From Wikipedia, the free encyclopedia
Andrei Romanowitsj Tsjikatilo (Oekraïens: Андрі́й Рома́нович Чикати́ло; Russies: Андре́й Рома́нович Чикати́ло; 16 Oktober 1936, Jablotsjnoje, Oekraïense SSR – 14 Februarie 1994, Nowotsjerkassk, Rusland) was ’n Oekraïens gebore Sowjet-reeksmoordenaar met die byname Slagter van Rostof en Rooi Slagter. Hy het tussen 1978 en 1990 minstens 52 vroue en kinders vermoor. Hy is in Oktober 1992 aan die 52 moorde skuldig bevind (hoewel hyself erken het dat hy 56 moorde gepleeg het en hy op aanklag van 53 moorde tereggestaan het). Hy is in Februarie 1994 tereggestel.
| Andrei Tsjikatilo | ||
| Gebore | 16 Oktober 1936 | |
| Oorlede | 14 Februarie 1994 (op 57) | |
| Rede vir dood | Tereggestel | |
| Land | Sowjetunie | |
| Bynaam | Slagter van Rostof Rooi Slagter | |
| Misdaad | Reeks moorde, seksaanvalle | |
| Misdaadbesonderhede | ||
| Plek | Rostof-oblast | |
| Datum(s) | 22 Desember 1978 – 6 November 1990 | |
| Slagoffers | 53 bevestig | |
| Vonnisbesonderhede | ||
| Aangekeer | 20 November 1990 | |
| Vonnis | Doodstraf | |
Hy was veral bekend as die Slagter van Rostof omdat hy die meeste moorde in die Rostof-oblast in die RSFSR gepleeg het.
Andrei Tsjikatilo is tydens ’n ernstige hongersnood in die Oekraïense SSR gebore as die seun van plaasarbeiders wat in ’n hut met een kamer gewoon het.[1] Hulle het nie geld gekry vir hul werk nie, maar die reg om ’n stuk grond agter hul hut te bewerk. Hulle het selde genoeg kos gehad en Tsjikatilo het later beweer hy was 12 jaar oud toe hy die eerste keer brood eet.[2] Die gesin het dikwels van gras en blare geleef.[3] Sy ma was streng en onvergeeflik, volgens sy suster.[4]
Tsjikatilo se pa is in die Tweede Wêreldoorlog gevange geneem.[5] Tydens die Nazi-besetting moes Tsjikatilo bomaanvalle, brande en skietgevegte aanskou en hul hut is eenkeer afgebrand.[6] In 1943 het Tsjikatilo se ma die lewe geskenk aan ’n dogter, Tatjana. Haar man was steeds in die oorlog en was dus nie die kind se pa nie. Daar is gegis die swangerskap was die gevolg van verkragting deur ’n Duitse soldaat.[7]
Tsjikatilo was ’n skaam en stil kind en het ’n passie vir lees ontwikkel. Hy was ’n ywerige student, maar is deur boelies geteiken.[6][8] Op 14 was hy redakteur van die skoolkoerant en ’n ywerige Kommunis.[9] Aan die begin van sy tienerjare het Tsjikatilo ontdek hy ly aan chroniese impotensie.[10] Hy was skaam voor meisies. Op 17 het hy op ’n 11-jarige vriendin van sy suster gespring en haar grond toe gestoei. Hy het geëjakuleer terwyl die meisie in sy greep worstel.[11]
Ná skool is Tsjikatilo afgekeur vir ’n beurs aan die Moskouse Staatsuniversiteit en hy het na Koersk gereis. Hy het drie maande lank as arbeider gewerk voordat hy ’n kommunikasie-tegnikus geword het. In dié jaar (1955) het hy met ’n meisie begin uitgaan. Hulle het drie keer probeer seks hê, maar Tsjikatilo kon nie een keer ’n ereksie kry nie en sy het ná 18 maande die verhouding verbreek.
In 1957 is Tsjikatilo opgeroep vir diensplig en hy was in die weermag tot in 1960.[12] Daarna het hy weer by sy ouers gaan woon. Hy het weer ’n verhouding gehad, wat ná drie maande verbreek is weens sy impotensie. Die mense om hom het teen dié tyd almal van sy probleem geweet en volgens hom het hy uit skaamte sy geboortedorp verlaat.
In 1961 het Tsjikatilo werk gekry as kommunikasie-ingenieur op ’n dorp noord van Rostof aan die Don. In dié tyd het sy suster by hom kom bly totdat sy met ’n plaaslike inwoner getroud is. Omdat hy skaam was voor vroue, het sy besluit om vir hom ’n vrou te kry.
