satyra

satyra (język polski)

satyra (1.1)

wymowa:

IPA: [saˈtɨra], AS: [satyra]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. gatunek literacki, tekst publicystyczny albo inna wypowiedź artystyczna, która ośmiesza i piętnuje przedstawione w utworze zjawiska, obyczaje, politykę, osoby, stosunki społeczne itp.; zob. też satyra w Wikipedii

(1.2) przen. ogólnie: ośmieszanie, piętnowanie czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	satyra	satyry
dopełniacz	satyry	satyr
celownik	satyrze	satyrom
biernik	satyrę	satyry
narzędnik	satyrą	satyrami
miejscownik	satyrze	satyrach
wołacz	satyro	satyry

(2.1) D. i B. lp od: satyr

odmiana:

(1.1)

 

(2.1) zob. satyr

przykłady:

(1.1) Ich satyra ukazuje społeczeństwo za pomocą czarnego humoru.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ostra / cięta / lekka / łagodna satyra

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) paszkwil, karykatura, skecz, parodia

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. satyr m, satyryczność ż, satyryk m, satyryczka ż, satyrykon m

przym. satyryczny, satyrowy

przysł. satyrycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. satira < łac. satura < gr. σάτυρος przez nawiązanie do gr. σατυρικόν δράμα → dramat satyrowy

uwagi:

zob. też satyra w Wikicytatach

tłumaczenia:

• albański: (1.1) satirë ż
• angielski: (1.1) satire, pasquinade
• arabski: (1.1) هجاء m
• białoruski: (1.1) сатыра ż; (1.2) сатыра ż
• bułgarski: (1.1) сатира ż; (1.2) сатира ż
• czeski: (1.1) satira ż
• esperanto: (1.1) satiro
• fiński: (1.1) satiiri
• francuski: (1.1) satire ż
• gruziński: (1.1) სატირა
• hiszpański: (1.1) sátira ż
• jidysz: (1.1) סאַטירע ż
• kataloński: (1.1) sàtira ż
• kazachski: (1.1) сықақ; (1.2) сықақ
• krymskotatarski: (1.1) icviye
• łaciński: (1.1) satira ż, satura ż, satyra ż
• niemiecki: (1.1) Satire ż
• nowogrecki: (1.1) σάτιρα ż, σάτυρα ż
• ormiański: (1.1) երգիծանք
• portugalski: (1.1) sátira ż
• rosyjski: (1.1) сатира ż
• rumuński: (1.1) satiră ż
• ukraiński: (1.1) сатира ż
• volapük: (1.1) satir
• węgierski: (1.1) szatíra

źródła:

satyra (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	satyra	satyrae
dopełniacz	satyrae	satyrārum
celownik	satyrae	satyrīs
biernik	satyram	satyrās
ablatyw	satyrā	satyrīs
wołacz	satyra	satyrae

(1.1) satyra^[1]

odmiana:

(1) satyr|a, ~ae (deklinacja I)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. satur

uwagi:

(1.1) inna pisownia satira, satura

źródła:

1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 607.