Чорны сьпіс Эўразьвязу
From Wikipedia, the free encyclopedia
У першапачатковы так званы «Чорны сьпіс» службоўцаў, якім быў абмежаваны ўезд на тэрыторыю краінаў Эўрапейскага Зьвязу былі занесеныя У. Навумаў, В. Шэйман, Ю. Сівакоў і Д. Паўлічэнка. Таксама замарожваліся іх асабістыя рахункі ў замежных банках, у выпадку наяўнасьці апошніх. Злучаныя Штаты Амэрыкі пацьвердзілі, што «чорны сьпіс» дзейнічае і на тэрыторыі іх краіны.
Гэты артыкул або разьдзел утрымлівае застарэлыя зьвесткі. |
У сьнежні 2004 году, пасьля парлямэнцкіх выбараў і рэфэрэндуму, сьпіс папоўнілі Лідыя Ярмошына й Юры Падабед, які тады ўзначальваў полк міліцыі адмысловага прызначэньня.
У красавіку 2006 году сьпіс быў пашыраны да 37 чалавек, адказных, па меркаваньні ЭЗ, за парушэньне правоў чалавека падчас прэзыдэнцкай кампаніі. У яго былі ўключаныя прэзыдэнт Аляксандар Лукашэнка, Генадзь Нявыглас — на той момант кіраўнік прэзыдэнцкай адміністрацыі, яго намесьнікі Натальля Пяткевіч і Анатоль Рубінаў, міністар адукацыі Аляксандар Радзькоў, міністар інфармацыі Ўладзімер Русакевіч, міністар юстыцыі Віктар Галаванаў, старшыня Белтэлерадыёкампаніі Аляксандар Зімоўскі, былы старшыня Палаты прадстаўнікоў Уладзімер Канаплёў, чалец Савету Рэспублікі Мікалай Чаргінец.
Забарона на ўезд беларускіх службоўцаў абярнуўся скандалам увесну 2006 году. Тады Канада, якая падтрымала санкцыі ЭЗ, адмовілася прыняць на сваёй тэрыторыі для дазапраўкі беларускі самалёт, які ляцеў на Кубу, на борце якога павінны былі знаходзіцца старшыня Белтэлерадыёкампаніі А. Зімоўскі і адзін з кіраўнікоў адміністрацыі прэзыдэнта Алег Праляскоўскі.
3 кастрычніка 2006 году сьпіс павялічыўся да 41 чалавека: неўяздных папоўнілі судзьдзя суду Маскоўскага раёну Менску Аляксей Рыбакоў і дзяржабвінаваўца Сяргей Бортнік — за прысуд экс-кандыдату ў прэзыдэнты Аляксандру Казуліну, а таксама судзьдзя суду Цэнтральнага раёну Менску Леанід Ясіновіч і дзяржабвінаваўца Андрэй Мігун — за прысуд актывістам незарэгістраванай арганізацыі «Партнёрства».