Sy het hom aan Feodosia Odnatsjewa voorgestel en hulle is in 1963 getroud. Volgens Tsjikatilo was hy aangetrokke tot Feodosia, maar hul huwelik was basies ’n gereëlde een wat plaasgevind het skaars twee weke nadat hulle mekaar ontmoet het. Die besluite is deur sy suster en haar man geneem.[13] Tsjikatilo het later beweer hul sekslewe was minimaal. Toe sy vrou besef hy kon nie ’n ereksie behou nie, het sy ingestem dat hy ejakuleer en dan die semen met sy vingers in haar vagina druk sodat sy swanger kan raak.[14] In 1965 het Feodosia die lewe geskenk aan ’n dogter, Ljoedmila. Vier jaar later is ’n seun, Joeri, gebore.[13]
In 1970 het Tsjikatilo ’n kurus in Russiese letterkunde voltooi en later ’n graad daarin behaal aan die Rostof-universiteit.[15] ’n Jaar later het hy sy loopbaan as Russies-onderwyser begin in Nowosjachtinsk.[16] Hy was nie ’n goeie onderwyser nie. Hy kon nie dissipline handhaaf nie omdat hy so skaam was en sy studente het hom gespot.[17]
In Mei 1973 het Tsjikatilo vir die eerste keer bekend een van sy studente seksueel aangerand. Hy het na ’n 15-jarige meisie geswem en haar aan haar borste en geslagsdele gegryp. Hy is nie vir die voorval gestraf nie.[18] Maande later het hy nog ’n student in sy klaskamer aangerand. Die skoolhoof het hom gevra om te bedank. Daarna het hy ’n onderwyspos by ’n ander skool in Nowosjachtinsk gekry. Hy het dié pos in 1978 verloor as gevolg van ’n vermindering van personeel en toe ’n ander pos in Sjachti gekry.[19]
Tsjikatilo se loopbaan as onderwyser het in Maart 1981 geëindig ná verskeie klagtes van kindermolestering deur studente van albei geslagte.[20] Hy het daarna werk as ’n verskaffer by ’n fabriek gekry wat konstruksiemateriaal vervaardig.[21] Dit het beteken hy moes baie reis oor ’n groot deel van die Sowjetunie om rou materiaal te koop of verskaffingskontrakte te teken.
In September 1978 het Tsjikatilo na Sjachti naby Rostof aan die Don getrek waar hy sover bekend sy eerste moord gepleeg het. Op 22 Desember het hy ’n negejarige meisie, Jelena Zakotnowa, na ’n ou huis gelok wat hy in die geheim gekoop het; hy het probeer om haar te verkrag, maar kon nie ’n ereksie kry nie. Toe die meisie begin worstel, het hy haar gewurg en drie keer met ’n mes in die onderlyf gesteek; in die proses het hy geëjakuleer. Hy het haar daarna verwurg en haar lyk in die Groesjefka-rivier gegooi.[22] Dit is twee dae later ontdek.
Verskeie getuienis het na Tsjikatilo gewys. Bure het hom gesien by die huis wat hy gekoop het en bloedspatsels is in die sneeu gevind. Mense het ook ’n man met haar sien praat wat aan Tsjikatilo se beskrywing voldoen het.[23] Desondanks is ’n ander man, Aleksandr Krawtsjenko, vir die moord aangekeer. Hoewel hy ’n alibi gehad het, het die polisie getuienis so geknoei dat sy vrou teen hom getuig en hy skuld beken het. Hy is in 1979 van die moord aangekla, skuldig bevind en tot 15 jaar tronkstraf gevonnis. Weens druk van die slagoffer se familie is hy herverhoor en in Julie 1983 die doodstraf opgelê.
Ná die moord op Zakotnowa kon Tsjikatilo net ’n ereksie kry en orgasme bereik deur vroue en kinders dood te maak.[24] Op 3 September 1981 het hy ’n 17-jarige student, Larisa Tkatsjenko, by ’n bushalte gesien en haar na ’n woud aan die Don-rivier gelok. Hy het haar aangeval, maar toe hy nie ’n ereksie kon kry nie het hy modder in haar mond gedruk om haar gille te demp en haar toe geslaan en verwurg. Hy het nie ’n mes by hom gehad nie en het die lyk met sy tande en ’n stok vermink.[25] Hy het ook een van haar tepels met sy tande afgeruk.
Nege maande later, op 12 Junie 1982, is Tsjikatilo per bus na die Bagajefski-distrik van Rostof om groente te koop. Op die dorp Donskoi moes hy ’n ander bus haal en hy het besluit om eerder verder te loop.[26] ’n Ent van daar het hy die 13-jarige Ljoebof Birjoek raakgeloop wat op pad huis toe was.[27] Op ’n beskutte plek het Tsjikatilo haar gegryp en na ’n beboste gebied gesleep. Hy het haar rok afgeruk en haar met ’n mes doodgesteek en -gesny.[28] Sy het 22 meswonde aan haar kop, nek, bors en pelvis gehad.[29]
Tussen Julie en September 1982 het Tsjikatilo nog vyf slagoffers tussen nege en negentien jaar oud vermoor. Hy het ’n patroon ontwikkel: hy het sy slagoffers van ’n bushalte of treinstasie weggelok, en hulle dan op ’n afgeleë plek vermoor. Hulle is gewoonlik met ’n mes gesteek en gesny, en daarna is hul ingewande verwyder. Sommige is ook verwurg of doodgeslaan benewens die talle snywonde aan hul liggaam.[30] Baie van die slagoffers se oogkaste was vermink en dit het gelyk of hy hul oë wou uitsteek.[31]
Tsjikatilo se vroulike slagoffers was dikwels prostitute of hawelose vroue. Hy sou met hulle seks probeer hê en as hy nie ’n ereksie kon kry nie, het hy hulle uit woede vermoor. Sy kinderslagoffers was van albei geslagte.
