szwagier

szwagier (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʃfaɟɛr], AS: [šfaǵer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szwagier	szwagrowie
dopełniacz	szwagra	szwagrów
celownik	szwagrowi	szwagrom
biernik	szwagra	szwagrów
narzędnik	szwagrem	szwagrami
miejscownik	szwagrze	szwagrach
wołacz	szwagrze	szwagrowie

(1.1) brat żony

(1.2) brat męża

(1.3) mąż siostry

(1.4) mąż szwagierki (siostry męża lub żony)

(1.5) żart. o mężczyźnie, który sypia z tą samą kobietą co inny mężczyzna^[1]

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.1) Mój szwagier zawsze dbał o moją żonę, kiedy byli dziećmi.

(1.3) Potem wpadł szwagier Wojtek i opowiadał jak odwiedził specjalistę od szpiegowania.

(1.3) Dowiedziałem się, że moja siostra się zaręczyła, więc wkrótce będę miał nowego szwagra.

(1.4) Przyjechała do nas rodzina ze strony żony, szwagierka ze szwagrem i ich dzieci

(1.5) Ja też poznałem Jolkę w sensie biblijnym, więc jesteśmy szwagrami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. gw. pan brat^[2]

(1.2) daw. dziewierz, daw. gw. pan brat^[2]; daw. gw. (Sandomierz) brat mężowy^[3]

(1.5) współkochanek, suchy szwagier

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. szwagierek mos

forma żeńska szwagierka ż, szwagiereczka ż

przym. szwagrowski

związki frazeologiczne:

szwagier wspomina • ze szwagrem na zająca, z bratem na niedźwiedzia

etymologia:

(1.1-3) niem. Schwager

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brother-in-law; (1.3) brother-in-law
• arabski: (1.1) أخو الزوجة, زوج الأخت
• bułgarski: (1.3) баджанак m
• czeski: (1.1) švagr m; (1.3) švagr m
• duński: (1.1) svoger w; (1.3) svoger w
• esperanto: (1.1) bofrato; (1.2) bofrato; (1.3) bofrato; (1.4) bofrato, rzad. bobofrato
• francuski: (1.1) beau-frère m; (1.3) beau-frère m
• hiszpański: (1.1) cuñado m; (1.3) cuñado m
• islandzki: (1.1) mágur m; (1.3) mágur m
• kaszubski: (1.1) szwadżer m
• kataloński: (1.1) cunyat m; (1.3) cunyat m
• niemiecki: (1.1) Schwager m; (1.3) Schwager m
• nowogrecki: (1.1) κουνιάδος m; (1.3) γαμπρός m
• rosyjski: (1.1) шурин m, свояк m; (1.2) деверь m; (1.3) зять m
• szwedzki: (1.1) svåger w; (1.3) svåger w
• tuvalu: (1.1) mā; (1.3) mā
• wilamowski: (1.1) śwöger m, švöger m; (1.3) śwöger m, švöger m
• włoski: (1.1) cognato m; (1.3) cognato m

źródła:

1. Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. VIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 1207.
2. Skarbonka, „Poradnik Językowy” nr 5/1903, s. 82.
3. Gustaw Paszkiewicz, Skarbonka, „Poradnik Językowy” nr 6/1903, s. 103.