13 кастрычніка 2008 году міністры замежных справаў краінаў Эўразьвязу на паседжаньні ў Люксэмбурзе прыпынілі на паўгода дзеяньне забароны на ўезд у краіны ЭЗ прэзыдэнта Беларусі Аляксандра Лукашэнка і 35 беларускіх службоўцаў. Рашэньне аб замарожваньні рахункаў 41 беларускага службоўца было пакінута ў сіле.[1]
У сьпісе неўяздных засталіся пяць чалавек: кіраўнік Цэнтравыбаркаму Лідыя Ярмошына і чацьвёра падазраваных у дачыненьні да палітычных зьнікненьняў у 1999—2000 гадах — экс-міністар унутраных справаў Уладзімер Навумаў, былы дзяржсакратар Савету бясьпекі Віктар Шэйман, былы кіраўнік МУС Юры Сівакоў і былы камандзір брыгады спэцпрызна ўнутраных войскаў МУС Дзьмітры Паўлічэнка.[1]
На працягу шасьці месяцаў Эўразьвяз пакідае за сабой права перагледзець санкцыі, уведзеныя ў стаўленьні беларускіх улад, у залежнасьці ад прагрэсу ў вобласьці рэфармаваньня выбарчага заканадаўства і дэмакратызацыі. Па меркаваньні міністраў краінаў ЭЗ, Беларусі неабходна «прывесьці заканадаўства ў адпаведнасьць з абавязаньнямі АБСЭ і міжнароднымі стандартамі ў вобласьці дэмакратычных выбараў, а таксама распачаць пэўныя крокі для павагі дэмакратычных каштоўнасьцяў, вяршэнствы закона, правоў і воляў чалавека, у прыватнасьці волі выраза, волі СМІ, волі збору і палітычнай асацыяцыі».[1]
Пры гэтым міністры заявілі аб магчымасьці «аднавіць санкцыі раней, у залежнасьці ад дзеяньняў беларускіх улад у вобласьці дэмакратыі і правоў чалавека».[1]
Альбанія, Босьнія і Герцагавіна, Ліхтэнштайн, Македонія, Нарвэгія, Сэрбія, Турэччына, Харватыя і Чарнагорыя 14 лістапада 2008 году афіцыйна далучыліся да рашэньня Рады ЭЗ аб частковым прыпыненьні візавых санкцыяў у стаўленьні беларускіх службоўцаў.
У чэрвені 2011 году «чорны» сьпіс былі папоўнены трыма кантраляваныя Уладзімерам Пефціевым кампаніямі: «Белтэхэкспарт», «Белтэлекамунікацыі» і «Спорт-Пары».[2]
На 2 лютага 2011 году санкцыі ўжо дзейнічалі ў дачыненьні да 158 чалавек. Прозьвішчы яшчэ 117 службоўцаў занесены ў сьпіс пасьля прэзыдэнцкіх выбараў 2010 году. Сьпіс быў зацьверджаны 31 студзеня на паседжаньні Рады ЭЗ у Брусэлі.[3]
27 лютага 2011 году на паседжаньні Савета міністраў замежных справаў краінаў ЭЗ у Брусэлі ў «чорны сьпіс» быў уключаны яшчэ 21 беларускі чыноўнік. У сувязі з гэтым 28 лютага МЗС Беларусі прапанаваў кіраўніку прадстаўніцтва ЭЗ у Беларусі Майры Моры і амбасадару Польшчы Лешаку Шарэпку «выехаць у свае краіны для кансультацыяў, каб давесьці свайму кіраўніцтву цьвёрдую пазыцыю беларускага боку аб непрымальнасьці ціску і санкцыяў». У адказ Брусэль адклікаў амбасадараў ЭЗ зь Менску.[4]
На сакавік 2012 году ў сьпіс уваходзяць ужо 227 чалавек. У канцы сакавіка 2012 году ў «чорны сьпіс» кіраўнікі МЗС ЭЗ выказалі намер унесьці яшчэ каля 10 чалавек і 29 арганізацыяў, супраць якіх дзейнічаюць санкцыі. Меркавалася, што папоўняць «чорны сьпіс» Эўразьвязу кіраўнік групы кампаніяў «Трайпл» і ўладальнік футбольнага клюбу «Дынама» (Менск) Юры Чыж, кіраўнік СП ТАА «Санта-Імпэкс Берасьце» Аляксандар Машэнскі, старшыня рады дырэктараў ААТ «Амкадор» Аляксандар Шакуцін(be), кіраўнік ТАА «Тытунь-Інвэст» і ўладальнік сеткі гіпэрмаркетаў «Карона» Павел Тапузідзіс.[5][6] Але ж 23 сакавіка на паседжаньні было вырашана пашырыць санкцыі на 12 чалавек і 29 кампаніяў.[2]
8 чэрвеня 2012 году да эканамічных і візавых санкцыяў Эўразьвязу ў дачыненьні да Беларусі далучыліся яшчэ сем краінаў Эўропы — Альбанія, Ісьляндыя, Ліхтэнштайн, Македонія, Сэрбія, Харватыя і Чарнагорыя[7].