Teen Januarie 1983 is altesaam vier slagoffers aan dieselfde moordenaar verbind. ’n Polisiespan onder majoor Michail Fetisof is van Moskou na Rostof aan die Don gestuur om die ondersoek te lei. Fetisof het die ondersoek op Sjachti toegespits en ’n nuwe forensiese kenner, Wiktor Boerakof, aangestel. In April is Olga Stalmatsjenok se lyk gevind. Toe Boerakof die verminking aan die oogkaste sien, het hy dadelik geweet hulle het beslis te doen met ’n reeksmoordenaar.
Tsjikatilo het eers weer in Junie 1983 gemoor: die 15-jarige Armeense meisie Laura Sarkisian; haar lyk is langs ’n spoorwegplatform naby Sjachti gevind.[32] Teen September het hy nog vyf mense vermoor. Weens die wreedheid en presisie van die wonde het die polisie begin dink hulle het te doen met ’n groep wat organe verkoop, ’n sataniese kultus[33] of ’n geestelik versteurde. Hulle het gekonsentreer op die feit dat die skuldige óf ’n versteurde óf ’n homoseksueel óf ’n pedofiel was. Hulle het die alibi's begin nagaan van mense wat in psigiatriese inrigtings was of wat weens homoseksuele misdade of pedofilie veroordeel is.[34] Ander seksoortreders is ook ondersoek.
Aan die begin van September 1983 het verskeie geestelik gestremde jong mans onder die onmenslike ondervragings skuld beken. Drie bekende homoseksuele en ’n seksoortreder het selfmoord gepleeg weens die ondersoekers se wrede tegnieke.[35] As gevolg van die ondersoek is meer as 1 000 onverwante misdade, onder meer 95 moorde[36] en 245 verkragtings,[37] opgelos.
Intussen is al hoe meer lyke ontdek. Op 30 Oktober 1983 is die verminkte lyk van ’n 19-jarige prostituut wie se ingewande verwyder is, Wera Sjefkoen, in Sjachti ontdek.[38] In dié geval was daar nie skade aan die oogkaste nie, hoewel baie ander eienskappe van vorige moorde teenwoordig was.[38] Twee maande later is ’n 14-jarige skoolseun, Sergei Markof, van ’n trein af weggelok en in Kazatsji Lagerja vermoor. Sy ingewande is verwyder en hy het meer as 70 meswonde aan sy nek en bolyf gehad.[39]
In Januarie en Februarie 1984 het Tsjikatilo nog twee vroue vermoor. Op 24 Maart het hy die 10-jarige Dmitri Ptasjnikof van ’n kiosk in Nowosjachtinsk weggelok. Verskeie getuies wat hulle saam gesien het, kon ’n beskrywing van die moordenaar gee. Die polisie het ook ’n voetspoor gekry, asook semen en spoeg op die slagoffer se klere.[40] Die semenmonsters is vir ontleding gestuur en het getoon die moordenaar se bloedgroep is tipe AB.
Op 25 Mei het Tsjikatilo ’n vrou wat hy jare lank geken het en haar dogter in ’n beboste gebied buite Sjachti vermoor, en teen 19 Julie het hy nog drie jong vroue tussen 19 en 21 en ’n jong seun van 13 vermoor. In die somer van 1984 is Tsjikatilo afgedank weens diefstal by die werk. en op 1 Augustus het hy ’n ander werk in Rostof gekry.[41] Op 2 Augustus het hy die 16-jarige Natalja Golosofskaja vermoor en op 7 Augustus die 17-jarige Ljoedmila Aleksejewa op die oewer van die Don-rivier. Aleksejewa het 39 snywonde gekry voordat sy vermink en haar ingewande verwyder is.[42] Haar lyk is die volgende dag gevind met haar afgesnyde bolip in haar mond.[43] Ure ná haar moord het Tsjikatilo na Tasjkent, die hoofstad van Oesbekistan, gevlieg vir besigheid. Teen die tyd dat hy op 15 Augustus na Rostof teruggekeer het, het hy ’n ongeïdentifiseerde jong vrou en ’n 10-jarige meisie vermoor.[44] Binne twee weke daarna is die lyk van ’n 11-jarige seun in Rostof ontdek wat verwurg en gekastreer en wie se oë uitgesteek is. Op 6 September is ’n jong bibliotekaresse, Irina Loetsjinskaja, ook in Rostof vermoor.
