάν Κομπανί 10 Απριλίου 1986 (1986-04-10) (38 ετών) 77 4 Μάντσεστερ Σίτι 5 Α Γιαν Φερτόνχεν 24 Απριλίου 1987 (1987-04-24) (37 ετών) 102 8 Τότεναμ 15 Α Τόμας Μουνιέρ 12 Σεπτεμβρίου 1991 (1991-09-12) (33 ετών) 25 5 Παρί Σεν Ζερμέν 20 Α Ντέντρικ Μπογιάτα 28 Νοεμβρίου 1990 (1990-11-28) (33 ετών) 7 0 Σέλτικ 6 M Άξελ Βίτσελ 12 Ιανουαρίου 1989 (1989-01-12) (35 ετών) 90 9 Τιεντζίν Τσουαντζιάν 7 M Κέβιν Ντε Μπρόινε 28 Ιουνίου 1991 (1991-06-28) (33 ετών) 62 14 Μάντσεστερ Σίτι 8 M Μαρουάν Φελαϊνί 22 Νοεμβρίου 1987 (1987-11-22) (37 ετών) 82 17 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 11 M Γιανίκ Φερέιρα Καράσκο 4 Σεπτεμβρίου 1993 (1993-09-04) (31 ετών) 26 5 Νταλιάν Γιφάνγκ 17 M Γιούρι Τίλεμανς 7 Μαΐου 1997 (1997-05-07) (27 ετών) 9 0 Μονακό 18 M Αντνάν Γιανουζάι 5 Φεβρουαρίου 1995 (1995-02-05) (29 ετών) 8 0 Ρεάλ Σοσιεδάδ 19 M Μούσα Ντεμπελέ 16 Ιουλίου 1987 (1987-07-16) (37 ετών) 76 5 Τότεναμ 22 M Νασέρ Τσαντλί 2 Αυγούστου 1989 (1989-08-02) (35 ετών) 45 5 Ουέστ Μπρομ 23 M Λεάντερ Ντεντόνκερ 15 Απριλίου 1995 (1995-04-15) (29 ετών) 5 0 Άντερλεχτ 9 Ε Ρομέλου Λουκάκου 13 Μαΐου 1993 (1993-05-13) (31 ετών) 69 36 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 10 Ε Εντέν Αζάρ 7 Ιανουαρίου 1991 (1991-01-07) (33 ετών) 86 22 Τσέλσι 14 Ε Ντρις Μέρτενς 6 Μαΐου 1987 (1987-05-06) (37 ετών) 69 14 Νάπολι 16 Ε Τοργκάν Αζάρ 29 Μαρτίου 1993 (1993-03-29) (31 ετών) 11 1 Γκλάντμπαχ 21 Ε Μισί Μπατσουαγί 2 Οκτωβρίου 1993 (1993-10-02) (31 ετών) 16 7 Μπορούσια Ντόρτμουντ

Στατιστικά

Πρώτοι σε συμμετοχές

Στη λίστα με τους πρώτους ποδοσφαιριστές σε συμμετοχές προηγούνται οι εν ενεργεία Γιαν Φερτόνχεν (118), Εντέν Αζάρ (106), Άξελ Βίτσελ (105) και Τόμπι Αλντερβέιρελντ (98). Στην πέμπτη θέση βρίσκεται ο παλαίμαχος Γιαν Κέλεμανς (96).

Πρώτοι σκόρερ

Ο πρώτος σκόρερ της όλων των εποχών είναι ο Ρόμελου Λουκάκου (52 τέρματα), ενώ τον ακολουθούν οι Εντέν Αζάρ (32), Μπέρναντ Βουρχούφ και Πολ Φαν Χιμστ (30).

Δείτε ακόμη

• Εθνική Βελγίου (ποδόσφαιρο γυναικών)
• Εθνική Βελγίου Κ-21 (ποδόσφαιρο ανδρών)
• Εθνική Βελγίου Κ-19 (ποδόσφαιρο ανδρών)
• Εθνική Βελγίου Κ-17 (ποδόσφαιρο ανδρών)

Παραπομπές

1. Ανακτήθηκε στις 1  Ιουλίου 2019.
2. «Αργεντινή - Βέλγιο 1–0». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2016.
3. «Στην 1η θέση το Βέλγιο | tovima.gr».
4. «Η Ουαλία απέκλεισε το Βέλγιο με ανατροπή» (στα αγγλικά). http://www.sport24.gr/football/Euro/Euro2016/h-oyalia-apekleise-to-velgio-me-anatroph.4149439.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-29.
5. «REVEALED: EVERY WORLD CUP 2018 SQUAD - FINAL 23-MAN LISTS». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη Ιστοσελίδα Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Βελγίου