satyra

satyra (język polski)

satyra (1.1)

wymowa:

IPA: [saˈtɨra], AS: [satyra]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. gatunek literacki, tekst publicystyczny albo inna wypowiedź artystyczna, która ośmiesza i piętnuje przedstawione w utworze zjawiska, obyczaje, politykę, osoby, stosunki społeczne itp.; zob. też satyra w Wikipedii

(1.2) przen. ogólnie: ośmieszanie, piętnowanie czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: satyr

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	satyra	satyry
dopełniacz	satyry	satyr
celownik	satyrze	satyrom
biernik	satyrę	satyry
narzędnik	satyrą	satyrami
miejscownik	satyrze	satyrach
wołacz	satyro	satyry

odmiana:

(1.1)

 

(2.1) zob. satyr

przykłady:

(1.1) Ich satyra ukazuje społeczeństwo za pomocą czarnego humoru.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ostra / cięta / lekka / łagodna satyra

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) paszkwil, karykatura, skecz, parodia

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. satyr m, satyryczność ż, satyryk m, satyryczka ż, satyrykon m

przym. satyryczny, satyrowy

przysł. satyrycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. satira < łac. satura < gr. σάτυρος przez nawiązanie do gr. σατυρικόν δράμα → dramat satyrowy

uwagi:

zob. też satyra w Wikicytatach

tłumaczenia:

• albański: (1.1) satirë ż
• angielski: (1.1) satire, pasquinade
• arabski: (1.1) هجاء m
• białoruski: (1.1) сатыра ż; (1.2) сатыра ż
• bułgarski: (1.1) сатира ż; (1.2) сатира ż
• czeski: (1.1) satira ż
• esperanto: (1.1) satiro
• fiński: (1.1) satiiri
• francuski: (1.1) satire ż
• gruziński: (1.1) სატირა
• hiszpański: (1.1) sátira ż
• jidysz: (1.1) סאַטירע ż
• kataloński: (1.1) sàtira ż
• kazachski: (1.1) сықақ; (1.2) сықақ
• krymskotatarski: (1.1) icviye
• łaciński: (1.1) satira ż, satura ż, satyra ż
• niemiecki: (1.1) Satire ż
• nowogrecki: (1.1) σάτιρα ż, σάτυρα ż
• ormiański: (1.1) երգիծանք
• portugalski: (1.1) sátira ż
• rosyjski: (1.1) сатира ż
• rumuński: (1.1) satiră ż
• ukraiński: (1.1) сатира ż
• volapük: (1.1) satir
• węgierski: (1.1) szatíra

źródła:

satyra (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) satyra^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	satyra	satyrae
dopełniacz	satyrae	satyrārum
celownik	satyrae	satyrīs
biernik	satyram	satyrās
ablatyw	satyrā	satyrīs
wołacz	satyra	satyrae

odmiana:

(1) satyr|a, ~ae (deklinacja I)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. satur

uwagi:

(1.1) inna pisownia satira, satura

źródła:

1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 607.