Op 13 September 1984, presies ’n week ná sy 15de moord van die jaar, het ’n speurder Tsjikatilo gesien waar hy probeer om ’n jong meisie van ’n bushalte in Rostof weg te lok.[45] Hy is in hegtenis geneem en aangehou. ’n Mes en stuk tou is by hom gevind.[46] Hy was ook ’n diefstalverdagte by ’n vorige werk. Tsjikatilo se twyfelagtige agtergrond is ontdek en hy het voldoen aan die beskrywing wat gegee is van die man wat in Maart saam met Dmitri Ptasjnikof gesien is voor sy moord. ’n Monster van Tsjikatilo se bloed is geneem en dit het gewys sy bloedgroep is tipe A,[47] terwyl semenmonsters wat in 1984 by ses slagoffers geneem het, aangedui het die moordenaar se bloedgroep is tipe AB. Tsjikatilo se naam is gevoeg by dié van die ander 25 000 mense wat ondersoek is en hy is vrygelaat.[48]
Tsjikatilo is skuldig bevind aan die diefstal by sy vorige werk en tot ’n jaar tronkstraf gevonnis. Hy is ná drie maande, op 12 Desember, vrygelaat.[49]
Ná die moord op 6 September van Loetsjinskaja is geen verdere lyke gevind wat aan die saak verbind is nie en die polisie het gemeen die moordenaar het na na ’n ander deel van die Sowjetunie getrek. Hulle het waarskuwings en ’n lys verdagtes oor die hele land versprei.
Ná sy vrylating het Tsjikatilo nuwe werk gekry by ’n lokomotieffabriek in Nowotsjerkassk en ’n lae profiel gehandhaaf. Hy het eers weer op 31 Julie 1985 gemoor, op ’n sakereis na Moskou.[50] Hy het die 18-jarige Natalia Pochlistowa op ’n stasie naby die Domodedowo-lughawe ontmoet. Sy is weggelok na ’n beboste gebied waar sy 38 keer gesteek en toe verwurg is.[51] Die polisie het gemeen die moordenaar het na Moskou gevlieg en alle rekords van passasiers nagegaan. Tsjikatilo het egter per trein gereis. ’n Maand later, op 27 Augustus, het hy nog ’n vrou, Irina Goeljaewa, in Sjachti vermoor.
In November 1985 is die spesiale agent Issa Kostojef aangestel om die ondersoek te lei.[52] Die moorde in Rostov is weer versigtig ondersoek en bekende seksoortreders is weer ondervra. Die polisie het ook weer begin om treinstasies te patrolleer, en ’n psigiater, dr. Alexandr Boechanofski, is aangestel om ’n profiel op te stel. Sy profiel van 65 bladsye het die moordenaar beskryf as ’n man tussen 45 en 50 jaar oud van gemiddelde intelligensie wat waarskynlik getroud is of voorheen getroud was. Hy was ook ’n sadis wat net seksueel geprikkel kan word as hy sy slagoffers sien ly.[53] Hy het gemeen die moordenaar se werk vereis dat hy baie reis en dat hy waarskynlik by ’n produksieskedule hou.[54]
Tsjikatilo, wat die koerante deeglik gelees het, het weer ’n lae profiel gehandhaaf.
Op 18 Augustus 1986 is die lyk van die 18-jarige Irina Pogorjelowa gevind met dieselfde wonde as die vorige slagoffers. Omdat die moordenaar ’n poging aangewend het om die lyk te begrawe,[55] het sommige ondersoekers dit as die rede beskou hoekom daar ’n afname in lyke was.
In 1987 het Tsjikatilo drie keer gemoor. Dit het gebeur op sakereise ver van die Rostof-oblast, en nie een van hulle is aan die Rostof-saak verbind nie.[56] Tsjikatilo se eerste moord in 1987 is in Mei gepleeg: die 13-jarige Oleg Makarenkof op die dorp Rewda in die Oeralgebergte. In Julie het hy die 12-jarige Iwan Bilowetski in die stad Zaporizjia vermoor en op 15 September die 16-jarige student Joeri Teresjonok buite Leningrad (nou Sint Petersburg).
In 1988 het Tsjikatilo drie keer gemoor: ’n ongeïdentifiseerde vrou in April en twee seuns in Mei en Julie. Die ondersoekers was nie seker of die vrou met die saak verbind moes word nie omdat sy met ’n stuk sement vermoor is. Die 9-jarige Aleksei Woronko se wonde het egter daarop gedui dat die moordenaar weer aan die werk is.[57] Die ander seun, Jewgeni Moeratof, se lyk is eers in April 1989 gevind.[58]
Die volgende moord was op 8 Maart 1989: die 16-jarige Tatjana Rizjowa, wat Tsjikatilo in sy eie dogter se leë woonstel vermoor het. Hy het haar ledemate afgesny en in ’n riool weggesteek. Tussen Mei en Augustus het Tsjikatilo nog vier mense vermoor.
Op 14 Januarie 1990 het Tsjikatilo ’n 11-jarige seun, Andrei Krawtsjenko, buite die Sjachti-teater raakgeloop. Sy ontmande lyk is die volgende maand ontdek. Sewe weke later, op 7 Maart, het Tsjikatilo die 10-jarige Jaroslaf Makarof van ’n Rostof-treinstasie na die stad se botaniese tuin gelok. Die lyk, waarvan die ingewande verwyder is, is die volgende dag ontdek.[59]
Die ondersoeker was nou onder groot druk van die publiek, pers en minister van binnelandse sake om die saak op te los. Teen Augustis 1990 is nog drie lyke gevind, dié van ’n vrou en twee seuns.
Die ondersoekers het nou besluit om polisiemanne in uniforms al die groot stasies te laat patrolleer in die hoop dat dit die moordenaar na die kleiner stasies sou dryf, waar polisiemanne in privaat klere sou patrolleer en waar dit makliker sou wees om verdagtes te sien. Alle mans in die geselskap van vroue en kinders se naam en paspoortnommer moes neergeskryf word.[60]
Op 30 Oktober het die polisie die lyk van ’n 16-jarige seun, Wadim Gromof, by die Donleschoz-stasie gekry – hy is vermoor 10 dae voor hul nuwe plan in werking gestel is. Op dieselfde dag dat Gromof se lyk ontdek is, het Tsjikatilo nog ’n 16-jarige seun, Wiktor Tisjtsjenko, van die Kirpitsjnaja-stasie, wat deur polisiemanne in privaat klere gepatrolleer is, weggelok en hom in ’n nabygeleë word vermoor.[61]
Op 6 November 1990 het Tsjikatilo ’n 22-jarige vrou, Swetlana Korostik, naby die Donleschoz-stasie vermoor. Toe hy die toneel verlaat, het ’n polisieman in privaat klere hom gesien. Hy het gesien hoe Tsjikatilo sy hande en gesig in ’n fontein was. Sy jas het gras- en grondvlekke gehad en op sy wang was ’n rooi streep.[62] Die polisieman het hom voorgekeer en na sy dokumente gekyk, maar nie gedink daar is rede om hom in hegtenis te neem nie. Terug by die kantoor het hy ’n roetineverslag geskryf. Dit het die naam bevat van die persoon wat hy by die stasie voorgekeer het.[63]
Korostik se lyk is op 30 November ontdek. Toe die polisie deur die vorige week se verslae van die Donleschoz-stasie gaan, het hulle op Tsjikatilo se naam afgekom. Verskeie polisiemanne het die naam erken omdat hy in 1984 ondervra is en sy naam later op ’n lys geplaas is wat deur die Sowjetunie versprei is.[64][65] Navrae by sy huidige en vorige werke het Tsjikatilo se verteenwoordigheid verraai by baie van die dorpe en stede waar lyke ontdek is.[66] Voormalige onderwyskollegas het vertel hy is gevra om te bedank weens verskeie klagtes van seksuele aanranding.[67]
Op 14 November het die polisie Tsjikatilo begin dophou. Hy is verskeie kere gesien waar hy naby busse of treine vroue en kinders nader en met hulle begin gesels.[68] Op 20 November, nadat hy ses dae lank dopgehou is, is Tsjikatilo by sy huis weg met ’n groot fles wat hy by ’n kiosk in ’n plaaslike park met bier gevul het[69] voordat hy in Nowotsjerkassk begin rondloop het en met kinders op sy pad gepraat het. Hy is in hegtenis geneem toe hy by ’n kafee uitkom.[70]
Toe hy in hegtenis geneem word, het Tsjikatilo ’n verklaring afgelê waarin hy sê die polisie maak ’n fout en kla dat hy in 1984 vir dieselfde reeks moorde gearresteer is.[71] ’n Ondersoek van Tsjikatilo se persoon het gewys hy het ’n wond aan sy vingers. Mediese ondersoekers het afgelei hy is deur ’n mens gebyt. Tsjikatilo se tweede laaste slagoffer was ’n sterk 16-jarige seun. Op die toneel het die polisie verskeie bewyse gekry van ’n woeste geveg tussen die slagoffer en sy moordenaar. Hoewel Tsjikatilo se vinger gebreek en die vingernael afgebyt is, het hy nooit mediese behandeling daarvoor gekry nie.[72]
Tussen sy besittings was ook ’n mes en stuk tou. ’n Monster van sy bloed is geneem [73] en hy is in ’n sel van die KGB-hoofkwartier in Rostof aangehou. Die volgende dag, op 21 November, het die formele ondervraging van Tsjikatilo begin, deur Issa Kostojef. Die polisie se strategie was om Tsjikatilo te laat glo hy is ’n baie siek man en het mediese hulp nodig. Die doel was om Tsjikatilo te laat hoop dat as hy skuld beken, hy weens 'n pleit van waansin nie aangekla sou word nie. Die polisie het geweet hulle het net omstandigheidsgetuienis gehad en kragtens Sowjet-wette moes hulle ’n aangehoudene binne 10 dae óf aankla óf vrylaat.
Op 21 November het die resultate van Tsjikatilo se bloedtoets weer eens gewys sy bloed is tipe A en nie tipe AB nie. Tot toe het die polisie semen gebruik om die moordenaar se bloedgroep vas te stel. Nou het hulle van Tsjikatilo se semen laat toets, en dit het bevestig sy semen is tipe AB, terwyl sy bloed en spoeg tipe A is.[74]
Op 29 November het Boerakof en Fetisof vir dr. Aleksandr Boechanofski, die psigiater wat destyds die profiel opgestel het, gevra om te help met die verdagte se ondervraging. Boechanofski het uittreksels uit sy verslag van 65 bladsye aan Tsjikatilo voorgelees[75] en binne twee uur het Tsjikatilo teenoor Boechanofski beken hy het die moorde gepleeg. Die dokter het aan Boerakof en Fetisof gerapporteer Tsjikatilo is gereed om skuld te beken.
Op 30 November, die laaste dag dat Tsjikatilo aangehou kon word, het hy skuld beken op 34 van die 36 moorde waarmee die polisie hom verbind het, maar skuld ontken op die ander twee.[76] Hy het ’n volle beskrywing gegee van elke moord. Hy kon ook ’n skets teken van verskeie misdaadtonele en die ligging van verskeie moorde aandui.
In sy beskrywing van sy slagoffers het hy na hulle verwys as "laeklas-elemente" wat hy na afgeleë gebiede gelok en vermoor het. Hy het ook beskryf hoe hy dit gedoen het. Hy het vertel die slagoffers se "geskree, die bloed en die lyding het my laat ontspan en ’n mate van plesier gegee."[77] Toe hy gevra is hoekom hy die eerste slagoffers se oë uitgesteek het, maar nie die lateres s’n nie, het hy gesê hy het aanvanklik ’n ou bygeloof geglo dat die beeld van ’n moordenaar op die slagoffer se oë afgeëts word. Hy was later egter oortuig dis ’n ouvroustorie en toe het hy dit gestaak.[78]
Volgens Tsjikatilo het hy ook dikwels sy slagoffers se bloed geproe.[79] Hy het die slagoffers se geslagsdele, lippe, tepels en tonge met sy tande geskeur. Hy het erken hy het aan die baarmoeder en testikels van sy slagoffers gekou.
Op 30 November is Tsjikatilo amptelik aangekla van elk van die 34 moorde waarop hy skuld beken het – almal gepleeg tussen Junie 1982 en November 1990.[80] In die loop van die volgende dae het hy skuld beken aan nog 22 moorde wat nie deur die ondersoekers met die saak verbind is nie omdat hulle buite die Rostof-oblast gepleeg is. (Aleksandr Krawtsjenko is nadoods vrygespreek van die moord op die eerste slagoffer, Jelena Zakotnowa.)
Tsjikatilo is eindelik aangekla van die moord op 53 vroue en kinders tussen 1978 en 1990. Nadat hy vir sielkundige waarneming gestuur is, is besluit hy is by sy volle verstand en kan dus aangekla word, hoewel hy aan ’n geestesteuring met sadistiese eienskappe ly.[81]
Tsjikatilo het op 14 April 1992 die eerste keer in die hof verskyn. Dit was die eerste groot mediagebeurtenis ná die verbrokkeling van die Sowjetunie. Die aangeklaagde het in ’n ysterhok in die hof verskyn om hom te beskerm teen woedende en histeriese familielede van sy slagoffers.
Hy het regdeur die hofverskyning nie sy samewerking gegee nie. Hy het soms die regter doodgeskree, gesê die hof is ’n klug en onsamehangend gebabbel. Hy sou hom ook tydens die verrigtinge ontbloot of sosialistiese liedere sing. Hy is soms na sy sel teruggeneem voordat die hofverrigtinge hervat is.
Op 15 Oktober is Tsjikatilo skuldig bevind aan 52 moorde en vir elke oortreding tot lewenslange tronkstraf gevonnis. Hy is ook skuldig bevind aan vyf aanklagte van seksuele aanranding in sy jare as onderwyser in die 1970's. Die regter se finale vonnis was die doodstraf.
Op 4 Januarie 1994 het die destyde Russiese president, Boris Jeltsin, ’n laaste aansoek om begenadiging afgekeur.[82] Op 14 Februarie is Tsjikatilo in die Nowotsjerkassk-gevangenis met ’n enkele skoot agter die regteroor doodgeskiet.[83][84]
| Nr.[85] | Naam | Geslag | Ouderdom | Datum vermoor | Notas |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Jelena Zakotnowa | V | 9 | 22 Desember 1978 | Die eerste slagoffer. Tsjikatilo het haar ontmoet toe sy huis toe loop van ’n ysskaatsbaan af. |
| 2 | Larisa Tkatsjenko | V | 17 | 3 September 1981 | Genader toe sy vir ’n bus gewag het terug kosskool toe. |
| 3 | Ljoebof Birjoek | V | 13 | 12 Junie 1982 | Aangeval op pad terug van inkopies in Donskoi. |
| 4 | Ljoebof Woloboeijewa | V | 14 | 25 Julie 1982 | Vermoor in ’n boord naby Krasnodar-lughawe. Haar lyk is op 7 Augustus ontdek. |
| 5 | Oleg Pozjidajef | M | 9 | 13 Augustus 1982 | Tsjikatilo se eerste manlike slagoffer. Hy is in Adigea vermoor. Sy lyk is nooit gevind nie. |
| 6 | Olga Koeprina | V | 16 | 16 Augustus 1982 | Vermoor in Kazatsji Lagerja. Haar lyk is op 27 Oktober ontdek. |
| 7 | Irina Karabelnikowa | V | 19 | 8 September 1982 | Weggelok van die Sjachti-stasie af. Haar lyk is op 20 September gevind. |
| 8 | Sergei Koezmin | M | 15 | 15 September 1982 | Het weggeloop van sy kosskool. Sy lyk is in Januarie 1983 by Sjachti-stasie ontdek. |
| 9 | Olga Stalmatskenok | V | 10 | 11 Desember 1982 | Van ’n bus af gelok op pad huis van musieklesse in Nowosjachtinsk. |
| 10 | Laoera Sarkisian | V | 15 | Ná 18 Junie 1983 | Vermoor in ’n beboste gebied naby Sjachti. Tsjikatilo is op dié moord vrygespreek. |
| 11 | Irina Doenenkowa | V | 13 | Julie 1983 | Haar lyk is op 8 Augustus 1983 in ’n park in Rostof ontdek. |
| 12 | Ljoedmila Koetsioeba | V | 24 | Julie 1983 | Vermoor in ’n beboste gebied naby ’n Sjachti-busstasie. Haar lyk is op 12 Maart 1984 ontdek. |
| 13 | Igor Goedkof | M | 7 | 9 Augustus 1983 | Die jongste slagoffer. Vermoor in ’n park in Rostof. |
| 14 | Ongeïdentifiseer | V | 18–25 | Julie–Augustus 1983 | Tsjikatilo het beweer hy haar raakgeloop toe sy ’n "kliënt met ’n motor" probeer vind het. |
| 15 | Walentina Tsjoetsjoelina | V | 22 | Ná 19 September 1983 | Haar lyk is op 27 November 1983 gevind in ’n beboste gebied naby Kirpitsjnaja-stasie. |
| 16 | Wera Sjefkoen | V | 19 | 27 Oktober 1983 | Vermoor op ’n myndorp naby Sjachti. Haar lyk is op 30 Oktober ontdek. |
| 17 | Sergei Markof | M | 14 | 27 Desember 1983 | Verdwyn op pad huis toe. Sy lyk is op 4 Januarie 1984 ontdek. |
| 18 | Natalja Sjalapinina | V | 17 | 9 Januarie 1984 | Vermoor in ’n park in Rostof. Sy was ’n goeie vriendin van Olga Koeprina, wat Tsjikatilo in 1982 vermoor het. |
| 19 | Marta Rjabenko | V | 45 | 21 Februarie 1984 | Die oudste slagoffer. Vermoor in ’n park in Rostof. |
| 20 | Dmitri Ptasjnikof | M | 10 | 24 Maart 1984 | Weggelok van ’n seëlkiosk in Nowosjachtinsk af deur Tsjikatilo, wat voorgegee het hy versamel ook seëls. |
| 21 | Tatjana Petrosian | V | 29 | 25 Mei 1984 | Saam met haar dogter vermoor buite Sjachti. Sy het Tsjikatilo sedert 1978 geken. |
| 22 | Swetlana Petrosian | V | 10 | 25 Mei 1984 | Sy het haar ma se moord gesien. Tsjikatilo het haar gejaag en met ’n hamer doodgeslaan voordat hy haar onthoof het. |
| 23 | Jelena Bakoelina | V | 21 | 22 Junie 1984 | Haar lyk is op 27 Augustus ontdek in die Bagasenski-streek van Rostof. |
| 24 | Dmitri Illarionof | M | 13 | 10 Julie 1984 | Het in Rostof verdwyn op pad om ’n gesondheidsertifikaat te kry vir ’n somerkamp. |
| 25 | Anna Lemesjewa | V | 19 | 19 Julie 1984 | ’n Student wat op pad tandarts toe verdwyn het. Sy is in Sjachti vermoor. |
| 26 | Swetlana Tsana | V | 20 | Julie 1984 | Oorspronklik van Riga. Haar lyk is op 9 September 1984 in ’n park in Rostof ontdek. |
| 27 | Natalja Golosofskaja | V | 16 | 2 Augustus 1984 | Verdwyn op besoek aan haar suster in Nowosjachtinsk. Vermoor in ’n park in Rostof. |
| 28 | Ljoedmila Aleksejewa | V | 17 | 7 Augustus 1984 | ’n Student wat weggelok is van ’n bushalte af. |
| 29 | Ongeïdentifiseer | V | 20–25 | 8–11 Augustus 1984 | In Tasjkent vermoor terwyl Tsjikatilo daar op ’n sakebesoek was. |
| 30 | Akmaral Seidalijewa | V | 10 | 13 Augustus 1984 | Weggeloop van Alma-Ata, Kazachstan. In Tasjkent vermoor. |
| 31 | Aleksandr Tsjepel | M | 11 | 28 Augustus 1984 | Vermoor op die oewers van die Don-rivier. |
| 32 | Irina Loetsjinskaja | V | 24 | 6 September 1984 | ’n Bibliotekaresse wat in ’n park in Rostof vermoor is. |
| 33 | Natalja Pochlistowa | V | 18 | 31 Julie 1985 | Weggelok van ’n trein af naby die Domodedowo-lughawe in Moskou-oblast. Haar lyk is op 3 Augustus ontdek. |
| 34 | Irina Goeljajewa | V | 18 | 27 Augustus 1985 | Vermoor in ’n bos bome naby Sjachti-busstasie. |
| 35 | Oleg Makarenkof | M | 13 | 16 Mei 1987 | Vermoor in Rewda, Swerdlofsk-oblast. Tsjikatilo het die polisie ná sy arres na Makarenkof se oorskot gelei. |
| 36 | Iwan Bilowetski | M | 12 | 29 Julie 1987 | Vermoor in ’n beboste gebied langs ’n spoorlyn in die Oekraïense stad Zaporizjia. Sy pa het sy lyk op 30 Julie gekry. |
| 37 | Joeri Teresjonok | M | 16 | 15 September 1987 | Weggelok van ’n trein in Leningrad af. Tsjikatilo het die polisie ná sy arres na Teresjonok se oorskot gelei. |
| 38 | Ongeïdentifiseer | V | 18–25 | 1–4 April 1988 | Vermoor naby Krasni Soelin-stasie. |
| 39 | Aleksei Woronko | M | 9 | 15 Mei 1988 | Vermoor naby ’n stasie in die Oekraïense stad Ilowaisk; op die Rostof-Oekraïne-treinroete. |
| 40 | Jewgeni Moeratof | M | 15 | 14 Julie 1988 | Die eerste slagoffer wat naby Rostof vermoor is sedert 1985. Sy lyk is op 10 April 1989 gekry. |
| 41 | Tatjana Rizjowa | V | 16 | 8 Maart 1989 | Weggeloop van Krasni Soelin; vermoor in die woonstel van Tsjikatilo se eie dogter. |
| 42 | Aleksandr Djakonof | M | 8 | 11 Mei 1989 | Vermoor in die Rostof-middestad die dag ná sy agtste verjaardag. Sy lyk is op 14 Julie ontdek. |
| 43 | Aleksei Moisejef | M | 10 | 20 Junie 1989 | Vermoor in Wladimir-oblast, oos van Moskou. |
| 44 | Helena Warga | V | 19 | 19 Augustus 1989 | ’n Student van Hongarye wat ’n kind gehad het. Sy is van ’n bus af weggelok en op ’n dorp naby Rostof vermoor. |
| 45 | Aleksei Chobotof | M | 10 | 28 Augustus 1989 | Verdwyn buite ’n teater in Sjachti. Tsjikatilo het die polisie ná sy arres na sy oorskot gelei. |
| 46 | Andrei Krawtsjenko | M | 11 | 14 Januarie 1990 | Weggelok van ’n bioskoop af en in Sjachti vermoor. Sy lyk is op 19 Februarie ontdek. |
| 47 | Jaroslaf Makarof | M | 10 | 7 Maart 1990 | Weggelok van ’n Rostof-stasie af; vermoor in die stad se botaniese tuin. |
| 48 | Ljoebof Zoejewa | V | 31 | 4 April 1990 | Weggelok van ’n trein af naby die Donleschoz-stasie naby Sjachti. Haar lyk is op 24 Augustus ontdek. |
| 49 | Wiktor Petrof | M | 13 | 28 Julie 1990 | Vermoor in Rostof se botaniese tuin. |
| 50 | Iwan Fomin | M | 11 | 14 Augustus 1990 | Vermoor op Nowotsjerkassk se munisipale strand. Sy lyk is op 17 Augustus ontdek. |
| 51 | Wadim Gromof | M | 16 | 17 Oktober 1990 | ’n Geestelik gestremde student van Sjachti. Het verdwyn op ’n treinrit na Taganrog. |
| 52 | Wiktor Tisjtsjenko | M | 16 | 30 Oktober 1990 | Vermoor in Sjachti. Hy het hard geveg vir sy lewe, en het Tsjikatilo se vinger gebreek en nael afgebyt. |
| 53 | Swetlana Korostik | V | 22 | 6 November 1990 | Die laaste slagoffer. Haar lyk is op 13 November naby die Donleschoz-stasie ontdek. |
Voetnoot Regter Leonid Achobzjanof het Tsjikatilo vrygespreek van die moord op die 15-jarige Laoera Sarkisian weens onvoldoende getuienis.[86] Sarkisian, wat van Armenië af weggeloop het, is die laaste keer op 18 Junie deur haar familie gesien. Hoewel Tsjikatiilo beken het hy het ’n Armeense meisie in 1983 vermoor en baie van sy beskrywings ooreengestem het met van die bewyse wat gevind is by die gedeeltelike skelet van ’n meisie van haar middel- tot laat tienerjare, kon haar identiteit nie vir seker vasgestel word nie.[87]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
